Η προπαγάνδα – απάτη για την πάταξη της φοροδιαφυγής και η πραγματικότητα
του Παύλου Δερμενάκη*
Η λαϊκή παροιμία λέει «τρώγοντας έρχεται η όρεξη». Κάπως έτσι «κυβέρνηση» και «τερατόικα» αφού επέβαλαν τα capital controls επεξεργάζονται νέες μεθόδους για να μείνουν μόνιμα σε εφαρμογή, στο «πειραματόζωο» που λέγεται Ελλάδα και ελληνικός λαός. Με αφορμή την αυξημένη χρήση του πλαστικού χρήματος μετά την επιβολή των capital controls και με το πρόσχημα της πάταξης της φοροδιαφυγής ξεκινούν το νέο «προαπαιτούμενο» την «υποχρεωτική αποδοχή καρτών πληρωμών από επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες, μέσω της χρήσης τερματικών αποδοχής καρτών (POS)».
Όπως γράφει ο κ. Παπαδημούλης (στο www.euro2day.gr στις 15/10/2015) «Αυτή η “βίαιη” -ώς ένα βαθμό- στροφή των Ελλήνων καταναλωτών και εμπόρων στη χρήση ηλεκτρονικών μέσων πληρωμών και τραπεζικών καρτών θα πρέπει τώρα να συμπληρωθεί από μια ολοκληρωμένη κυβερνητική πολιτική που θα ενισχύει αυτές τις τάσεις και θα δίνει τα κατάλληλα κίνητρα και αντικίνητρα για την επέκταση της χρήσης εναλλακτικών, έναντι των ρευστών, μέσων πληρωμών». Έτσι, λοιπόν, γράφει και επιχειρηματολογεί για την «επιλογή της κυβέρνησης για επέκταση της χρήσης ηλεκτρονικών μέσων πληρωμών και πιστωτικών καρτών, ως ένα σημαντικό μέτρο περιορισμού της φοροδιαφυγής».
Για το σκοπό αυτό συστήνεται ομάδα εργασίας στο υπουργείο Οικονομικών να επεξεργαστεί το θέμα με σαφή εντολή την «υποχρεωτική χρήση καρτών». Το σχέδιο αυτό, αφού εγκριθεί από τους πιστωτές θα πάει προς τυπική «έγκριση» στη «Βουλή».
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Υποχρεωτική χρήση καρτών στις συναλλαγές κατ’ αρχήν των δημοσίων υπαλλήλων και των συνταξιούχων. Το μέτρο αφορά περίπου 3,2 εκατομμύρια άτομα. Η «σύλληψη» του σχεδίου είναι να περικοπεί στις παραπάνω κατηγορίες η εβδομαδιαία λήψη μετρητών από τις τράπεζες στα 150 ευρώ από τα 420 που είναι σήμερα και τα υπόλοιπα χρήματα μισθοδοσίας ή σύνταξης θα μπορούν να χρησιμοποιούνται μόνο μέσω χρεωστικής ή πιστωτικής κάρτας.
Να σημειώσουμε ότι η προηγούμενη προσπάθεια της «κυβέρνησης» Σαμαρά με την αντίστοιχη κάρτα αποδείξεων, που θα ίσχυε «υποχρεωτικά» από την 1/1/2014, για την πάταξη της φοροδιαφυγής, απέτυχε παταγωδώς. Τα σχέδια αυτά σε νέα πιο συστηματική μορφή επεξεργάζεται πλέον η «κυβέρνηση» Τσίπρα.
Πολλές παγίδες
Tι σημαίνει η γενικευμένη-υποχρεωτική χρήση καρτών στις συναλλαγές.
Πλήρης, απόλυτη καταγραφή όλων των συναλλαγών κάθε πολίτη, συνεπώς ένα ανεκτίμητης αξία εργαλείο για πολιτικές marketing. Όποιος έχει στη διάθεσή του αυτά τα στοιχεία (οι τράπεζες) έχει κατά τεκμήριο ένα πολύ ισχυρό όπλο για τη χάραξη της δικής του πολιτικής σε επίπεδο marketing. Όμως, επειδή στην Ελλάδα όλα αυτά πωλούνται, αρκεί να βρεθεί η σχετική τιμή, τα πολύτιμα αυτά στοιχεία θα μπορούν να διατεθούν σε διάφορα «συμφέροντα» στην «αγορά» για αξιοποίηση. Τι είπατε; Προστασία προσωπικών δεδομένων; Για κάντε έναν έλεγχο, πόσες εταιρίες σας παίρνουν τηλέφωνο για να σας πουλήσουν προϊόντα; Από πού σας βρήκαν, σας ξέρουν με το όνομά σας και γνωρίζουν π.χ. ότι είστε ήδη πελάτης του ανταγωνιστή τους (εταιρίες τηλεφωνίας). Έτσι, λοιπόν, θα «ανοίξει» μια νέα «αγορά» για να έχουμε «ανάπτυξη».
Η χρήση των καρτών, είτε πρόκειται για πιστωτικές είτε για χρεωστικές, θα διαμορφώσει ένα νέο καταναλωτικό πρότυπο για τους νέους χρήστες που στις περισσότερες φορές δεν θα τους «βγει» σε καλό καθώς, παρά την κρίση και το αίσθημα αυτοσυγκράτησης, αφού δεν θα είναι εξοικειωμένοι με τη χρήση τους μπορεί να βρεθούν είτε υπερ-χρεωμένοι (πιστωτικές) είτε χωρίς υπόλοιπο στο λογαριασμό (χρεωστικές) πολύ πριν λήξη ο μήνας…, για μην ξεχνάμε τη γνωστή φράση «γιατί περισσεύει τόσος πολύς μήνας μετά το τέλος του μισθού-σύνταξης;».
Οι συναλλαγές αυτές δεν παρέχονται από τις τράπεζες δωρεάν. Συνδέονται με προμήθειες οι οποίες σε κάποιες περιπτώσεις (όσο μικρότερος ο τζίρος) είναι ιδιαίτερα «τσουχτερές». Για μία ακόμα φορά το «σύστημα» λειτουργεί υπέρ των τραπεζών και διαμορφώνει συνθήκες για να αυξήσουν τα έσοδα και να βελτιώσουν την αποτελέσματά τους (κερδοφορία). Είναι γνωστό ότι οι σχετικές χρεώσεις των τραπεζών στην Ελλάδα είναι πολύ υψηλότερες, συγκριτικά με ό,τι ισχύει στα άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Όπως, επίσης, είναι γνωστό ότι, στην παρούσα δύσκολη συγκυρία για την ελληνική οικονομία λόγω των capital controls, οι τράπεζες, με το δικαιολογητικό της εγκριτικής διαδικασίας από την αρμόδια επιτροπή του υπουργείου, έχουν τουλάχιστον δεκαπλασιάσει το τελικό κόστος των επιχειρήσεων για πληρωμές στο εξωτερικό, με ό,τι αυτό σημαίνει αφενός για τη βιωσιμότητά τους σε αυτούς τους καιρούς αλλά και για τους καταναλωτές, στους οποίους τελικά θα φτάσει αυτή η χρέωση μέσω της αύξησης των τιμών (για όσους μπορούν να το κάνουν).
Αφανισμός των «μικρών»
Όμως το σημαντικότερο θέμα που θα δημιουργηθεί από τη γενικευμένη χρήση του πλαστικού χρήματος θα είναι ο αφανισμός όλων των πολύ μικρών και μικρών επιχειρήσεων και ελεύθερων επαγγελματιών («μικροί»). Πώς θα γίνει αυτό; Φυσικά όχι από μόνο του, αλλά σε συνδυασμό με τις αλλαγές στη νομοθεσία και την άμεση εφαρμογή νέου πλαισίου για τις κατασχέσεις λογαριασμών τόσο από το κράτος και τους Οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης όσο και από τις ίδιες τις τράπεζες. Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι: α) Οι λογαριασμοί των «μικρών» που θα πηγαίνουν τα χρήματα από το πλαστικό χρήμα δεν θα είναι λογαριασμοί «μισθοδοσίας» ή «σύνταξης» αλλά «επιχείρησης». Άρα δεν θα ισχύει το ακατάσχετο μέχρι το ελάχιστο ποσό των 1.000 ευρώ. Είναι γνωστό ότι σήμερα όλοι οι «μικροί», σε μια προσπάθεια να μην κλείσουν, προσπαθούν να επιβιώσουν καθυστερώντας πληρωμές προς Δημόσιο και ασφάλιση που έχει ως συνέπεια να συσσωρεύουν χρέη. Με τις διαδικασίες κατασχέσεων-«εξπρές» από λογαριασμούς, που ετοιμάζει το υπουργείο, το αποτέλεσμα θα είναι οι λογαριασμοί αυτοί μόλις πιστώνεται ένα ποσό, ανεξάρτητα από το ύψος του (ακόμα και λίγων ευρώ) να κατάσχεται αυτομάτως από το δημόσιο. Έτσι ο «μικρός» δεν θα έχει ούτε την ελάχιστη δυνατότητα όχι να του μείνει κάτι για να ζήσει, αλλά ούτε για να εξοφλήσει τους προμηθευτές του για να συνεχίσει να λειτουργεί. Και απ’ ό,τι μείνει ως υπόλοιπο από την κατάσχεση του Δημοσίου, θα ακολουθεί ή ίδια η τράπεζα, που έπεται στο σχετικό δικαίωμα, και θα κατάσχει το υπόλοιπο για κάθε ληξιπρόθεσμη οφειλή του «μικρού» προς αυτήν… Το ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι ποιο θα είναι το μέγεθος της καταστροφής στην ελληνική οικονομία από το κλείσιμο των «μικρών» αλλά σε πόσο λίγο χρόνο, πόσο απότομα θα γίνει αυτό. Το ότι θα κλείσουν όλοι με αυτά τα δεδομένα είναι το μόνο σίγουρο. Ας σκεφτούμε, δε, ότι το σύνολο των επιχειρήσεων αυτού του μεγέθους είναι το 93% του συνόλου των επιχειρήσεων της χώρας.
Τέλος στο θέμα της φοροδιαφυγής που αποτελεί το μεγάλο «ατού» της κυβερνητικής προπαγάνδας. Ναι, στην αρχή θα εισπραχθούν με αυτό το βίαιο τρόπο οι αναλογούντες φόροι, που σήμερα ένα μέρος τους είτε είναι φοροδιαφυγή είτε αδυναμία πληρωμής ακόμα και του ΦΠΑ. Μετά από λίγο όμως με το κλείσιμο και τις αλυσιδωτές επιδράσεις στην οικονομία το αποτέλεσμα θα είναι η ουσιαστική μείωση της φορολογητέας ύλης και κατά συνέπεια των φόρων. Ποιοι θα ωφεληθούν από αυτό. Είναι γνωστό, οι «μεγάλοι». Πόση είναι η πραγματική συμμετοχή τους στη φορολογία; Όπως έχουν αποδείξει μελέτες επί μελετών και στοιχεία επί στοιχείων, εδώ και δεκαετίες, εκεί γίνεται η πραγματική φοροδιαφυγή, με την έννοια της ποσότητας. Συνεπώς τελικά: α) Ούτε περισσότερα έσοδα θα υπάρξουν, επί της ουσίας, β) η οικονομική και κοινωνική καταστροφή θα είναι μεγάλη με αποτέλεσμα αυξημένες δαπάνες πρόνοιας (αν το επιτρέψουν οι δανειστές), γ) οι μεγάλοι θα γίνουν ακόμα μεγαλύτεροι και θα συνεχίζουν να φοροδιαφεύγουν (με μεγαλύτερο πλέον τζίρο) αφού η δική τους φοροδιαφυγή είναι «επιστημονικού χαρακτήρα». Να θυμίσουμε μόνο την περίπτωση του φορολογικού «παράδεισου» στο Λουξεμβούργο, που δημιούργησε ο κ. Γιούνκερ, πρόεδρος της Κομισιόν (υπόθεση LuxLeaks) τις υπηρεσίες του οποίου «παραδείσου» αξιοποίησαν και ελληνικές μεγάλες επιχειρήσεις και μάλιστα με την βοήθεια ειδικών. Όπως π.χ. η σημερινή γ.γ. Δημοσίων Εσόδων κυρία Σαββαΐδου η οποία με την προηγούμενη ιδιότητά της, ως φορολογικός σύμβουλος, ανώτατο στέλεχος στην PwC (Price water House) έστηνε συστήματα φοροαποφυγής για τις μεγάλες ελληνικές πολυεθνικές. Έτσι, λοιπόν, η «κυβέρνηση» με αιχμή του δόρατος την κυρία Σαββαϊδου θα πατάξει τη φοροδιαφυγή… Δηλαδή ο λύκος που φυλάει τους λύκους ή αλλιώς «Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος…».
* Ο Παύλος Δερμενάκης είναι M.Sc. οικονομολόγος-ερευνητής
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου