Τί είναι ο νεο-παγανισμός κι απο πού προέρχεται.

Πρόκειται για μια κίνηση που έχει λάβει σοβαρές διαστάσεις τα τελευταία 15 με 20 χρόνια. Διάφοροι τύποι ανθρώπων υποστηρίζουν ότι πρέπει «να στραφούμε στις ρίζες μας» και να επαναφέρουμε την «αρχαία εθνική θρησκεία». Συνδέουν την λατρεία των μυθικών θεοτήτων με την εθνική μας ταυτότητα, ενώ χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα του σύγχρονου marketing, υπόσχονται λύσεις σ' όλα τα προβλήματα του ανθρώπου.

Το κίνημα του νεο-παγανισμού δεν είναι ελληνικό, είναι ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ. 
Πίσω από τις ηχηρές προτάσεις του νεο- παγανισμού και γενικότερα της όλης θεωρίας του- η οποία καλεί κάθε έθνος να ξαναλατρέψει τις «παραδοσιακές θεότητες»- πολύ εύκολα διακρίνει κανείς ένα ακόμη καταστροφικό πλοκάμι της «Νέας Εποχής». Τα εθνικά και παραδοσιακά προσχήματα υποθάλπουν την εδραίωση της θεοσοφίας και του αποκρυφισμού, ενώ γίνεται έντονη προσπάθεια να υπονομευτεί πλήρως η χριστιανική θρησκεία (Ορθοδοξία-Καθολικισμός) στο σύνολό της και ασφαλώς και η μουσουλμανική, μιας και θεωρείται παράγωγο της χριστιανικής και της εβραϊκής θρησκείας. το φαιν΄'ομενο αυτό μόνο τυχαίο δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.
Εχει τις ρίζες του στην πολύμορφη σύγχυση που ταλαιπωρεί τον άνθρωπο της εποχής μας, έναν άνθρωπο που μοιάζει χαμένος μέσα στα καθημερινά του αδιέξοδα, το άκρατο κυνήγι του για το χρήμα, που (κατ' αυτόν) θα του εξασφαλίσει μια άνετη ζωή, το άγχος για την επίτευξη αυτών των στόχων, την βουλιμική τάση του για κατανάλωση κάθε είδους προιόντος και υπηρεσίας που θα του αποφέρει ευεξία (επώνυμα ρούχα, παπούτσια, τροφή) και πλήρης αποστροφή απο την αληθινή πνευματική ζωή.
Κι επειδή - κυρίως ο νεοέλληνας - προσπαθεί να βρεί "άλλοθι" στην απόλυτη δυστυχία που τον κυριεύει η άκρατη τάση του να καταναλώνει και να εργάζεται σκληρά για να κερδίζει αυτή την ευκαιρία της κατανάλωσης παντός είδους προιόντων και υπηρεσιών κι επειδή η ίδια η Εκκλησία, εγκλωβισμένη και αυτή στις δικές τις αγκυλώσεις, τον αποτρέπει και τον διώχνει, ο σύγχρονος άνθρωπος γίνεται εύκολο θύμα νέων ιδεών και τάσεων, που του δίνουν το πολυπόθητο άλλοθι να στρέψει τα πυρά του όχι στους πραγματικούς ενόχους της κατάστασής του, αλλά εκεί που οι ίδιοι ένοχοι τον σπρώχνουν. Στην ισωπέδωση δηλαδή των αξιών και των ιδανικών που εκπροσωπεί στην πραγματικότητα η πνευματική άσκηση, δηλαδή η θρησκεία. Και ειδικότερα, η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ. Η Ελληνική Θρησκεία.

Ο "υποτιθέμενος" σκοπός του νεο-παγανισμού στην Ελλάδα, είναι η αναβίωση της αρχαίας θρησκείας και του αρχαιοελληνικού πολιτισμού, αλλά είναι καθολικό ψέμμα. Όσο και αν διατείνονται οι «αρχαιολάτρες» ότι θέλουν να «αναστήσουν» τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό και μαζί την «πατρώα θρησκεία», οι ηγέτες τους ψεύδονται και οι οπαδοί τους τρέφονται με αυταπάτες
Ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός και ιδιαίτερα η ειδωλολατρία των προγόνων μας, δεν είχε τίποτε το στατικό και μόνιμο. Άλλος ήταν ο αθηναϊκός πολιτισμός, άλλος ο σπαρτιατικός, άλλος ο ιωνικός, άλλος της Μεγάλης Ελλάδος, άλλος της Μακεδονίας και άλλος της Ηπείρου. Διαφορετική ήταν η βίωση της θρησκείας στην Αθήνα, διαφορετική στην Σπάρτη, διαφορετική στην Ήπειρο, διαφορετική στην Κρήτη, διαφορετική στην Αρκαδία και διαφορετική στη Θράκη. Σημαντικές θεότητες μιας πόλης ήταν άγνωστες σε άλλες. Για ποιά λοιπόν θρησκεία μας μιλάνε οτι θέλουν να ...αναστήσουν;

Όταν λένε «πατρώα θρησκεία», τι εννοούν; Η θρησκεία των Ακαρνάνων ή των Δολόπων ή των Αγραίων, για παράδειγμα, δεν είναι «πατρώα θρησκεία»; Δεν ήταν πρόγονοί μας αυτοί; Η φανατική λατρεία της αιγυπτιακής θεότητας Ίσιδος από τους Έλληνες στα ελληνιστικά και ρωμαϊκά χρόνια δεν είναι και αυτή «πατρώα θρησκεία», αφού υπήρξε για αιώνες κυρίαρχη θρησκεία των προγόνων μας; Ο μιθραϊσμός, η ηλιολατρία του Ιουλιανού και των ομοίων του στα πρώτα βυζαντινά χρόνια δεν ήταν και αυτή «πατρώα θρησκεία»; Ο νεοπλατωνισμός, ο οποίος θέλησε να αναγεννήσει και να μεταλλάξει προς το πνευματικότερο την αρχαιοελληνική θρησκεία δεν υπήρξε επίσης προγονική θρησκεία;

Εδώ είναι όμως το κουμπί συνέλληνες. Οτι στην πραγματικότητα οι νεο-παγανιστές ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ οτι η αυθεντική "πατρώα" ελληνική θρησκεία ήταν ΜΟΝΟΘΕΙΣΤΙΚΗ! Οι μονοθεΐζοντες αρχαίοι Ελληνες σοφοί και συγγραφείς Ξενοφάνης, Ηράκλειτος, Ευριπίδης, Πρωταγόρας, Πλάτων, Αριστοτέλης είναι τα «μαύρα πρόβατα» για τους νεοπαγανιστές, διότι οι μονοθεϊστικές αντιλήψεις τους θεωρούνται σαφώς αιρετικές, σε σχέση με την ειδωλολατρία που πρεσβεύουν!

Οι "αρχαιολάτρες" αυτοί "κύριοι", αυτοαποκαλούνται "Έλληνες". Μονοπωλούν δηλαδή την εθνική μας ταυτότητα, με υπέρμετρη υποκρισία και έπαρση άκρατου εγωισμού και εγωπάθειας, την οποία επιχειρούν να αποστερήσουν από όλους τους μη παγανιστές. Τους χριστιανούς τους αποκαλούν ειρωνικά "ιουδαιοχριστιανούς", "εβραιογενείς εξουσιαστές" και "παραμυθολόγους του αποσυντεθέντος βυζαντινισμού". Τους προσάπτουν την κατηγορία ότι "οι αντιλήψεις των θρησκευτικών καθεστώτων των Ταλιμπάν, των Μουτζαχεντίν και του Ιράν δεν διαφέρουν από τις χριστιανικές ιδέες" (περ. "Δαυλός", τ. 240/2001).
Επίσης τόσο τους χριστιανούς όσο και όλους τους μονοθεϊστές τους αποκαλούν "γουρούνια" που κυλιούνται "πάνω στους ίδιους βόθρους με τα ίδια πάντοτε κόπρανα" (Διάλογος 16/99,11)! Τους κληρικούς τους αποκαλούν "εβραιόδουλους ρασοφόρους", "προσκυνημένους της Σιών" (περ. "Απολλώνειον Φως" Ιανουάριος - Φεβρουάριος 1998, σελ. 36), "εβραιόδουλους παυλιϊστές" ("Ελευθεροτυπία" 26-10-1986), "στυγερούς πρωτογενίτσαρους ρασοφόρους" (Διιπετές. 13/95,15). Όταν αναφέρονται στον Ιησού Χριστό, τον αποκαλούν "εβραίο ζηλότυπο τιμωρό Ιεχωβά", "βλοσυρό Θεό" , "σχισματικό εβραίο ραβίνο Γιεσουά", "σημιτικής καταγωγής δικτατορίσκο του ουρανού" (Διιπετές. 4/93,6) και ότι αυτός "αποτελεί την πιο τραγική μορφή της ειδωλολατρίας, αφού ως άνθρωπος κατέληξε να λατρευτεί ως θεός". (Ε. Αταβύριος, Μεγαρ. Τύπος 1-10-95)!
Με ανάλογα επίθετα χαρακτηρίζουν τον απόστολο Παύλο και τους Πατέρες της Εκκλησίας μας. Τους αποκαλούν "αποστεωμένα καχεκτικά μοντέλα", "εξ ανατολών ύαινες", "άγια ρεμάλια", "μελανειμονούντες" και "κοπρόψυχους" (Μεγαρ. Τύπος 17-9-95 και 8-10-95)! Την Εκκλησία δε αποκαλούν "Γιαχβική θεοκρατία" (περ. Δαυλός, τ. 240/2001) και "αδίστακτη πολιτική και οικονομική συντεχνία" (Ελλ. Φλόγα, 1/94,6). Το πιο αστείο από όλα είναι ότι αποκαλούν τους χριστιανούς, ούτε λίγο ούτε πολύ ...; ειδωλολάτρες, "λειψανολάτρες" και "οπαδούς" του πιο "χονδροειδούς φετιχισμού" (περ. Διιπετές, ιστοσελίδα στο Διαδίκτυο)!!!

Αγνοούν όμως ή κάνουν πως δε ξέρουν (γιατί δεν τους συμφέρει), οτι η αρχαία μας ελληνική θρησκεία συνέλληνες, υπήρξε η βάσις! Η βάσις του Χριστιανισμού, ο οποίος ΕΔΡΑΙΩΣΕ την Αλήθεια και απέδειξε αυτά που οι ιερείς των Ελευσινίων Μυστηρίων προσδοκούσαν. Την Έλευση δηλαδή του Ενός και Μοναδικού Σωτήρα!

Ο Ιησούς Χριστός, δεν ήλθε στη γή για να ...βάλει στον ίσιο δρόμο (όπως ισχυρίζονται κάποιοι) τους...απείθαρχους Εβραίους. Ηλθε, δίδαξε, σταυρώθηκε και αναστήθηκε για να σώσει όλη την Ανθρωπότητα (γι' αυτό άλλωστε και αποκαλείται "Υιός του Ανθρώπου") απο τον αιώνιο θάνατο και τα νύχια του Εωσφόρου ή Αδη! Και εδώ ακριβώς μπαίνει η "πατρώα" ελληνική θρησκεία, που ακριβώς αυτή προσδοκούσε την έλευση του Σωτήρα, μέσω των μυστικών δεήσεων και επικλήσεων των ιερέων των Ελευσινίων Μυστηρίων.
Καμία άλλη θρησκεία στην αρχαιότητα δεν προσδοκούσε την έλευσι κανενός, παρά μόνον η Ελληνική και η Εβραική. Οι μεν ανέτοιμοι Εβραίοι δεν τον αποδέχτηκαν ως σωτήρα τους λόγω της απίστευτης στενοκεφαλιάς τους, τον αποδέχτηκαν όμως οι έτοιμοι Ελληνες, λόγω της "πατρώας" θρησκείας τους. Ο ίδιος ο Ιησούς άλλωστε το επιβεβαίωσε, δείχνοντας στο σπίτι του Ματθαίου μια παρέα Ελλήνων που πήγαν να τον γνωρίσουν, έχοντας ακούσει γι' Αυτόν, λέγοντας μπροστά στον κόσμο: "Ιδού, ήλθε η ώρα να δοξαστεί ο Υιός του Ανθρώπου" (Iωάν. ΙΒ, 13-23)
Και πράγματι, αυτό έγινε. Οι Ελληνες, φωτοδότες για άλλη μια φορά, μέσα απο τους Ελληνες Πατέρες της Εκκλησίας Μέγα Βασίλειο, Μέγα Αθανάσιο, Γρηγόριο Θεολόγο και Ιωάννη Χρυσόστομο, εδραίωσαν την χριστιανική πίστη με βάση το Ορθό Δόγμα, δηλαδή την Ορθοδοξία και την διέδωσαν σε όλο τον κόσμο. 

Οι νεο-παγανιστές "αρχαιολάτρες", μέσα στον φανατισμό και την πλήρη άρνησή τους, πέφτουν σε ανιστόρητες γκάφες, διαλαλώντας οτι οι εν λόγω Πατέρες προσπάθησαν να εκμηδενίσουν κάθε τι Ελληνικό, που βασιζόταν στην Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία. 
Ουδέν ψευδέστερον τούτου! 
Ολοι τους, σπουδαγμένοι σε Αθήνα (Νεοπλατωνική σχολή) και Αλεξάνδρεια, είχαν βαθιά γνώση της Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας. 
Ο δε Ιωάννης ο Χρυσόστομος, υπήρξε μαθητής του Φιλοσόφου Λιβάνιου, είχε κλασσική μόρφωση και τα έργα του όλα, γραμμένα στην ελληνική γλώσσα, συγκαταλέγονται ανάμεσα στους μεγαλύτερους θησαυρούς φιλοσοφίας στον κόσμο. Αυτοί είναι οι...πράκτορες των σιωνιστών εβραίων, οι "κοπρόψυχοι", οι "ύαινες εξ ανατολών" και τα "άγια ρεμάλια" που βρίζετε και χλευάζετε "κύριοι" νεο-παγανιστές "αρχαιολάτρες"; Σα δε ντρέπεστε!
Οι νεο-παγανιστές "αρχαιολάτρες" ισχυρίζονται και ουρλιάζουν οτι ο χριστιανισμός επιβλήθηκε με τη βία.
Αυτό όμως δεν ήταν παρα η φυσική αντίδραση στα τεράστια εγκλήματα και στις σφαγές των αιμοσταγών ρωμαίων αυτοκρατόρων που δίωξαν τους χριστιανούς αναίτια και τους φόρτωναν όλα τα κακά και τα δεινά που περνούσε η αυτοκρατορία εξ αιτίας των δικών τους πράξεων. Ας μη ξεχνάμε, οτι ο - τότε - κόσμος, βρισκόταν σε παρακμή.
Η αριστοκρατία και η πλουτοκρατία της εποχής ήταν βυθισμένη στη διαφθορά, ενώ ονομαστά ήταν τα σεξουαλικά όργια και τα πλήρους κατάπτωσης λουκούλια συμπόσια, που κατέληγαν σε πράξεις που υποβάθμιζαν παντελώς την ανθρώπινη υπόσταση. Μέσα σε αυτό το αρρωστημένο κοινωνικό γίγνεσθαι ανδρώθηκε η νέα θρησκεία, που κήρυττε την αγάπη, την ισονομία, την πνευματικότητα και την καλοσύνη.
Οι χριστιανοί υπέφεραν τα πάνδεινα απο τους "αρχαιολάτρες" παγανιστές ρωμαίους. Και όταν τα πράγματα γύρισαν τούμπα, όταν δηλαδή επεκράτησαν τελικά οι χριστιανοί και η νέα θρησκεία, έγιναν κι απο την άλλη μεριά ακρότητες. Απειροελάχιστες όμως μπροστά στις αγριότητες των παγανιστών Ρωμαίων.
Να συμφωνήσω, οτι ο Θεοδόσιος ο Μέγας προχώρησε αρκετές φορές σε ακρότητες κατά του ελληνικού πολιτισμού, όπως αυτός εκφραζόταν μέσω της τέχνης (αγάλματα, ναοί κλπ) και των γραμμάτων (κλείσιμο σχολών κλπ). Αλλά μέχρι εκεί.
Οι Ελληνες στην πλειοψηφία τους είχαν ασπαστεί ήδη προ πολλού τον χριστιανισμό και μερικές μόνο μερίδες πληθυσμού (δεν ξεπερνούσαν το 1/8 του πληθυσμού, κατά τον Μελίσσιο τον Αλεξανδρινό) έμειναν προσκολλημένοι στην ειδωλολατρεία ή στην αθεΐα. Ε, αυτοί εισέπραξαν και το μένος των "φανατικών" της απο δώ πλευράς, πέφτοντας σε μια απίστευτη διαμάχη με κατάληξη τον τραγικό θάνατο της μεγάλης μας φιλοσόφου Υπατίας και το τρίτο κάψιμο της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας.
Ο - σπουδαίος κατά τα άλλα - Ιουλιανός αργότερα, προσπάθησε να αναβιώσει την λατρεία του δωδεκάθεου, αναστηλώνοντας ναούς, επιβάλλοντας βέτο σπουδών των χριστιανών στις σχολές των Αθηνών κλπ, αλλά μάταια.
Είναι χαρακτηριστικό επίσης, οτι προσπαθώντας να αποκτήσει σαφέστερη αντίληψη των πραγμάτων, δοκίμασε να επαναφέρει τη λατρεία του θεού Απόλλωνα στην Αντιόχεια, σ' ένα εγκαταλειμμένο ναό στα περίχωρα της πόλης αλλά αποδοκιμάστηκε και λοιδωρήθηκε απο τον λαό. Την ημέρα της τελετής μόνο ο ίδιος, ο ιερέας του ναού και μια χήνα έδωσαν το «παρών», όπως αναφέρει ο ίδιος σ' ένα σύγγραμμά του. Αυτό και μόνο αποδεικνύει, οτι ο χριστιανισμός ΔΕΝ ΕΠΕΒΛΗΘΗ ΜΕ ΤΗ ΒΙΑ, αλλά με τη δύναμη των Λόγων του. Ο χρησμός δε που δόθηκε στον ίδιο τον Ιουλιανό απο το μαντείο των Δελφών (που κατα παράξενο τρόπο, σεβάστηκε ακόμη και ο Θεοδόσιος!) ήταν σαφής, παρά το διφορούμενο των χρησμών του γενικώς: "Είπατε τω βασιλεί, χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά, ουκέτι Φοίβος, έχει καλύβαν, ου μάντιδα δάφνην, ου παγάν λαλέουσαν, απέσβετο και λάλον ύδωρ".

Και στο τέλος επίσης, της ζωής του, μέσα στη σκηνή του, πληγωμένος στη μάχη εναντίον των Περσών συζητώντας με τους φιλοσόφους Πρίσκο και Μάξιμο για την αθανασία της ψυχής, ξεψύχησε με τη φράση «Νενίκηκάς με, Ναζωραίε», αναγνωρίζοντας το μάταιο της προσπάθειάς του για την αναβίωση της αρχαίας θρησκείας.

Οσο λοιπόν και να βρίζετε, να φωνάζετε, να απειλείτε ότι "σύντομα θα υπάρξει ξεκαθάρισμα λογαριασμών" για την μακραίωνη "τυραννική δουλεία ενάντια στον ελληνισμό" και άλλα τέτοια ανάξια λόγου, έχετε χάσει το παιχνίδι. Ο Χριστός έχει θριαμβέυσει αιώνες τώρα, και ο Ελληνισμός είναι το άρμα Του.

"Για του Χριστού την πίστιν την Αγίαν και της πατρίδος την Ελευθερίαν" ανέκραζε ο μέγας "Γέρων του Μοριά", καθώς ορμούσε πάνω στα στίφη των βαρβάρων κατά την Ελληνική Επανάσταση. Το ίδιο θα ανακράξουμε κι εμείς, όταν έρθει η ώρα να βγούμε στους δρόμους επαναστατημένοι, για να γίνουμε ανάχωμα στην επιβολή της Νέας Ταξης Πραγμάτων (της οποίας μέρος και όργανα είστε κι εσείς) και της βασιλείας του Αντιχρίστου την οποία έχουν ως σκοπό να επιβάλλουν με την Παγκόσμια Κυβέρνησή τους. "Για του Χριστού την πίστη την Αγία και της πατρίδος την Ελευθερία!"

Γιάννης Βούρος
Μελβούρνη - Αυστραλία

Αναρτήθηκε από ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

 

Στη δύστηνη εποχή της «Νέας Εποχής», στην οποία σπρώχτηκε βίαια η ανθρωπότητα τα τελευταία χρόνια, γινόμαστε, χωρίς να το θέλουμε, μάρτυρες μιας απίστευτης και πρωτόγνωρης κακοποίησης της ιστορικής επιστήμης. 

Οι ινστρούχτορες, τα μισθωμένα και μη όργανα της νεοεποχίτικης λαίλαπας, προκειμένου να στήσουν το άθλιο τσαντίρι του αποκρυφισμού στο σύγχρονο κόσμο δε διστάζουν να προβούν στις πιο ακραίες μορφές παραποίησης της ιστορίας. 

Όλοι όσοι σπουδάσαμε την ιστορία και ασχολούμαστε με ιστορικά θέματα μένουμε άναυδοι με αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. 

Και δε μιλάμε για «αμφισβητούμενα» ιστορικά γεγονότα, αλλά για παραποίηση αυτών των ίδιων των ιστορικών πηγών, που κανένας σοβαρός ιστορικός δε διανοήθηκε να αμφισβητήσει ως τώρα! 

Πρωτοπόροι σε αυτή την ανίερη ιστορική παραχάραξη είναι οι λεγόμενοι «αρχαιολάτρες», δηλαδή οι νεοεποχίτες νεοπαγανιστές, οι οποίοι προκειμένου να στηρίξουν την αφύσικη στροφή τους στα ξεχασμένα αρχαία παγανιστικά θρησκεύματα, προβαίνουν σε τέτοιου είδους ενέργειες. 

Είναι προφανές ότι η προβολή της αρχαίας ειδωλολατρίας στη σύγχρονη εποχή δημιουργεί αναμφίβολα αποστροφή, εξαιτίας των πρωτόγονων στοιχείων της.

 Για να γίνει δεκτή ένας τρόπος υπάρχει: 

Να εξωραϊστεί, αφού καταχωνιαστούν τα αποβλητέα στοιχεία της. 
Να παρουσιαστεί ο αρχαίος παγανισμός ως «μια λαμπρή θρησκεία, η οποία τέθηκε στο περιθώριο με τη βία από τη θρησκεία της ερήμου, το Χριστιανισμό».

 Αυτός είναι και ο απώτερος στόχος τους: να χτυπηθεί ο Χριστιανισμός με όποιο τρόπο, όσο βρώμικος και αν είναι! Αυτή είναι η κύρια αιτία της ιστορικής παραποίησης από τους ονειροπόλους νοσταλγούς των αρχαίων ειδώλων και της πρωτόγονης δεισιδαιμονίας, η οποία μάστιζε ανηλεώς τις αρχαίες κοινωνίες! 

Δε σταματά βεβαίως η παραποίηση της ιστορίας στον εξωραϊσμό της αρχαίας θρησκείας, αλλά προχωρά στην ιστορική πλαστογράφηση και των μετέπειτα χρόνων προκειμένου να «φανεί» ο Χριστιανισμός «ως μια φρικτή συνωμοσία των Εβραίων για να κατακτήσουν την ανθρωπότητα», τόσο απλά! 
Το απύθμενο μίσος τους κατά του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και της Εκκλησίας Του, το οποίο συχνά αγγίζει τα όρια της ψυχοπαθολογίας, τους οδηγεί σε απαράδεκτες παραποιήσεις ιστορικών γεγονότων και τους εξωθεί σε απίστευτες παράλογες ενέργειες. Η κύρια επιδίωξη της «Νέας Εποχής» για το γκρέμισμα του Χριστιανισμού, γίνεται πράξη από τους νεοπαγανιστές! Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι η «δεξαμενή» από όπου αντλούν την «αντιρρητική» γραμματεία τους και η βιβλιογραφία που χρησιμοποιούν ανήκουν σε συγκεκριμένα αντιχριστιανικά κέντρα του εξωτερικού! 
Για να «αποδείξουν» ως «σκοταδιστική» τη χριστιανική εποχή, πασχίζουν να εξωραΐσουν την αρχαία προχριστιανική περίοδο, φυσικά με πλαστογράφηση της ιστορίας. Αυτός ο πλαστογραφημένος εξωραϊσμός φθάνει σε ακρότητες που αγγίζουν τελικά τη γελοιότητα. 

Παρουσιάζουν την αρχαία εποχή ως μια ιδανική ιστορική περίοδο, κατά την οποία οι άνθρωποι βίωναν μια απερίγραπτη ευτυχία και μοναδική ευδαιμονία.
 Αρνούνται τα κοινωνικά προβλήματα, τη δουλεία (την οποία «βάπτισαν» μισθωτή εργασία!), την πλήρη απαξίωση της γυναίκας, τους φονικούς πολέμους, τις αδιάκοπες εμφύλιες συρράξεις, τα αβυσσαλέα μίση μεταξύ των πόλεων κρατών, τις πάμπολλες γενοκτονίες και μάλιστα εκείνες που είχαν θρησκευτικό χαρακτήρα, την απίστευτη μισαλλοδοξία και το θρησκευτικό φανατισμό, τις αμέτρητες διώξεις και δολοφονίες των σοφών και επιστημόνων, οι οποίοι δε συμφωνούσαν με τις σκοταδιστικές και δεισιδαίμονες αντιλήψεις του μαύρου ειδωλολατρικού ιερατείου και άλλα πολλά αρνητικά στοιχεία της αρχαιοελληνικής κοινωνίας. Βεβαίως και δε θα αρνηθούμε την όποια θετική προσφορά σοφών, ποιητών, καλλιτεχνών,συγγραφέων, νομοθετών κλπ. στη διαμόρφωση ενός πολιτισμού.
 Μόνο που αυτός ο πολιτισμός ανήκε στους ολίγους «αριστοκράτες», o οποίος ελάχιστα ή καθόλου επηρέασε πρακτικά την καθημερινή ζωή της μεγάλης πλειοψηφίας των ανθρώπων και τους κοινωνικούς θεσμούς, καθ' ότι, αποδεδειγμένα, συνέχιζαν να είναι απάνθρωποι ως το τέλος της αρχαιότητας!
 Έστω για παράδειγμα οι εμφύλιοι πόλεμοι, οι οποίοι όσο περνούσαν τα χρόνια αντί να περιορίζονται γενικεύονταν και έπαιρναν το χαρακτήρα γενοκτονιών με μεγαλύτερη μανία, (Πελοποννησιακός πόλεμος, Μακεδόνες κατά ελληνικών πόλεων, Μακεδόνες κατά Αθηναίων, Αιτωλοί κατά Μακεδόνων, Αιτωλοί κατά Ακαρνάνων, Αιτωλοί κατά Ηπειρωτών, για να μη μιλήσουμε για τους ατέλειωτους εμφυλίους των επιγόνων στα ελληνιστικά χρόνια και ας μη μιλήσουμε για τις ελληνικές πόλεις που κάλεσαν τους Ρωμαίους κατακτητές για να τιμωρήσουν αντίζηλες ελληνικές πόλεις και πολέμησαν στο πλευρό τους)! 

Στο σύντομο αυτό πόνημά μας θα σταθούμε σε μια μόνο αρνητική πτυχή της αρχαιοελληνικής κοινωνίας: τις πάμπολλες θρησκευτικής φύσεως γενοκτονίες, που λάμβαναν χώρα καθ' όλη τη διάρκεια της αρχαιότητας. 

Επιλέξαμε αυτή την πτυχή για να αντικρούσουμε την ιστορική κακοποίηση από τους νεοπαγανιστές, οι οποίοι υποστηρίζουν πως ο Χριστιανισμός είναι θρησκεία του μίσους και ότι δήθεν «επιβλήθηκε με τη βία στους λαούς, κατέστρεψε την πολιτιστική τους πορεία και βύθισε την ανθρωπότητα σε μόνιμο σκοτάδι εδώ και δύο χιλιετίες», ότι δήθεν «ευθύνεται για ατέλειωτες γενοκτονίες και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας»! Θα αποδείξουμε περίτρανα πως το «προνόμιο» των θρησκευτικών γενοκτονιών ανήκει κατά κύριο λόγο στους παγανιστές προγόνους μας (δυστυχώς)! 
Η ιστορία της αρχαίας Ελλάδος είναι δυστυχώς ένα συνεχές θέατρο...
πολεμικών συγκρούσεων και εμφύλιων σπαραγμών. Ουδέποτε υπήρξε απόλυτη ειρήνη πολλώ δε μάλλον συμφιλίωση στον ελλαδικό χώρο. Αβυσσαλέο και αγεφύρωτο μίσος κυριαρχούσε στις περισσότερες πόλεις - κράτη μεταξύ τους! Ορισμένες από αυτές υπήρχαν μόνο για να πολεμούν, όπως η στρατοκρατική Σπάρτη, στην οποία οι πολίτες ήταν ισόβιοι ενεργοί στρατιώτες, ορκισμένοι να σπέρνουν τον όλεθρο στους άλλους Έλληνες! 

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. 

Από την εικοστή ως την ενδέκατη προ Χριστού εκατονταετηρίδα έχουμε την κάθοδο στην Ελλάδα των λεγόμενων «ελληνικών φύλων» (Αχαιών, Ιώνων, Δωριέων).
 Πρόκειται για βαρβαρικές ορδές Αρίων, οι οποίοι φέροντας όπλα μεταλλικά επιτέθηκαν στα λεγόμενα «προελληνικά» γηγενή φύλα (Πελασγούς, Κάρες, Τηλεβόες, Τάφιους, Λέλεγες, κλπ), τους οποίους, αφού κατέκτησαν, τους εξόντωσαν! Δεν άφησαν λίθο επί λίθου. Κατεδάφισαν τα ιερά τους, εξαφάνισαν τις πόλεις τους, ξεθεμελίωσαν τα κάστρα τους, κατέστρεψαν τον πολιτισμό τους.
 Ο Ηρόδοτος μας δίνει μια μικρή εικόνα της γενοκτονίας των Πελασγών στην Αττική (Ηροδ.6,137). 
Το χειρότερο από όλα: τους επέβαλαν τη θρησκεία τους, το δωδεκάθεο, που δεν είναι τίποτε άλλο από τη λατρεία των φυσικών φαινομένων των λαών της πανσπερμίας των ινδοευρωπαίων!
 Ο μέγιστος ιστορικός του 20ου αιώνα Άρλοντ Τόϋμπη ομιλεί για «καθαιρεθείσες θεότητες» των «προελλήνων» (Ά. Τόϋνμπη, Σπουδή της Ιστορίας, μετ. Ν. Παπαρρόδου, Αθήναι 1962, σελ.34). Επίσης ο μεγαλύτερος μελετητής της αρχαιοελληνικής θρησκείας Σουηδός καθηγητής M. P. Nilsson έγραψε πως «η αλλαγή της θρησκείας δεν έγινε ασφαλώς χωρίς συγκρούσεις ανάμεσα στους παλιούς και νέους θεούς. Υποτίθεται ότι ο μύθος της πάλης των τιτάνων και του Κρόνου με το Δία και τους θεούς του Ολύμπου καθρεπτίζει αυτή τη σύγκρουση θρησκειών» (M.P. Nilsson, Ιστορία της αρχαίας Ελληνικής Θρησκείας, μετ. Αικ. Παπαθωμοπούλου, Αθήνα 1977, σελ. 30).
 Ήταν τέτοιο το μέγεθος της καταστροφής που δε μπορούμε να γνωρίζουμε ούτε το ελάχιστο για τη θρησκεία των «προελλήνων». 
Οι διάφορες «τιτανομαχίες» και «θεομαχίες» της μυθολογίας, όπως αναφέρει ο καθηγητής M. P. Nilsson, αντικατοπτρίζουν ακριβώς αυτή τη φρικτή ιστορική περίοδο!
Όσοι από τα εκατομμύρια των «προελλήνων» δε σφάχτηκαν, έγιναν δούλοι, όπως για παράδειγμα οι είλωτες της Λακωνικής!
 Προδωρικά η Σπάρτη ονομαζόταν Θεράπνη (Θουκ.Ι,18. Ισοκρ. Πανυγ.16. Στραβ. C481). 
Οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν τα ερείπιά της, όπου βρήκαν έκδηλα τεκμήρια πυρπολήσεώς της από τους βάρβαρους εισβολείς Δωριείς. Οι αρχαίοι κάτοικοί της Λέλεγες, Κάδμιοι (Σπαρτοί) και Μινύες αμύνθηκαν γενναία, όμως στο τέλος κατακτήθηκαν. Όσοι γλίτωσαν από απάνθρωπες σφαγές των άγριων δωρικών στιφών αποτέλεσαν την δύσμοιρη τάξη των ειλώτων στη Λακωνική (ΜΕΕ,τομ.ΚΒ΄,σελ.200) τους Πενέστες στη Θεσσαλία, τους Αφαμιώτας στην Κρήτη κ.ο.κ. 
Αφού εγκαταστάθηκαν στον ελληνικό χώρο, και αφού τελείωσαν τη γενοκτονία με τους «προέλληνες», εδραίωσαν τη βάρβαρη θρησκεία τους, η οποία είχε πάρει χαρακτήρα προσωποποιημένων πια φυσικών δυνάμεων («θεών»). Ο Άρλοντ Τόϋμπη τη χαρακτηρίζει ως «πρωτόγονο φυλετική θρησκεία της ελληνικής κοινωνίας» (Ά. Τόϋμπη, όπου ανωτ.σελ.363). Τα διάφορα «ιερά», τα οποία άρπαξαν από τους «προέλληνες» τα ιδιοποιήθηκαν τα πανίσχυρα ιερατικά γένη. Τα ιερατεία, τα οποία κατά κανόνα ταυτίζονταν με τις βασιλικές εξουσίες, δηλαδή οι ίδιοι γινόταν και βασιλείς, κανόνιζαν τη ζωή των πολιτών. 

Ήταν τέτοιο το πάθος τους για χρήμα και δόξα, που συχνά προκαλούσαν πολεμικές συγκρούσεις, οι οποίες κατέληγαν συχνά σε γενοκτονίες. 

Μια από αυτές είναι η γνωστή εκστρατεία κατά των Αθηνών του αδίστακτου Θράκα ιερέα Εύμολπου, γενάρχη του ιερατικού γένος των Ευμολπιδών, του ελευσίνιου «ιερού» τον 7ο π.Χ. αιώνα. 
Αυτός ο στυγερός φονιάς, ο οποίος είχε την εύνοια των «θεών», στρατολόγησε πληθώρα πολεμιστών, στο όνομα της απαίσιας ψευτοθεάς Δήμητρας και επιτέθηκε στην Αθήνα. Η μυθολογία μας διασώζει εκατόμβες αθώων θυμάτων πολιτών, και πληθώρα ανθρωποθυσιών για να σωθεί η πόλη. Τελικά σταμάτησε η γενοκτονία, όταν η ληστρική ιερατική συμμορία κατοχύρωσε τα ασύλληπτα προνόμιά της! 

Ο τρωικός πόλεμος (1119-1109 π.Χ.) ήταν και αυτός ένας θρησκευτικός πόλεμος, ο οποίος κατέληξε σε πραγματική γενοκτονία των κατοίκων του Ιλίου. 

Ξεκίνησε από τα γελοία παιχνιδίσματα των «θεών», οι οποίοι εξώθησαν τους Αχαιούς να εκστρατεύσουν εναντίον των Τρώων. Ο Όμηρος γράφει στην Ιλιάδα πως μαζί με τους θνητούς πολεμούσαν και οι «θεοί» στα αντίπαλα στρατόπεδα! Τελικά με τη «βοήθεια» των «θεών» κατασφάχτηκαν χιλιάδες άμαχοι, άλλοι πουλήθηκαν ως δούλοι, άλλοι σύρθηκαν αιχμάλωτοι στην Ελλάδα και άλλοι έφυγαν στην εξορία (Αινείας). Αδιάψευστο ντοκουμέντο οι υπέροχες τραγωδίες: «Τρωάδες» και «Εκάβη» του Ευριπίδη, οι οποίες διασώζουν την ασύλληπτη θρησκευτικής φύσεως γενοκτονία των Αχαιών κατά των ειρηνικών Τρώων! Φτάνει μονάχα να αναφέρουμε την περίπτωση της υπέροχης βασίλισσας Εκάβης, την οποία, αν και ανυπεράσπιστη και όντας μεταμορφωμένη από τους «θεούς» σε σκυλί, την λιθοβόλησαν με ιδιαίτερη αγριότητα και την σκότωσαν οι λάτρεις των ολυμπίων ψευτοθεών Αχαιοί! 

Τρομερή και απάνθρωπη γενοκτονία προξένησαν για αιώνες στην Ελλάδα οι λάτρεις του φρυγικού «θεού» Σαβάζιου, ο οποίος μετονομάστηκε σε Διόνυσος και «υιοθετήθηκε» γιος του Δία. 

 Η οργιαστική διονυσιακή λατρεία, εισέβαλε στον ελληνικό χώρο από τη Θράκη. Εκεί αναμείχτηκε με άλλα ντόπια βίαια και απολίτιστα θρησκευτικά στοιχεία, όπου δημιουργήθηκε ο ορφισμός, ως μια νέα θρησκεία και άρχισε να εξαπλώνεται σε όλη την Ελλάδα, από τον 8ο π. Χ. αιώνα. Οι φανατικοί λάτρεις του φρυγικού «θεού» των οργίων και της κραιπάλης, διέδιδαν τη νέα θρησκεία με πρωτοφανή βιαιότητα. Όσοι αρνούνταν να τη δεχτούν και να συμμετάσχουν στα εμετικά όργια κατασφάζονταν ως εχθροί του νέου «θεού»! 

 Μια μικρή εικόνα αυτής της τρομερής γενοκτονίας μας δίνει ο μεγάλος τραγικός ποιητής Ευριπίδης στην τραγωδία του «Βάκχες»! 

Οι τρεις φοβεροί μεσσηνιακοί πόλεμοι, (743-723, 685-667, 464-454) οι οποίοι αποδεκάτισαν την Πελοπόννησο, είχαν σαφώς και θρησκευτικό χαρακτήρα (Μεγάλη Ελλ. Εγκυκλ. Φοίνιξ, τομ.Θ΄,σελ.768).

 Εκτός από τις θυσίες Σπαρτιατών και Μεσσηνίων στους κοινούς «θεούς» τους έλαβαν χώρα και φρικτές ανθρωποθυσίες, όπως τα «εκατομφόνια». 
Επίσης με συμβολή του ψευτομαντείου των Δελφών θυσιάστηκε η κόρη του βασιλιά των Μεσσηνίων Αριστομένη για να νικήσουν τους Σπαρτιάτες εισβολείς, χωρίς αποτέλεσμα. Γινόταν ακόμα αμέτρητες θυσίες αιχμαλώτων στο Ιθωμάτα Δία, κλπ. 
Η πρώτη αψιμαχία συνέβη στο «ιερό» της Λιμναίας Αρτέμιδος στον Ταΰγετο, όπου κατασφάχτηκαν αμφότεροι μέσα και έξω από το ναό! 
Αυτή είναι μια τρανταχτή απόδειξη της θρησκευτικής υφής των πολέμων στην αρχαία Ελλάδα! Τελικά, ύστερα από τριακόσια χρόνια αγρίων πολέμων, απίστευτων κακουργηματικών πράξεων και ποταμούς αιμάτων, η σιδηρόφρακτη Σπάρτη «ισχυρώς προσέδεσεν (τους Μεσσηνίους) εις την αθλιότητα και τον σίδηρον»! (Άρνολντ Τόυμπη Σπουδή της Ιστορίας, μετ. Ν. Παπαρρόδου, Αθήναι 1962,σελ.178), δηλαδή μετέβαλε τους Μεσσηνίους σε είλωτες! 
Το 660 π.Χ. οι Κορίνθιοι με αρχηγό τον τύραννο Κύψελο κατάσφαξαν τους Κερκυραίους στην Ιλλυρική Επίδαμνο. Η αποκορύφωση της κακουργίας τους ήταν η αποστολή 300 αγοριών αιχμαλώτων στις Σάρδεις να ευνουχιστούν προς τιμή της «θεάς» Κυβέλης! 
 Ο βασιλεύς της Σπάρτης Κλεομένης το 505 π.Χ. σε μια από τις πάμπολλες εκστρατείες του εναντίον των Αργείων, των προαιώνιων και άσπονδων εχθρών των Σπαρτιατών, αφού ανάγκασε τον πληθυσμό να καταφύγει στο «ιερό» άλσος, έβαλε φωτιά και κατάκαψε πέντε χιλιάδες περίπου άμαχους Αργείους. Μαζί με αυτούς απανθρακώθηκε και αφανίστηκε το άνθος των νέων του Άργους! Η ιδιότητά τους ως ικέτες των κοινών «θεών» δεν τους έσωσε (Παυσ.3.4.1, Μεγ. Ελλ. Εγκυκλ. Φοίνιξ,τομ.Δ΄,σελ.77)! 
Ο φοβερότερος όλων των εμφυλίων της αρχαίας Ελλάδος, ο πελοποννησιακός πόλεμος (431-404 π. Χ.), ο οποίος ευθύνεται κατά κύριο λόγο για την παρακμή της, είχε σαφώς χαρακτήρα θρησκευτικό. Πίσω από αυτή τη φρικτή αδελφική γενοκτονία, σε πανελλήνια κλίμακα, βρισκόταν το διαβόητο δελφικό «ιερό», το οποίο εξωθούσε τα δύο αντίθετα στρατόπεδα σε φονικότατες συγκρούσεις και ανείπωτες φρικαλεότητες με τους εκατέρωθεν χαλκευμένους ψευτοχρησμούς του (Θουκ. Ιστ. Α΄,4). 
Τα εκατέρωθεν σκοταδιστικά ιερατεία τελούσαν θυσίες μέσα και έξω από τα τείχη στους κοινούς «θεούς» και προέβαιναν σε ανείπωτες άλλες δεισιδαίμονες τελετουργίες για τη νίκη του δικού τους στρατοπέδου!
Οι Αθηναίοι είχαν καλέσει τον κρητικό απατεώνα ιερέα και μάντη Επιμενίδη να ... ξορκίσει το κακό, δηλαδή το θανατικό που τους είχε αποδεκατίσει, διότι το θεωρούσαν ως θεόσταλτη τιμωρία! 

Τη χειρότερη όμως γενοκτονία στην αρχαία Ελλάδα προκάλεσαν οι τέσσερις φοβεροί (ονομαζόμενοι από τους αρχαίους) «ιεροί πόλεμοι», (595-332 π. Χ.), οι οποίοι για τριακόσια περίπου χρόνια αποδεκάτισαν την Ελλάδα.

 Ονομάστηκαν «ιεροί», διότι έγιναν για το χατίρι του ψευτομαντείου των Δελφών (Θουκ. Ιστ.Α΄3).

 Η εκεί αδίστακτη και σκοτεινή ιερατική συμμορία ήθελε να έχει την πολιτική και οικονομική ηγεμονία όλων των Ελλήνων, ακόμη και των βαρβάρων (Λυδών, Περσών, Ετρούσκων, Ρωμαίων κλπ. βλ. M. P. Nilsson, όπου ανωτ.σελ.205). Όσες πόλεις δε συμμορφωνόταν και δε δήλωναν υποτέλεια σε αυτό είχε τη δύναμη να στρέφει εναντίον τους τις πόλεις που δήλωναν υποτελείς στο απαίσιο άντρο της δεισιδαιμονίας και του σκοταδισμού. 
Είναι πια αποδεδειγμένο πως η δελφική αμφικτιονία ήταν όργανο του δελφικού ιερατείου για την πραγματοποίηση των στόχων του.
 Οι πόλεις της Φωκίδος δε πειθάρχησαν. 
Συμμάχησε το ιερατείο διάφορες πόλεις - υποχείριά τους (Θεσσαλούς, Σικυώνιους, Αθηναίους, κλπ) και εκστράτευσαν εναντίον τους το 595 π. Χ. Το αποτέλεσμα ήταν φρικτό. 
Δύο φωκικές πόλεις οι Κήρα, η Κρίσις καταστράφηκαν ολοσχερώς.
 Οι κάτοικοί τους κατασφάχτηκαν άγρια. 
Ο ίδιος ο Σόλων διέταξε να ρίξουν δηλητήριο στα υδραγωγεία για να αφανιστούν όσοι είχαν γλυτώσει από τις ανηλεές σφαγές. Οι περιουσίες τους κατασχέθηκαν και αποδόθηκαν στο «ιερό» το ίδιο και οι περίφημες γαίες του κρισαϊκού πεδίου (σημερινός ελαιώνας της Ιτέας). Οι κάτοικοι της Φωκίδος, όσοι γλύτωσαν από τις
σφαγές, έφυγαν στα βουνά και αποδεκατίστηκαν από την πείνα και τις αρρώστιες. Επικοί είναι οι αγώνες των Φωκιδέων ηρώων Φιλόμηλου και Ονόμακρου κατά της δελφικής σφηκοφωλιάς, τους οποίους το «ιερό» και τα ανδρείκελα - υποτελείς τους, χαρακτήρισαν ληστές! 
Για οικονομία χώρου, αναφέρουμε ακόμη ονομαστικά τις γενοκτονίες των Θηβαίων από τους συνασπισμένους Πελοποννησίους, που μας είναι γνωστή από την τραγωδία του Αισχύλου «Επτά επί Θήβας», του Ορχομενίων από τους Θηβαίους, των Ερετριέων από τους Χαλκιδείς (700-650), των Μηλίων από τους Αθηναίους (416 π.Χ.), των Σαμίων από τους Αθηναίους (440 π.Χ)., των Θηβαίων από τους Μακεδόνες (337 π.Χ.), των κατοίκων της Δωδώνης και του Δίου από τους Αιτωλούς (219 π.Χ.), των Θερμίων Αιτωλών από τους Μακεδόνες (219 π.Χ.), των κατοίκων της Περγάμου (201 π.Χ.) και της Αττικής (200 π.Χ.) από τους ίδιους κλπ. 
Σε όλες τις περιπτώσεις η αρχαία θρησκεία και το ιερατείο της παρόντες και με ενεργό δράση! 
Αυτή ήταν μια σύντομη, αλλά ηχηρή απάντηση στους νεοπαγανιστές και άλλους αρχαιολάγνους πλαστογράφους της ιστορίας.
 Η κατάσταση στην αρχαία Ελλάδα όχι μόνο δεν ήταν ιδανική, όπως θέλουν να την παρουσιάσουν, αλλά μάλλον άθλια για την πλειοψηφία των κατοίκων.
 Ιδανική ήταν για τους ελάχιστους αριστοκράτες και το αδίστακτο ιερατείο, το οποίο αποτελούσε αναπόσπαστο μέρος της αριστοκρατίας, και η οποία λυμαίνονταν τη συντριπτική πληθώρα των «αγενών». 
Ο μεγάλος μελετητής της αρχαίας Ελλάδος Γ. Καψάλης έγραψε πως τα ιερατεία αποτελούσαν «την κληρονομικήν θρησκευτικήν αριστοκρατίαν, (όπως) οι Ευμολπίδες και Κήρυκες στην Ελευσίνα, οι Βουτάδες και οι Φυταλίδες στην Αθήνα, και ούτω καθ' εξής» (Μεγ. Ελλην. Εγκυκλ.Φοίνιξ,τομΙΒ΄σελ.871). 

Επισημαίνουμε, τελειώνοντας, τη μεγάλη αλήθεια, πως η ιστορία, ούτε γράφεται, ούτε μελετάται υπό το πρίσμα οποιασδήποτε συναισθηματικής κατάστασης, πολλώ δε μάλλον υπό την επίδραση θρησκευτικού φανατισμού, ή παθολογικής αρχαιολαγνίας και παθολογικού αντιχριστιανικού μένους, στην οποία βρίσκονται οι σύγχρονοι παραχαράκτες και πλαστογράφοι της! 

Η αγάπη προς την πατρίδα θα πρέπει να φιλτράρεται από την επιστημονική αλήθεια, διότι στην αντίθετη περίπτωση καταντά στείρος εθνικισμός με επικίνδυνες προεκτάσεις. 

Καταφανής περίπτωση παραχάραξης της ιστορίας μέσα σε απερίγραπτο εθνικιστικό παραλήρημα είναι ως γνωστόν η σκοπιανή προπαγάνδα, η οποία αγγίζει τα όρια της γελοιότητας.

 Διαπιστώνουμε με φρίκη πως ο παράλογος εξωραϊσμός της αρχαιοελληνικής κοινωνίας, όπως και η κακοποίηση της ιστορικής επιστήμης, από τους σύγχρονους «αρχαιολάτρες» αγγίζει τα όρια (δυστυχώς) της σκοπιανής εθνικιστικής αθλιότητας. 

Σχεδόν δύο αιώνες τώρα η πολύπαθη χώρα μας δε μπορεί να απεμπλακεί από το λεγόμενο «κοραϊκό σύνδρομο», δηλαδή την ψυχοπαθολογικής φύσεως αρχαιολαγνία του ανεκδιήγητου φραγκοθρεμένου Κοραή, ο οποίος είναι ο πρώτος που ασέλγησε στην ιστορική αλήθεια. 
Ας σημειωθεί, πως ο εν λόγω «δάσκαλος του Γένους» παρακολουθούσε την οκτάχρονη εποποιία της εθνικής μας παλιγγενεσίας από τις εφημερίδες του Παρισιού, όταν χιλιάδες ξένοι φιλέλληνες ήρθαν στην Ελλάδα για να πολεμήσουν για την ελευθερία της και οι περισσότεροι σκοτώθηκαν για χάρη της! 

Είναι ανάγκη λοιπόν οι υγιείς πνευματικές δυνάμεις του Έθνους να εγερθούν από τον λήθαργό τους και να αντιταχθούν στην αφύσικη προγονολατρία, η οποία όχι μόνο δε μπορεί να βοηθήσει τη νεοελληνική κοινωνία, αλλά την αποχαυνώνει και τη βυθίζει σε επικίνδυνη ουτοπική ονειροπόληση.
 Οφείλουν να περιφρουρήσουν την επιστημονική αλήθεια και ιδιαίτερα την επιστήμη της ιστορίας, από κάθε παραχάραξη και κακοποίηση. Να κάμουν γνωστό σε όλους πως λαός που δε γνωρίζει την ιστορία του εκμηδενίζεται, και το χειρότερο: λαός που διδάσκεται και βιώνει διαστρεβλωμένη ιστορία καθίσταται επικίνδυνος, πριν την κατάρρευση του!

ΛΑΜΠΡΟΥ ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού

 

Ερμής,Άρης,Δίας,Αφροδίτη,Βάκχος,Ήρα...Τα πάθη των ψευδοθεών δεν είχαν όριο!

 Διαβάζοντας τους πάμπολλους μύθους της αρχαιοελληνικής θρησκείας, πελαγώνουμε κυριολεκτικά από τις ποικίλες εκδοχές και τις αντικρουόμενες απόψεις για το ίδιο θέμα. Παράλληλα τρομάζουμε από την «πολιτεία» των ψευτοθεών, οι οποίοι είναι γεμάτοι από ανομολόγητα πάθη, καθότι «διέπρατταν» φοβερά εγκλήματα και ειδεχθείς ηθικές παρεκτροπές!

Οι θεοί και οι θεές της αρχαιοελληνικής θρησκείας δεν ήταν τίποτε άλλο παρά προβολή αρρωστημένων ανθρώπινων ψυχικών διαθέσεων. Είναι η «θεοποίηση» των ανθρωπίνων παθών των αρχόντων της εποχής εκείνης, η «νομιμοποίηση» των καταπιεστικών, ηθικών, και ποινικών τους ατοπημάτων. Άλλωστε οι βασιλείς κατά τον Όμηρο καλούνται «Διογενείς» δηλαδή γενιά του Δία και η εξουσία τους είναι απόρροια της εξουσίας εκείνου (R. Decharme «Μυθολογία», τομ. 1, σελ. 67).

Η δικτατορική αυθαιρεσία του Δία, για παράδειγμα, νομιμοποιούσε και τη δική τους τυραννική εξουσία, οι εξωσυζυγικές του δραστηριότητες επέτρεπαν και σ' αυτούς να προδίδουν τη συζυγική τους πίστη.

Η συζυγική απιστία της Αφροδίτης με τον Άρη επέτρεπε στις κυρίες της αριστοκρατίας να είναι μοιχαλίδες, η λατρεία της πορνικής θεάς, δια της «ιερής πορνείας» νομιμοποιούσε την πορνεία, που κυριαρχούσε στην αρχαία εποχή (Παυσαν. Β' 10,5).

Ο αρχικλέφτης του Ολύμπου Ερμής, ο προστάτης της κλοπής, ο οποίος λατρευόταν δια της κλοπής νομιμοποιούσε την κλοπή και την αδικία των πλουσίων εκμεταλλευτών (Ιλιάδα Β' 103, Κ' 267, Οδύσσεια Τ' 364)!

Ο πολεμοχαρής Άρης, ο προστάτης του πολέμου και της καταστροφής και η προσωποποίηση της φρίκης και ο οποίος λατρευόταν δια της άσκησης βίας και αίματος και της ικανοποίησης άγριων ενστίκτων, νομιμοποιούσε τους άγριους πολέμους, την αυθαιρεσία και την καταστροφή.

Η Ήρα ήταν ο φορέας της πιο άγριας ζηλοφθονίας και της αμετάπειστης εκδίκησης και νομιμοποιούσε και αυτή το μίσος και την εκδίκηση.

Ο Βάκχος, προστάτης της μέθης, της κραιπάλης, και της ικανοποίησης των ταπεινών ορμεμφύτων, νομιμοποιούσε τα κατώτερα ανθρώπινα πάθη και ούτω καθ' εξής.

Τα πάθη των ψευδοθεών δεν είχαν όριο . Ο Ουρανός βύθιζε τα παιδιά του στα έγκατα της γης. Ο Κρόνος προκειμένου να πάρει την εξουσία από τον πατέρα του Ουρανό, του έκοψε τα γεννητικά όργανα, καθιστώντας τον πια αδύναμο. Ο Κρόνος από φόβο μήπως τα παιδιά του, του πάρουν την εξουσία, τα έτρωγε! Η σύζυγός του Ρέα τον ξεγέλασε και του έδωσε να φάει μία ...; πέτρα αντί για τον Δία, για να του πάρει έτσι εκείνος την εξουσία (Ησιοδ. Θεογ. 133-138)!

Ο Δίας γκρέμισε από τον Όλυμπο το γιο του Ήφαιστο, επειδή εκείνος πήρε το μέρος της μητέρας του Ήρας, όταν αυτός την έδερνε ανηλεώς, καθιστώντας τον έτσι μονίμως ...; ανάπηρο! Σύμφωνα με άλλη εκδοχή ο Ήφαιστος ήταν ...; αδελφός του, κλεψίγαμος γιος του πατέρα του Κρόνου, με την γυναίκα του Ήρα (ΘΗΕ τομ. 7, 1051)! Ο Δίας στα χέρια του κρατούσε τον κεραυνό για να κατακεραυνώνει όποιον αμφισβητούσε την εξουσία του! Τόσο πολύ ...;φιλάνθρωπος ήταν, που κάρφωσε στον Καύκασο τον ευεργέτη των ανθρώπων, τιτάνα Προμηθέα (Ησίοδ. Θεογ. 522)!

Ο Δίας ως κοινός απατεώνας μεταμορφωνόταν και τρύπωνε στους κοιτώνες θνητών γυναικών και τις κακοποιούσε σεξουαλικά, σαν τους σύγχρονους διεστραμμένους βιαστές! Ο Ηρακλής για παράδειγμα υπήρξε ο καρπός μιας τέτοιας σχέσης. Ονομαζόταν «Τριέσπερος» γιατί τα σεξουαλικά όργια του Δία και της Αλκμήνης, μητέρας του Ηρακλή, κράτησαν τρεις νύχτες! Ο Ποσειδών φλεγόταν από μεγάλο ερωτικό πόθο για την αδελφή του Δήμητρα, την οποία κυνηγούσε για να την βιάση (Παυσαν. Η' 25,6,42). Εκείνη μεταμορφώθηκε σε φοράδα, για να ξεφύγει από την αηδιαστική αιμομιξία του αισχρού αδελφού της. Αυτός μεταμορφώθηκε τελικά σε ίππο και κάπου στην Αρκαδία πραγματοποίησε την απαίσια πράξη του! Αυτά ως ελάχιστα παραδείγματα των ψευτοθεών της αρχαιοελληνικής θρησκείας!

Οι ψευτοθεοί αυτοί «απαιτούσαν» παράλογα πράγματα από τους πιστούς τους . «Ζητούσαν» θυσίες ζώων για να «απολαύσουν» τη μυρωδιά του ψητού! Χιλιάδες άμοιρα ζώα θυσιάστηκαν στους ψευτοθεούς. Σε πολλές περιπτώσεις οι ανήθικοι θεοί «απαιτούσαν» θυσίες ανθρώπων! Αναφέρεται ότι ο Τάνταλος θυσίασε τον γιο του Πέλοπα, τον κομμάτιασε και τον έδωσε στους θεούς να τον φάνε! Δυστυχώς οι ανθρωποθυσίες ήταν πραγματικότητα και ιερός θεσμός στην αρχαία Ελλάδα. Έχουμε ανθρωποθυσίες καθ' όλη την διάρκεια της αρχαιότητας, μέχρι και τους ελληνιστικούς χρόνους! Στην εορτή των «Κρονίων» στην Αθήνα θυσιάζονταν κάθε χρόνο και ένας άνδρας. Το ίδιο και στην Ρόδο θυσιαζόταν ένας κατάδικος. Ανθρωποθυσίες γίνονταν και στην Κρήτη, όπως και στην Αλεξάνδρεια μέχρι την εποχή των Πτολεμαίων, όπου θυσιάζονταν αιχμάλωτοι πολέμου στον αιμοδιψή ψευτοθεό Κρόνο (Παυσανίου, Ελλ. Περιηγ. Ι 18,7)! Επίσης στην ετήσια εορτή των «Θαργηλίων» προς τιμήν του Απόλλωνα θυσιαζόταν ανδρόγυνο εκλεγμένο από τους εγκληματίες του έτους (P. Decharme «Μυθολογία» τομ. 1, σελ. 167). Στην Λευκάδα ακόμη γκρέμιζαν κάθε χρόνο έναν άνδρα από ένα βράχο προκειμένου να εξευμενίσουν τον Απόλλωνα (Στραβ. Ι 2, 452)!

