Οι μικρές αμαρτίες μαζεύονται και κάνουν ένα σωρό...αμμούδα!

            - Γιατί μερικές φορές, ενώ η συνείδηση μας ελέγχει, δεν κάνουμε τον ανάλογο αγώνα, για να διορθωθούμε;
            - Αυτό μπορεί να συμβή και από ένα τσάκισμα ψυχικό. Όταν είναι κανείς πανικοβλημένος από κάποιον πειρασμό, θέλει να αγωνισθή, αλλά δεν έχει διάθεση, δεν έχει ψυχική δύναμη. Τότε πρέπει να τακτοποιηθή εσωτερικά με την εξομολόγηση. Με την εξομολόγηση παρηγοριέται, τονώνεται και ξαναβρίσκει με την Χάρη του Θεού το κουράγιο για αγώνα. Αν δεν τακτοποιηθή, μπορεί να του έρθη και άλλος πειρασμός, οπότε, θλιμμένος όπως είναι, τσακίζεται περισσότερο, τον πνίγουν οι λογισμοί, απελπίζεται και μετά δεν μπορεί να αγωνισθή καθόλου.
            - Και αν αυτό συμβαίνη συχνά;
            - Αν συμβαίνη συχνά, πρέπει ο άνθρωπος να τακτοποιήται συχνά, να ανοίγη  την καρδιά του στον πνευματικό, για να παίρνη κουράγιο. Και όταν τακτοποιηθή, πρέπει να βάλη την μηχανή να τρέξη, να αγωνισθή φιλότιμα και εντατικά, για να πάρη καταπόδι τον έξω από 'δώ.
            - Γέροντα, όταν δεν αισθάνωνται την ανάγκη για εξομολόγηση, τι φταίει;
            - Μήπως δεν παρακολουθείς τον εαυτό σου; Η εξομολόγηση είναι μυστήριο. Να πηγαίνης και απλά να λες τις αμαρτίες σου. Γιατί, τι νομίζεις; Πείσμα δεν έχεις; Εγωισμό δεν έχεις; Δεν πληγώνεις την αδελφή; Δεν κατακρίνεις; Μήπως εγώ τι πηγαίνω και λέω; «Θύμωσα, κατέκρινα ...» και μου διαβάζει ο πνευματικός την συγχωρητική ευχή. Αλλά και οι μικρές αμαρτίες έχουν και αυτές βάρος. Όταν πήγαιναν στον Παπα-Τύχωνα να εξομολογηθώ, δεν είχα τίποτα σοβαρό να πω και μου έλεγε: «Αμμούδα, παιδάκι μου, αμμούδα»!
Οι μικρές αμαρτίες μαζεύονται και κάνουν ένα σωρό αμμούδα, που είναι όμως βαρύτερη από μια μεγάλη πέτρα. Ο άλλος που έχει κάνει ένα αμάρτημα μεγάλο, το σκέφτεται συνέχεια, μετανοεί και ταπεινώνεται. Εσύ έχεις πολλά μικρά. Εάν όμως εξετάσης τις συνθήκες με τις οποίες εσύ μεγάλωσες και τις συνθήκες με τις οποίες μεγάλωσε ο άλλος, θα δης ότι είσαι χειρότερη από εκείνον.
Να προσπαθής επίσης να είσαι συγκεκριμένη στην εξομολόγησή σου. Δεν φθάνει να πη κανείς λ.χ. «ζηλεύω, θυμώνω κ.λπ.», αλλά πρέπει να πη τις συγκεκριμένες πτώσεις του, για να βοηθηθή. Και, όταν πρόκειται για κάτι βαρύ, όπως η πονηριά, πρέπει να πη και πως σκέφθηκε και πως ενήργησε· αλλιώς κοροϊδεύει τον Χριστό. Αν ο άνθρωπος δεν ομολογή την αλήθεια στον πνευματικό, δεν του αποκαλύπτη το σφάλμα του, για να μπορέση να τον βοηθήση, παθαίνει ζημιά, όπως και ο άρρωστος κάνει μεγάλο κακό στην υγεία του, όταν κρύβη την πάθησή του από τον γιατρό. Ενώ, όταν εκθέτη τον εαυτό του όπως ακριβώς είναι, τότε ο πνευματικός μπορεί να τον γνωρίση καλύτερα και να τον βοηθήση πιο θετικά.
            Ύστερα, όταν κανείς αδικήση ή πληγώση με την συμπεριφορά του έναν άνθρωπο, πρέπει πρώτα να πάη να του ζητήση ταπεινά συγχώρηση, να συμφιλιωθή μαζί του, και έπειτα να εξομολογηθή την πτώση του στον πνευματικό, για να λάβη την άφεση. Έτσι έρχεται η Χάρις του Θεού. Αν πη το σφάλμα του στον πνευματικό, χωρίς προηγουμένως να ζητήση συγχώρηση από τον άνθρωπο που πλήγωσε, δεν είναι δυνατόν να ειρηνεύση η ψυχή του, γιατί δεν ταπεινώνεται. Εκτός αν ο άνθρωπος που πλήγωσε έχη πεθάνει ή δεν μπορή να τον βρη, γιατί άλλαξε κατοικία και δεν έχει την διεύθυνσή του, για να του ζητήση, έστω και γραπτώς, συγγνώμην, αλλά έχη διάθεση να το κάνη, τότε ο Θεός τον συγχωρεί, γιατί βλέπει την διάθεσή του.
            - Αν, Γέροντα, ζητήσουμε συγχώρεση και δεν μας συγχωρήση;
            - Τότε να κάνουμε προσευχή να μαλακώση ο Θεός την καρδιά του. Υπάρχει όμως περίπτωση να μη βοηθάη ο Θεός να μαλακώση η καρδιά του, γιατί, αν μας συγχωρήση, μπορεί να ξαναπέσουμε στο ίδιο σφάλμα.
            - Γέροντα, όταν κανείς κάνη ένα σοβαρό σφάλμα, υπάρχει περίπτωση να μην μπορή να το εξομολογηθή αμέσως;
            - Γιατί να το αφήση; Για να ξινίση; Όσο κρατάς ένα χαλασμένο πράγμα, τόσο χαλάει. Γιατί να αφήση να περάσουν ένας-δύο μήνες, για να πάη στον πνευματικό να το εξομολογηθή; Να πάη το συντομώτερο. Αν έχη μια πληγή ανοιχτή, θα αφήση να περάση ένας μήνας, για να την θεραπεύση; Ούτε να περιμένη να πάη, όταν θα έχη πολύ χρόνο ο πνευματικός, για να έχη πιο πολλή άνεση. Αυτό το ένα σφάλμα, τακ-τακ να το λέη αμέσως και μετά, όταν ο πνευματικός θα έχη χρόνο, να πηγαίνη για πιο πολύ, για μια συζήτηση κ.λπ.
            Δεν χρειάζεται ώρα πολλή, για να δώσω εικόνα του εαυτού μου. Όταν η συνείδηση δουλεύη σωστά, δίνει ο άνθρωπος με δυο λόγια εικόνα της καταστάσεώς του. Όταν όμως υπάρχη μέσα του σύγχυση, μπορεί να λέη πολλά και να μη δίνη εικόνα. Να, βλέπω, μερικοί μου γράφουν ολόκληρα τετράδια, είκοσι-τριάντα σελίδες αναφοράς με μικρά γράμματα, και μερικές σελίδες υστερόγραφο ... Όλα αυτά που γράφουν, μπορούσαν να τα βάλουν  σε μια σελίδα.

γέροντας Παισιος

ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΑΝΤΡΕΣ!

«ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΑΝΤΡΕΣ!»

ἢ ἀλλιῶς

«ΑΠΟ ΠΟΥ ΑΝΤΛΟΥΝ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥΣ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ»

(Ἀνακοίνωση τῆς Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης)

«Κοιτάξτε νὰ ἀνδρωθῆτε. Σφιχτῆτε λιγάκι. Βλέπω τί μᾶς περιμένει γι’ αὐτὸ πονάω. Μὴν ἀφήνετε τὸν ἑαυτὸ σᾶς χαλαρὸ»

(Γέροντας Παΐσιος, Λόγοι Β’, Πνευματικὴ Ἀφύπνιση

Ἔκδοση, Ἱ. Ἡ. «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτὴ Θεσ/νίκης)

Τὸ τοπίο ἔχει πιὰ ξεκαθαρίσει. Ὁ ἐχθρὸς βρίσκεται ἀπέναντί μας, γρυλλίζει καὶ μᾶς δείχνει τὰ δόντια του, ἕτοιμος νὰ ἐπιτεθῆ καὶ ὅμως κάποιοι ἀπὸ ἐμᾶς ἐπιμένουμε ἀκόμη, μὲ σκυμμένο τὸ κεφάλι, νὰ ψάχνουμε γιὰ τὰ ἴχνη του ἀμφιταλαντευόμενοι ἂν εἶναι λύκος ἢ ἀρνάκι…
            Γιὰ αὐτούς, τοὺς ἐν ἀμφιβολίᾳ, ἂς συνδυάσουμε ἐδῶ κάποιες «συμπτώσεις». Προκειμένου στὴν Ἑλλάδα νὰ σωθοῦν κάποιες Τράπεζες ποὺ τὰ προηγούμενα χρόνια ἄσκησαν μιὰν ἐντελῶς ἀνεύθυνη πολιτική, ψάχνοντας γιὰ ἀφορμὴ νὰ δανείσουν χρήματα στὸν ὁποιοδήποτε γιὰ ὁτιδήποτε, ἐκμαυλίζοντας μέσῳ διαφημίσεων καὶ δημοσιευμάτων συνειδήσεις καὶ ὑποθηκεύοντας τὴν ἑλληνικὴ γῆ, οἱ «δανειστές μας» προέκριναν νὰ καταστραφοῦν μέσῳ οἰκονομικῶν μέτρων ἀκόμη καὶ τὰ ἐλάχιστα ὑγιῆ τμήματα τῆς Ἑλληνικῆς Οἰκονομίας καθὼς καὶ κάθε ἐλπίδα αὐτοδύναμης ἀνάκαμψης. Παράλληλα,  ὅποιος μιλοῦσε γιὰ τὸν ὀρυκτὸ πλοῦτο τῆς χώρας μας ἦταν «γραφικὸς» μέχρι φυσικὰ τὴ στιγμὴ ποὺ αὐτὸς ὁ πλοῦτος μεταβιβάστηκε στὸ σύνολό του σὲ ἀνώνυμη ἐταιρεία (τὸ Τ.Α.Ι.ΠΕ.Δ.) ὅποτε καὶ τέθηκε πρὸς «ἐξασφάλιση» τῶν «πιστωτῶν» μας καὶ μετονομάστηκε ἀπό  «γραφικότητα» σὲ «ἐπενδυτικὴ καὶ ἀναπτυξιακὴ εὐκαιρία».
Τὴν ἴδια στιγμὴ σὲ μιὰν ἄλλη χώρα τοῦ Γένους μας, τὴν Κύπρο, οἱ Τράπεζές της τιμωρήθηκαν, ὄχι γιατί εἶχαν πολλὰ δάνεια, ἀλλὰ γιατί εἶχαν …πολλὲς καταθέσεις. Τὸ σημαντικότερο τμῆμα τῆς οἰκονομίας τῆς Κύπρου θυσιάστηκε καὶ οἱ «δανειστές» της, πρὸς «ἐξασφάλισή» τους, ἀπαίτησαν -ὁποία σύμπτωση- δικαιώματα ἐπίσης στὸν ὀρυκτό της πλοῦτο. Ἐκεῖ βλέπετε κάποιος εἶχε ἤδη προλάβει νὰ τὸν ἀναδείξη αὐτὸν τὸν πλοῦτο προτοῦ τὸν ποῦν «γραφικὸ» ὅποτε χρειάστηκε ἕνα ἐλαφρῶς διαφορετικὸ σχέδιο…
            Επιστρέφοντας στὴ χώρα μας, γιὰ κάθε δόση δανείου κρίνεται προαπαιτούμενη ἀπὸ τοὺς δανειστές μας κάθε ἀπίθανη ρύθμιση, ὅπως τὸ νὰ ἐκδίδωνται τὰ διαζύγια πιὸ γρήγορα, νὰ μείνουν λιγότεροι ἐν ἐνεργείᾳ ἱερεῖς καὶ δάσκαλοι ἢ νὰ ὑποβάλουν ἀκόμη καὶ οἱ παπποῦδες μας στὰ ὀρεινὰ χωρια μας ἠλεκτρονικὰ τὴ φορολογική τους δήλωση καὶ νὰ ἔχουν ΑΜΚΑ καὶ ΦΠΑ. Τὴν ἴδια στιγμὴ εἶναι ἀδιάφορο γιὰ τὴ χορήγηση τῆς δόσης ἡ ἐξασφάλιση φορολόγησης τῶν ὑπέρογκων κερδῶν  των ὑπεράκτιων ἐταιρειῶν καὶ τῶν καταθέσεων τοῦ ἐξωτερικοῦ…
            Σε ἄλλες χῶρες, ὅπου βρίσκεται τὸ Γένος μας ἐδῶ καὶ χιλιετίες, ξεσποῦν ἐπαναστάσεις. Χαιρετίζονται ἀπὸ τοὺς «δανειστές μας» ὡς «ἄνοιξη», σὲ ἀντιδιαστολὴ πρὸς τὸν ἀντιδημοκρατικὸ καὶ σκοταδιστικὸ «χειμῶνα» ποὺ ἐπικρατοῦσε πιὸ πρὶν σὲ αὐτές. Τὰ κοινὰ χαρακτηριστικὰ αὐτῶν τῶν κινημάτων εἶναι οἱ εἰσαγόμενοι «ἐπαναστάτες», ἡ πτώση τοῦ ἑκάστοτε καθεστῶτος, ἡ ἐπικράτηση τελικὰ φανατικότερων μουσουλμάνων καὶ –ὁποία ἡ σύμπτωσις -  ἡ σφαγὴ τῶν Ἑλληνορθόδοξων ἀδελφῶν μας. Τὶς τελευταῖες ἡμέρες στὴν Τουρκία ζοῦμε μία ἐπανάληψη τοῦ ἴδιου ἔργου. Δὲν εἴμαστε σίγουροι γιὰ τὴν τύχη τοῦ ἐκεῖ καθεστῶτος, ἀλλὰ ἔχουμε βάσιμες ἐνδείξεις ὅτι καὶ ἐκεῖ τὸ Γένος μας θὰ ὑποφέρη, ἂν δὲν φυλάξη ἡ Παναγία καὶ ὁ Σωτῆρας μας Υἱός Της…
            Ὅλα τὰ παραπάνω ἴσως γιὰ κάποιους ἀκούγονται ἐκλαϊκεύσεις, ἀλλὰ δὲν εἶναι. Εἶναι ἁπλὲς καὶ ξεκάθαρες ἀλήθειες. Ὅποιος ἀπὸ ἐμᾶς συνεχίζει νὰ κοιτάζη πρὸς τὰ κάτω γιὰ περαιτέρω ἀποδείξεις μᾶλλον …τρῦπα ψάχνει γιὰ νὰ χώση τὸ κεφάλι του…
            Οἱ ὑπόλοιποι ἂς κοιτάξουμε τὸν ἐχθρό. Καὶ ἐδῶ πρέπει νὰ ποῦμε τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους. Τὸ ἀληθινό του ὄνομα δὲν εἶναι Νέα Τάξη, Νέα Ἐποχή, Παγκοσμιοποίηση καὶ ἄλλα καινοφανῆ. Εἶναι ὁ προαιώνιος Ἐχθρός, ὁ Ἑωσφόρος τῆς Βίβλου, ὁ Μισόκαλος ποὺ γιὰ ἄλλη μία φορὰ στὸ πέρασμα τῶν αἰώνων, προσπαθεῖ νὰ κάνη τὴ δουλειά του. Ἂς δοῦμε τὸν στρατό του. Μικρός, πολὺ μικρὸς καὶ τὸ κυριότερο, ἔχουμε τὴ διαβεβαίωση ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Χριστό μας πὼς εἶναι ἤδη ἡττημένος… Μία χοῦφτα κυριολεκτικὰ πιστῶν του Ἑωσφόρου ποὺ λαμβάνουν τὶς ὁδηγίες του ἀπευθείας ἀπὸ αὐτὸν καὶ τὶς μεταφέρουν σὲ μειωμένων ἱκανοτήτων πλὴν ὅμως πειθήνιους ἀκολούθους καὶ «τσιράκια». Τοὺς ὀνομάζουμε μειωμένων ἱκανοτήτων καὶ τσιράκια γιατί ἐπιθυμοῦν τὴν ἰσχὺ καὶ τὴ δύναμη, ἀλλὰ ἐπειδὴ δὲν μποροῦν νὰ τὰ ἀποκτήσουν μὲ τὸ σπαθί τους, τρέχουν δουλικὰ πίσω ἀπὸ αὐτὸν ποὺ τοὺς τὰ ὑπόσχεται. Τὸ ἔχουμε ἀκούσει πολλὲς φορές. «Ἂν δὲν κάνεις αὐτό, ἂν δὲν πᾶς σὲ αὐτοὺς … δὲν παίρνεις τὴ θέση, τὸ δάνειο, τὸ ρόλο, τὴν ἐκπομπή, τὴν ἄδεια, τὴν προαγωγὴ» καὶ κάθε τί ἄλλο ποὺ φτάσαμε νὰ θεωροῦμε πιὸ σημαντικὸ κι ἀπὸ τὴν ψυχή μας. Ὀργανωμένοι λοιπὸν οἱ ἀντίπαλοι ἀλλὰ λίγοι καὶ μειωμένων ἱκανοτήτων. Ποιά λοιπὸν ἡ δύναμή τους; Ἀπὸ ποὺ ἀντλοῦν τὸ θάρρος καὶ μᾶς καταδυναστεύουν ἐμᾶς τοὺς πολλοὺς καὶ μᾶς κάνουν νὰ ἔχουμε ἀπελπισθῆ; Ἡ ἀπάντηση εἶναι ἁπλή.
Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ.
Εἶναι ἡ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ἀδιαφορία πού, ἐνῷ γράφω αὐτὲς τὶς γραμμές, ἀνέχομαι νὰ ἀδικῆται ὁ ἀδελφός μου καὶ δὲν διαμαρτύρομαι γιὰ αὐτὸν παρὰ μόνο κοιτάζω μήπως ἀδικηθῶ καὶ ἐγὼ ἢ μὴν μοῦ ἀναζητηθοῦν εὐθύνες και  αν ὄχι, λέω ἀπὸ μέσα μου ὑποκριτικὰ «Δόξα Σοὶ ὁ Θεός!» καὶ στὴν καλύτερη περίπτωση φεύγω μακριά, ἀφήνοντας τὸν ἀδελφό μου νὰ ὑποφέρη, νὰ διασύρεται καὶ νὰ στερῆται,  συχνὰ ὅμως κοιτάζω καὶ νὰ τὸν ἐκμεταλλευτῶ ἀπὸ πάνω ἢ νὰ τὸν λιθοβολήσω καὶ ἐγώ.
Εἶναι ἡ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ἀδιαφορία πού, ἀφοῦ διαβάσεις αὐτὲς τὶς γραμμές, ἀμέσως μετά, θὰ διαβάσης καὶ γιὰ ἕνα νέο δυσβάστακτο νομοσχέδιο καὶ ἀντὶ νὰ διαμαρτυρηθῆς μὲ κάθε τρόπο, προσπαθεῖς νὰ μάθης ἂν σὲ «πιάνει» ἢ ὄχι. Κι ἂν σὲ «πιάνει» θὰ ψάξεις νὰ δεῖς πῶς θὰ γλιτώσεις ΕΣΥ καὶ ΜΟΝΟ ΕΣΥ, ἐνῷ, ἂν δὲ σὲ «πιάνει», δὲν τρέχει τίποτε.
Εἶναι ἡ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ἀδιαφορία, ποὺ μαζὶ ἀκοῦμε κάθε Κυριακὴ τὸ Εὐαγγέλιο στὴν Ἐκκλησία, τὸ Εὐαγγέλιο ποὺ ὁ Χριστός μας λέει: «Θαρσεῖτε! Ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον» (Ἰωάν. ιστ’ 33). Κι ὅμως ἀνεχόμαστε τὸ κάθε τσιράκι ποὺ προαναφέραμε, νὰ βρίζη τὴν Πίστη καὶ τὸ Γένος μας καὶ δὲν λέμε τίποτε γιατί φοβόμαστε «τί θὰ πῆ ὁ Κόσμος»… ὁ ἡττημένος!!!
Τὸ λάθος μας τελικὰ δὲν εἶναι ὅτι «Μαζὶ τὰ φάγαμε» ἀλλὰ ὄτι «Μαζὶ σιωποῦμε». Ὁ Γέροντας Παΐσιος τὸ εἶχε ἐπισημάνει ἀπὸ καιρό: «Εἶναι μεγάλη ἀχαριστία αὐτὸ τὸ χαλαρὸ πνεῦμα ποὺ ὑπάρχει στὴν Ἑλλάδα» (Λόγοι Β’,  Πνευματικὴ Ἀφύπνιση).
Ἦρθε λοιπὸν ὁ καιρὸς σύμφωνα μὲ τὴν προτροπή του νὰ γίνουμε ἄντρες.
Κάποιοι ἀπὸ ἐμᾶς θὰ ποῦν: «Δὲν μπορῶ νὰ τὰ βάλω μὲ τὸ κακό».
Ἂς κάνουμε τότε κάτι πιὸ σημαντικό: Ἂς σπουδάσουμε τὸ καλό.
Ἂς γνωρίσουμε τὴν ὀμορφιὰ τῆς Πίστης μας, τὸ μεγαλεῖο της Πατρίδας μας, τὸ Παράδειγμα τῶν Μαρτύρων καὶ τῶν Ἡρώων. Καὶ τότε θὰ δοῦμε πὼς ὁ Ἐχθρὸς καὶ τὰ τσιράκια του ποὺ φοβόμαστε εἶναι πολὺ μικρὰ καὶ ἀστεῖα μπροστά τους.
            Λίγο, τόσο δά, νὰ γίνη ἡ ἀδιαφορία μας ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν Πίστη καὶ τὶς Ἀξίες μας, μία κουβέντα νὰ ποῦμε γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Πατρίδα στὸν διπλανό μας, στὴ δουλειὰ ἢ στὸ λεωφορεῖο, και  ἡ ἀδιάφορη πλειοψηφία ποὺ τώρα ἀποτελεῖ δύναμη καὶ προστασία τοῦ Ἐχθροῦ, θὰ γίνη πλημμύρα ποὺ ἀπὸ τὴ μία στιγμὴ στὴν ἄλλη θὰ συντρίψη τὰ λιγοστὰ ἀνθρωπάκια ποὺ τώρα μᾶς δυναστεύουν.
            «Ὁ βασιλιᾶς εἶναι γυμνός», ἔλεγε τὸ παραμύθι καὶ χρειάστηκε ἕνα παιδὶ ἢ ἕνας τρελὸς γιὰ νὰ τὸ πῆ. Οἱ Ἕλληνες ἔχουμε ἀποδείξει στὴν Ἱστορία πὼς καὶ παιδιὰ καὶ παλαβοὶ εἴμαστε,  ἀλλὰ ἐκτὸς ἀπὸ αὐτὰ Ἀγαπᾶμε. Τὸν Χριστὸ καὶ τὴν Πατρίδα.
            Μαζί σιωπήσαμε – μαζί, ἂς μιλήσουμε λοιπόν,  γιὰ τοὺς  Ἁγίους καὶ τοὺς Ἥρωές μας. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀρχή, αὐτὴ εἶναι ἡ σωτηρία. Ἂς μὴν περιμένουμε μοιρολατρικὰ γιὰ σημαδιακὲς ἡμερομηνίες ποὺ θὰ ἔρθουν νὰ μᾶς σώσουν κάποιοι ἄλλοι. Ἡ βοήθεια τοῦ Θεοῦ εἶναι δεδομένη καὶ θὰ ἔλθη ὅταν πρέπη καὶ ὅπως πρέπει· ἀλλά τωρα ἐμεῖς, ἂς μετανοήσουμε, δηλαδὴ ἂς ἀλλάξουμε μυαλά. Καὶ γιὰ νὰ γίνη αὐτὸ πρέπει νὰ γνωρίσουμε ἐμεῖς καὶ τὰ παιδιά μας ποιοί εἴμαστε, ποὺ ἤμασταν, ποὺ καταντήσαμε καὶ ποὺ θέλουμε νὰ πᾶμε. Καὶ τότε θὰ δοῦμε πὼς Ἐμείς εἴμαστε οἱ νικητές, σὲ ἐμᾶς ὑπάρχουν καὶ οἱ ἡγέτες ποὺ ψάχνουμε, ἀρκεῖ νὰ εἴμαστε μονιασμένοι καὶ μαζί. Σὲ αὐτὸν τὸν πόλεμο δὲν περισσεύει κανένας μας. Ἀρκεῖ νὰ ἀγαπᾶμε πιὸ πολὺ τὴν Πίστη καὶ τὸ Γένος μας ἀπ’ ὅ,τι  τὶς ἰδεολογίες καὶ τὶς ὁμαδοῦλες.
Ὁ Γέροντας Παΐσιος ἔλεγε: «Τώρα ἔχουμε πόλεμο, πνευματικὸ πόλεμο. Πρέπει νὰ εἶμαι στὴν πρώτη γραμμή».

Ἐσὺ ποῦ θὰ εἶσαι;

 πηγή

enromiosini

 

Σχολιασμός Ἀρχ. Σαράντη Σαράντου στήν ἐκπομπή «Ἀρχονταρίκι»: «Ἡ χαρά τοῦ ἔρωτα»

Ἡ χαρά τοῦ ἔρωτα

Σχόλια στήν ἐκπομπή «Ἀρχονταρίκι»

Σεβασμιώτατε Ἅγιε Δημητριάδος

κ. Ἰγνάτιε

Χριστός Ἀνέστη!

Στό Ἀρχονταρίκι τῆς περασμένης Κυριακῆς 26^ης Μαΐου τοῦ 2013 εἴδαμε, παρακολουθήσαμε καί ἀπορήσαμε γιά ὅσα διημείφθησαν μεταξύ τῆς Ὑμετέρας Σεβασμιότητος καί τοῦ συνομιλητοῦ Σας πανοσιολογιωτάτου Ἱερομονάχου, τοῦ ὁποίου τό ὄνομα «σεμνύνομαι»νά καταγράψω.  Τό θέμα τῆς ἐκπομπῆς ἦταν «ἡ χαρά τοῦ ἔρωτα».

Παράλληλα γιά νά γίνεται ζωντανότερος ὁ διάλογος καί γιά νά ἐμπεδωθεῖ ἀκόμα καί στό μακρυνότερο χωριό τῆς Ἑλλάδος μας, ἀλλά καί τῆς ἁπανταχοῦ οἰκουμένης τό θέμα πού ἀμφότεροι προβάλατε, παρενεβάλλοντο συνεντεύξεις μέ κάποιους νέους καί νέες πού ἐπιβεβαίωναν τό ἀλάνθαστο τοῦ περιεχομένου τῆς συνομιλίας σας. 
Ἐπί προσθέτως σκοῦρες ἤ φωτεινότερες ταμπέλες ὑποχρέωναν τόν τηλεθεατή σέ ἀνάγνωση γιά νά μή χαθεῖ τό παραμικρό νόημα καί τό ἐλάχιστο μήνυμα πού προέκυπτε ἑκάστοτε ἀπό τά λεγόμενά σας.  Ἡ κύρια ταμπέλα πού ἐπιδιωκόταν νά κολλήσει στά μυαλά καί στίς καρδιές μικρῶν καί μεγάλων τηλεθεατῶν ἦταν: «Ἡ χαρά τοῦ ἔρωτα».

Οὔτε μιά φορά δέν ἀκούστηκε ἀπό ἀμφοτέρους ἡ λέξη γάμος, οὔτε κἄν καί ὑπονοήθηκε.  Οὔτε ὁ ἕνας οὔτε ὁ ἄλλος μπορέσατε νά προφέρετε τή λέξη γάμος, ἴσως γιά νά μή κακοχαρακτηρισθεῖτε ἀπό τούς κοσμικούς νέους, ἀγόρια καί κορίτσια πού σᾶς ἄκουγαν καί σᾶς ἔβλεπαν.  Ἴσως σκεφτήκατε: στό σπίτι τοῦ κρεμασμένου δέν μιλᾶνε γιά σχοινί…

Λυπούμαστε βέβαια, διότι ἡ ἀποστασία μας, ἡ ἁμαρτωλότητά μας, μικρῶν καί μεγάλων, μᾶς ἔφερε σ’ αὐτό τό ἀδιέξοδο, νά μή μποροῦν τά παιδιά μας νά κάνουν γάμο λόγῳ τῆς δεινῆς κρίσεως.  Ἡ ἀφροσύνη μας, ὁ σπάταλος παρελθών βίος μας, ἡ ὄντως βαρειά ἔνοχη ἀνοχή ὅλων μας στή βδελυκτή γιά τό Θεό πορνεία, στή μοιχεία, στήν ἀσυγχώρητη, κατά τόν ἱερό Χρυσόστομο, ὁμοφυλοφιλία, στίς χιλιάδες ἐκτρώσεις, ἔδωσε τά δικαιώματα στούς ντόπιους καί ξένους δυνάστες νά μᾶς ποδοπατοῦν, νά μᾶς γκρεμίζουν τήν πολυτίμητη ἁγία ἑλληνορθό­δοξη παράδοσή μας, νά ἐξευτελί­ζουν τή μοναδική θεανθρώπινη παιδεία μας καί νά ἐκποιοῦν ἀδίστακτα ὅλον τό δημόσιο, τόν ἰδιωτικό καί πολιτιστικό πλοῦτο μας.

Ὁ ἅγιος Ἐθναπόστολος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός ἔλεγε στούς ὑπόδουλους ραγιάδες προγόνους μας, ὅτι οἱ Τοῦρκοι κατακτητές ὅλα μποροῦν νά σᾶς τά πάρουν.  Τό Χριστό καί τήν ψυχή σας κανένας δέν μπορεῖ νά σᾶς πάρει, ἄν σεῖς οἱ ἴδιοι δέν τούς τά δώσετε.  Ἔτσι κράτησαν τήν ἁγία μοναδικότητα τῆς ὀρθοδόξου ἀκαταβλή­του πίστεως.

Ἀπορῶ καί ἐξίσταμαι, σεβαστοί ἅγιοι πατέρες!  Κατά τήν ἱερά διακονία Σας στό τρισευλογημένο Μυστήριο, τῆς ἱερᾶς ἐξομολο­γήσεως πού ἐπιτελεῖτε, χειρίζεσθε τούς νέους καί τίς νέες μας μέ τά κοσμικά κριτήρια τῆς ψυχαναγκαστικῆς νοοτροπίας τῶν ψυχολόγων καί διαφόρων εἰδῶν ψυχοθεραπευτῶν;  Ἐφόσον οἱ κοσμικοί ψυχοθεραπευτές δέν γνωρίζουν τήν παντοδύναμη ἄκτιστη Χάρη πού καταξιώνει ὅλες τίς θεανθρώπινες λειτουργίες, τί ἄλλο μποροῦν νά συμβουλεύουν παρά νά νομιμοποιοῦν ἀπροϋπόθετα καί νά συγκατατίθενται ἀναγκαστικά στά ἀνθρώπινα πάθη;  Τά θεωροῦν μάλιστα ὡς κατά φύσιν ἀρετές.  Ὅμως μέ τήν πολλαπλῆ χρήση καί ἐναλλαγή τῶν ἐρωτικῶν συντρόφων βουλιάζει ὁ νέος στήν αὐξανόμενη καί ὀγκούμενη κατάθλιψη, φυσικό ὑποπροϊόν τῆς ἁμαρτίας, κατά τούς φιλόθεους καί φιλανθρωπότατους ἁγίους Πατέρες.  

Σεβαστοί πατέρες, ἀπορῶ καί ἐξίσταμαι γιά τίς ἐπί μέρους χτυπητές ψυχολογικές φράσεις, τούς ὅρους καί τίς μεθόδους πού δανείζεσθε ἀπό τούς οὐμανιστές, τάχα ἐπιστήμονες, γιά νά ἀμνηστεύσετε τά πολλαπλᾶ πάθη τῶν σαρκικῶν πτώσεων καί νά ἐνθαρρύνετε τούς νέους νά μήν ἀνησυχοῦν, ἐνῷ λιμνάζουν καί σαπίζουν παθητικά μέσα «στή χαρά τοῦ ἔρωτα».

Ταπεινῶς φρονῶ, ὅτι ἡ κορύφωση τοῦ τηλεοπτικοῦ δράματος τῆς 26^ης Μαΐου στό Ἀρχονταρίκι βρίσκεται στόν εὐτελισμό τῶν παραδοσιακῶν ἱερέων - πνευματικῶν, πού ἐπειδή, κατά τήν ἐκτίμησή σας, δέν κατάφεραν νά ζήσουν τή «χαρά τοῦ ἔρωτα», μπερδεμένοι οἱ ἴδιοι προσπαθοῦν νά ἐπιβάλουν τά ἀπωθημένα τους στούς ἄλλους.  Ὁ νοσηρός γεροντισμός βασανίζει σαδιστικά τούς νέους πού θέλουν οἱ γέροντες νά πατρονάρουν, καθώς ἰσχυρίζεσθε, καί τούς πειθαναγκάζει τούς νέους σέ ἀνέραστες ψυχαναγκαστικές νοσηρές καταστάσεις.

Σεβαστοί πατέρες, δικαίωμά σας εἶναι νά λέτε αὐτά πού λέτε καί νά θεωρεῖτε τούς ἄλλους ἱερεῖς ἀγράμματους, ἀνέραστους ἀνώριμους, ἄσχετους μέ τήν ἐν Χριστῷ πνευματική ἄσκηση.  Ἐπι­τρέψατέ μας ὡστόσο νά σᾶς ἐκφράσουμε τό βαθύτατο πόνο μας, γιατί, ἐνῷ θά ἔπρεπε ὡς ἄγαμοι διακριτικοί Κυρηναῖοι νά συμπαρίστασθε στό σκληρό ἀγῶνα τῶν μαχίμων ἐφημερίων τῆς ἁγίας Ἑλλα­δικῆς Ἐκκλησίας μας, στόν ἀγῶνα γιά τήν προσφορά τῆς καλῆς ἐν Χριστῷ παιδείας στά παιδιά μας, στά ἐγγόνια μας καί στά βαρυανασαίνοντα πνευματικά μας τέκνα, ὅμως διαλέγετε νά τούς δη­μιουργεῖτε ἄλλας ἀκοάς, ἄλλες εἰκόνες, ἄλλους δρόμους ἀσύμβα­τους μέ τή δοκιμασμένη θεανθρώπινη Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ὅλο τό πνεῦμα τῆς ἁγίας ὀρθόδοξης θεανθρωπολογίας μας εἶναι σταυροαναστάσιμο.  Χωρίς Σταυρό, χωρίς σκληρό, ἤπιο ἤ ἀνένδοτο ἐν Χριστῷ πνευματικό ἀγῶνα κατά τῶν σαρκικῶν παθῶν, οὔτε στά βιωτικά ὁ νέος ἤ ἡ νέα μποροῦν νά προκόψουν, οὔτε κατά μείζονα λόγο νά πορεύονται στήν ἐν Χριστῷ θέωση πού εἶναι καί ὁ ὕψιστος προορισμός καί τῶν ἐγγάμων καί τῶν ἀγάμων ἀνδρῶν καί γυναικῶν Χριστιανῶν.

Ὁ Μέγας Βασίλειος μέ τούς αὐστηρότατους Ἱερούς Κανόνες του κατά τῶν σαρκικῶν παθῶν ἦταν ἀνέραστος κατά Θεόν καί σαδιστής στήν ποιμαντική συμπεριφορά του πρός τούς νέους;  Ἦταν ἄμοιρος τῆς φλογερῆς ἀγάπης πρός τόν Χριστό καί πρός τόν ἄνθρωπο; 

Πάντως, ἐφόσον δημοσίως διακηρύσσετε τά ἀσύμβατα μέ τήν ὀρθόδοξη πίστη μας, εἴμαστε ὑποχρεωμένοι μολονότι οἱ ἐλάχιστοι,  καί οἱ χειρότεροι ποιμένες τοῦ Χριστοῦ νά ἐνημερώνουμε μικρούς καί μεγάλους γιά τίς γραμμές σας.

Μόνο μέσα στό ἱερό Μυστήριο τοῦ γάμου καταξιώνεται, χριστοποιεῖται, χαλυβδώνεται ἡ χαρά τοῦ ἔρωτα.  Μόνο μέσα στό ὄγδοο μυστήριο τῆς ἁγίας ἐν Χριστῷ Παρθενίας καταξιώνεται ὁ ἐν Χριστῷ ἄγαμος ἤ ἡ ἐν Χριστῷ ἄγαμη παρθένος καί ζοῦν τό θεῖο ἔρωτα. 

Ὅλα τά ἄλλα  ἐπιχειρήματα καί εὐφυολογήματα ἐκτρέπουν τούς ἀνθρώπους στούς ἀτομικούς φιλοσοφικούς κρημνούς κατά τόν ἅγιο Ἰουστῖνο Πόποβιτς, καί τούς ὁδηγοῦν ἀργά ἤ γρήγορα στό χάος καί στή δυστυχία.  

Γνωρίζουμε κοπέλλες σάν τά κρῦα νερά καί παληκάρια πού ἀντιστά­θηκαν στίς πιέσεις γιά προγαμιαίες σχέσεις.    Ἀφοῦ δυνατά, θερμά ἀγαπιώμαστε, γιατί νά μήν ὁλοκληρώσουμε τίς σχέσεις μας, ἰσχυρίζονται κάποιοι ἄλλοι. Ἀφοῦ ἀντιστάθηκαν διακριτικά καί σθεναρά, πέτυχαν μετά τό χαρισματικώτατο Μυστήριο τοῦ Γάμου τή χαρά τοῦ ἔρωτα μέ τίς εὐχές τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας μας καί τοῦ πνευματικοῦ τους πατρός.  Ὁ προηγούμενος ἀγώνας γιά τήν καθαρότητα προετοίμασε τό θαῦμα τοῦ Γάμου τῆς Κανᾶ.  

Στά πρόσωπα τῶν νέων ἀγοριῶν καί νέων κοριστιῶν, πού τούς παίρνατε συνέντευξη στό δρόμο γιά ἕνα τόσο σπουδαῖο θέμασέξ - ἐρωτική σχέση, διακρίναμε ἕνα χαμόγελο ἀμηχανίας.  Ἴσως δέν περίμεναν νά κατέβει στό πεζοδρόμιο ἕνα θέμα πού μύχια καί ἀρχετυπικά τό θεωροῦν πολύ σημαντικό, ἔστω καί ἄν δέν ξέρουν ἤ δέν μποροῦν νά τό διαχειρισθοῦν σωστά, χριστιανικά.  Γιαυτό καί ἡ ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας ἀπό τούς πρώτους χριστιανικούς αἰῶνες ἀνήγαγε τήν ἐρωτική σχέση στό ἐπίπεδο ἑνός ἐξαιρετικοῦ κατά πάντα ἱεροῦ Μυστηρίου πού συγκεφαλαιώνει ὁλοκληρη τή ζωή τῶν νεονύμφων, τῶν τέκνων, ἐγγόνων κτλ καί τούς συνενώνει στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, μέ Μακαρία Κεφαλή τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστό καί μέλη Του τούς νεονύμφους καί ὅλους τούς μύριους ὀρθοδόξως βαπτισμένους χριστιανούς.  Θησαυροί πολυτιμότατοι τό Εὐαγγελικό καί Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα τοῦ Γάμου ἀπό τά ὁποῖα προέκυψε ἡ Ἱερά Ἀκολουθία τοῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου.

Τό πρῶτο θαῦμα τοῦ Κυρίου μας ἐπετελέσθη ἐνώπιον τῆς Παναγίας Μητρός Του καί τῶν ἁγίων Μαθητῶν Του στό γάμο τῆς Κανᾶ.  Δέν ἦταν καί τόσο ἀπαραίτητο νά γίνει τό νερό κρασί, ἀφοῦ σέ πολλούς γάμους τό κατωτέρας ποιότητος κρασί σερβίρεται στό τέλος.   
Ὅμως, κατά τόν Ἱερό Χρυσόστομο, ὁ Κύριος ἤθελε στό τέλος τῆς γαμήλιας εὐωχίας νά ὑπάρχει ὁ καλός οἶνος, προϊόν προερχόμενο ἀπό τήν περίσσεια τῆς θείας εὐλογίας τοῦ Κυρίου καί τῆς θαυματουργικῆς μεταποιητικῆς δυνάμεώς Του, ὥστε προϊόντος τοῦ χρόνου νά μή φθείρεται ἡ ἀγάπη τῶν συζύγων, ἀλλά κραταιούμενοι ἀπό τήν ἄκτιστη θεία Χάρη τοῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου, νά χαριτώνονται ἔτι περισσότερο διά βίου καί ὡς καταξιωμένοι ἅγιοι, νά γίνωνται μέλη τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.

Νά γιατί δέν πρέπει νά συχηματιζόμαστε μέ τό νεοφανές κοσμικό φρόνημα πού προσπαθεῖ να ἐπηρεάζει τά παιδιά μας.  Ἡ ἐλεύθερη συμβίωση, ὁ ἔστω προσωρινός πολιτικός γάμος, ἡ κυοφορία καί οἱ συνοπτικές κοσμικές διαδικασίες βαπτίσεως τοῦ τέκνου καί πιθανόν ἀργότερα τοῦ γάμου, παγώνουν καί ἰσοπεδώνουν τίς ψυχές τῶν παιδιῶν μας. Ἔγκαιρα καί διακριτικά θά πρέπει νά ἐνημερώνουμε τά νέα παιδιά νά μήν ἀρχίζουν ἀνάποδα τή ζωή τους, ἀλλά μέ φρόνημα ὑπακοῆς νά ἀξιοποιοῦν τήν ὑπερδισχιλιετῆ ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας μας πρός ὄφελός τους.  Ἀλλά καί ἐάν ἀκόμη ἀνάποδα ἄρχισαν τή ζωή τους, ἄς τούς παρακαλέσουμε διά τῆς μετανοίας τά ἀνάποδα νά τά βάλουν σέ ἐν Χριστῷ σειρά, γιά τό καλό τους καί γιά τό καλό τῆς οἰκογένειάς τους.  

Ἅγιοι Πατέρες, πού παρουσιάσατε τήν τηλεοπτική ἐκπομπή τῆς 26^ης Μαΐου στό γνωστό Ἀρχονταρίκι, μή μέ παρεξηγήσετε, σᾶς παρακαλῶ υἱκῶς καί ἀδελφικῶς.  Γνωρίζετε πολύ καλά πόσο ἀγα­ποῦμε καί σεβόμαστε Σᾶς τούς ἀγάμους κληρικούς τῆς Ἐκκλησίας μας.  Σᾶς θεωροῦμε τίς εἰδικές δυνάμεις στήν πύρινη ἐν Χριστῷ προσευχή καί στό ποιμαντικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας.  Εἶναι ὅμως τόσο ἀπαραίτητο νά καλεῖτε τούς νέους στή «χαρά τοῦ ἔρωτα» ἀπροϋπό­θετα - ἔξω ἀπό τή θεόπνευστη, σῴζουσα, θεώνουσα ἱερά Ἀκολουθία τοῦ Γάμου – Εἶναι δυνατόν νά χρησιμοποιεῖτε τά χαρούπια τῶν ψυχολογισμῶν τῶν διαφόρων εἰδῶν ψυχοθεραπευτῶν πρός θεραπεία τῶν παιδιῶν μας, ἀφοῦ σάν Ἐκκλησία κατέχουμε τά πιό θεοδραστικά φάρμακα;

Γιά νά σπουδάσει κανείς οἱαδήποτε ἐπιστήμη ἤ τέχνη, θά πρέπει νά μελετήσει ἀπό πέντε ἕως δέκα χρόνια γιά νά φθάσει στό ἐπίπεδο νά τόν ἐμπιστεύονται, γιατί γνωρίζει πολύ καλά τό ἀντικείμενο τῆς τέχνης ἤ τῆς ἐπιστήμης, πού ἔχει ἄμεση ἤ ἔμμεση σχέση μέ τή ζωή μας.

Ὅταν γίνεται λόγος γιά τήν ἐν Χριστῷ ζωή καί μάλιστα γιά τήν αἰώνια σωτηρία μας, θά πρέπει νά εἴμαστε ἐρασιτέχνες;

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας στηριγμένοι σήν Παλαιά καί Καινή  Διαθήκη μέ τό φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔχουν κάνει τόσες ἀναλύσεις καί ἐμβαθύνσεις, πού καταλαβαίνουμε, ὅτι τό θέμα τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας μας χρειάζεται ὑπευθυνότητα, χρόνο, μελέτη, ἄσκηση καί τήν κατάλληλη ἐνημέρωση καί παιδεία ἀπό τούς ἐν Χριστῷ πνευματικούς πατέρες.  Γιά τό θέμα τῆς ἐρωτικῆς ζωῆς, τῆς σεξουαλικῆς ζωῆς, τῆς γεννετήσιας λειτουργίας μόνο τά πορνοπεριοδικά, τό πορνοΐντερνετ, ἡ πορνοτηλεόραση ἔχουν τό δικαίωμα νά ἀνοίγουν τά μάτια ὅλων μας καί νά καταστρέφουν τούς πιστούς μας, μικρούς καί μεγάλους μέχρι καί ἄνω τῶν ὀγδόντα ἐτῶν;  

Ἐπειδή γνωρίζω ὅτι ἀγαπᾶτε καί οἱ δύο τούς Ἁγίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, Σᾶς ὑπενθυμίζω ἐλάχιστα, ὁ ἐλάχιστος τῶν πρεσβυτέρων, ἀπό τά πάγχρυσα καί ἀδαμάντινα κείμενά τους, πού φνερώνουν τό ἔμπονο, βαθύ καί ἀληθινό ἐνδιαφέρον τους γιά τόν ἄνθρωπο σέ ὅλα τά ἐπίπεδα ζωῆς.  Δέν ντρέπονταν νά ἀσχοληθοῦν καί μέ τά θέματα ἠθικῆς μέ τή στενή ἔννοιά της καί μέ τήν εὐρύτερη.  Σκύβουν πάνω ἀπό τίς πληγές πού ἐπέφεραν οἱ σαρκικές πτώσεις τῶν ἀνθρώπων, νά τίς πλύνουν, νά τίς ἀπολυμάνουν, νά τίς θεραπεύσουν μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ:

1.       Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος στόν ΛΗ΄ λόγο του «Εἰς τά Θεοφάνεια», (ΕΠΕ 5,54-56), φωτιζόμενος ἀπό τήν ἄκιστη Θεία Χάρη λέγει τά ἑξῆς χαρακτηριστικά: «Ἀφοῦ ἔπλασε ὁ Θεός τόν ἄνθρωπο μέ τήν προσωπική Του δημιουργική ἐνέργεια, τόν τοποθέτησε στόν Παράδεισο.  Τόν τίμησε μέ τό αὐτεξούσιο, γιά νά ἀνήκει τό ἀγαθό σέ ἐκεῖνον πού θά τό ἐπιλέξει δικό του ὄχι λιγότερο ἀπό ὅσο σέ ἐκεῖνον πού τοῦ ἔδωσε τά σπέρματα τοῦ ἀγαθοῦ, τόν ἔκανε γεωργό ἀθανάτων φυτῶν, δηλαδή τῶν θείων ἐνοιῶν καί τῶν πιό ἁπλῶν καί τῶν πιό τελείων, γυμνό ἐξ αἰτίας τῆς ἁπλότητος καί τῆς ζωῆς πού δέν εἶχε πονηρία καί χωρίς κανένα κάλυμμα ἤ πρόβλημα.  Διότι τέτοιος ἔπρεπε νά εἶναι ὁ πρῶτος ἄνθρωπος.  Καί ὡς ἀντικείμενο τοῦ αὐτεξουσίου τοῦ δίνει τό νόμο.  Καί ὁ νόμος ἦταν ἐντολή ἀπό ποιά φυτά μποροῦσε νά φάει καί ποιά δέν ἔπρεπε νά ἀγγίξει.  Σέ αὐτά ἀνῆκε τό δένδρο τῆς γνώσεως, τό ὁποῖο οὔτε φυτεύθηκε ἀπό τήν ἀρχή μέ κακό σκοπό, οὔτε ἀπαγορεύθηκε ἀπό φθόνο…  Ἀλλά ἦταν καλό ἄν τό δοκίμαζε κανείς στόν κατάλληλο καιρό, δέν ἦταν ὅμως καλό γιά τούς ἀδοκίμαστους ἀκόμη καί τούς πιό λαίμαργους στήν ἐπιθυμία, ὅπως ἡ σκληρή τροφή δέν εἶναι ὠφέλιμη γιά ἐκείνους πού εἶναι ἀκόμη ἀδύνατοι καί ἔχουν ἀνάγκη ἀπό γάλα.  Ἀφοῦ ὅμως ἐξ αἰτίας τοῦ φθόνου τοῦ διαβόλου καί τῆς παρακινήσεως τῆς γυναίκας πού ὑπέκυψε σάν πιό ἀδύνατη καί παρακίνησε καί αὐτόν, ὡς ἡ πιό κατάληλη γι’ αὐτό, λησμόνησε τήν ἐντολή πού τοῦ εἶχε δοθεῖ καί νικήθηκε ἀπό τήν προσωρινή γευστική δοκιμή.  Ἔτσι διώχθηκε ἀμέσως ἀπό τό δένδρο τῆς ζωῆς, ἀπό τόν παράδεισο καί ἀπό τόν Θεό ἐξ αἰτίας τῆς κακίας του καί ντύθηκε μέ δερμάτινα ἐνδύματα καί σάν πρῶτο ἀποτέλεσμα ἀντιλαμβά­νετε τή ντροπή του καί κρύβεται ἀπό τό Θεό.  Κερδίζει βέβαια κάτι ἀπό αὐτό, τό ὅτι δηλαδή γίνεται θνητός καί ἔτσι διακόπτεται ἡ ἁμαρτία, γιά νά μή γίνει ἀθάνατο τό κακό.  Ἔτσι ἡ τιμωρία μεταβάλλεται σέ φιλανθρωπία.  Διότι ἐγώ πιστεύω, λέει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ὅτι ἔτσι τιμωρεῖ ὁ Θεός».

2.      Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς στήν ΙΒ΄ ὁμιλία του τήν Δ΄ Κυριακή τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἐκτός τῶν ἄλλων θεολογικῶν του διασαφήσεων, ἐντοπίζει τό λόγο του στό συγκεκριμένο σαρκικό πάθος: «Ἀκόμα καί αὐτή ἡ θέα προέρχεται ἀπό περιέργεια καί τήν ἀπό αὐτήν ἐπιθυμία.  Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος καυτηριάζει τήν πονηρή ματιά, γιατί μπορεῖ καί μόνο αὐτή νά ἀνάψει φλόγα καί πτώση πορνική».

Τέλος ἐπιτρέψτε μου, ἅγιοι Πατέρες, νά σᾶς παρακαλέσω νά μή σνομπάρετε τούς ἐγγάμους ἱερεῖς.  Σηκώνουν τόσα βάρη, ὅσα δέν φαντάζεσθε.  Μετέχουν στά πιό «ταπεινωτικά», σκληρά, πεζά ἔργα τῆς οἰκογενείας τους ἐνίοτε.  Ὑφίστανται ξενύχτια ἀπό τίς ἀσταμάτητες παιδικές ἀρρώστιες.   Ἀγωνιοῦν γιά τήν ἀντιμετώπιση τῶν παιδικῶν κινδύνων, τῶν μαθησιακῶν καί ἀπείρων ἄλλων προβλημάτων.  Οἱ ἁπλοῖ ἔγγαμοι ἱερεῖς δέν ἔχουν τήν ὑποχρέωση παντί τρόπῳ νά παιδαγωγοῦν ἐν Χριστῷ καί στόν τομέα τῆς ἐρωτικῆς ζωῆς, ἐν τῷ Μυστηρίῳ τοῦ γάμου, τά παιδιά τους, τούς ἐνορῖτες τους καί τά πνευματικά τους τέκνα, χάριν τῶν ὁποίων ἄπειρες λαχτάρες καί συμφορές ἔχουμε ὑποστεῖ; 

Εἶναι λοιπόν κατά τή γνώμη σας εἶναι ἐφικτή ἡ «χαρά τοῦ ἔρωτα» μετά ἀπό τίς πολλαπλές πίκρες δίκαιες ἤ ἄδικες ἀπό τή σύζυγό τους, τά παιδιά τους, τούς κοσμικούς ἐνδεχομένως συγγενεῖς τους, ἀπό τά πνευματικά παιδιά τους ἀπό τούς προϊσταμένους τους καί ἀπό ὅσους ἄλλους ἐντός καί ἐκτός πνεύματος τῆς Ἐκκλησίας τούς σνομπάρουν.  Ἔτσι ὅμως βαθαίνουν οἱ ἐν Χριστῷ ἐμπειρίες τους, ξέρουν ἤ προσπαθοῦν νά σκύβουν τό κεφάλι τους στά μικρά ἤ μεγάλα οἰκογενειακά προβλήματα, ξέρουν ἤ προσπαθοῦν νά ἀρνηθοῦν «τή χαρά τοῦ ἔρωτα» ὅταν οἱ ἀδυσώπητες συνθῆκες τό ἀπαιτοῦν.  Τότε δίδεται καί χαρίζεται ἄνωθεν ἡ ἔσω πνευματική χαρά τοῦ θείου ἔρωτα, πού πολλές φορές στή συζήτηση σας στό Ἀρχονταρίκι ὑπαινιχθήκατε.  Ὄχι σπάνια ἐπίσης χαρίζεται καί ἡ ἀνθρώπινη χαρισματική χαρά τοῦ ἔρωτα.

Τελειώνοντας ἄς μήν ξεχάσουμε νά παραθέσουμε ἕνα μικρό ἀλλά πολύ ἐνδεικτικό κείμενο τοῦ ἁγίου γέροντος π. Πορφυρίου, τοῦ ὁποίου ἡ πνευματική ἐν Χριστῷ γνώση ἦταν ἀσύλληπτη.  Ἀντιγράφουμε ἀπό τό «Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν» σελ. 191: «… ξέρεις, αὐτό πού ὀνομάζουν εὐτυχία μέσα στό γάμο ὑπάρχει, ἀλλά ἀπαιτεῖ μιά προϋπόθεση: νά ἔχουν ἀποκτήσει οἱ σύζυγοι πνευματική περιουσία, ἀγαπώντας τό Χριστό καί τηρώντας τίς ἐντολές Του.  Ἔτσι θά φτάσουν νά ἀγαπιοῦνται ἀληθινά μεταξύ τους καί νά εἶναι εὐτυχισμένοι.  Διαφορετικά, θά εἶναι ψυχικά πτωχοί, δέ θά μποροῦν νά δώσουν ἀγάπη καί θά ἔχουν δαιμονικά προβλήματα, πού θά΄τούς κάνουν δυστηχισμένους…».

Ἐπίσης, ὁ ἅγιος γέροντας π. Ἐφραίμ, ἱδρυτής, τοῦ Κυρίου συνεργήσαντος, δέκα ἐννέα ὀρθοδόξων μοναστηριῶν στίς ΗΠΑ ἔχοντας πλήρη συνείδηση τῆς ἀποστασίας τῶν ἡμερῶν μας, προσφέρει ἀκεραία τή θεανθρώπινη ποιμαντική τόσο στούς ὁμογενεῖς ἀδελφούς μας, ὅσο καί στούς προσηλύτους ἀπό ὅλα τά μέρη τοῦ κόσμου.  Γιαυτό καί ἀνθοῦν οἱ Ἱερές Μονές πού ἁγιοπνευματικῶς καθοδηγοῦνται ἀπό τόν ἅγιο γέροντα καί ἀναπαύονται ὅσοι τίς ἐπισκέπτονται.  Τόν περασμένο Ὀκτώβρη πού τόν ἐπισκεφθήκαμε συναντήσαμε νέους και νέες, καθώς καί νέα ζευγάρια μέ τίς οἰκογένειές τους πού μέ τήν ὅλη συμπεριφορά τους καί ἐντός καί ἐκτός τῶν Ἱερῶν Μονῶν ἀποπνέουν τήν χαρά καί τήν εὐτυχία τῶν τρισευλογημένων γάμων.

Καί τά τρία παραπάνω κείμενα, καί τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καί τοῦ ἁγίου Γέροντος Πορφυρίου ἀποδεικνύουν τή βαθειά ἐκτίμησή τους στό ἀνθρώπινο πρόσωπο καί σέ ὅλες τίς ἐκφάνσεις τῆς ζωῆς του.  Δέν εἶναι δυνατόν ξερά, ἀποσπασματικά, πρόχειρα νά συσχηματιζόμαστε μέ τήν κοσμική νοοτροπία γιά νά εὐχαριστήσουμε τίς ἀκοές τῶν συγχρόνων νέων.  Ὅλοι οἱ ἅγιοι Πατέρες μας, παλαιότεροι καί σύγχρονοι ὑπῆρξαν ἀπόλυτα διδακτικοί, διακριτικοί καί φλογεροί στήν ὀρθόδοξη ποιμαντική τους.  Ἐλεύθερος ὅμως εἶναι καθένας νά κάνει ὅ,τι θέλει ἀναλαμβάνοντας τίς προσωπικές του εὐθύνες καί τίς εὐθύνες τῆς οἰκογενείας του γιά τό τί κατευθύνσεις διαλέγει.

Ἀληθῶς Χριστός Ἀνέστη!

Ἀσπάζομαι τήν δεξιάν Σας,

ἐλάχιστος ἐν πρεσβυτέροις

ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος

Ἐφημέριος Ἱ.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου

 

πηγή

http://anavaseis.blogspot.gr/2013/06/blog-post_6045.html

Τεσσαρακονθήμερο Μνημόσυνο Γέροντος Φωτίου στην Ιερά Μονή Δαμάστας

Το τεσσαρακονθήμερο Μνημόσυνο του μακαριστού Πνευματικού της Ιεράς Μονής Παναγίας Δαμάστας Γέροντος Φωτίου Κερασιώτη ετέλεσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Νικόλαος το Σάββατο 8 Ιουνίου.

Του Ιερού Μνημοσύνου προηγήθηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στο Καθολικό της ιστορικής Ιεράς Μονής ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Νικολάου και τη συμμετοχή του Προϊσταμένου του Ιερού Κελίου Αγίου Δημητρίου Κερασιάς του Αγίου Όρους Ιερομονάχου Ιωαννικίου και πολλών ιερέων πνευματικών τέκνων του αειμνήστου, εξ Αθηνών.

Στην Θεία Λειτουργία και το Ιερό Μνημόσυνο έψαλλε Βυζαντινή χορωδία υπό την Διεύθυνση του Πρωτοψάλτου κ. Μιχαήλ Μελέτη από το Βόλο και παρέστησαν Καθηγητές Πανεπιστημίου, Στρατιωτικοί, Ιατροί, Ανώτατοι Δικαστικοί, συγγενείς και πλήθος πνευματικών τέκνων του αειμνήστου Γέροντος, οι οποίοι είχαν κατακλύσει τους χώρους της Μονής.  

Ακολουθεί ο επιμνημόσυνος λόγος του Σεβασμιωτάτου στον αείμνηστο Αρχιμ. Φώτιο:

«Παροικήσω ἐν τῷ σκηνώματί σου εἰς τούς αἰῶνας σκεπασθήσομαι ἐν σκέπη τῶν πτερύγων σου» (Ψ 61)

«Ἔχουν περάσει 40 ἡμέρες ἀπό τήν ὁσιακή κοίμηση τοῦ Γέροντος π. Φωτίου καί ἡ ἀπουσία του εἶναι αἰσθητή στούς συγγενεῖς του, στά πνευματικά του παιδιά καί ὅλως ἰδιαιτέρως στήν Ἱερά Ἀδελφότητα τῆς Παναγίας Δαμάστας, μέσα στήν στοργή καί ἀγάπη τῆς ὁποίας πέρασε τά τελευταῖα 14 χρόνια τῆς ζωῆς του.

Τό γήϊνο σκεῦος του φυτεύθηκε στό περιβόλι τῆς Παναγίας στόν τόπο τῆς μετανοίας του, ἐκεῖ ὑψηλά στόν Ἄθωνα, στήν Κερασιά, ἡ ψυχή του ὅμως εἰσῆλθε στόν Μυστικό Παράδεισο τῆς Θεομητορικῆς ἀγκάλης γιά νά ἀναπαύεται ἐκ τῶν κόπων του μέχρις ὅτου οἱ Ἀγγελικές σάλπιγγες θά τόν ἐγείρουν στήν κοινή ἀνάσταση.

Κατά τόν οὐρανοβάμονα Ἀπόστολο τῶν ἐθνῶν Παῦλο ἔχομε χρέος νά ἐνθυμούμεθα τούς πνευματικούς μας πατέρας, οἱ ὁποῖοι μᾶς ἐδίδαξαν τήν πνευματική ζωή, νά ἐξετάζωμεν τήν ἔκβαση τῆς ζωῆς τους καί νά μιμούμεθα τήν πίστη καί τήν ἁγία ζωή τους: «Μνημονεύετε τῶν ἡγουμένων ὑμῶν, οἵτινες ἐλάλησαν ὑμῖν τόν λόγον τοῦ Θεοῦ, ὧν ἀναθεωροῦντες τήν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς μιμεῖσθε τήν πίστιν» (Ἑβρ. 13,7).

Γι΄ αὐτό τόν λόγο, ἀφοῦ πρῶτα παραθέσωμεν ἕνα σύντομο βιογραφικό του, θα σταθοῦμε μέ εὐλάβεια σέ μερικά σημεῖα τῆς ζωῆς τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος, τά ὁποῖα εἰς μέν ἐκεῖνον θά ἀποδώσουν τόν δίκαιον ἔπαινον τῆς Ἐκκλησίας, εἰς ἡμᾶς δέ τήν εὐκαιρία νά γνωρίσωμε εἰς βάθος τήν ἀξία του, τήν ὁποία ὁ ἴδιος ταπεινούμενος ἐπιμελῶς ἔκρυβε, γιά νά ἔχωμε ὑπογραμμό ἐνθέου ζωῆς.

Ὁ Ἀντώνιος Σκάνδαλος γεννήθηκε στίς 10 Δεκεμβρίου 1933 στό χωριό Λημέρι τῆς Εὐρυτανίας ἀπό γονεῖς εὐσεβεῖς, τόν Σεραφείμ καί τήν Σοφία.

Τά ἐγκύκλια γράμματα παρηκολούθησε πρῶτα στήν γενέτειρά του καί ἀργότερα στό Περιστέρι Ἀττικῆς, ὅπου μετακόμισε ἡ οἰκογένειά του.

Ἐργαζόμενος ἐτελείωσε τό νυκτερινό Γυμνάσιο καί ὕστερα ἀπό ἐπιτυχεῖς ἐξετάσεις εἰσήχθη στή Νομική Σχολή Ἀθηνῶν, ἀπό τήν ὁποία ἀποφοιτήσας ἐνεγράφη στήν Θεολογική Σχολή. Ὡς φοιτητής ἐργάσθηκε ἱεραποστολικά στά Κατηχητικά Σχολεῖα τῆς ἐνορίας τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου Περιστερίου.

Ὡς πτυχιοῦχος τῆς Νομικῆς εἰσῆλθε στό Δικαστικό Σῶμα καί ὑπηρέτησε ὡς εἰρηνοδίκης καί πάρεδρος πρωτοδίκης στή Χαλκίδα.

Στήν ἀπόδοση τῆς δικαιοσύνης ἐνισχύετο καί μέ τήν πνευματική ζωή εἰς τήν ὁποία τόν καθοδηγοῦσαν οἱ πνευματικοί του Ἀρχιμ. Παντελεήμων Μπαρδᾶκος, ἀποθανών Μητροπολίτης Σάμου καί ὁ ὀνομαστός πνευματικός Πρωτοπρεσβύτερος π. Ἄγγελος Νησιώτης, μαθητής τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου.

Τό ἔτος 1966 ποθῶν τόν βίον τῆς ἀσκήσεως καί μή ἀναπαυόμενος στόν κόσμο, σέ ἡλικία 33 ἐτῶν, ἐκάρη Μοναχός στήν Ἱερά Μονή Πετράκη ἐπί Ἡγουμενείας Ἀρχιμανδρίτου Χαραλάμπους Βασιλοπούλου καί ἀκολούθως τήν 21ην Μαρτίου χειροτονήθηκε Διάκονος στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Σπυρίδωνος Αἰγάλεω καί τήν 19ην Ἰουνίου Πρεσβύτερος καί Ἀρχιμανδρίτης στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Ἐλευθερίου Γκύζη.

Καί τίς δύο χειροτονίες ἐτέλεσε ὁ ἀείμνηστος προκάτοχός μας Μητροπολίτης Φθιώτιδος Δαμασκηνός.

Τήν 2α Ἰουνίου τοῦ 1970 ἀνεχώρησε γιά τήν Κερασιά τοῦ Ἁγίου Ὄρους ὑποταχθείς στόν Γέροντα Πορφύριο, τόν ὁποῖο εἶχε γνωρίσει στήν Πολυκλινική Ἀθηνῶν καί μετά δοκιμασία 7 ἐτῶν ἐκάρη Μεγαλόσχημος Μοναχός τήν 24η Σεπτεμβρίου τοῦ ἔτους 1977.

Μετά ἕνα χρόνο μέ ὑπόδειξη τοῦ Γέροντος Πορφυρίου ἐγκαταβίωσε στό Μετόχιο τοῦ Ἁγίου Νικολάου Καλλισίων Πεντέλης, ὅπου ἐδέχετο τούς προσκυνητές καί μέ πατρική ἀγάπη ἐξομολογοῦσε καί ἐστήριζε στήν πνευματική ζωή.

Καθημερινῶς συνέρρεαν οἱ ἐκζητοῦντες τόν Κύριον στόν π. Φώτιο καί ἐκεῖνος δέν ἐφείδετο κόπων νά νουθετεῖ ἕναν ἕκαστον καί νά χειραγωγεῖ στήν πνευματική ζωή. 

Ὁ φόρτος ἐργασίας καί ἡ καθημερινή ἀπασχόληση τόν ἔκαμψαν σωματικά καί δέν τοῦ προσέφεραν τήν δυνατότητα τῆς ἀδιαλείπτου προσευχῆς καί τῆς ἡσυχίας. Αὐτός ὁ λόγος καί ἐπί πλέον ὁ πόθος του διά τό Ἅγιον Ὄρος τόν ἔφεραν πίσω στό Κελλίο τοῦ Ἁγίου Δημητρίου Κε­ρα­σιᾶς τόν Μάϊο τοῦ 1998.     

Ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ ὅμως εἶχε ἄλλο σχέδιο διά τόν π. Φώτιο. Ἕνας τραυματισμός του καί τά συνεχῆ προβλήματα ὑγείας τόν ἀνάγκασαν νά ἐπιστρέψει καί πάλι στήν Ἀθήνα.

Στίς 24 Ἰουνίου τοῦ 1999 μετεκόμισε στήν Ἱερά Μονή Δαμάστας προσκληθείς ἀπό τήν ἐλαχιστότητά μου, ὅπου παρέμεινε διακονούμενος ἀπό τήν Ἀδελφότητα μέχρι πλήρους ἀποκαταστάσεως τῆς κλονισθείσης ὑγείας του. 

Ἐπί 14 χρόνια παρέμεινε στό Μοναστήρι τῆς Παναγίας διακονών τίς πνευματικές καί λειτουργικές ἀνάγκες τῆς Ἱερᾶς Ἀδελφότητος καί δεχόμενος τούς ἀναριθμήτους πιστούς ἀπό ὅλα τά μέρη τῆς Ἑλλάδος γιά ἐξομολόγηση.

Τά τελευταῖα 4 χρόνια καθηλώθηκε στό κελλί του καί μέ ὑπομονή καί καρτερία ἐσήκωσε τόν σταυρό τῆς ἀσθενείας του δοξάζων τόν Θεόν διά τήν πατρική του ἐπίσκεψη καί εὐλογία.

