«Η καρδιά μου αγαπούσε δυνατά τον Πλαστουργό της. Αυτός ήταν ο πλούτος και η τροφή μου! Αλλά αν όλα τα χρόνια ήμουν κάτω από την προστασία και την αγάπη Του, το 1980... βρέθηκα σε καταιγισμό αγάπης!...
Από το κεφάλι μέχρι τα δάκτυλα των ποδιών μου ήμουν ακίνητη... Τα μάτια δεν άνοιγαν για να δουν, αλλά και όταν άνοιγαν τα έβλεπα ή θαμπά ή διπλά. Δεν μπορούσα να μιλήσω καθόλου,... τα πνευμόνια δεν λειτουργούσαν από μόνα τους. Είχα πάντα οξυγόνο, μερικές φορές και αναπνευστήρα...
Είχα για 3 συνεχή χρόνια ορό χωρίς να παίρνω από το
στόμα ούτε μια κουταλιά γάλα. Έτσι δοκίμασα στον τέλειο βαθμό της την
πείνα και την δίψα...
Η δόση των καθημερινών μου φαρμάκων έφθανε τα
60-70 χάπια με άδειο τελείως στομάχι. Πολλές φορές πλησίασα την γεύση
του θανάτου.
Όλα αυτά φαίνονταν σαν ταλαιπωρίες, όμως η πραγματικότητα ήταν
άλλη. Ποτέ δεν θα μπορέσω να περιγράψω την γλυκύτητα και την εσωτερική
ανάπαυση και χαρά... Βυθίζομαι σε ωκεανούς χαράς και ευτυχίας.
Και αιτία
αυτών η μακροχρόνια ασθένεια μου».
Ο σκοπός και η ωφέλεια των
ασθενειών (Ιερομόναχος Γρηγόριος, Ιερόν Κουτλουμουσιανόν Κελλίον Άγ.
Ιωάννης ο Θεολόγος, Καρυές Άγιον Όρος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου