Το 1921 ο Βαλεντίν Βόινο-Γιασενέτσκι
χειροτονήθηκε ιερέας και αργότερα (1923) Επίσκοπος Τασκένδης. Από τότε
συνδύαζε ποιμαντικά και ιερατικά καθήκοντα. Παρέμεινε αρχίατρος του
Γενικού Νοσοκομείου Τασκένδης, χειρουργούσε καθημερινά και παρέδιδε
μαθήματα στην Ιατρική Σχολή, πάντα με το ράσο και το σταυρό του.
Από το 1922 και μέχρι την τελευταία
του πνοή γνώρισε συλλήψεις, βασανιστήρια, εξορίες και κακουχίες.
Φυλακίστηκε και εξορίστηκε συνολικά έντεκα χρόνια. Σε όλο αυτό το
διάστημα εξασκούσε την ιατρική βοηθώντας όσους είχαν ανάγκη.
Οι λόγοι των διώξεών του ήταν, οι
γενικοί διωγμοί κατά των Ορθοδόξων και η ιδιαίτερη άρνηση του επισκόπου
Λουκά να υποστηρίξει τη «Ζωντανή Εκκλησία», ένα εκκλησιαστικό
πραξικόπημα μέσω του οποίου το σοβιετικό καθεστώς προσπαθούσε να ελέγξει
τους πιστούς.
Σοβαρό λόγο έπαιξε και η αντιπάθεια
ενός κομματικού στελέχους ονόματι Πέτερς, ο οποίος ήθελε να καταδικάσει
σε θάνατο κάποιους γιατρούς που αντιμετώπιζαν κατηγορίες αδιαφορίας
απέναντι σε ασθενείς, αλλά στην πολύκροτη δίκη που ακολούθησε δεν τα
κατάφερε, εξαιτίας της κατάθεσης του επισκόπου Λουκά. Οι ταλαιπωρίες
αυτές ουσιαστικά κατέστρεψαν την υγεία του αγίου Λουκά, ο οποίος τα
τελευταία 9 έτη της ζωής του ήταν τυφλός από γλαύκωμα.
Στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου
Πολέμου διεύθυνε το στρατιωτικό νοσοκομείο του Κρασνογιάρσκ, ενώ ήταν
και επίσκοπος της πόλης αυτής. Από το 1946 μέχρι το 1961 που πέθανε,
ήταν μητροπολίτης της Συμφερούπολης.
Παράλληλα το 1947 του απαγορεύθηκε να
μιλά στους φοιτητές, σταμάτησαν να τον καλούν στα ιατρικά συμβούλια και
τον απέλυσαν από ιατρικό σύμβουλο, επειδή «γνώριζαν ότι δεν είχε καθαρό
παρελθόν: φυλακές, εξορίες, κηρύγματα» κι επειδή αρνιόταν να πηγαίνει
χωρίς το ράσο και το σταυρό του στην εργασία του και σε αυτές τις
εκδηλώσεις
Καθώς όμως εκείνος ενδιαφερόταν για
τον ανθρώπινο πόνο έβγαλε ανακοίνωση ότι «δέχεται καθημερινά εκτός
Κυριακών και εορτών, κάθε άνθρωπο που θέλει τη βοήθειά του» με
αποτέλεσμα να καταφθάνουν στο διαμέρισμά του καθημερινά αμέτρητοι
άνθρωποι απ' όλη την Κριμαία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου