ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ Ἀπαραίτητη Ἐπικαιρότητα

 Ὄχι πρός αὔξηση τοῦ ἄγχους καί πρός ἐκφοβισμό, ἀλλά γιά νά γνωρίζουμε καί νά μένουμε σέ ἐγρήγορση, ἄς θυμόμαστε τί λένε κάποια θεόπνευστα στόματα ...

Ἔσχατα καί ἅγιοι γέροντες ...
λές καί περιγράφουν τίς μέρες μας πολλά χρόνια πρίν.

1) Ἁγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου
(Ἀπόσπασμα ἀπό τόν λόγο στήν παρουσία τοῦ Κυρίου καί περί τῆς συντελείας καί στήν παρουσία τοῦ ἀντιχρίστου).

Ὁ ἀναιδέστατος καί φοβερός δράκοντας πρόκειται νά ταράξει ὅλη τήν κτίση καί νά βάλει δειλία καί ἀδιαφορία καί δεινή ἀπιστία στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων, ...διότι ἐπληθύνθη ἡ ἀσέβεια τοῦ κόσμου καί παντοῦ διάφορα κακά πράττονται. Καί ἐπειδή οἱ ἄνθρωποι θέλησαν νά ἀπομακρυνθοῦν ἀπό τόν Θεό καί νά ἀγαπήσουν τόν πονηρό γι’αὐτό ὁ ἄχραντος Δεσπότης συνεχώρησε νά δοκιμασθοῦν διά τοῦ πνεύματος τῆς ἀποπλανήσεως. Αὐτός ὁ δράκος ὅταν δεῖ ὅτι συνταράσσεται ὅλος ὁ κόσμος καί φεύγει ὁ καθένας νά κρυφτεῖ στά ὄρη ἤ ὅτι ἄλλος πεθαίνει τῆς πείνας, ἤ ἀπό δεινή θλίψη δέν ἀντέχει, ἤ δεῖ πρόσωπα δακρυσμένα, σύσχυση λαῶν, προσκύνηση τοῦ τυράννου ὑπό πολλῶν, τή θάλασσα νά ταράζεται καί τή γῆ νά ξεραίνεται, τούς οὐρανούς νά μή βρέχουν καί τά φυτά νά μαραίνονται, τότε θά στείλει δαίμονα σέ ὅλα τά πέρατα τῆς γῆς ὥστε νά κηρύξει ὅτι φάνηκε μέγας βασιλιάς καί νά ἔρθουν νά τόν δοῦν.
Ὁ Σωτήρας Χριστός ὅμως ἐξαιτίας τῆς μεγάλης θλίψεως καί τῆς ἀνάγκης  θά κολοβώσει τίς ἡμέρες συμβουλεύοντάς μας νά προσευχόμαστε νά μή γίνει ἡ φυγή σέ καιρό χειμῶνα, οὔτε  ἡμέρα Σάββατο.
Τό θηρίο θέλει ὅλοι νά βαστοῦν τή σφραγίδα του. Ἀρχίζει ἀπό τή γαστέρα. Ὥστε ὅταν κάποιος στενοχωρηθεῖ μήν ἔχοντας φαΐ νά ἀναγκασθεῖ νά λάβει τή σφραγίδα του. Ὄχι ὡς ἔτυχε σέ κάθε μέρος τοῦ σώματος, ἀλλά στό δεξί χέρι καί στό μέτωπο γιά νά μήν ἔχει ἐξουσία ὁ ἄνθρωπος νά κάνει μέ αὐτό τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ μήτε στό μέτωπο νά σημειώνει τό ἅγιο ὄνομα τοῦ Κυρίου. Διότι γνωρίζει ὁ ἄθλιος ὅτι ὁ σταυρός λύνει κάθε δύναμη τοῦ ἐχθροῦ. Κάποιος πού δέν σφραγίζεται μέ τή σφραγίδα του δέν αἰχμαλωτίζεται στά φαντάσματά του.
Ὁ ἀντίχριστος θά εἶναι ταπεινός, ἥσυχος, θά μισεῖ τήν ἀδικία, θά ἀποστρέφεται τά εἴδωλα, θά προτιμᾶ τήν εὐσέβεια, θά εἶναι φιλόπτωχος, εὐκατάστατος, ἱλαρός, θά τιμᾶ τό γένος τῶν Ἑβραίων, θά ἐκτελεῖ σημεῖα καί τέρατα, θά προσπαθεῖ νά ἀρέσει σέ ὅλους, θά φαίνεται κατηφής, θά ἐξαπατᾶ τόν κόσμο ὑπό τό πρόσχημα τῆς εὐταξίας, μέχρι νά βασιλέψει. Τότε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι μέ μία γνώμη καί μέ μεγάλη χαρά θά τόν κηρύξουν βασιλιά.