Τήν 30ην Ἀπριλίου, Μεγάλη Τρίτη, στίς 4 τά ξημερώματα παρέδωσε τό πνεῦμα του στόν Κύριο, στό Νοσοκομεῖο «Ὑγεία», ὅπου ἐνοσηλεύετο δαπάναις τῶν πνευματικῶν του τέκνων.

Ἡ κηδεία του ἔγινε στό ἀγαπημένο του κελλί τοῦ Ἁγίου Δημητρίου Κερασιᾶς, Ἁγίου Ὅρους, στά ψηλά τοῦ Ἄθω, ὅπου καί ἐτάφη προσδοκῶν τήν κοινήν ἀνάστασιν.

Κατά τόν Ἅγιο Γρηγόριο Νύσσης «τρία τά χαρακτηριζόμενα τοῦ χριστιανοῦ τόν βίον ἐστί, πρᾶξις, λόγος, ἐνθύμιον».

Καί τά τρία ὁ π. Φώτιος ὑπηρέτησε καί ἐπεδίωξε μέ μεγάλη συνέπεια. Ἐβίαζε  ἑαυτόν ἀπό τήν νεανική του ἡλικία νά εἶναι γνήσιος καί ἀκίβδηλος.

Δέν ἔλεγε πολλά, ἔπραττε περισσότερα καί ἐφλόγιζε τόν νοῦν του μέ τήν φλόγα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σέ οὐράνιες ἀναβάσεις, ὅπως ἀκριβῶς τίς διδάχθηκε ἀπό τόν διακριτικό Γέροντά του ἅγιο Πορφύριο. Στά εὐλογημένα 14 χρόνια στήν Ἱερά Μονή τῆς Παναγίας τόν ἐγνωρίσαμε καλά.

Παρακολουθήσαμε τήν βία πού ἐξασκοῦσε στόν ἑαυτό του γιά νά ἔχει συνέπεια λόγων καί πράξεων. Ζήσαμε ὅλες τίς ἀγωνίες του καί ὁμολογουμένως γνωρίσαμε ἕναν ἀγωνιστή Μοναχό μέ εὐθύ λόγο καί ταπεινό φρόνημα. Κι΄ ὅταν ἀσθένησε σοβαρά δέν ἔχασε ποτέ τήν δύναμη τῆς ὑπομονῆς καί τήν γαλήνη τῆς ψυχῆς του. Ὅταν τόν ἐπισκεπτόμεθα στό κελλί του καί τόν ἐρωτούσαμε τί κάνει, ἐκεῖνος ἀπαντοῦσε: «ὑπομένομεν».

Ὑπέμενε πᾶσαν θλίψιν καί στεναχωρίαν ἀγογγύστως. Εἶχε ἀφεθεῖ στήν φροντίδα τῆς Ἀδελφότητος σαν παιδί καί ἔλεγε χαριτολογῶν: «Ὅταν δὲ γηράσῃς, ἐκτενεῖς τὰς χεῖρας σου καὶ ἄλλος σε ζώσει, καὶ οἴσει ὅπου οὐ θέλεις» (Ἰω. 21,18). Κατά τήν περίοδο τῆς μακρᾶς ἀσθενείας του δέν εἶχε τήν δύναμη νά δέχεται τίς ἐξομολογήσεις τῶν πνευματικῶν του παιδιῶν, ὅπως μέχρι τότε.

Ἔδινε τήν εὐλογία του, ἔβλεπαν τό πρόσωπό του καί ἔφευγαν εὐχαριστημένοι ὅλοι. Συνέβαινε ἀκριβῶς αὐτό, πού λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τόν ἅγιο Μελέτιο Ἀντιοχείας: «Τρυφή ἦν μεγίστη τό τῆς ἁγίας ὄψεως ἀπολαύειν ἐκείνης. Οὐ γάρ διδάσκων μόνον οὐδέ φθεγγόμενος, ἀλλά καί ὁρώμενος ἁπλῶς, ἱκανός ἦν ἅπασαν ἀρετῆς διδασκαλίαν εἰς τῶν ὀρώντων ψυχήν εἰσαγαγεῖν». 

Ὁ μακαριστός Γέροντας ἦταν πολύ αὐστηρός εἰς τά θέματα τῆς πίστεως καί τῆς ἠθικῆς ζωῆς, ἀλλά καί πολύ ἐπιεικής ἐκεῖ πού ἄρχιζε ἡ διαδικασία τῆς μετανοίας. Στήν ἐξομολόγηση χρησιμοποιοῦσε κατά­λ­λη­λη θεραπεία γιά κάθε ἄνθρωπο. Μέ πατρική ἀγάπη προσέφερε τό κατά­λ­λη­λο φάρμακο στήν ἀνάλογη στιγμή, διότι ὅπως λέγει καί ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος «ἔστιν ὅτε τό ἑτέρου φάρμακον, ἑτέρῳ δηλητήριον γίνεται, ἔστι δέ ὅτε καί τό αὐτό τῷ αὐτῷ κατά μέν τόν οἰκεῖον καιρόν προσφερόμενον, φάρμακον γίνεται· ἐν οὐ καιρῷ δέ πάλιν δηλητήριον καθίσταται». (Κλίμαξ 26,20)

Ἡ πολυχρόνια ἄσκηση, ἡ συνεχής μελέτη τῶν πατερικῶν κειμένων, ἡ ἀδιάλειπτη προσευχή καί ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ τόν κατέστησε περιζήτητο πνευματικό ἰατρό πρός τόν ὁποῖο κατέφευγαν χιλιάδες πονεμένοι ἄνθρωποι, ἐκζητητές τῆς ἁγιότητος.

Ἄνθρωποι πάσης τάξεως, ἡλικίας καί μορφώσεως κατέκλυζαν καθημερινά τόν ἅγιο Νικόλαο στά Καλλίσια καί μετά ἐδῶ τήν Ἱερά Μονή Δαμάστας γιά νά ἐναποθέσουν στό πετραχῆλι του τά ἁμαρτήματα καί τά προβλήματά τους καί νά λάβουν τήν θεραπευτική ἀγωγή.

Ἦταν ὀδηγός ψυχῶν μέ βαθύτερη ἐμπειρική ἀνθρωπογνωσία καί σπάνιο χάρισμα διακρίσεως. Ἄξιο παρατηρήσεως εἶναι, ὅτι δέν ἐπεδίωξε δημόσιες σχέσεις καί ἐμφανίσεις, δέν καλλιεργοῦσε τίς γνωριμίες καί δυσανασχετοῦσε, ὅταν μερικά πνευματικά του παιδιά ἀπό ὑπερβάλουσα ἀγάπη καί ζῆλο τόν διαφήμιζαν ὡς προορατικό καί ἅγιο.

Ὁ π. Φώτιος ὅ,τι ἔκανε τό ἔκανε ἀπό ἀγάπη πρός τόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο. Ἐφοβεῖτο τούς ἐπαίνους. «Ὁ ἐπαινῶν μοναχόν παραδίδει αὐτόν τῷ διαβόλῳ» ἔλεγε. Στίς πανηγύρεις καί στίς μεγάλες κοσμοσυρροές ἐδῶ στό Μοναστήρι κλεινόταν στό κελλί του ἤ στίς ἀρχές κυρίως ἔφευγε στό δάσος. Ὅταν τό 1999 μέ πρόταση τῆς τότε Καθηγουμένης μακαριστῆς Θεοδότης τόν ἐκαλέσαμε στό Μοναστήρι μας γιά νά τόν περιθάλψωμε βρῆκε ἀνάπαυση στήν ψυχή του. Μόλις συνῆλθε ἄρχισε καθημερινά νά λειτουργεῖ καί ἔθεσε σέ ἐφαρμογή μέ τήν εὐλογία καί συγκατάθεσή μου πρόγραμμα λειτουργικῆς ζωῆς στήν καλή καί φιλόχριστη ἀδελφότητα.

Εἶχε πλήρη ἐφαρμογή στή ζωή του τό ψαλμικό τοῦ Δαβίδ «Μίαν ᾐτησάμην παρὰ Κυρίου, ταύτην ἐκζητήσω τοῦ κατοικεῖν με ἐν οἴκῳ Κυρίου, πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου, τοῦ θεωρεῖν με τὴν τερπνότητα Κυρίου καὶ ἐπισκέπτεσθαι τὸν ναὸν τὸν ἅγιον αὐτοῦ». (Ψ,26).

Ζοῦσε καί μετέδιδε τήν ἀγάπη πρός τή θεία Λατρεία. Τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ἦταν ἡ ζωή του καί ἡ χαρά του. Ἡ ἀγάπη του στήν Θεία Λατρεία, ἡ ὑπακοή του στήν Ἐκκλησία, ὁ πνευματικός σύνδεσμος μέ τόν οἰκεῖο Ἐπίσκοπο καί ὁ σεβασμός του πρός ὅλους τούς Ἐπισκόπους καί Ἱερεῖς, ἡ ἐφαρμογή τῶν θείων ἐντολῶν καί ὁ καθημερινός πνευματικός ἀγῶνας συνέθεταν τόν ἐκκλησιαστικό του χαρακτῆρα καί τό γνήσιο ἐκκλησιαστικό του φρόνημα.

Δι΄ ὅλα ζητοῦσε τήν Ἐπισκοπική εὐλογία. Ὄχι διά λόγους καλῆς συμπεριφορᾶς καί συνεργασίας, ἀλλά κυρίως γιά τήν δύναμη τῆς Ἐπισκοπικῆς εὐλογίας λέγων, ὅτι ἡ εὐλογία τοῦ Ἀρχιερέως εἶναι πανοπλία Χριστοῦ καί ὅτι «ὁ λάθρα τοῦ Ἐπισκόπου τι πράσσων τῷ διαβόλῳ λατρεύει» κατά τόν θεοφόρον Ἰγνάτιον. Σέ μερικά πνευματικά του παιδά πού ἐσκανδαλίζοντο μέ τίς ἐνέργειες Ἐπισκόπων, Ἡγουμένων, Ἱερέων, ἔλεγε ὅ,τι ὑπογραμμίζει καί ὁ Χρυσορήμων Ἰωάννης: «Εἰ μέν δόγμα ἔχει διεστραμμένον κἄν ἄγγελος ἦ, μή πείθου. Εἰ δέ ὀρθά διδάσκει, μή τῷ βίῳ πρόσεχε, ἀλλά τοῖς ρήμασιν».

Γιά ὅλους εἶχε νά πεῖ τόν καλό λόγο. Καί ἐκεῖ ὅπου ὑπῆρχε ἀκαταστασία καί ταραχή, ἔβλεπε νά ἔρχεται ἡ γαλήνη. Εἶχε τήν ἐλπίδα του στό Θεό καί ἔμενε στό θέλημά Του μέ πολλή ἀγάπη.

Ὁ ἀείμνηστος Γέροντας Φώτιος Κερασιώτης ἦταν μοναδικός. Ἦταν θεωρητικός, τῆς ἀδιαλείπτου προσευχῆς, ἦταν ὅμως καί τῆς ἐνθέου πράξεως. Ὁ συνδυασμός θεωρίας καί πράξεως τόν ἀνήγαγε σέ μεγάλη πνευματική προσωπικότητα, γιά τήν ὁποία μαρτυροῦν ὅσοι τόν ἐγνώρισαν καί μάλιστα ἡ ἀξία τῶν πνευματικῶν του παιδιῶν, ὅλων ὑμῶν δηλαδή, Ἱερέων, Μοναχῶν, Μοναζουσῶν καί λαϊκῶν, πού ἀποτελεῖτε ἐκλεκτό λῆμμα τῆς Ἐκκλησίας σέ μιά κοινωνία, πού ἔχει ἀνάγκη ἀπό γνήσιο ἐκκλησιαστικό φρόνημα. Χωρίς ἀκρότητες, χωρίς εὐφάνταστους μετεωρισμούς, χωρίς ἐπικίνδυνους γεροντισμούς καί ψυχολέθρους φατριασμούς, ἀλλά ἀπό γνήσια πίστη, ἀνυπόκριτη ἀγάπη, χριστομίμητη ὑπακοή, ὅπως ἀκριβῶς τά ἔζησε καί τά ἐδίδαξε ὁ ἐν ἁγίοις ἀναπαυόμενος ἀγαπητός μας Γέροντας π. Φώτιος. 

Ἡ παρουσία του στήν Μητρόπολη ἀπό τήν ὁποία ξεκίνησε ἦταν μεγάλη εὐλογία γιά ὅλους μας. Εἴχαμε τήν αἴσθηση, ὅτι καθώς ἀτένιζε ἀπό τήν περίβλεπτη Ἱερά Μονή Δαμάστας τήν πόλη τῆς Λαμίας, τήν ἐσκέπαζε μέ τήν ἀγάπη του καί τίς προσευχές του. Τά 14 χρόνια πού ἔζησε ἐδῶ ἀνήκουν στήν πιό πνευματική περίοδο τῆς Μονῆς ἀπό τῆς ἱδρύσεώς της.

Οἱ δέ ἀδελφές, οἱ ὁποῖες μ΄ ἀφοσίωση καί ὑική ἀγάπη τόν διακόνησαν θά ἔχουν μεγάλη πνευματική ἀνταπόδοση, διότι ὑπηρέτησαν ἕνα ἐκλεκτό τοῦ Θεοῦ καί ἀκάματο ἐργάτη τοῦ θείου ἀμπελῶνος, ὁ ὁποῖος «οὐκ ἔδωκεν ὕπνον τοῖς ὀφθαλμοῖς του καί τοῖς βλεφάροις του νυσταγμόν καί ἀνάπαυσιν τοῖς κροτάφοις του» (Ψ, 131) καί ἔμεινε στίς πνευματικές ἐπάλξεις ὄρθιος, ἀλύγιστος, «ὡς στῦλος ἀκλόνητος καί λύχνος ἀείφωτος τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ» στηρίζων, νουθετῶν, παρη­γο­ρῶν τόν ἄνθρωπο καί διά τοῦ τρόπου τούτου δοξάζων καί μεγαλύνων τό Ὄνομα τοῦ Θεοῦ.

Ὁ μακαριστός Γέρων π. Φώτιος ἐβάδισε ἐπί τά ἴχνη τῶν ἁγίων Πατέρων. Ὑπῆρξε ἄξιο πνευματικό τέκνο τοῦ προορατικοῦ καί διορατικοῦ π. Πορφυρίου. Ἡ συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας τόν κατατάσσει στίς μεγάλες σύγχρονες ἁγιασμένες μορφές καί εὔχεται ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ἁγίας ψυχῆς του «ἔνθα ὁ τῶν ἑορταζόντων ἦχος ὁ ἀκατάπαυστος καί ἡ ἡδονή τῶν καθορόντων τό ἄρρητον κάλλος τοῦ Θείου προσώπου».

Λυπούμεθα ὡς ἄνθρωποι διά τόν χωρισμό, ἀλλά ὠς χριστιανοί χαρήκαμε, ὅπως καί ὁ θεῖος Χρυσόστομος λέγει: «οὐκ ἄξια  δακρύων ἡ τελευτή τῶν δικαίων, ἀλλά χαρᾶς. Χαίρωμεν ὅταν ἴδωμεν δίκαιον τελειωθέντα. Ὁ θάνατος τῶν ἁγίων οὐκ ἔστι θάνατος, ἀλλά μετάστασις ἀπό τῶν ἐλλατόνων ἐπί τά βελτίῳ ἀπό τῶν συνδούλων ἐπί τόν Δεσπότην, ἀπό τῶν ἀνθρώπων πρός τούς Ἀγγέλους».

Ἐκεῖνο πού μᾶς παρηγορεῖ καί μᾶς ἐνισχύει εἶναι «ἡ πρός τόν Θεόν αὐτοῦ παρρησία» τήν ὁποία ἐπικαλούμεθα ὑπέρ τῆς Ἱερᾶς Ἀδελφότητος, τῶν οἰκείων του, τῶν πνευματικῶν του τέκνων καί πάντων τῶν ἐπικαλουμένων τήν πατρική του πρός Κύριον μεσιτεία. Ἀμήν.»

πηγή Ρομφαία

Η «ΜΙΤΟΧΟΝΔΡΙΑΚΗ ΕΥΑ» ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΗΣ ΓΕΝΕΣΕΩΣ

Ένα υπέροχο επιστημονικό  άρθρο από το μοριακό βιολόγο κ. Κώστα Βουγά.

Ὅταν ἡ ἐπιστημονική ἔρευνα διεξάγεται ἀντικειμενικά καί ἀμερόλη­πτα

Η «ΜΙΤΟΧΟΝΔΡΙΑΚΗ  ΕΥΑ»

ΕΙΝΑΙ  Η  ΕΥΑ  ΤΟΥ  ΒΙΒΛΙΟΥ  ΤΗΣ  ΓΕΝΕΣΕΩΣ

Τό θεόπνευστο Βιβλίο τῆς «Γενέσεως» μᾶς ἐξιστορεῖ ὅτι ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα ἐξορίστηκαν ἀπό τόν Παράδεισο λόγῳ τῆς ἀνυπακοῆς τους πρός τόν Θεό. Ἐξορίστηκαν πρίν ἀπό 7.521 χρόνια  στή Γῆ, ὅπως τήν γνωρίζουμε σήμερα καί αὐτή ἦταν καί ἡ ἀρχή τοῦ πεπτωκότος εἴδους μας.

Πολλοί ἄνθρωποι σήμερα, πιστοί καί ἄπιστοι θεωροῦν δεδομένο ὅτι ἡ παραπάνω περιγραφή δέν εἶναι παρά ἕνας …συμβολισμός(!). Εἴμαστε ἀπόλυτα πεπεισμένοι γι' αὐτό, γιατί ἡ ἐπιστήμη, τήν ὁποία καί πιστεύουμε τυφλά καί ἀπόλυτα σάν θεό, μᾶς ἔχει δώσει ἀπαντήσεις γιά ὅλα... Μᾶς ἔχει "ἀποκαλύψει" τή διαδικασία τῆς ἐξέλιξης, μιά διαδικασία πού ἐπιτελεῖται συστηματικά ἀπό τήν ἀρχή τῆς ζωῆς, ἡ ὁποία ξεκίνησε πρίν ἀπό… ἑκατομμύρια χρόνια(!). Μᾶς εἶπε ἀκόμα ὅτι προϊόν αὐτῆς τῆς διαδικασίας εἴμαστε καί ἐμεῖς καί ὅτι προήλθαμε ἀπ' τόν πίθηκο πρίν ἀπό ἑκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Πουθενά χῶρος γιά τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔα πού προῆλθαν κατ' εὐθεῖαν ἀπό τά χέρια τοῦ Θεοῦ, πουθενά χῶρος γιά 7.521 χρόνια ἀπ' τή δημιουργία τους, πουθενά χῶρος γιά τίποτα. Ὅλα μιά ὡραία ἱστορία, ἴσως μόνο γιά παιδιά...

 Σ' αὐτό τό ἄρθρο θά ἤθελα νά σᾶς πῶ καί ἐγώ μιά ἱστορία, τήν ὁποία εἶμαι βέβαιος ὅτι οἱ περισσότεροι ἀπό ἐσᾶς δέν ἔχετε ξανακούσει. Εἶναι ἡ ἱστορία μιᾶς γενετίστριας μέ τό ὄνομα Rebecca L. Cann, ἡ ὁποία γεννήθηκε τό 1951 στήν Iowa τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν καί αὐτή τή στιγμή εἶναι καθηγήτρια Γενετικῆς στό πανεπιστήμιο τῆς Χαβάης. Ἡ ἐν λόγῳ γενετίστρια καί ἡ ὁμάδα της, στά πρῶτα μισά της δεκαετίας τοῦ '80 χρησιμοποίησε μιά πρωτοποριακή γιά τήν ἐποχή τεχνική, ἡ ὁποία, χρησιμοποιῶντας μιτοχονδριακό DNA, μπο­ροῦσε νά ἀνακατασκευάσει μέ ἀκρίβεια κάτι σάν τό γενεαλογικό δέντρο ἑνός ὀργανισμοῦ, τό ὁποῖο ὀνομάζεται φυλογενετικό δέντρο. Μέ αὐτή τήν τεχνική, λοιπόν, προσπάθησε νά ἀνακατασκευάσει τό γενεαλογικό δέντρο τοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους, τό ὁποῖο θά μᾶς ἔδινε ἀπαντήσεις σχετικά μέ τή γεωγραφική προέλευση τῶν πρώτων προγόνων τοῦ εἴδους μας, καθώς καί τό πότε ἀκριβῶς ἔζησαν.

 Σέ αὐτό τό σημεῖο θά πρέπει νά γίνει μιά μικρή παρένθεση προκειμένου νά ἐξηγήσουμε τί ἀκριβῶς εἶναι τό μιτοχόνδριο καί γιατί χρησιμοποιεῖται γιά τόν προσδιορισμό τῶν γενεαλογικῶν αὐτῶν δέντρων.

Τά μιτοχόνδρια εἶναι μικρά ὀργανίδια πού βρίσκονται μέσα στό κύτταρο καί εἶναι ὑπεύθυνα γιά τήν παραγωγή τῆς ἐνέργειας πού χρειάζεται τό κύτταρο. Τά ὀργανίδια αὐτά ἔχουν δύο ἰδιαίτερα χαρακτηριστικά. Τό πρῶτο εἶναι ὅτι ἔχουν δικό τους γενετικό ὑλικό, τό ὁποῖο εἶναι ἰδιαίτερα ἐπιρρεπές σέ μεταλλάξεις ἀπό γενιά σέ γενιά (λέγοντας μεταλλάξεις ἐννοοῦμε τίς ἀλλοιώσεις τοῦ γενετικοῦ ὑλικοῦ). Τό δεύτερο εἶναι ὅτι περνοῦν ἀπό γενιά σέ γενιά μόνο μέσα ἀπό τίς μητέρες διότι τά σπερματοζωάρια ἁπλούστατα δέν ἔχουν μιτοχόνδρια. Ἡ τελευταία ἰδιότητα δίνει τή δυνατότητα στήν προαναφερθεῖσα τεχνική νά ἀνακατασκευάζει φυλογενετικά δέντρα ἀποκλει­στικά μητρικῆς καταγωγῆς. Τέλος ἡ πρώτη ἰδιότητα (τῶν μεταλλάξεων) μᾶς δίνει τή δυνατότητα νά δημιουργήσουμε ἕνα μοριακό ρολόϊ βάσει τοῦ ὁποίου μποροῦμε νά ὑπολογίσουμε τόν χρόνο πού ἔχει μεσολαβήσει ἀνάμεσα σε δύο μέλη τοῦ δέντρου, ἀπό τόν ἀριθμό τῶν μεταλλάξεων πού ὑπάρχουν στό μεταγενέστερο μέλος σέ σχέση μέ τό προγενέστερο, δεδομένου ὅτι ἔχει καθοριστεῖ μέ ἐπιστημονικές μεθόδους ὁ ρυθμός μέ τόν ὁποῖο συμβαίνουν αὐτές οἱ μεταλλάξεις ἀπό γενιά σέ γενιά.

Ἐπιστρέφοντας στήν κα Cann, ὑπενθυμίζω ὅτι, βάσει τῶν παραπάνω, προσπάθησε νά ἀνακα­τασκευάσει τό μητρικό-προγονικό δέντρο τοῦ ἀνθρω­πίνου εἴδους ἐλπίζοντας νά ἐντοπίσει τις πρῶτες μας μητέρες, τό ποῦ ἔζησαν καί τό πότε. Ξεκίνησε, λοιπόν, τήν ἀνάλυση τοῦ μιτοχονδριακοῦ DNA ἑνός μεγάλου ἀριθμοῦ ἀτόμων προερχομένων ἀπό πολλά καί διαφορετικά σημεῖα τοῦ πλανήτη. Πρός τιμήν της τά ἀποτελέσματα τῆς ἐργασίας της δημοσιεύθηκαν τό 1987 σέ ἕνα ἀπό τά ἐγκυρότερα ἐπιστημονικά περιοδικά τοῦ κόσμου, τό περιοδικό «Nature»[1]. Πρός ἔκπληξη τῶν ἴδιων τῶν συγγραφέων τοῦ ἄρθρου ἀλλά καί ὁλόκληρης τῆς ἐπιστημονικῆς κοινότητας, τό μεγάλο μητρικό-γενεαλογικό δέντρο τοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους, βάσει τῆς συγκεκριμένης ἐργασίας, κατέληξε σέ μιά καί μοναδική γυναίκα ἡ ὁποία ἔζησε στήν Ἀφρική πρίν ἀπό 100.000 – 200.000 χρόνια (ὁ χρόνος ὑπολο­γίστηκε βάσει τῶν με­ταλλά­ξε­ων πού προαναφέραμε, ὅπως μετρήθηκε μέ λάθος ὑπολογισμούς). Πάντως, μέ ἄλλα λόγια, ἡ ἐπιστήμη ἀπέδειξε ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι πού εἴμαστε ζωντανοί σήμερα προερχόμαστε ἀπό ΜΙΑ καί μοναδική γυναίκα!

Μετά τή δημοσίευση τῆς συγκεκριμένης ἐργασίας ἐπεκράτησε μεγάλη ἀναστάτωση, γιατί ἔτσι ἀνατρέπονταν ὅλες οἱ μέχρι τότε θεωρίες γιά πολλαπλές ἑστίες ἀπό τίς ὁποῖες ξεκίνησε ἡ ἀνάπτυξη τοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους. Πολύ σύντομα μετά ἀπό αὐτή τή δημοσίευση, τό ἐξίσου ἔγκυρο ἐπιστημονικό περιοδικό «Science» στή στήλη μέ τά ἐπιστημονικά νέα συμπεριέλαβε καί ἕνα ἄρθρο πού ἀναφερόταν στό ἄρθρο τοῦ «Nature» μέ τίτλο «The Unmasking of Mitochonrial Eve»[2], δηλαδή «Ἡ ἀποκάλυψη τῆς Μιτοχονδριακῆς Εὕας». Ἡ ἐπιλογή αὐτοῦ τοῦ ὀνόματος, πού ἔκανε σαφέστατη σύνδεση μέ τίς βιβλικές ἀναφορές ἔδωσε φωτιά στήν ἱστορία, τόσο πού ἔφτασε νά γίνει πρωτοσέλιδο σέ πολλά μεγάλα περιοδικά ὅπως τό «TIME», τό «Newsweek» καί ἄλλα. Αὐτή ἡ ἐξέλιξη προκάλεσε ἀρκετά προβλήματα στήν κα Cann, ἡ ὁποία ἄρχισε νά δέχεται παρενοχλητικά emails, ἀπειλητικά τηλεφωνήματα καί τέλος μέχρι καί ἐπίσκεψη ἀπ' τό FBI![3].        

