Ἐξ αφορμῆς τοῦ νόμου κατάργησης τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς

 

ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ

      Β. ΗΠΕΙΡΟΥ 47 ΜΑΡΟΥΣΙ

           ΤΗΛ.  2108025211

Ἀμαρούσιον13-08-2013

Ἐξ ἀφορμῆς τοῦ νόμου κατάργησης

τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς

Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν θέλει νά καταθέσει τή σφοδρή διαμαρτυρία της στήν Κυβέρνηση τῆς χώρας μας γιά τόν καινούργιο νόμο πού καταργεῖ τήν Κυριακή Ἀργία μετά ἀπό χίλια ἑπτακόσια (1700) χρόνια.  Ὁ ὑποδειγματικός ἀνά τούς αἰῶνες θεόστεπτος αὐτοκράτορας καί μέγιστος ἐν ἁγίοις, Ἅγιος Κωνσταντῖνος καθόρισε μέ τόν πρῶτο του νόμο στίς 07-03 τοῦ ἔτους 321 μ. Χ.,  μετά τό διάταγμα τῶν Μεδιολάνων τό 313, τήν Κυριακή ἀργία ὡς ἡμέρα ἀναπαύσεως, ἀγαλλιάσεως, θείας λατρείας καί ἀγαθοεργίας.

Ἡ ἐν Λαοδικείᾳ Σύνοδος μέ τόν 29^ο  Κανόνα της, ἡ ς΄ Οἰκουμενική Σύνοδος, καθώς καί ὁ Μέγας Θεοδόσιος ἐπεκύρωσαν αὐτό τό μεγάλο ἀγαθό τῆς ἀργίας καί τό χάρισαν ὄχι μόνο στούς ἐν μόχθῳ ἐργαζόμενους, ἀλλά καί στούς ἀνθρώπους ὅλης τῆς οἰκουμένης.

Ἔρχεται λοιπόν τώρα ἡ Ἑλληνική Κυβέρνηση γιά νά γυρίσει πίσω - πίσω, στό ἀπώτατο εἰδωλολατρικό παρελθόν ὅλη τήν κοινωνικοεμπορική ζωή τῆς πατρίδας μας, νά βασανίσει ἔτι περισσότερο τούς μικρομεσαίους ἐπιχειρηματίες καί νά τούς  ὑπο­χρεώσει σέ πιό πολλά λειτουργικά ἔξοδα μέ τό ἄνοιγμα τῶν καταστημάτων τους κατά τήν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς.  Τολμᾷ νά σνομπάρει, μέσῳ τοῦ «ἐκσυγχρονιστῆ» ὑπουργοῦ κ. Χατζηδάκη, τήν πίστη τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν δηλώνοντας ὅτι ἡ Κυριακή ἀργία «κρατᾷ τή χώρα στό παρελθόν». Ἀφελέστατο ἐπιχείρημα πού ἀπροκάλυ­πτα δείχνει τά νεοταξικά σχέδια καί τήν ἀνοιχτή ἄρνηση τῆς πίστεως στό θεάνθρωπο Κύριο Ἰησοῦ Χριστό.  Μανία καταδιώξεως κατά τοῦ ἕλληνα πολίτη πού τό δικτατορικό καθεστώς μέ ἄθεο νόμο ἀπαγορεύει ἔστω μιά ἡμέρα νά ξεκουράζεται, νά ἐκκλησιάζεται καί νά ἐπικοινωνεῖ μέ τήν οἰκογένειά του.

Οἱ ἐχθροί τοῦ λαοῦ ἔχουν σχέδιο ἐξόντωσης.  Πίεσαν ἀφόρη­τα τό λαό μας στά οἰκονομικά, ἐνῷ ταυτόχρονα τά μέσα ἐνημέρω­σης προανήγγειλαν νέους φόρους, νέα χαράτσια, νέες περικοπές.  Ἀποκορύφωμα τῶν μνημονιακῶν πιέσεων ὑπῆρξαν οἱ ὁμαδικές ἀπολύσεις.  Ἔτσι φθάσαμε στό ρεκόρ τῶν χιλιάδων αὐτοκτονιῶν.  Λιγότερες ἴσως θά ἦταν οἱ ἀνθρώπινες ἀπώλειες, ἄν μᾶς εἶχαν στήσει κανονικό πολεμικό μέτωπο.  Ἔχουν ἔτσι τό ἄλλοθι οἱ ἐχθροί μας ὅτι δέν μᾶς κάνουν κακό, ἀλλά ἐνδιαφέρονται νά μᾶς συμμορφώσουν καί νά μᾶς νοικοκυρέψουν.  Ἀφοῦ ἀπό τήν πλευρά τους διαπιστώνουν ἀποδοχή τῶν σκληρῶν μνημονιακῶν μέτρων ἐκ μέρους τοῦ λαοῦ μας, βάλλουν τώρα εὐθέως κατά τῆς ἀληθοῦς ὀρθοδόξου θεανθρωπίνης πίστεώς μας.   

Ὁ νόμος κατάργησης τῆς Κυριακῆς ἀργίας προσβάλλει βλάσφημα τό πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τελείου Θεοῦ καί τελείου ἀνθρώπου, καί κυρίως τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεώς Του.  Προσβάλλει βάναυσα καί τήν ἀ­ξία τοῦ κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ πλασθέντος ἀνθρώπου, χάριν τοῦ ὁποίου καί πρός ἀνακού­φισιν τοῦ ὁποίου, θείᾳ ἐπινοίᾳ, ὁ θεόστεπτος αὐτοκράτορας Μέγας Κωνσταντῖνος θέσπισε μέ νόμο τήν ἀργία τῆς Κυριακῆς.

Οὐδεμία ἱστορικῶς ἀντίδραση ὑπῆρξε ἀπό καμιά ἄλλη θρησκεία ἤ κοινωνική τάξη τότε πού καθιερωνόταν ἡ ἀργία τῆς Κυ­ριακῆς, ἀφοῦ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, τά ἑκατομμύρια τῶν κατοίκων τῆς τότε Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας, ἀλλά καί εὐρύτερα ἀνά τή οἰκουμέ­νη, ὠφελοῦντο καί ἀναπαύονταν ἀτομικῶς, οἰκογενειακῶς, συνολι­κῶς.  Εἰσέπρατταν ἀπό τήν ἐξουσία ἀνθρωπιά, σεβασμό καί μαζί μέ τήν παύση τῶν διωγμῶν, ἔναρξη πραγματικοῦ, ὄντως θεανθρωπίνου πολιτισμοῦ.

Εἶναι πλέον ξεκαρδιστικό ἀνέκδοτο πού προσεγγίζει τά ὅρια τῆς γελοιότητας ἡ αἰτιολογία θέσπισης τοῦ νόμου περί καταργήσεως τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς, ὅτι δηλαδή ἔτσι βοηθεῖται νά ἀναρρώσει ἀπό τή νεκρωσή της ἡ ἀγορά!!!  Ποιός τούς πιστεύει;

Ἤδη ἔχουν δημοσιευθεῖ πολλές ἀντιδράσεις Σεβασμιωτάτων Ἀρχιερέων, ἐκκλησιαστικῶν φορέων ἀλλά καί κοσμικῶν πού μέ  ἀτράνταχτα ἐπιχειρήματα τρανώνουν τά ἐντελῶς αὐτονόητα γιά τό λαό μας.  Ἡ Ὁμοσποδία τῶν Ἐμπορικῶν Συλλόγων καί τῶν ἰδιωτι­κῶν ὑπαλλήλων, ἡ Ἐθνική Συνομοσπονδία Ἑλληνικοῦ ἐμπορίου καθώς καί ἡ Γενική Ὀμοσπονδία Καταναλω­τῶν Ἑλλάδος (ΙΝΚΑ) σύσσωμοι ἀντιδροῦν στόν ἐξοντωτικό νόμο πού μαζί μέ τούς ἄλλους τῆς τελευταίας τετραετίας ἐξευτελίζουν τόν Ἕλληνα πολίτη, ἐπιδιώκουν νά τόν καταστήσουν πάμπτωχο καί νά τόν ἀπογυμνώσουν ἀπό ὅλα τά ὑπάρχοντά του.  Δούλους ἀργυρώνη­τους μᾶς θέλουν στά νεοταξικά σκλαβοπάζαρα.  Τό μόνο πού ἀπομένει εἶναι, κάποιος ἄλλος ὑπουργός νά ἐλέγχει, νά φορολογεῖ καί νά δεσμεύει τόν ἀέρα πού ἀναπνέουμε ἐμεῖς καί τά παιδιά μας.

Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν ἀπό τήν ἀρχή τῆς «κρίσεως» εἶχε ταπεινῶς συστήσει σέ ὅλους τούς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς καί τίς ἀδελφές νά ἐγειρόμαστε καθ’ ἑκάστην ὄρθρου βαθέος καί μέ ἄκρα ταπείνωση καί, εἰ δυνατόν, μέ πλήρη ἀκακία, νά ἀναφερόμαστε στόν Κύριο τῶν Κυρίων Ἰησοῦ Χριστό μας διά τῆς εὐχῆς «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με».  Νά ἐπικαλούμαστε τίς πολλές πρε­σβεῖες τῆς Παναγίας μας, τῆς μετά Θεόν Θεοῦ, κατά τούς Ἁγίου Πατέρες μας λέγοντας τό «Ὑπεραγία Θεοτόκε, βοήθει μοι ἤ σῶσον ἡμᾶς», κρατώντας καί περνώντας τό κομποσχοίνι πού πολύ μᾶς βοηθάει νά συγκεντώνεται ὁ νοῦς μας καί νά συνενώνεται χαρισματικά μέ τήν καρδιά καί μέ ὅλο τό σῶμά μας.

Τώρα, ἄμεσα, γρήγορα, ὁ «προοδευτικός» ὑπουργός πού κατέθεσε τό νομοσχέδιο κατάργησης τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς καί ἡ «προοδευτική» κυβέρνηση μᾶς δίνουν τήν εὐκαιρία νά συνειδητοποιήσουμε τούς ἐχθρούς μας, νά εὐχόμαστε γι’ αὐτούς νά μετανοήσουν καί νά μή χάσουν τόν παράδεισο, ἀλλά καί ἐμεῖς νά ἐντείνου­με τόν ἐν Χριστῷ πνευματικό μας ἀγῶνα.

Πρέπει ἀδελφοί, νά διαλαλήσουμε πρός πᾶσα κατεύθυνση:

1.              Ὅτι δέν εἴμαστε διατεθειμένοι κλῆρος καί λαός, νά ἀποδεχθοῦμε τά τετελεσμένα τῶν «προοδευτικῶν» ὑπουργῶν καί ὅσων βουλευτῶν ψήφισαν τό νόμο.

2.              Κάθε Σαββατόβραδο νά ὑπενθυμίζουμε ὁ ἕνας στόν ἄλλο τήν ἀτομική καί συλλογική - ἐκκλησιολογική - σημασία τοῦ Ἐκκλησιασμοῦ τῆς Κυριακῆς.  Ἔρχεται ὁ Ἀναστάς Χριστός γιά νά μᾶς προσφέρει τά ἀναστάσιμα ἀγαθά Του.  Μᾶς θέλει ὅμως μετόχους στήν κατ’  ἐξοχήν ἀναστάσιμη θεία Λειτουργία τῆς Κυριακῆς.  Ὁ ἱερός Χρυσόστομος ἔχοντας χριστοαφθονοπάροχη τήν ἐν Χριστῷ ἐμπειρία τοῦ Κυριακάτικου ἐκκλησιασμοῦ λέγει: Ὅσο κι’ ἄν εἶσαι βεβαρυμένος ἀπό τόν τραχύ ἀγῶνα τῆς ἑβδομάδος γιά τήν ἐπιβίωση, μήν ἀφήσεις τόν ἑαυτό σου μακράν τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.  Θά διαπιστώσεις προσωπικά, ὅτι εἰσέρχεσαι στόν ἱερό ναό ὡς λῦκος καί φεύγεις ἀνάλαφρος, πρᾷος καί χαρούμενος ὡς πρόβατο.  Μπορεῖ νά ἔρχεσαι ἄγριος καί μαῦρος σάν κοράκι καί ἐξέρχεσαι εἰρηνεμένος καί κεκαθαρμένος σάν περιστέρι.  Μπορεῖ νά χάνεις λίγο ὕπνο, κερδίζεις ὅμως ἀσύλληπτες ἀντοχές γιά ὁλόκληρη τήν ἑβδομάδα.  Ἄν μέχρι σήμερα δέν εἴχαμε στό πρόγραμμά μας τόν ἐκκλησιασμό τῆς Κυριακῆς, ἄς τόν προσθέσουμε πάραυτα.  Ἡ ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ἄς γίνει ἡ ἁγία ἀφετηρία σέ ὅλους μας, τούς βαπτισμένους καί μυρωμένους ὀρθοδόξους, Ἕλληνες καί μή, νά τιμήσουμε τήν Κοίμησή Της καί τήν ἔνσωμη ἁγία Μετάστασή Της στούς Οὐρανούς.  Θά Τήν παρακαλέσουμε ἱκετευτικά νά μᾶς γλυκάνει τήν ψυχή καί τήν καρδιά μέ τήν ἄκτιστη πανευφρόσυνη Χάρη τοῦ Υἱοῦ Της, ὥστε μετά ἀπό κάθε θεία Κυριακάτικη Λειτουργία νά φεύγουμε ἐφοδιασμένοι μέ νοῦ καθαρό καί συγκροτημένο, λεοντόκαρδη διάθεση, φιλάδελφη ἑτοιμότητα, ὄρεξη γιά δημιουργία, ἔμπνευση ἀκόμα καί μέσα στίς ὁριακές ἐργασιακές συνθῆκες πού ζοῦμε, ἀφοβία γιά τήν ἐπικείμενη ἀπώλεια τῶν λιγοστῶν περιουσιακῶν μας στοιχείων, θεία διάκριση γιά κάθε ἀπρόοπτο, ἀναπάντεχο ἤ ὁ,τιδήποτε ἀναμενόμενο ἀπό τά διευθυντήρια τῆς Νέας ἐποχῆς.

Οἱ ἱεροί κανόνες τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας μας ὁρίζουν ὅτι, ὅποιος δέν ἐκκλησιάζεται ἐπί τρεῖς συνεχεῖς Κυριακές «ἀφοριζέ­σθω».  Τό ρῆμα αὐτό σέ μέση φωνή δηλώνει ὅτι, ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος μέ δική του θέληση, πρωτοβουλία καί πρακτική, ἀποκόπτεται ἀπό τό ἅγιο, ζωοποιό, μυστηριακό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία.  Ἄν ἀλλάξουμε τακτική καί γιά τρεῖς συνεχῶς Κυριακές ἐκκλησια­σθοῦ­με, θά ἀφυπνισθεῖ ἡ ψυχή μας, θά ἀρχίσει νά τρέφεται μέ τά θεῖα πνευματικά ψυχικά ἐδέσματα καί ἡ θεϊκή ὄρεξη καί ὁ θεῖος πόθος θά αὐξάνεται.  Ἡ θεία Κυριακάτικη λειτουργία θά γίνει μαγνήτης, πού θά μᾶς ἑλκύει ὅλο καί περισσότερο.  Ὁ Χριστός θά εἶναι τότε γιά μᾶς πατέρας, φίλος, ἀδελφός, τό πρῶτο ἀγαπημένο πρόσωπο, ὥστε μέ κανένα νόμο δέν θά ἀποκοποῦμε ἀπό τήν πανευτυχία πού θά ἔχουμε ἀνακαλύψει.

Ὁ νόμος μπορεῖ νά γίνει ἀφορμή γιά μείζονα πνευματική ἐν Χριστῷ προκοπή, ἐπίγνωση τοῦ θείου ἐν Χριστῷ ἔρωτος καί οὐσιαστική κατάργηση τοῦ νόμου περί κατάργησης τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς.

3.  Ἀξίζει καί ἐπιβάλλεται αὐτός ἤ αὐτή πού θά τρωθεῖ ἀπό τό θεῖο ἔρωτα, τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, νά γίνει διαπρύσιος κήρυκας τῆς θειοτάτης σημασίας τοῦ κατά Κυριακήν ἐκκλησιασμοῦ.

Ἐμεῖς οἱ μεγαλύτεροι, ὅσοι πιστοί, ὅσοι ἔχουμε γνώση τῆς χαρισματικῆς ἐν Χριστῷ δυναμικῆς τῆς θείας Κυριακάτικης Λειτουργίας, ἔχουμε χρέος νά ὁμολογοῦμε τό Σταυρωθέντα καί Ἀναστάντα γιά μᾶς Ἰησοῦ Χριστό, πού κλίνει οὐρανούς καί κατεβαίνει κατά τήν ὡριαία διάρκεια τῆς θείας Λειτουργίας μέσα μας καί μέσα σέ ὅλον τόν κόσμο.

Μέ πολλή ἀγάπη, διάκριση καί σύνεση τό αὐτό πρέπει νά κάνουμε στά παιδιά μας, στά ἐγγόνια μας, στούς μαθητές μας, στούς νέους καί στίς νέες.  Οἱ καιροί οὐ μενετοί.  Δύσκολες καί πολύ ἐπικίνδυνες οἱ ἡμέρες μας.  Ὁ Κύριος ἐγγύς!  Δέν πρέπει νά νουθετήσουμε τήν νέα γενιά;  Εἶναι τά παιδιά ἀγριεμμένα, ξεσηκωμένα ἀπό τήν αἰσχρή τηλεόραση καί τό αἰσχρό internet.  Δέν πρέπει νά τά παρακαλέσουμε γιά τό καλό τους νά γίνουν οἱ καλύτεροι φιλοθεάμονες τῆς θείας τοῦ Χριστοῦ Λειτουργίας;

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος προτείνει νά συμβουλεύουμε διακριτικότατα τά παιδιά, χωρίς νά τά πιέζουμε ἤ νά τά μαλλώνουμε γιά τέτοια πνευματικά θέματα καί δή γιά τήν κορυφή ὅλων τῶν προσευχῶν, ὅλων τῶν γνώσεων καί ὅλων τῶν εὐλογιῶν πού εἶναι ἡ θεία Λειτουργία. 

Συνεχίζων ὁ ἱερός Πατήρ λέγει, ἄν δέν σέ ἀκοῦνε, ἐπανάλαβε σέ καλύτερη, σέ καταλληλότερη ὥρα τήν προτροπή γιά τή θεία Λειτουργία.  Καί ἄν δέν σέ ξανακούσουν, ὑπάρχει καί ἄλλος τρόπος.  Προσευχήσου θερμά καί τήν ὥρα τῶν συμβουλῶν σου θά δώσει ὁ Κύριος δάκρυα, πού θά μαλακώσουν τήν ἀντίσταση, τήν ἀντιλογία ἤ τή νεανική θρασύτητα.  Πρόσεξε λέγει, τί ἔκανε ὁ θεῖος Παῦλος μιλώντας στούς πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου: «…τριετίαν νύκτα καί ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετά δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον…» (Πράξ. κ΄ 31) «... ἄχρις οὗ μορφωθῇ Χριστός ἐν ὑμῖν...» (Γαλ. δ΄ 19)

 Εἶδε λέγει τί πέτυχε ὁ Παῦλος μέ τά ἱκετευτικά δάκρυα, πού ἔβγαιναν ἀπό καρδιά πού καιγόταν ἀπό ἀγάπη στό Χριστό καί στόν ἄνθρωπο.  Γιαυτό κατάφερε ὄχι ἐγκεφαλικά ἀλλά βαθειά, μέσα στήν καρδιά τους νά μορφώσει τό Χριστό καί ἔτσι πάντα νά μετέχουν στή θεία Λατρεία τοῦ Χριστοῦ.

Ἔτσι σταδιακά, ἀλλά χριστοδυναμικά, de facto, θά καταργη­θεῖ ὁ νόμος «περί καταργήσεως τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς» ἀφοῦ ὄλο καί περισσότεροι ἀδελφοί μας θά ἐνσωματώνονται ἑκούσια καί ζωντανά στό Κυριακάτικο πανηγύρι τῆς Θείας Λειτουργίας.

4. Οἱ κληρικοί καί οἱ χοροί τῶν ἱεροψαλτῶν θά πρέπει νά εἴμαστε ἰδιαίτερα προσεκτικοί στήν τέλεση τῆς θείας Λειτουργίας τῆς Κυριακῆς, γνῶστες τῆς πολύ πλούσιας λατρείας καί δή τῆς δοκιμασμένης ὀρθοδόξου λειτουργικῆς παραδόσεως.  Ὅσο πιό ταπεινή καί μετά συντετριμμένης καρδίας εἶναι ἡ παράστασή μας στή θεία Λειτουργία, τόσο πιό προσεκτικοί στούς λογισμούς, στήν ἐπιστράτευση τῆς λεπτῆς προσοχῆς τους καί στήν ἀμετεώριστη προσευχή γίνονται οἱ πιστοί μας, ὁ λαός τοῦ Θεοῦ πού ἁγιάζεται καί χριστοποιεῖται μέσα σ’ αὐτούς τούς χαλεπούς καιρούς.

Ἄς πρυτανεύει ἡ ἐν Χριστῷ ἁπλότητα, ἡ ἐν Χριστῷ σιωπή, ἡ ἐπιβεβλημένη μεγαλοπρέπεια στά ἱεροψαλτικά ἐκκλησιαστικά ᾄσματα, ὅπου χρειάζεται, ὥστε νά ἐπιτυγχάνεται ἡ σταυρική μετάνοια καί κατάνυξη στίς ψυχές ἀλλά καί ἡ ἄκρως ἀναστάσιμη χαρά πού ἀποτελεῖ καί τό ἀποκορύφωμα ὅλων τῶν αἰτημάτων, ὅλων τῶν μυστικῶν εὐχῶν καί ὅλων τῶν μεγαλοπρεπεστάτων ὕμνων τῶν χορῶν τῶν ἱεροψαλτῶν.  Μέσα σ’ ἕνα τέτοιο γνήσια ὀρθόδοξο λειτουργικό χαρισματικό περιβάλλον μπορεῖ νά μή σαγηνεύονται οἱ σήμερα πολλαπλῶς διωκόμενοι Ἕλληνες ὀρθόδοξοι πολῖτες;  Ὅταν μυστικῶς καί ἐγκαρδίως ἀναπαύονται οἱ ψυχοῦλες τους μέσα στήν σωτήρια κιβωτό τῆς Κυριακάτικης θείας Λειτουργίας δέν θά γίνονται ὁ ἕνας μετά τόν ἄλλο μεγαλοκήρυκες καί χριστοκήρυκες τοῦ λειτουργικοῦ θησαυροῦ πού ἔχει ἐμφυτεύσει ὁ Χριστός μέσα τους;   Δέν θά ἔρθει καί πάλι κάποια στιγμή πού de facto, ἐν τοῖς πράγμασι θά ἀκυρωθεῖ ὁ νόμος περί καταργήσεως τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς;

5. Καί πρακτικῶς ὅμως θά πρέπει νά ἀντιδράσουμε.  Νά μήν ἀμελοῦμε νά ψωνίζουμε τίς ἄλλες ἡμέρες καί νά μήν εὐνοοῦμε τά πολυεθνικά supermarket.  Ὁ λαός ἔχει τή δύναμη νά περιθωριοποιή­σει (συρρικνώσει) τήν πελατεία, τήν εὐρρωστία καί τή δύναμη τῶν πολυεθνικῶν μεγαλοκαταστημάτων, ἔστω κι ἄν αὐτά τίς Κυριακές δημιουργοῦν κάποιες προσφορές.  Ὁ λαός ἔχει δείξει τή βούλησή του σέ παραπλήσιες ἀντιλαϊκές θεσμοθετήσεις τοῦ παρελθόντος.  Γιατί νά μή γίνει τώρα πρακτικά, λαϊκό μποϋκοτάζ κατά τοῦ νόμου;