Στή συνέχεια θά ἐμέσει τήν πικρότητά του. Θά μεταβληθεῖ καί θά γίνει πολύ αὐστηρός, σέ ὅλα ἀπότομος, ὀργίλος θυμώδης, φοβερός, ἀηδής, μισητός, βδελυκτός, ἀνήμερος, ἀναιδής, προσπαθώντας νά ρίξει τούς ἀνθρώπους στήν ἀσέβεια...
Οἱ ἄνθρωποι τότε θά πεθαίνουν ἄταφοι, θά ὑπάρχει δυσωδία στά σπίτια καί στίς πλατεῖες, πείνα, δίψα, φωνή κλαυθμοῦ, θόρυβος. Ὅσοι δέ ἔλαβαν τή σφραγίδα τοῦ θηρίου θά τοῦ λένε δός μας νά φᾶμε καί νά πιοῦμε. Μήν ἔχοντας ὅμως νά τούς δώσει θά τούς ἀποκρίνεται «ἀπό ποῦ ἔχω γιά νά σᾶς δώσω νά φᾶτε καί νά πιεῖτε;»· ὅλοι ὅσοι θά ἔχουν λάβει τή σφραγίδα του δέν θά ἔχουν μερίδιο στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Παρά ταῦτα ὁ Θεός θά στείλει τόν προφήτη Ἠλία καί τόν Ἐνώχ  καί ὅσοι τούς πιστέψουν θά σωθοῦν μαζί μέ ὅσους δέν θά ἔχουν σφραγισθεῖ ἐξ ἀρχῆς ἀπό τό θηρίο.

2) Ἀπόσπασμα ἀπό τά ¨Σημεῖα τῶν Καιρῶν¨
(Τοῦ γέροντος Παϊσίου)

«Μετά ἀπό τήν μπόρα τήν δαιμονική, θά ἒλθει ἡ λιακάδα ἡ θεϊκή.
Πίσω ἀπό τό κοσμικό πνεῦμα τῆς σημερινῆς “ἐλευθερίας” τῆς ἐλλείψεως σεβασμοῦ στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, στούς μεγαλυτέρους, γονεῖς, καί διδασκάλους, πού ἔχουν φόβο Θεοῦ, κρύβεται ἡ πνευματική σκλαβιά, τό ἂγχος καί ἡ ἀναρχία, πού ὁδηγοῦν τόν κόσμο στό ἀδιέξοδο, στήν ψυχική καί σωματική καταστροφή.
Πίσω λοιπόν καί ἀπό τό τέλειο σύστημα “κάρτας ἐξυπηρετήσεως”, ἀσφαλείας κομπιοῦτερ, κρύβεται ἡ παγκόσμια δικτατορία, ἡ σκλαβιά τοῦ ἀντιχρίστου...ἀριθμός γάρ ἀνθρώπου ἐστί καί ὁ ἀριθμός αὐτοῦ χξς = 666.
Τό παράξενο ὃμως εἶναι, ὅτι καί πολλοί πνευματικοί ἂνθρωποι ἐκτός πού δίνουν δικές τους ἑρμηνεῖες, φοβοῦνται καί αὐτοί τόν κοσμικό φόβο τοῦ φακελλώματος, ἐνῶ ἒπρεπε νά ἀνησυχοῦν πνευματικά, καί νά βοηθοῦν τούς Χριστιανούς μέ τήν καλή ἀνησυχία, καί νά τούς τονώνουν στήν πίστη, νά νιώθουν θεϊκή παρηγοριά.
Ἀπορῶ! Δέν τούς προβληματίζουν ὅλα αὐτά τά γεγονότα; γιατί δέν βάζουν ἔστω ἓνα ἐρωτηματικό γιά τίς ἑρμηνεῖες τοῦ μυαλοῦ τους; Κι᾽ ἂν ἐπιβοηθοῦν τόν ἀντίχριστο γιά τό σφράγισμα, πῶς παρασύρουν καί ἂλλες ψυχές στήν ἀπώλεια; Αὐτό ἐννοεῖ “τό ἀποπλανᾶν, εἰ δυνατόν, καί τούς ἐκλεκτούς”. Μᾶρκ. ιγ΄, 22.
Θά πλανηθοῦν αὐτοί πού τά ἑρμηνεύουν μέ τό μυαλό. Κι’ ἐνῶ τά σημεῖα φαίνονται ξεκάθαρα, “τό θηρίο” στίς Βρυξέλλες μέ τό 666 ἒχει σχεδόν ρουφήξει ὅλα τά κράτη στό κομπιοῦτερ. Ἡ κάρτα, ἡ ταυτότητα, “ἡ εἰσαγωγή τοῦ σφραγίσματος” τί φανερώνουν;  Δυστυχῶς τό ράδιο μόνο παρακολουθοῦμε τί καιρό θά ἒχουμε...Τί θά μᾶς πεῖ ὁ Χριστός; “ὑποκριταί, τό μέν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τά δέ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε γνῶναι;”...
Μετά λοιπόν ἀπό τήν κάρτα, καί τήν ταυτότητα, “τό φακέλλωμα”, γιά νά προχωρήσουν πονηρά στό σφράγισμα, θά λένε συνέχεια στήν τηλεόραση, ὃτι πῆρε κάποιος τήν κάρτα τοῦ δείνα, καί τοῦ σήκωσε τά χρήματα ἀπό τήν τράπεζα. Ἀπό τήν ἂλλη μεριά, θά διαφημίζουν “τό τέλειο σύστημα”, τό σφράγισμα στό χέρι ἢ στό μέτωπο μέ ἀκτῖνες λέϊζερ, μέ τό 666, τό ὄνομα τοῦ ἀντιχρίστου, πού δέν θά διακρίνεται ἐξωτερικά.
Δυστυχῶς, καί πάλι “ὁρισμένοι γνωστικοί” θά φασκιώνουν τά πνευματικά τους τέκνα σάν τά μωρά, δῆθεν γιά νά μήν στενοχωριοῦνται καί θά λένε: “δέν πειράζει αὐτό, δέν εἶναι τίποτα, ἀρκεῖ ἐσωτερικά νά πιστεύετε!” Κι᾽ ἐνῶ βλέπουμε τόν ἀπόστολο Πέτρο πού ἐξωτερικά ἀρνήθηκε τόν Χριστό, καί ὡστόσο ἀπετέλεσε ἄρνηση, αὐτοί ἀρνοῦνται τό Ἃγιο σφράγισμα τοῦ Χριστοῦ, πού τούς δόθηκε στό Ἃγιο Βάπτισμα “Σφραγίς δωρεᾶς Πνεύματος Ἁγίου” μέ τό νά δέχονται τή σφραγίδα τοῦ ἀντιχρίστου· καί λένε μάλιστα ὅτι ἒχουν μέσα τους τόν Χριστό!!
Τέτοια δυστυχῶς λογική, εἶχαν καί ὁρισμένοι “γνωστικοί” στά χρόνια τῶν Ἁγίων Μαρτύρων· πολλοί παραλογίζονταν προσπαθώντας νά πείσουν τόν κάθε Μάρτυρα νά ἀρνηθῆ μόνο μέ τά λόγια, καί νά κρατήσει τήν πίστη μέ τήν ψυχή, τήν ἐσωτερική διάθεση, γιατί ὁ Θεός δέν δίνει προσοχή στή γλῶσσα ἀλλά στήν διάθεση. Ὁ Μάρτυς ὃμως ἦταν ἂκαμπτος καί ἀποκρινόταν ¨μή πλανᾶσθε· Θεός οὐ μυκτηρίζεται· ἐκ τοῦ στόματος ἡμᾶς τοῦ ἡμετέρου κρίνει, ἐκ τῶν λόγων δικαιοῖ, καί ἐκ τῶν λόγων καταδικάζει¨. 
Τό νά ἀπέχουμε ἀπό τά εἰδωλόθυτα, εἶναι κανόνας τῶν Ἁγίων Ἁποστόλων. “Συνήχθησαν δέ οἱ ἁπόστολοι καί οἱ πρεσβύτεροι …… ἀπέχεσθαι εἰδωλοθύτων καί αἳματος καί πνικτοῦ καί πορνείας”.
