Οι τα πάντα
καλώς διεταξάμενοι θειότατοι Πατέρες θέσπισαν, όπως διαβάζουμε στον ιερό
Συναξαριστή, η τελευταία Κυριακή του Ιερού Πεντηκοσταρίου να είναι
αφιερωμένη στα πρόσωπα των Αγίων μας.
Στα πρόσωπα
εκείνα που έζησαν ανά την οικουμένη, ευαρέστησαν τον Θεό και δέχτηκαν
πλούσιο ως δώρο ατίμητο τον Αγιασμό και ιδιαίτερα τη Χάρη του Παναγίου
Πνεύματος. Γι' αυτό και η σημερινή Κυριακή αποτελεί τη συνέχεια της
προηγουμένης, δηλαδή της Πεντηκοστής.
Τότε,
εορτάσαμε την παρουσία του Αγίου Πνεύματος στην ζωή της Εκκλησίας και
την διανομή των χαρισμάτων Του στις ψυχές των κεκαθαρμένων μελών της·
σήμερα τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος, που είναι οι Άγιοι της
Εκκλησίας μας.
Α. Τι είναι οι Άγιοι;
Είναι οι φίλοι του Δεσπότου Χριστού.
Είναι οι στρατιώτες του Ουρανίου Βασιλέως.
Είναι τα πρόσωπα εκείνα τα οποία εβάστασαν στο ασθενικό τους σώμα "τα στίγματα του Ιησού Χριστού" (Γαλ, 6,17).
Είναι οι φωτεινοί οδοδείκτες σε πνευματικά άνυδρες εποχές.
Είναι η ζωντανή εφαρμογή του Ευαγγελίου.
Είναι τα πιστά αντίγραφα της εικόνος του Θεού.
Είναι η δόξα και ο θρίαμβος της ανθρώπινης φύσεως.
Είναι η εμπροσθοφυλακή της Εκκλησίας και η δύναμή της.
Είναι "οι ακολουθούντες τω αρνίω όπου αν υπάγη". (Αποκ. 14,4)
Είχαμε
Αγίους, έχουμε Αγίους και θα έχουμε Αγίους μέχρι της συντέλειας του
αιώνος, αφού το Άγιο Πνεύμα από την ημέρα της Πεντηκοστής που ήλθε στην
Εκκλησία του Χριστού, θα παραμένει σ' αυτήν και θα απεργάζεται τη
σωτηρία των μελών της.
Και μια
Εκκλησία, όπως λέγει χαρακτηριστικά ο μακαριστός π. Ιωάννης Ρωμανίδης,
είναι δυναμική όταν αναδεικνύει τέτοια θεούμενα πρόσωπα, που διακρίθηκαν
στο σκάμμα της ζωής και δέχθηκαν πλούσια στον χώρο της ψυχής τους την
παρουσία του Παρακλήτου.
Γιατί η
αγιότητα δεν είναι απλώς καλές πράξεις, αλλά παρουσία του Αγίου
Πνεύματος μέσα στο χώρο της ψυχής ενός μέλους της Εκκλησίας.
Αγιότητα
είναι "η ανθοφορία και η καρποφορία του σπέρματος που φυτεύει σε κάθε
πιστό το Άγιο Πνεύμα" (Ευδοκίμωφ). Και οι Άγιοι είναι η ίδια η
Πεντηκοστή μέσα στην Εκκλησία.
Β.
"Οι Άγιοι καταγέλασαν της παρούσης ζωής, κατεπάτησαν βασανιστήρια και
κολάσεις, υπερείδον θανάτου, προς τον ουρανόν επτερώθησαν" (Χρυσοστ.,
ΕΠΕ 34, 294).
Για την αγάπη
του Χριστού υπέμειναν εμπαιγμούς και μάστιγας "ελιθάσθησαν, επρίσθησαν,
επειράσθησαν, εν φόνω μαχαίρας απέθαναν"(Εβρ, 11,37).
Η κακουχία, ο
εμπαιγμός, η περιφρόνηση, ο σταυρός, ο θάνατος ήταν το καθημερινό τους
μαρτύριο. Περιέφεραν στο ταπεινό οστράκινο σκεύος τους, κατά την έκφραση
του Αποστόλου των εθνών Παύλου, την νέκρωση του Κυρίου (Β' Κορ, 4,10).
Ακολούθησαν
τον εράσμιο νυμφίο της ψυχής τους, τον Χριστό, και στον Σταυρό και στην
Ανάσταση. Γι' αυτό και μετά καυχήσεως επαναλάμβαναν τον λόγο του
Αποστόλου Παύλου : "ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός" (Γαλ,
2,20).
Έτσι
ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση που τους απεύθυνε ο Θεός και δια της
πίστεως φανέρωσαν στους ανθρώπους ότι ο Χριστός "χθες και σήμερον ο
Αυτός και εις τους αιώνας" (Εβρ, 13,8-9).
Δεν έκαναν οπαδούς.
Δεν μίλησαν για τον εαυτό τους.
Δεν έφεραν στο μέτωπό τους την ετικέτα του σωτήρος, αλλά
αφού περιεπάτησαν αξίως του Κυρίου (Κολασ, 1,10) και πολιτεύτηκαν αξίως
του Ευαγγελίου (Φιληπ, 1,27), φανέρωναν με την διακονία τους αυτή ποιος
είναι ο σκοπός της ζωής του κάθε ανθρώπου. Δηλαδή ο αγιασμός και η
ένωση με τον Χριστό.
Γ. Οι Άγιοι αποτελούν την ελπίδα του κόσμου.
Οι Άγιοι
αποτελούν την ελπίδα όλων μας, γιατί μας δείχνουν τον δρόμο της
αγιότητας. Μας βοηθούν και μας ενισχύουν με την ζωντανή παρουσία τους,
αφού συμπορεύονται μαζί μας στη θάλασσα της παρούσης ζωής.
Τους αισθανόμασθε δίπλα μας και ας έζησαν σε άλλες μακρινές περιοχές και εποχές.
Επεμβαίνουν θαυματουργικά.
Μας διασώζουν από ποικίλους κινδύνους και συμφορές.
Κλαίνε στις θλίψεις μας και χαίρονται στις χαρές μας.
Μας ενισχύουν στον αγώνα της αρετής.
Μας βοηθούν με τον λόγο τους και με το γνήσιο παράδειγμά τους.
Η διδασκαλία τους είναι λόγος Αγίου Πνεύματος και άρα, διαχρονικός και επίκαιρος.
Γι' αυτό και ο
Γέροντας Παΐσιος έλεγε πώς η σοφία των Αγίων μας και η διδασκαλία των
ασκητών της ερήμου είναι πλούτος και πολύτιμη παρακαταθήκη, αλλά και
δύναμη ισχυρά για την Εκκλησία μας και συγχρόνως όπλο στον δικό μας
αγώνα.
Οι Άγιοι με τη ζωή τους μάς ελέγχουν σήμερα σ' αυτό το φοβερό κατρακύλισμα της ανθρωπότητας.
Όλοι εσείς, μας λένε, που κάνετε τους διανοουμένους.
Όλοι εσείς που σκορπάτε την σύγχυση και την απελπισία.
Όλοι εσείς που κομπάζετε για την αθεΐα σας.
Όλοι εσείς που υψώνετε την δαιμονική υπερηφάνειά σας και το τιποτένιο ανάστημά σας μπροστά στον Κύριο της Δόξης.
Όλοι εσείς
που προσπαθείτε να παρασύρετε αυτούς τους ανθρώπους που πατούν αυτό το
χώμα, το οποίο βάφτηκε με το αίμα και με τα δάκρυα μαρτύρων και Αγίων
της Πίστεώς μας.
Όλοι εσείς . .
. επιστρέψτε στο Θεό και ζητείστε συγγνώμη για τα λάθη σας, για να
δεχτείτε μέσα σας, όπως και εμείς, πλούσια τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος,
να ειρηνεύσετε, να βρείτε το δώρο της χαράς, να αποκτήσετε αληθινή αγάπη
και να φτάσετε όπως και εμείς να δείτε μια ημέρα το πρόσωπο του
Χριστού.
“Καλόν κέκτησθαι φίλους τους νοερούς φίλους˙ ουδείς γαρ έτερος ούτω προς αρετήν ημίν συνεργεί”.
Καλόν είναι,
δηλαδή, να έχει αποκτήσει κανείς ως φίλους τους νοερούς φίλους˙ γιατί
κανείς δεν μπορεί να μας βοηθήσει τόσο στην αρετή, όσο αυτοί οι νοεροί
φίλοι μας.
Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ
πηγή