Γιατί μουσουλμᾶνοι καί ἑβραῖοι συνεργάστηκαν γιά νά ἀπαγχονισθεῖ ὁ ἔνδοξος ἐθναπόστολός μας ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός;  Ἀκριβῶς ἐπειδή μέ τόν ἅγιο θεανθρώπινο λόγο του εἶχε ἐπηρεάσει πρακτικά τούς σκλάβους προγόνους μας καί δέν προέβαιναν κατά τήν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς σέ ἐμπορικές διαπραγματεύσεις μέ τούς ἐμπόρους τῶν Ἑβραίων, πού ὡς Θεό τους εἶχαν τό χρηματικό κέρδος! 

Μποροῦμε λοιπόν καί μεῖς σήμερα νά γίνουμε πιό σωστοί, πιό χριστιανοί;  Νά μή πατήσουμε τό πόδι μας κατά τήν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς στά καταστήματα!   Δέν μποροῦμε ὅλες τίς ἄλλες ἡμέρες νά προμηθευόμαστε τά ψώνια μας; Εἶναι πολύ μεγάλη ἡ δύναμη τοῦ καταναλωτῆ.  Δέν πρέπει τόσο ἁπλᾶ, τόσο φυσικά, τόσο πρακτικά νά δώσουμε τό μήνυμά μας στήν ἀσεβῆ Ἑλληνική Κυβέρνηση; 

6. Σέ λίγο καιρό πιστεύουμε ὅτι θά μπορέσουμε νά πληροφορηθοῦμε τόν κατάλογο τῶν βουλευτῶν πού ἐπιπόλαια ἤ συνειδητά ψήφισαν τόν τόσο ἀντίχριστο καί ἀπάνθρωπο νόμο.  Ὅταν ἔρθει ἡ ὥρα τῆς ἑπόμενης ἐκλογικῆς ἀναμέτρησης νά ξέρουμε ποιά χέρια ψήφισαν κατά τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου μας.

Δέν πρέπει νά ξέρουμε ποιοί πρόσθεσαν ὀξύτερο ψυχικό πόνο, περισσότερη ἀπλήρωτη δουλειά καί κόπο στούς ἐργαζόμενους; Δέν πρέπει νά γνωρίζουμε ποιοί ἔχουν βαλθεῖ νά κλείσουν τούς μικρομεσαίους καταστηματάρχες πρός ὄφελος τῶν πολυεθνικῶν;

Γιατί θά πρέπει ἡ Ἑλλάδα νά γίνει τό πρῶτο πιλοτικό ἀθεϊ­στικό κράτος καί μέ τήν κατάργηση τῆς ἀργίας τῆς Κυριακῆς; Ποιά Εὐρωπαϊκά κράτη, ἄς μᾶς ποῦν, ἔχουν ψηφίσει τέτοιο ἀντιθεαν­θρώπινο νόμο;  Εἶναι πλέον καταχωρημένο στή γνώση καί στή συνείδηση τῶν Εὐρωπαίων ὅτι εἶναι ἀσύμφορη ἡ λειτουργία τῶν καταστημάτων κατά τήν Κυριακή.  Εἶναι δέ ἀποδεδειγμένο καί λογιστικά.  Ἡ νεοταξική ὅμως νοοτροπία μαίνεται (=πολεμάει μέ μανία) ἐναντίον κάθε χρι­στιανικοῦ θεανθρωπίνου θεσμοῦ κυρίως στήν ὀρθόδοξη χώρα μας.

Θά μπορούσαμε νά καταχωρίσουμε πολλά  καί περικαλλέστατα λογοτεχνικά κείμενα δοκίμων Ἑλλήνων λογοτεχνῶν μας πού περιγράφουν πολύ ζωηρά τή μοναδικότητα καί χαρισματική ἰδιομορφία τῆς Ἑλληνικῆς Κυριακῆς, πού εἶναι ὁπωσδήποτε συνδυασμένη μέ τήν ἀργία της. 

Ἀντ’ αὐτῶν προτιμοῦμε νά παραθέσουμε ἕνα μικρό ἀπόσπασμα ἀπό τίς διδαχές τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ:

«Ἐπῆγεν ὁ Κύριος εἰς τήν κόλασιν καί ἔβγαλε τόν Ἀδάμ, τήν Εὔαν καί τό γένος του. Ἀνέστη τήν τρίτην ἡμέραν. Ἐφάνη δώδεκα φοράς εἰς τούς Ἀποστόλους του. Ἔγινε χαρά εἰς τόν οὐρανόν, χαρά εἰς τήν γῆν καί εἰς ὅλον τόν κόσμον· φαρμάκι καί σπαθί δίστομον εἰς τήν καρδίαν τῶν Ἑβραίων καί μάλιστα τοῦ διαβόλου. Διά τοῦτο καί οἱ Ἑβραῖοι δέν κατακαίονται ἄλλην ἡμέραν τόσον, ὡσάν τήν Κυριακήν, ὁπού ἀκούουν τόν παπά μας νά λέγη: «Ὁ ἀναστάς ἐκ νεκρῶν Χριστός ὁ ἀληθινός Θεός ἡμῶν». Διότι ἐκεῖνο ὁπού ἐσπούδαζον οἱ Ἑβραῖοι νά κάμουν διά νά ἐξαλείψουν τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ μας, ἐγύρισεν ἐναντίον τῆς κεφαλῆς των. Πρέπει καί ἡμεῖς, ἀδελφοί μου, νά χαιρώμεθα πάντοτε, μά περισσότερον τήν Κυριακήν, ὁπού εἶνε ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ μας. Διότι Κυριακήν ἡμέραν ἔγινεν ὁ Εὐαγγελισμός τῆς Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας. Κυριακήν ἡμέραν μέλλει ὁ Κύριος νά ἀναστήση ὅλον τόν κόσμον.

     Πρέπει καί ἡμεῖς νά ἐργαζώμεθα τάς ἕξ ἡμέρας διά ταῦτα τά μάταια, γήϊνα καί ψεύτικα πράγματα, καί τήν Κυριακήν νά πηγαίνωμεν εἰς τήν ἐκκλησίαν καί νά στοχαζώμεθα τάς ἁμαρτίας μας, τόν θάνατον, τήν κόλασιν, τόν παράδεισον, τήν ψυχήν μας ὁπού εἶνε τιμιωτέρα ἀπό ὅλον τόν κόσμον, καί ὄχι νά πολυτρώγωμεν, νά πολυπίνωμεν καί νά κάμνωμεν ἁμαρτίας· οὔτε νά ἐργαζώμεθα καί νά πραγματευώμεθα τήν Κυριακήν. 

    Ἐκεῖνο τό κέρδος ὁπού γίνεται τήν Κυριακήν εἶνε ἀφωρισμένο καί κατηραμένο, καί βάνετε φωτιά καί κατάρα εἰς τό σπίτι σας καί ὄχι εὐλογίαν· καί ἤ σέ θανατώνει ὁ Θεός παράκαιρα, ἤ τήν γυναίκα σου, ἤ τό παιδί σου, ἤ τό ζῶον σου ψοφᾷ, ἤ ἄλλον κακόν σου κάμνει.

Ὅθεν, ἀδελφοί μου, διά νά μή πάθετε κανένα κακόν, μήτε ψυχικόν μήτε σωματικόν, ἐγώ σᾶς συμβουλεύω νά φυλάγετε τήν Κυριακήν, ὡσάν ὁπού εἶνε ἀφιερωμένη εἰς τόν Θεόν. Ἐδῶ πῶς πηγαίνετε, χριστιανοί μου; Τήν φυλάγετε τήν Κυριακήν; Ἄν εἶσθε χριστιανοί, νά τήν φυλάγετε. Ἔχετε ἐδῶ πρόβατα; Τό γάλα τῆς Κυριακῆς τί τό κάμνετε; Ἄκουσε, παιδί μου· νά τό σμίγης ὅλο καί νά τό κάμνης ἑπτά μερίδια· καί τά ἕξ μερίδια κράτησέ τα διά τόν ἑαυτόν σου, καί τό ἄλλο μερίδιον τῆς Κυριακῆς, ἄν θέλης, δῶσέ το ἐλεημοσύνην εἰς τούς πτωχούς ἤ εἰς τήν Ἐκκλησίαν, διά νά εὐλογήση ὁ Θεός τά πράγματά σου. Καί ἄν τύχη ἀνάγκη καί θέλης νά πωλήσης πράγματα φαγώσιμα τήν Κυριακήν, ἐκεῖνο τό κέρδος μή τό σμίγεις εἰς τήν σακκούλα σου, διότι τήν μαγαρίζει· ἀλλά δῶσέ τα ἐλεημοσύνην, διά νά σᾶς φυλάγη ὁ Θεός» (Διδαχ. Δ΄).

Διά τήν Ἑστίαν Πατερικῶν Μελετῶν

ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος

                                                                   ἐφημέριος Ἱεροῦ Ναοῦ Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου



Πηγή 

 anavaseis

 

 

Σε κάθε γωνιά της Ελλάδας οι πιστοί προστρέχουν στη...δική τους Παναγία

Αθήνα

Η Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες γιορτές της χριστιανοσύνης. Η προετοιμασία των πιστών αρχίζει από την 1η Αυγούστου με τη νηστεία που διαρκεί έως τον Δεκαπενταύγουστο, αποτελώντας για τους Ορθόδοξους χριστιανούς το «Πάσχα του καλοκαιριού».

Στις 15 Αυγούστου χιλιάδες πιστών με την ψυχή γεμάτη ελπίδα και κατάνυξη, προστρέχουν στα αμέτρητα προσκυνήματα, όπου λιτανεύονται οι θαυματουργές εικόνες της Παναγίας για να μαρτυρήσουν τη πίστη τους στο πρόσωπό της.

Η Παναγία, το ιερότερο από τα πρόσωπα της Ορθοδοξίας, δοξάζεται σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Η λατρεία που έχουν οι πιστοί στη «μητέρα» του Θεού και των ανθρώπων αποδεικνύεται από τα πολλά ονόματα: Μεγαλόχαρη, Εκατονταπυλιανή, Φανερωμένη, Κοσμοσωτήρα, Χοζοβιώτισσα, Εικοσιφοίνισσα, Βρεφοκρατούσα, Ελεούσα, Θαλασσινή, Γιάτρισσα, Μυρτιδιώτισσα και πολλά ακόμη.

Και μπορεί το επίκεντρο των εκδηλώσεων να είναι η Παναγία της Τήνου και τη Παναγία Σουμελά, όμως, σε κάθε γωνιά της χώρας υπάρχει και μια ξεχωριστή Παναγιά. Ιδού ένα μικρό οδοιπορικό:

Η Παναγία της Τήνου

Η εικόνα της Παναγίας της Τήνου βρέθηκε στις 30 Ιανουαρίου του 1823, έπειτα από πολλές προσπάθειες και «με την υπόδειξη της Παναγίας στη μοναχή Πελαγία», στην ιστορική Μονή της «Κυράς των Αγγέλων», στο Κεχροβούνι.

Με Βασιλικό Διάταγμα του 1836, καθιερώθηκε ο εορτασμός της Παναγίας στην Τήνο να είναι οκταήμερος και να διαρκεί έως τα «εννιάμερα της Θεοτόκου», στις 23 Αυγούστου, όπου μέσα σε ατμόσφαιρα συγκίνησης, κατάνυξης και σεβασμού, ψάλλονται ύμνοι και εγκώμια, μπροστά στον επιτάφιο και την εικόνα.

Ο δρόμος που οδηγεί από το λιμάνι στο ναό του Ευαγγελισμού, όπου βρέθηκε η εικόνα, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της άρρηκτης σχέσης του ελληνισμού με την Ορθοδοξία.

Στην Τήνο παράλληλα με την εορτασμό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, οι Έλληνες τιμούν κι αυτούς που χάθηκαν, όταν οι Ιταλοί τορπίλισαν και βούλιαξαν την « Έλλη» μέσα στο λιμάνι του νησιού ανήμερα της Παναγιάς.

Παναγία Σουμελά

Η Παναγία Σουμελά αποτελεί το σύμβολο της ποντιακής πίστης, αν και η πρώτη ονομασία της θαυματουργής εικόνας ήταν Αθηνιώτισσα.

Την εικόνα της Παναγίας Σουμελά αγιογράφησε ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Μετά τον θάνατό του τη μετέφερε στην Αθήνα ο μαθητής του Ανανίας και τοποθετήθηκε σε περικαλλή ναό της Θεοτόκου. Έτσι αρχικά ονομάστηκε ως Παναγία η Αθηνιώτισσα.

Στο τέλος του 4ου αιώνα (380-386 μΧ), σύμφωνα με την παράδοση, η Παναγία η Αθηνιώτισσα εμφανίστηκε ως όραμα στους μοναχούς Σωφρόνιο και Βαρνάβα, στη Αθήνα, και τους κάλεσε στην εκκλησία.

Εκεί είδαν την εικόνα να σηκώνεται από το προσκυνητάρι, να βγαίνει από το παράθυρο και να πετάει προς τα ουράνια. Συγχρόνως, άκουσαν την Θεοτόκο να λέει: «Πηγαίνω στην Ανατολή. Προπορεύομαι στο όρος Μελά. Ακολουθήστε με...».

Οι μοναχοί την ακολούθησαν και στο όρος Μελά, στον Πόντο, όπου στάθηκε, κτίστηκε μεγάλος Ναός και Μονή. Έτσι η εικόνα πήρε την ονομασία Σουμελά από τη φράση «στου Μελά».

Το 1922, μετά την Μικρασιατική καταστροφή, μοναχοί έθαψαν την εικόνα, μαζί με άλλα κειμήλια.

Με την ανταλλαγή, τα ιερά κειμήλια παραχωρήθηκαν και το 1931 τα ξέθαψε και τα έφερε στην Ελλάδα, ο Αμβρόσιος ο Σουμελιώτης. Η εικόνα επανήλθε στην Αθήνα και παρέμεινε στο Μουσείο έως το 1951. Τότε, το Σωματείο «Παναγία Σουμελά» Θεσσαλονίκης πρότεινε το κτίσιμο ναού στις πλαγιές του Βερμίου, στην Καστανιά Βέροιας.

Η Παναγία στο Μικρόκαστρο Κοζάνης

Ιδιαίτερος είναι ο εορτασμός του Δεκαπενταύγουστου στο ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας στο Μικρόκαστρο, του δήμου Βοΐου.

Κάθε χρόνο χιλιάδες πιστοί προσκυνούν την εικόνα της Παναγίας, που χρονολογείται από το 1603, ενώ εντύπωση προκαλεί η αναβίωση του εθίμου των προσκυνητών καβαλάρηδων από τη Σιάτιστα.

Το έθιμο των καβαλάρηδων προσκυνητών έρχεται από την τουρκοκρατία, όταν αποτελούσε ευκαιρία για τους σκλαβωμένους να δείξουν τη λεβεντιά και τον πόθο τους για λευτεριά.

Παναγία της Εκατονταπυλιανής

Ο ναός της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής βρίσκεται στην Παροικιά, της Πάρου. Για το ναό υπάρχουν δύο ονομασίες: «Καταπολιανή» και «Εκατονταπυλιανή».

Σύμφωνα με την παράδοση, η Κατοπολιανή έχει ενενήντα εννέα φανερές πόρτες, ενώ η εκατοστή είναι κλειστή και δεν φαίνεται. Η πόρτα αυτή θα φανεί και θα ανοίξει, όταν οι Έλληνες πάρουν την Πόλη.

Πολλές παραδόσεις αναφέρονται στην ίδρυση της Εκατονταπυλιανής. Η πρώτη πληροφορεί ότι, όταν η Αγία Ελένη μητέρα πήγαινε στην Παλαιστίνη για να βρει τον Τίμιο Σταυρό, έφτασε στην Πάρο και προσευχήθηκε σε ένα μικρό ναό που βρίσκονταν στη θέση της Εκατονταπυλιανής.

Κατά την προσευχή της έκανε τάμα ότι αν βρει τον Τίμιο Σταυρό, θα χτίσει στη θέση αυτή έναν μεγάλο ναό.

Η προσευχή της εισακούστηκε. Βρήκε τον Τίμιο Σταυρό και, πραγματοποιώντας το τάμα της, ανήγειρε τον μεγαλόπρεπο ναό της Εκατονταπυλιανής.

Μία δεύτερη παράδοση αναφέρει ότι το τάμα της Αγίας Ελένης ολοκλήρωσε ο γιος της Άγιος Κωνσταντίνος, αυτοκράτορας του Βυζαντίου, καθώς η ίδια δεν πρόλαβε.

Η Χοζοβιώτισσα της Αμοργού

Στην Αμοργό, πάνω σε έναν γκρεμό 300 μέτρων δεσπόζει το ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας Χοζοβιώτισσας που τιμάται στις 15 Αυγούστου.

Κτίστηκε το 1088 μ.Χ. από το βυζαντινό αυτοκράτορα Αλέξιο Α' Κομνηνό σύμφωνα με επιγραφή της Ι. Μονής.

Για τον τρόπο άφιξης της εικόνας στην Αμοργό υπάρχουν δύο παραδόσεις: Η πρώτη λεει ότι η εικόνα βρέθηκε μέσα σε μια βάρκα εκεί ακριβώς που είναι κτισμένο το σημερινό μοναστήρι. Λέγεται ότι την εικόνα τοποθέτησε μια ευσεβής κυρία μέσα σε βάρκα από την πόλη Χόζοβα της Παλαιστίνης και την άφησε να ταξιδέψει μόνη της στην θάλασσα, για να γλιτώσει από τα χέρια των εικονομάχων.

Η δεύτερη εκδοχή λέει ότι τη θαυματουργική εικόνα έφεραν στην Αμοργό μοναχοί από το μοναστήρι του Χοτζεβά της Παλαιστίνης, που βρίσκεται κοντά στην Ιεριχώ, οι οποίοι έφυγαν λόγω των διωγμών από τους εικονομάχους.

Περνώντας από την Κύπρο οι μοναχοί έπεσαν πάνω σε ληστές που βεβήλωσαν, έσχισαν στα δύο και έριξαν στη θάλασσα την εικόνα. Τα δύο τεμάχια ήρθαν με θαυματουργικό τρόπο κάτω από το βράχο της Αμοργού κι ενώθηκαν μόνα τους χωρίς να διακρίνεται τίποτε.

Αλλοι λένε ότι συγκολλήθηκαν από τους μοναχούς που συνέχισαν το ταξίδι τους, έφτασαν στην Αμοργό και έκτισαν το μοναστήρι στον τόπο που τους υπέδειξε η Παναγία. Μάρτυρας για τον τόπο αυτό ήταν η σμίλη, που για αιώνες βρισκόταν σφηνωμένη στο βράχο και έπεσε το 1952.

Η «Οφιούσα» της Κεφαλονιάς

Στη νότια Κεφαλονιά, κοντά στο χωριό Μαρκόπουλο, βρίσκεται ο ναός της Κοιμήσεως. Εκεί από τη γιορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρα (6 Αυγούστου) εμφανίζονται μέσα και έξω από τον ναό μικρά φίδια. Είναι τα λεγόμενα «φίδια της Παναγίας».

Στη θέση αυτή, λέει η παράδοση, υπήρχε ένα παλιό μοναστήρι της Παναγιάς, μεγάλο και πλούσιο. Όταν το μοναστήρι δέχτηκε επίθεση από πειρατές οι καλόγριες για να μην πέσουν στα χέρια τους παρακάλεσαν την Παναγία να τις κάνει πουλιά, ή φίδια.

Έτσι, σαν φίδια, ιερά πλέον, γυρίζουν κάθε χρόνο στις αρχές του Αυγούστου και όσο περνούν οι μέρες πληθαίνουν. Την παραμονή της Κοιμήσεως «πλημμυρίζουν» τον ναό.

Σύμφωνα με την παράδοση αν κάποια χρονιά τα φίδια δεν παρουσιασθούν, είναι κακό σημάδι. Αυτό συνέβη το 1940 και το 1953, όταν το νησί δοκιμάστηκε από τους σεισμούς.

Παναγία Αγιασώτισσα

Στην ενδοχώρα της Λέσβου, στην Αγιάσο, ο Δεκαπενταύγουστος αποτελεί μία ξεχωριστή εμπειρία για όλους. Η ομώνυμη εικόνα είναι έργο του ευαγγελιστή Λουκά, πλασμένη με κερί και μαστίχα.

Πολλοί από τους προσκυνητές, με αφετηρία την πόλη της Μυτιλήνης, περπατούν 25 χιλιόμετρα για να φθάσουν στον αυλόγυρο της εκκλησίας, όπου διανυκτερεύουν. Την ημέρα της γιορτής της Παναγίας, ύστερα από τη Λειτουργία, γίνεται η περιφορά της εικόνας γύρω από το ναό, ενώ οι εορταστικές εκδηλώσεις φθάνουν στο αποκορύφωμά τους με τις μουσικές και χορευτικές εκδηλώσεις στην πλατεία του χωριού.

Η Παναγία της Ολύμπου στην Κάρπαθο

Διαφορετικός είναι ο εορτασμός στην Όλυμπο της Καρπάθου. Οι Λειτουργίες είναι βαθιά συνδεδεμένες με το πένθος που χαρακτηρίζει τη μέρα του Δεκαπενταύγουστου και το αποκορύφωμα του παραδοσιακού εορτασμού είναι ο χορός που γίνεται στη μικρή πλατεία, μπρος στην εκκλησιά της Παναγίας, με τους οργανοπαίκτες να παίζουν τον Κάτω Χορό.

Ο χορός αργός και πάντα με σταθερό βήμα και κατανυκτική διάθεση, κρατά για ώρες.

Ο επιτάφιος της Παναγίας στην Πάτμο

Στο νησί της Αποκάλυψης, την Πάτμο, οι μοναχοί τηρούν το έθιμο του επιταφίου της Παναγίας, έθιμο με βυζαντινές καταβολές. Ο χρυσοποίκιλτος επιτάφιος της Παναγίας περιφέρεται στα σοκάκια του νησιού σε μεγαλοπρεπή πομπή, ενώ οι καμπάνες του μοναστηριού και των άλλων εκκλησιών ηχούν ασταμάτητα.

Κουφονήσια - Με τα καΐκια στην Παναγιά

Τον Δεκαπενταύγουστο γιορτάζει η Παναγία στο Κάτω Κουφονήσι. Μετά τη λειτουργία προσφέρεται φαγητό από τους κατοίκους και κατόπιν εκείνοι μεταφέρονται με τα καΐκια τα οποία κάνουν αγώνες για το ποιος θα περάσει τον άλλο στο Πάνω Κουφονήσι.

Άνδρος - Παναγία Φανερωμένη

Το Κάστρο Φανερωμένης είναι από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία στην περιοχή του Κορθίου, σε ύψωμα κοντά στο χωριό Κοχυλού. Το Δεκαπενταύγουστο γίνεται εδώ μεγάλο πανηγύρι στην Παναγία τη Φανερωμένη, που βρίσκεται μέσα στο Κάστρο.

πηγή

in.gr