Παρ’ ὅλ’ αὐτά πού ἀνέφερα, ἀκούει κανείς ἓνα σωρό δυστυχῶς ἀνοησίες τοῦ μυαλοῦ, ἀπό ὁρισμένους σημερινούς “Γνωστικούς”·  ὁ ἕνας  λέει: “ἐγώ θά δεχθῶ τήν ταυτότητα μέ τό 666, θά βάλω καί ἓνα Σταυρό”,  ὁ ἂλλος  λέει: “ἐγώ θά δεχθῶ τό σφράγισμα στό κεφάλι μέ τό 666 καί θά κάνω κι᾽ ἓνα Σταυρό στό κεφάλι” καί ἓνα σωρό ὃμοιες ἀνοησίες, νομίζοντας ὅτι θά ἁγιασθοῦν μέ αὐτόν τόν τρόπο, ἐνῶ αὐτά εἶναι πλάνες.
Μόνο  αὐτά πού δέχονται ἁγιασμό, αὐτά μόνο ἁγιάζονται. Ὃπως τό νερό, δέχεται ἁγιασμό, καί γίνεται Ἁγιασμός. Τά οὖρα δέν δέχονται ἁγιασμό.
Ἡ πέτρα, μέ θαῦμα γίνεται ψωμί. Ἡ ἀκαθαρσία, δέν δέχεται ἁγιασμό. Ἑπομένως, ὁ διάβολος, ὁ ἀντίχριστος, ὅταν εἶναι στήν ταυτότητά μας, ἢ στό χέρι, ἢ στό κεφάλι μας, μέ τό σύμβολό του, δέν ἁγιάζεται μέ τό νά βάλουμε καί ἓνα Σταυρό.
Ἒχουμε τήν δύναμη τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τοῦ Ἁγίου Συμβόλου, τήν Θεία Χάρη τοῦ Χριστοῦ, μόνον ὅταν ἀρκούμαστε στό Ἃγιο Σφράγισμα τοῦ Βαπτίσματος, διά τοῦ ὁποίου ἀπαρνούμαστε τόν σατανά καί συντασσόμαστε μέ τόν  Χριστό».

3) Ἀπόσπασμα ἀπό τό «Ὁ Βεελζεβούλ καί ὁ Ε.Κ.Α.Μ.»
(τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου)

Οἱ ἁρμόδιοι κρατικοί Λειτουργοί, θά ἔπρεπε, ὅλοι, πρῶτον μέν νά εἶναι συνειδητοί σατανολάτρες, δεύτερον δέ νά πάσχουν ἀπό κρετινισμό.  Διότι μόνον συνειδητοί σατανολάτρες θά ἔθεταν τέτοια σχήματα, ὅπως τό 666, στά δελτία ταυτότητας  καί θά δέχονταν νά λάβουν δελτία ταυτότητας μέ τήν εἰκόνα τοῦ Βεελζεβούλ!  Εἶναι λίγο δύσκολο, δηλ. δέν εἶναι τυχαῖο, νά συμπέσουν ἀμφότερες οἱ ἰδιότητες (σατανολατρία καί κρετινισμός) σέ μία  δεκάδα, τοὐλάχιστον, ἀνωτάτων στελεχῶν Δημοσίων Ὑπηρεσιῶν καθώς καί σέ ἁρμοδίους Ὑπουργούς καί Ὑφυπουργούς.  Λογικῶς λοιπόν θά ἔπρεπε νά ἀποκλεισθεῖ παντελῶς τέτοιο ἐνδεχόμενο, δηλαδή ἐκτύπωση δελτίων ταυτότητας μέ σατανικές μορφές.
Τό αὐτό θά συμβεῖ καί ἄν τά δελτία φέρουν τόν ἀριθμό 666. Ἐάν μέν ὁ ἀριθμός αὐτός ἐτέθη ἐπίτηδες, ὡς σχετιζόμενος μέ τόν ἀντίχριστο, θά ἦταν ἀδιανόητο νά φέρουμε πάνω μας τά σύμβολα τοῦ ἀντιχρίστου !  Ἀλλά καί ἄν ὁ ἀριθμός αὐτός δέν ἐπελέγη σκοπίμως, δηλαδή ὡς σύμβολο τοῦ ἀντιχρίστου, ἀλλ’ ἁπλῶς ὡς ἕνας ἀριθμός μεταξύ τῶν πολλῶν, ἴσως διότι  παρουσιάζει ὁρισμένα πλεονεκτήματα (εὐκολία ποικίλων συνδυασμῶν κ.τ.λ.) ἔναντι τῶν λοιπῶν - ὑπόθεση κάνουμε, διότι οὐδεμία περί τούτου ἔνδειξη ὑπάρχει - , καί πάλιν τά δελτία ταυτότητος, ὡς προκαλοῦντα τήν θρησκευτικήν μας εὐαισθησίαν μέ τή χρήση ἑνός ὑπόπτου καί διαβλητοῦ ἀριθμοῦ, εἶναι ἀπολύτως ἀπαράδεκτα.  ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΠΑΡΑΛΑΒΟΥΜΕ!