Η Άρτεμις «απαιτούσε» από τους Σπαρτιάτες νέους, στην ετήσια εορτή της, φοβερό μαστίγωμα, μέχρι αίματος λιποθυμίας ακόμα και θανάτου. Ενώ στο ναό της στην Έφεσο γίνονταν κατ' έτος πολυπληθείς φρικτοί αιματηροί ευνουχισμοί νέων (P. Dech., όπου π., σελ. 195). Αξίζει να αναφέρουμε ακόμα και την περίπτωση των περιβόητων κανιβάλων μαινάδων, τις εκστασιασμένες λάτρισσες του μέθυσου ψευτοθεού Διονύσου, οι οποίες έτρεχαν τις νύχτες στις ερημιές ουρλιάζοντας, καταβρόχθιζαν ωμά τα άτυχα ζώα που έβρισκαν μπροστά τους, αλλά και τους άνδρες που τύχαινε να συναντήσουν! Αναφέρεται, μυθολογικά ότι κατασπάραξαν και έφαγαν τον Ορφέα!

Οι «κατώτεροι» θεοί της φύσεως, τα φοβερά δαιμονικά όντα, όπως o τραγόμορφος και απαισιόμορφος Πάνας και οι αποκρουστικοί τερατόμορφοι Σάτυροι, ο φόβος και ο τρόμος των ανθρώπων, διακατέχονταν από κτηνώδη σεξουαλικά πάθη και προσωποποιούσαν τα πιο ταπεινά ένστικτα!

Η ερή πορνεία ήταν επίσης λατρευτική «απαίτηση» των ψευτοθεών . Χιλιάδες άμοιρα κορίτσια κλείνονταν χωρίς την θέλησή τους, στους ναούς της Αφροδίτης και «ιερουργούσαν» την διεφθαρμένη θεά με το σώμα τους, επιφέροντας τεράστια κέρδη στους ιερείς-προαγωγούς της θεάς. Αυτό γινόταν καθ' όλη την αρχαιότητα με αποκορύφωμα στους κλασσικούς και ελληνιστικούς χρόνους. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για την ιερή πορνεία στην αρχαία Ελλάδα (Ιστορ. Ι, 199).Επίσης ο Στράβων διασώζει την εξής χαρακτηριστική πληροφορία για την ιερή πορνεία στην Κόρινθο: Το ιερό της Αφροδίτης «ούτω πλούσιον υπήρξεν, ώστε πλείους η χιλίας ιεροδούλους εκέκτητο εταίρας» (Στραβ. 378)!

Επίσης οι λάτρεις του Διονύσου ήταν υποχρεωμένοι να παίρνουν μέρος στις διονυσιακές εορτές και να πράττουν ανείπω-τες ηθικές αθλιότητες. Η κάθε γυναίκα έγγαμη ή μη, ήταν υποχρεωμένη στο όνομα του Θεού, να ανεχτεί τις σεξουαλικές ορέξεις του κάθε τυχόντα! Οι βιασμοί των γυναικών και η άσκηση κάθε είδους βίας κατά την διάρκεια των εορτών όχι μόνο δεν εθεωρείτο έγκλημα αλλά τρόπος λατρείας του ψευτοθεού!

Η αρχαιοελληνική θρησκεία όχι μόνο δεν απέτρεπε τους Έλληνες να καθιερώνουν και να καλλιεργούν απάνθρωπους θεσμούς, αλλά αντίθετα τους παρότρυνε. Η δουλεία για παράδειγμα ήταν θεσμός στην αρχαία Ελλάδα. Είχε μάλιστα και κληρονομικό χαρακτήρα. Η δουλεία εθεωρείτο κατά κάποιον τρόπο ιερή υπόθεση και γι' αυτό το μεγαλύτερο σκλαβοπάζαρο της Ελλάδος βρισκόταν στην Δήλο, στον ναό του Απόλλωνα! Δε χρειάζεται να αναφέρουμε εδώ τη γνώμη είχαν οι αρχαίοι προγονοί μας για την δουλεία, ακόμα και ο Αριστοτέλης!

Μεταξύ των θεών όχι μόνο δεν κυριαρχούσε σεβασμός, όπως θα ταίριαζε σε θείες οντότητες, αλλά αντιθέτως υπήρχε μίσος, αντιζηλία, τάση κυριαρχίας πόλεμοι, δολοφονίες, απάτες, δόλοι και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Ο Ηρόδοτος χαρακτήρισε το θείον της αρχαιοελλη-νικής θρησκείας «φθονερόν καί ταραχώδες» (Ιστορ. Ι. 32, ΙΙΙ. 40, 2)! Οι άνθρωποι ζούσαν συνεχώς κάτω από το φόβο μιας αναίτιας και παράλογης θεϊκής εκδίκησης. Στα έργα του Ομήρου για παράδειγμα βλέπουμε οι ψευτοθεοί να παίρνουν συχνά το μέρος τον αδίκων.

Η Αφροδίτη προστάτευε τον Πάρη, τον άρπαγα της συζύγου του Μενελάου. Ο ...; φιλάνθρωπος Ποσειδώνας επίσης εξαιτίας του παραμικρού του θυμού, προκαλούσε τρικυμίες και έπνιγε τους θαλασσινούς. Ταλαιπώρησε, χωρίς έλεος και μέχρι τελικής εξοντώσεως τον θρυλικό Οδυσσέα! Τα έργα του Ομήρου είναι γεμάτα από τέτοιες αποκρουστικές διηγήσεις. Και όμως, για τους νεοπαγανιστές «η αρχαία ελληνική θρησκεία απετέλεσε από τις πλέον φωτισμένες που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα» (περ. «Απολλώνιο Φως» Ιανουάριος - Φεβρουάριος 1998, σελ. 4)!

Στους μετακλασικούς, ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους, όταν η αρχαιοελληνική θρησκεία είχε φτάσει στο έσχατο σημείο της κατάπτωσής της, οι πρόγονοί μας κατάντησαν α-κόμη και στην ανθρωπολατρεία. Λάτρεψαν ως θεούς ζώντες ανθρώπους! Οι Αθηναίοι για παράδειγμα ανέδειξαν σε θεό τον εκπορθητή της Αθήνας σπαρτιάτη ναύαρχο Λύσανδρο. Του έστησαν παντού βωμούς και τον λάτρευαν (Πλουτ., Λύσανδ. 18)! Επίσης, θεοποίησαν τον Δημήτριο Φαληρέα. Προς τιμήν του άλλαξαν το όνομα του μήνα Μουνιχίωνα σε Δημητρίωνα και των Διονυσίων εορτών σε Δημήτρια (Μεγ. Ελλην. Εγκυκλ. Φοίνιξ, τομ. Θ' 117)! Το ίδιο έκαναν και για τον Δημήτριο τον Πολιορκητή, του έστησαν 360 ανδριάντες μέσα σε έναν μήνα, γέμισαν την πόλη βωμούς και του πρόσφεραν θυσίες (οπ.π., σελ. 121). Αργότερα το ίδιο έκαναν για τον παρανοϊκό Νέρωνα και τους άλλους Ρωμαίους αυτοκράτορες! Αυτή ήταν «η πιο ευγενική θρησκεία της ιστορίας»!

http://www.pame.gr/ekklisia-thriskeies/eidololatreia/paganismos.html

ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΜΟΥ

Όσο και αν διατείνονται οι «αρχαιολάτρες» ότι θέλουν να «αναστήσουν» τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό και μαζί την «πατρώα θρησκεία», οι ηγέτες τους ψεύδονται και οι οπαδοί τους τρέφονται με αυταπάτες. Ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός και ιδιαίτερα η ειδωλολατρία των προγόνων μας, δεν είχε τίποτε το στατικό και μόνιμο. Άλλος ήταν ο αθηναϊκός πολιτισμός, άλλος ο σπαρτιατικός, άλλος ο ιωνικός, άλλος της Μεγάλης Ελλάδος, άλλος της Μακεδονίας και άλλος της Ηπείρου.
Διαφορετική ήταν η βίωση της θρησκείας στην Αθήνα, διαφορετική στην Σπάρτη, διαφορετική στην Ήπειρο, διαφορετική στην Κρήτη, διαφορετική στην Αρκαδία και διαφορετική στη Θράκη. Σημαντικές θεότητες μιας πόλης ήταν άγνωστες σε άλλες.

Για όλα μιλάνε οι «αρχαιολάτρες» εκτός από τον πολιτισμό ποιας πόλης και ποιας χρονικής περιόδου προσπαθούν να αναβιώσουν. Επίσης δεν μας λένε ποια μορφή της αρχαίας θρησκείας, ποιας πόλης και ποιας εποχής θέλουν να αναστήσουν. Όταν λένε «πατρώα θρησκεία», τι εννοούν;

Η θρησκεία των Ακαρνάνων ή των Δολόπων ή των Αγραίων, για παράδειγμα, δεν είναι «πατρώα θρησκεία»; Δεν ήταν πρόγονοί μας αυτοί; Η φανατική λατρεία της αιγυπτιακής θεότητας Ίσιδος από τους Έλληνες στα ελληνιστικά και ρωμαϊκά χρόνια δεν είναι και αυτή «πατρώα θρησκεία», αφού υπήρξε για αιώνες κυρίαρχη θρησκεία των προγόνων μας;

Ο μιθραϊσμός, η ηλιολατρία του Ιουλιανού και των ομοίων του, στα πρώτα βυζαντινά χρόνια δεν ήταν και αυτή «πατρώα θρησκεία»; Ο νεοπλατωνισμός, ο οποίος θέλησε να αναγεννήσει και να μεταλλάξει προς το πνευματικότερο την αρχαιοελληνική θρησκεία δεν υπήρξε επίσης προγονική θρησκεία;

Οι σύγχρονοι «αρχαιολάτρες» πολύ μικρή σχέση έχουν με την αρχαία Ελλάδα . Καπηλεύονται ορισμένα επιλεκτικά στοιχεία του αρχαιοελληνικού πολιτισμού, όσα εξυπηρετούν τους στόχους τους, δηλαδή την εδραίωση του νεοαποκρυφιστικού παγανισμού. Απόδειξη ότι ουδέποτε αυτοί αναφέρονται στην αντιρρητική γραμματεία των αρχαίων συγγραφέων κατά της ειδωλολατρικής θρησκείας. Οι μονοθεΐζοντες σοφοί συγγραφείς Ξενοφάνης, Ηράκλειτος, Ευριπίδης, Πρωταγόρας, Πλάτων, Αριστοτέλης είναι τα «μαύρα πρόβατα» για τους νεοπαγανιστές, διότι οι μονοθεϊστικές αντιλήψεις τους θεωρούνται σαφώς αιρετικές, σε σχέση με την ειδωλολατρία που πρεσβεύουν!