Σχετικά μέ τόν ὑπολογισμό τοῦ χρόνου βάσει τῶν μεταλλάξεων, δέ­κα χρόνια ἀργότερα προέκυψε μιά ἐπιπλέον ἐξέλιξη ἡ ὁποία ἦρθε νά τα­ρα­κουνήσει ἐκ νέου τήν ἐπιστημονική κοινότητα. Τό 1997 στό ἔγκυρο ἐπιστημονικό περιοδικό «Nature-Genetics» δημοσιεύθηκε μιά ἐργασία[4] ἡ ὁποία ἀποδεικνύει ὅτι ὁ ρυθμός τῶν μεταλλάξεων τοῦ μιτοχνοδριακοῦ DNA εἶναι περίπου 20 φορές μεγαλύτερος ἀπό αὐτόν πού εἶχε ὑπολογιστεῖ ἀρχικά ἀπό τά φυλογενετικά δέντρα καί εἶχε χρησιμοποιηθεῖ στή δημοσίευση τῆς Cann γιά τόν ὑπολογισμό τῆς ἡλικίας τῆς Μιτοχονδριακῆς Εὕας. Μεγαλύτερος ρυθμός μεταλλάξεων σημαίνει ὅτι τά 100.000 - 200.000 χρόνια πού ὑπολογίστηκαν ὡς ἡλικία τῆς Μιτοχονδριακῆς Εὕας εἶναι λάθος καί ὅτι ὁ πραγματικός χρόνος εἶναι ἀπό 5.000 – 10.000 χρόνια! Αὐτό τό χρονικό παράθυρο εἶναι σέ ἀπόλυτη συμφωνία μέ τόν βιβλικό χρόνο δημιουργίας τοῦ κόσμου τῶν 7.521 χρόνων. Τό συγκεκριμένο στοιχεῖο σχολιάστηκε καί ἀπό ἕνα ἄρθρο στό «Science» ἕνα χρόνο μετά, στό ὁποῖο ὁ συγγραφέας ἐπί λέξει ἀναφέρει «Μέ τήν ἀρχική μέθοδο ἡ Μιτοχονδριακή Εὔα ὑπολογίστηκε ὅτι ἦταν 100.000 - 200.000 ἐτῶν, ἐνῶ μέ τή νέα μέθοδο ἡ πραγματική της ἡλικία μειώνεται σέ μόλις 6.000 χρόνια»[5].     

Μετά ἀπό αὐτή τή μικρή ἱστορία θά ἤθελα νά ἀπευθύνω ὁρισμένα ἐρωτήματα πρός προβλημα­τισμό ὅλων μας:

Πόσο συμβολικό …παραμυθάκι ἀκούγεται τώρα ἡ ἱστορία τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὕας πού "ἔπεσαν" πρίν ἀπό περίπου 7.521 χρόνια;

Πόσο σίγουροι εἴμαστε γιά τήν ἡλικία τῆς Δημιουργίας καί πόσο καλά τελικά γνωρίζουμε τί σωστό καί τί λάθος ἔχει ἀνακαλύψει ἡ ἐπιστήμη γιά τήν ἀρχή της καί τήν ἀρχή τοῦ εἴδους μας;

Ἡ προσωπική ἄποψη τοῦ γράφοντος εἶναι ὅτι ὁ Θεός σάν Πατέρας μᾶς ἔδωσε ἐξαρχῆς ὅλη τήν Ἀλήθεια, ἀλλά ἀκριβῶς ἐπειδή εἶναι Πατέρας καί ἀγαπάει καί σέβεται τά παιδιά Του, μᾶς ἔδωσε παράλληλα καί τήν δυνατότητα νά Τόν ἀμφισβητήσουμε καί νά ἐπιβεβαιώσουμε τό κάθε τί πού μᾶς εἶπε. Ὅταν ἡ ἐπιστημονική ἔρευνα διεξάγεται  ἀντικειμενικά καί ἀμερόληπτα, βρίσκεται καθημερινά μπροστά σέ ἐκπλήξεις, πού ἔρχονται μόνο πρός ἐπιβεβαίωση τῶν ὅσων μᾶς ἔχει ἀποκαλύψει ὁ Θεός, τά ὁποῖα μέχρι ἐκείνη τή στιγμή θεωροῦμε παιδαριώδη καί ἀνυπόστατα. Μᾶς ἐπιτρέπει νά βάλουμε τον δάκτυλόν μας «εἰς τόν τύπον τῶν ἥλων», ὅπως ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς, καί μᾶς προτρέπει νά γίνουμε πιστοί καί ὄχι ἄπιστοι.

Ὅσοι ἔχουμε μάτια ὀφείλουμε νά τά ἀνοίξουμε καί νά δοῦμε καί ὅσοι ἔχουμε αὐτιά νά τά ἀνοίξουμε καί νά ἀκούσουμε. Μᾶς τήν ἔδωσε ὁ Πατέρας μας αὐτή τή δυνατότητα ἀπ' τήν ἀρχή τοῦ κόσμου, ἀλλά δέν φαίνεται νά τήν ἀξιοποιοῦμε. Ὁρισμένες φορές πραγματικά ἀναρωτιέμαι τί δικαιολογία θά βρεῖ προκειμένου νά μᾶς σώσει. Δέν ἀπελπίζομαι ὅμως, Θεός εἶναι, ὅλα τά μπορεῖ...

                                                                   Κώστας Βουγᾶς

                                                                Μοριακός Βιολόγος

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 130-131

Ἰούνος - Ἰούλιος 2013

Ἀναφορές

1. Cann RL, Stoneking M, Wilson AC (1987). "Mitochondrial DNA and hu man evolution". Nature 325 (6099): 31–36

2. Lewin R. The unmasking of mitochondrial Eve.Science. 1987 Oct 2;238(4823):24-6.

3. Jane Gitschier. All About Mitochondrial Eve: An Interview with Rebecca           Cann. PLoS Genet. 2010 May; 6(5): e1000959.

4. Parsons TJ, Muniec DS, Sullivan K, Woodyatt N, Alliston-Greiner R, Wilson MR, Berry DL, Holland KA, Weedn VW, Gill P, Holland MM.      A high observed substitution rate in the human mitochondrial DNA control region. Nat Genet. 1997 Apr; 15 (4): 363-8.

5. Gibbons, A. 'Calibrating the Mitochondrial Clock'. Science 279(5347): 28–29, January 2, 1998

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/06/mitoxondriakh-eva.html#ixzz2VVKXr4uj

Πεθαίνοντας χριστιανός στη Συρία. Οι σύγχρονοι Μάρτυρες...!

Ο νυν ηγέτης της Συριακής αντιπολίτευσης, πρόεδρος του «Εθνικού Συριακού Συνασπισμού», κ. Ζόρζ Σάμπρα κατά διαβολική σύμπτωση εξελέγη σε αυτό το αξίωμα στις 22/04/13 , ημερομηνία απαγωγής των δυο επισκόπων.

Πρόσφατα διαβεβαίωσε το Διεθνές Παρατηρητήριο (World Watch Monitor 24/05/13): «Στη Συρία έχουμε χιλιάδες εκκλησίες και κανείς δεν μπορεί να δώσει ούτε ένα παράδειγμα εκκλησιαστικού διωγμού από μουσουλμάνους ... Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι οι χριστιανοί βρίσκονται υπό πίεση λόγω του θρησκεύματός τους...Ίσως να υπάρχουν σποραδικά ασήμαντα περιστατικά. Ας μην υπερβάλουμε... ».

Ο Διεθνής Τύπος έχει άλλη άποψη σχετικά με την τύχη των χριστιανών και συνεχώς νέα στοιχία βλέπουν το φως της δημοσιότητας.

Σύμφωνα με το ειδησεογραφικό πρακτορείο Βloomberg και New American (27/05/13), ένας « στρατηγός» του «Ελεύθερου Συριακού Στρατού », ο Αμπντέλ Χαμίντ Ζακαριά, εξήγγειλε την απειλή εξολόθρευσης των μειονοτήτων στη Συρία κατά τη διάρκεια συνέντευξής του την περασμένη εβδομάδα στον τηλεοπτικό σταθμό Αλ Αραμπίγια (μέσω Τουρκίας).

Απείλησε ότι αν οι « δυνάμεις του Άσαντ κατορθώσουν να καταλάβουν την πόλη του Αλ Κουσσέιρ, τότε θα σβήσουμε από το χάρτη όλες τις μειονότητες . Δεν θέλουμε να συμβεί, αλλά θα είναι μια επιβεβλημένη πραγματικότητα για όλους. Θα πρόκειται για καθαρό σεκταριστικό αιματοκύλισμα ».

Η Οργάνωση για την υπεράσπιση των Ελευθεριών « Βολταίρος » αναφέρει στην ιστοσελίδα της ότι ήδη περισσότερoι από 80.000 χριστιανοί αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την στρατηγικής σημασίας πόλη Αλ Κουσσέιρ, για να διαφύγουν από τους Τζιχαιστές.

Το New American επιμένει ότι « οι μειονοτικές κοινότητες και ειδικότερα οι χριστιανοί έχουν στοχοποιηθεί από τις δυνάμεις των ανταρτών. Αν υλοποιηθεί η απειλή της εξόντωσης τα αποτελέσματα θα είναι αδιανόητα. Το αίμα και η φρίκη δεν θα έχουν προηγούμενο».

Ο αμερικανός γερουσιαστής Rand Paul προειδοποίησε τους συναδέλφους του ότι « με την ψήφο τους για παροχή όπλων στην αντιπολίτευση καθίστανται σύμμαχοι της Αλ Κάιντα.»

Η ορθόδοξη Εκκλησία είχε καταγγείλει από την αρχή της σύρραξης διωγμούς των χριστιανών και οι μαζικές εκκαθαρίσεις ξεκίνησαν από την πρώτη μέρα που ξέσπασε η κρίση.

Οι χριστιανικοί πληθυσμοί έχουν γίνει ο στόχος μιας εθνοκάθαρσης που συντελείται από μουσουλμάνους αντάρτες με διασυνδέσεις στην Αλ Κάιντα. Ειδικότερα, κατά το δελτίο τύπου της Συρορθόδοξης Εκκλησίας, μέλη της εξτρεμιστικής οργάνωσης « Ταξιαρχία του Φαρούκ » (στην οποία ανήκει και ο γνωστός νεκροφάγος κανίβαλλος , Χαλίλ Αλ Χαμάντ) αναζητούσαν πόρτα -πόρτα τους « οπαδούς του Χριστού » και τους διέταζαν να εγκαταλείψουν άμεσα τις εστίες τους χωρίς να πάρουν τίποτα μαζί τους ώστε να καρπωθούν τα επινίκεια, τα λεγόμενα « χριστιανικά λάφυρα ».

Στην πόλη Χομς (αρχαία ΄Εμμεσα) μόνο τον περασμένο Απρίλιο, πάρα πολλές εκκλησίες καταστράφηκαν ολοσχερώς ενώ στο σύνολό τους έχουν βεβηλωθεί κατά τη διάρκεια του πολέμου.Απότην ίδια πόλη εκτοπίστηκαν δια της βίας 50.000 χριστιανοί ενώ πολλές εκατοντάδες -ανάμεσά τους γυναίκες και παιδιά- θανατώθηκαν σύμφωνα με εκθέσεις ανθρωπιστικών ενώσεων (Παρατηρητήριο Χριστιανοφοβίας ).

Οι σουννίτες μουσουλμάνοι που πλεονάζουν στους αυτόχθονες αντάρτες αποτελούν και την πλειοψηφία του Συριακού πληθυσμού που ανέρχεται σε 22.000.000. Οι μειονοτικές ομάδες, σιητών, χριστιανών και εβραίων αντιπροσωπεύουν το 20% με 30% των Συρίων.

Μέλη αυτών των κοινοτήτων έχουν υποστεί τα πάνδεινα από την μία ή την άλλη ένοπλη ομάδα για την υποστήριξή τους στο μη θεοκρατικό, κοσμικό κράτος του Άσσαντ που διαχρονικά έχει εγγυηθεί την προστασία τους από κάθε ισλαμιστική βία.

Οι αρμόδιες για θέματα προσφύγων οργανώσεις τους έχουν καταγράψει μαρτυρίες χριστιανών που εξωθούνταν σε φυγή υπό την απειλή εκτέλεσης και εκβίασης ότι θα δημοσίευαν παραπλανητικά τις φωτογραφίες των κακοποιημένων σωρών τους στον Καταριανό Σταθμό Αλ Τζαζίρα ως πράξεις βιαιότητας των κυβερνητικών.

Εκπρόσωπος τύπου του Διεθνούς Ιδρύματος Χριστιανικής Βοήθειας «Βαρνάβας » (Barnabas Fund) απαριθμεί σε τουλάχιστον 200, τους δολοφονημένους χριστιανούς κατά τις πρώτες μόνο ημέρες της εξέγερσης. Άλλες εκθέσεις υποστηρίζουν ότι αλλεπάλληλες απαγωγές χριστιανών πραγματοποιούνται για να χρησιμοποιηθούν ως ανθρώπινες ασπίδες.

Χριστιανοί που δέχθηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους συλλαμβάνονταν στα περίχωρα και υποχρεώνονταν να παραμένουν σε τζαμιά ως ανθρώπινες ασπίδες . Σύριος ιερέας από την Χαμαντίγια αναφέρει στη Βρεττανική έκδοση του Daily Telegraph πως « οι αντάρτες θεωρούσαν ότι εφόσον οι χριστιανοί στηρίζουν τον Άσσαντ, ο στρατός δε θα βάλλει κατά αυτών των χώρων».

Ο γενικός διευθυντής της καθολικής « Ένωσης Πρόνοιας της Εγγύς Ανατολής » (CNEWA), κ.Ισάμ Μπισάρα καταγγέλει ότι μουσουλμάνοι μιλιταριστές χρησιμοποίησαν πολλές εκκλησίες σαν ορμητήρια και τους πιστούς ως ανθρώπινες ασπίδες. Τονίζει επίσης ότι πολλές εικόνες και κειμήλια βανδαλίστηκαν από τους παραστρατιωτικούς αντάρτες.

Αδελφή Βερονίκη, ελληνορθόδοξο ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας του Κυνηγιού (Σαιντναγια, 5ος αιώνας, κτίτορας (Ιουστινιανός). Δείχνει τις οπές από τις οβίδες των ανταρτών στον κοιτώνα του ορφανοτροφείου.

από τον Πορφύρη Δημήτρη και τη Σταφυλά Πηνελόπη

Πηγή

Ρομφαία