Αλλη μια χρονιά χωρίς τον παπα - Φώτη

Σήμερα έγινε το μνημόσυνο του μακαριστού γέροντα Φωτίου στη Ιερά μονή της Δαμάστας.

Κόσμος πολύς, με  πούλμαν και  αρκετά αυτοκίνητα, κατέφθασαν από νωρίς να τιμήσουν αλλά και να τιμηθούν από τον 

παπά- Φώτη.

Ο οικείος μητροπολίτης  Φθιώτιδας Νικόλαος στον λόγο του εγκωμίασε την ζωή του μακαριστού γέροντα, τονίζοντας ότι ο γέροντας απέφευγε την δόξα ως  ορθόδοξος κληρικός αλλά και ως γνήσιος Αγιορείτης Ιερομόναχος.  

Μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας, προσκυνήσαμε ευλαβικά τον χώρο που έζησε τα τελευταία του χρόνια. Το κελάκι του!

 Ταπεινό και απέριττο, όπως ήταν ολόκληρη η ζωή του απέριττη και ταπεινή ως λαϊκός καταγόμενος από το Λημέρι Ευρυτανίας αλλά και ως ιερομόναχος Αγιορείτης Κερασιώτης.

Η γερόντισσα της μονής Ιωάννα, φρόντισε και κέρασε ολόκληρο τον κόσμο που απήλαυσε το πλούσιο κέρασμα αγναντεύοντας  τον κάμπο και τα γύρω βουνά στολισμένα  από τα μοβ άνθη της κουτσουπιάς. 

Ο κόσμος χαιρετούσε ο ένας τον άλλον απευθυνόμενοι μεταξύ τους τον πασχάλιο χαιρετισμό Χριστός Ανέστη – Αληθώς Ανέστη.

Μια γλυκιά γαλήνη απλωνόταν σε ολόκληρη την μονή...

Αργότερα πήραμε τον δρόμο της επιστροφής  γυρνώντας  κλεφτά πίσω την ματιά μας  να δούμε αν μας  χαιρετά από μακρυά…ο παπά- Φώτης.
 

   

Σύντομο βιογραφικό Γέροντος Φωτίου:

Ο κατά κόσμον Αντώνιος Σκάνδαλος, γεννήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 1933, στο Λημέρι Ευρυτανίας, από ευσεβείς γονείς, τον Σεραφείμ και την Σοφία.
Εγκύκλιο μόρφωση έλαβε στη γενέτειρά του και στο Περιστέρι Αττικής, όπου μετακόμισε εν τω μεταξύ η πολύτεκνη οικογένειά του. Εκεί άσκησε και κατηχητικό έργο στην ενορία του Αγίου Αντωνίου και εργαζόμενος φοίτησε σε νυκτερινό σχολείο. Σπούδασε Νομική και Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εισήλθε στο Δικαστικό Σώμα και υπηρέτησε ως ειρηνοδίκης και πάρεδρος πρωτοδίκης στη Χαλκίδα.
Πνευματική καθοδήγηση είχε διαδοχικώς από τον π. Παντελεήμονα Μπαρδάκο (μετέπειτα Μητροπολίτη Σάμου) και τον π. Άγγελο Νησιώτη.
Το 1966 σε ηλικία 33 ετών κατόπιν μαρτυρίας του τότε πνευματικού του ιερομονάχου Γαβριήλ Διονυσιάτου εκάρη μοναχός στην Ι. Μονή Πετράκη και χειροτονήθηκε διάκονος στις 21 Μαρτίου 1966 στον Ι. Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Αιγάλεω, πρεσβύτερος με το οφίκιο του Αρχιμανδρίτου στις 19 Ιουνίου 1966 στον Ι. Ναό Αγίου Ελευθερίου Γκύζη από τον Μητροπολίτη Φθιώτιδος κυρό Δαμασκηνό. Έκτοτε εγκαταβίωνε στην Ι. Μονή Πετράκη με ηγούμενο τον π. Χαράλαμπο Βασιλόπουλο.
Στις 2 Ιουνίου 1970 ανεχώρησε διά την Κερασιά του Αγίου Όρους, όπου υπετάγη στον Πατέρα Πορφύριο Καυσοκαλυβίτη, που είχε ήδη γνωρίσει από το 1965 στην Πολυκλινική Αθηνών και εκεί εκάρη Μεγαλόσχημος στις 24 Σεπτεμβρίου 1977.
Από το 1971, κατά τις περιόδους των νηστειών, κατέβαινε στην Ι. Μητρόπολη Αργολίδος όπου ασκούσε το έργο του Πνευματικού, στήν Ι. Μονή Αγίου Θεοδοσίου και στον Ι. Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Πέτρου, κατόπιν ευλογίας του οικείου Μητροπολίτου.
Από το 1978 και επί μία εικοσαετία εγκαταβίωσε με πρόταση του π. Πορφυρίου στον Ι. Ναό του Αγίου Νικολάου Καλλισίων Πεντέλης, προσφέροντας παρηγορία στους προσκυνητές, οι οποίοι συνέρρεαν καθημερινώς για εξομολόγηση.
Ο πόθος του για το Άγιον Όρος τον έφερε πίσω στο Κελί του Αγίου Δημητρίου Κερασιάς τον Μάιο του 1998. Ο τραυματισμός του και συνεχή, πολλαπλά προβλήματα υγείας του, μή αντιμετωπίσιμα στο Όρος, τον υποχρέωσαν να επιστρέψει και να παραμείνει επί μακρόν στην Αθήνα.
Κατόπιν πρωτοβουλίας του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ.κ. Νικολάου, εγκαταστάθηκε στην Ι. Μονή Δαμάστας ως εφημέριος  και   πνευματικός από τις 24 Ιουνίου 1999, όπου παρέμεινε έως την κοίμησή του, δεχόμενος συνεχώς στην εξομολόγηση προσφέροντας πνευματική στήριξη στους προσκυνητές της Ιεράς Μονής και στα πολλά πνευματικά του παιδιά απ΄όλη την Ελλάδα.
Ας είναι η μνήμη του αιωνία!