Η επίθεση κατά της χριστιανικής πίστης

Κατά τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια εμφανίστηκαν δεκάδες οργανώσεις νεοπαγανιστών με εμφατικά ονόματα. Κυκλοφορεί πληθώρα «αρχαιολατρικών» περιοδικών, τα οποία κατέκλυσαν την αγορά. Φανατικοί «ελληνολάτρες» αναπτύσσουν τις απόψεις τους στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο, δαιδαλώδεις ιστοσελίδες παγανιστικού περιεχομένου κατακλύζουν το διαδίκτυο, αμέτρητες εκδόσεις σχετικών βιβλίων γέμισαν τα ράφια και τις προθήκες των βιβλιοπωλείων.

Διάφορες «σχολές» και λέσχες «κατηχούν» και ενημερώνουν τους προσήλυτους στον παγανισμό. Οργανώνονται εκδρομές προσκυνηματικού χαρακτήρα σε τόπους ιερούς των αρχαίων και συμμετέχουν σε παγανιστικές εορτές. «Στολίζουμε» λένε, «τους βωμούς των προγόνων μας με άνθη και πύλινα γεμάτα προσφορές (όσπρια, γάλα, κρασί, μέλι) και αναθήματα» ( περ. Διιπετές 13 4/95,18).
Έχουν φτιάξει και τελετουργικό για τις παγανιστικές τελετές τους. Πολλά δρώμενα είναι κακέκτυπα χριστιανικών τελετουργιών. Επίσης έχουν συνθέσει ύμνους στους ψευτοθεούς τους, όπως ο μονότονος ύμνος της εορτής των «Πυρφορείων» «Δεύτε λάβετε φως ...», παρμένος από τον γνωστό αναστάσιμο ύμνο της Εκκλησίας μας!

Απαιτούν επίμονα να αναγνωρισθούν η θρησκεία τους και οι τελετές τους. Έχουν συγκροτήσει και την «εκκλησία» τους. Έχουν συγκροτήσει επίσης το «κοινό» (συνομοσπονδία) των διαφόρων αρχαιολατρικών παγανιστικών οργανώσεων, με παραρτήματα σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό. Μέσω αυτού συμμετέχουν στο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εθνικών Θρησκειών» το οποίο ιδρύθηκε στις 24-6-1998 στην Βίλνα της Λιθουανίας.

Οι «αρχαιολάτρες» αυτοαποκαλούνται «έλληνες». Μονοπωλούν δηλαδή την εθνική μας ταυτότητα, την οποία επιχειρούν να αποστερήσουν από όλους τους μη παγανιστές. Τους χριστιανούς τους αποκαλούν ειρωνικά «ιουδαιοχριστιανούς», «εβραιογενείς εξουσιαστές» και «παραμυθολόγους του αποσυντεθέντος βυζαντινισμού». Τους προσάπτουν την κατηγορία ότι «οι αντιλήψεις των θρησκευτικών καθεστώτων των Ταλιμπάν, των Μουτζαχεντίν και του Ιράν δεν διαφέρουν από τις χριστιανικές ιδέες» (περ. Δαυλός, τ. 240/2001).

Επίσης τόσο τους χριστιανούς όσο και όλους τους μονοθεϊστές τους αποκαλούν «γουρούνια» που κυλιούνται «πάνω στους ί-διους βόθρους με τα ίδια πάντοτε κόπρανα» (Διάλογος 16/99,11)! Τους κληρικούς τους αποκαλούν «εβραιόδουλους ρασοφόρους», «προσκυνημένους της Σιών» (περ. «Απολλώνειον Φως» Ιανουάριος - Φεβρουάριος 1998, σελ. 36), «εβραιόδουλους παυλιϊστές» («Ελευθεροτυπία» 26-10-1986), «στυγερούς πρωτογενίτσαρους ρασοφόρους» (Διιπετές. 13/95,15).

Όταν αναφέρονται στο θεό των Χριστιανών τον αποκαλούν «εβραίο ζηλότυπο τιμωρό Ιεχωβά», «βλοσυρό Θεό» και το Χριστό, σκωπτικά, «σχισματικό εβραίο ραβίνο Γιεσουά», «σημιτικής καταγωγής δικτατορίσκο του ουρανού» (Διιπετές. 4/93,6) και ότι αυτός «αποτελεί την πιο τραγική μορφή της ειδωλολατρίας, αφού ως άνθρωπος κατέληξε να λατρευτεί ως θεός». (Ε. Αταβύριος, Μεγαρ. Τύπος 1-10-95)!

Με ανάλογα επίθετα χαρακτηρίζουν τον απόστολο Παύλο και τους Πατέρες της Εκκλησίας μας. Τους αποκαλούν «αποστεωμένα καχεκτικά μοντέλα», «εξ ανατολών ύαινες», «άγια ρεμάλια», «μελανειμονούντες» και «κοπρόψυχους» (Μεγαρ. Τύπος 17-9-95 και 8-10-95)! Την Εκκλησία μας αποκαλούν «Γιαχβική θεοκρατία» (περ. Δαυλός, τ. 240/2001) και «αδίστακτη πολιτική και οικονομική συντεχνία» (Ελλ. Φλόγα, 1/94,6). Το πιο αστείο από όλα είναι ότι αποκαλούν τους χριστιανούς, ούτε λίγο ούτε πολύ ...; ειδωλολάτρες, «λειψανολάτρες» και «οπαδούς» του πιο «χονδροειδούς φετιχισμού» (περ. Διιπετές, ιστοσελίδα στο Διαδίκτυο)!!!

Οι νεοπαγανιστές, ακόμη, απειλούν και φοβερίζουν την Εκκλησία μας ότι «σύντομα θα υπάρξει ξεκαθάρισμα λογαριασμών» για την μακραίωνη «τυραννική δουλεία που ασκεί στον ελληνισμό»! Δεν δέχονται κανενός είδους πολύτιμη υπηρεσία της Εκκλησία μας προς το Γένος και τη χαρακτηρίζουν ως το «σάβανο του Ελληνισμού» (Μεγαρικός Τύπος 30-4-87)!

Κάθε τι το χριστιανικό τους ερεθίζει επικίνδυνα και προσπαθούν να το γκρεμίσουν (περ. Δαυλός τ. 239/2001). Απαιτούν κατεδάφιση των χριστιανικών ναών σε απόσταση πεντακοσίων μέτρων από τα ερείπια των αρχαιοελληνικών ιερών. Επιδιώκουν αλλαγή του συστήματος χρονολόγησης, επειδή έχει ως βάση το έτος γέννηση του Χριστού. Ήδη στα περιοδικά τους χρονολογούν από την πρώτη Ολυμπιάδα και από την γέννηση του Απολλωνίου Τυανέα! Ζητούν επίσης αλλαγή ονομασίας των μηνών και των ημερών της εβδομάδας.

Ζητούν το χωρισμό Κράτους και Εκκλησίας, κατάσχεση της εκκλησιαστικής περιουσίας, κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών ως χριστιανική κατήχηση και την αντικατάστασή του με την κατήχηση της «πατρώας θρησκείας», απαγόρευση στους κρατικούς λειτουργούς να συμμετέχουν σε θρησκευτικές τελετές της Εκκλησίας, διακοπή μισθοδοσίας του ορθόδοξου κλήρου από το κράτος και άλλα πολλά. Τέλος θέλουν να ζητήσει η Εκκλησία δημόσια συγνώμη για τα ...; «ανείπωτα εγκλήματά της» κατά του Ελληνισμού! Ακόμα και τα χριστιανικά ονόματά τους αλλάζουν με αρχαιοελληνικά. Δεν θέλουν τίποτε να τους θυμίζει την πίστη του Χριστού!

Το Βυζάντιο είναι γι' αυτούς «η πιο σκοτεινή και εφιαλτική περίοδος της ιστορίας» και δεν αναγνωρίζουν σε αυτό κανενός είδους πολιτισμικό επίτευγμα. Τονίζουν εμφαντικά πως «στην πνευματική παρακμή συντέλεσε καίρια η κυριαρχία της εβραϊκής αντιλήψεως της ζωής» (περ. «Απολλώνειον Φως» Ιανουάριος - Φεβρουάριος 1998, σελ. 35). Ολόκληρη η χριστιανική τέχνη (ποίηση, λογοτεχνία, αρχιτεκτονική, ζωγραφική, μουσική, γλυπτική κ.λπ.) θεωρείται ως «έκτρωμα» και «πολιτισμική παρακμή» δίχως καμία αξία! Αποκαλούν δε τους σύγχρονους Έλληνες Χριστιανούς ως «βυζαντινόπληκτους ρωμιούς» (περ. Διιπετές, ιστοσελίδα στο Διαδίκτυο)! Θέλουν όμως να αγνοούν εσκεμμένα (έχοντας το σκοπό τους), πως χάρη στο Βυζάντιο και το μεγάλο πολιτισμό του, διασώθηκε η αρχαιοελληνική μας κληρονομια

http://www.pame.gr/ekklisia-thriskeies/eidololatreia/paganismos.html