...Θά ρωτηθοῦμε  ἴσως :  Καί τί θά συμβεῖ μέ τήν ἄρνησή μας νά ἐφαρμόσουμε νόμο τοῦ Κράτους ;  α) Οἱ Χριστιανοί εἶναι οἱ νομοταγέστεροι τῶν ἀνθρώπων, ὅταν οἱ Νόμοι δέν προσβάλλουν τίς θρησκευτικές τους πεποιθήσεις.  Ὅταν συμβαίνει τό ἀντίθετο, τότε, «πειθαρχοῦντες Θεῷ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις»(Πραξ.,ε΄29), εἰσέρχονται στήν παρανομία ἀδιαφοροῦντες γιά τίς συνέπειες.  Νόμοι τοῦ Ρωμαϊκοῦ Κράτους ἐπέβαλαν τή θυσία στά εἴδωλα, ἀλλά οἱ πιστοί δέν ὑπήκουαν.  Νόμοι τοῦ Βυζαντιοῦ Κράτους ἐπέβαλαν κατά καιρούς τόν Ἀρειανισμό ἤ τόν Μονοθελητισμό ἤ τήν Εἰκονομαχία, ἀλλ’ οἱ Ὀρθόδοξοι ἐπέλεγαν τήν «ἁγίαν παρανομίαν». β)  Ἄν ἑκατοντάδες χιλιάδων ἤ μᾶλλον ἑκατομμύρια  Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων ἀρνηθοῦν νά παραλάβουν τά διαβολοδελτία, εἶναι μαθηματικῶς βέβαιο ὅτι ἡ Πολιτεία θά ὑποχωρήσει πάραυτα καί θά τροποποιήσει τόν Νόμο.  ...Εἰσαγγελεῖς καί Δικαστήρια καί Φυλακές ὑπάρχουν γιά πεντακοσίους ἤ χιλίους ἤ πέντε χιλιάδες ἤ δέκα χιλιάδες ἀνθρώπων.  Γιά ἑκατοντάδες χιλιάδες ἤ μᾶλλον γιά  ἑκατομμύρια ἀνθρώπων δέν ὑπάρχουν οὔτε Εἰσαγγελεῖς, οὔτε Δικαστήρια, οὔτε Φυλακές.  Τουλάχιστον στή μικρή Ἑλλάδα!...γ) ἄν εἶναι ἀδύνατον νά σταλοῦν στά Δικαστήρια καί στίς Φυλακές ἑκατοντάδες χιλιάδες ἤ μᾶλλλον ἑκατομμύρια  ἀνθρώπων, ἐξ ἴσου ἀδύνατον εἶναι νά ἀποκλεισθεῖ τόσο πλῆθος ἀνθρώπων ἀπό συναλλαγές καί δικαιοπραξίες, ἐπειδή δέν εἶναι κάτοχοι διαβολοδελτίων.  Ἡ μόνη λύση πού θά ἐπιβληθεῖ ἐκ τῶν πραγμάτων, διότι θά δημιουργηθεῖ ἐκρηκτικό κοινωνικό πρόβλημα πελωρίων διαστάσεων, θά εἶναι ἡ ὑπαναχώρηση τῆς Ἐξουσίας.  Ἀλλά καί ἄν αὐτό δέν συμβεῖ, τότε θά ποῦμε «ἐχαρίσθη τό ὑπέρ Χριστοῦ, οὐ μόνον τό εἰς αὐτόν πιστεύειν, ἀλλά καί τό ὑπέρ αὐτοῦ πάσχειν» (Φιλιπ. α΄29).  Ἡ πίστη μας σύμβολό της καί θεμέλιό της ἔχει τόν Σταυρό!...
...Ἄν τά διαδιδόμενα εἶναι ἀληθῆ καί τά νέα δελτία ταυτότητας θά φέρουν, ἐμφανῶς ἤ ἀφανῶς, εἴτε τή μορφή τοῦ Βεελζεβούλ εἴτε τόν ἀριθμό 666 εἴτε ὁτιδήποτε ἄλλο ἀντιχριστιανικό σύμβολο, θά ποῦμε ΟΧΙ καί πάλι ΟΧΙ καί μυριάκις ΟΧΙ στά νέα αὐτά δελτία, ὁ,τιδήποτε κι’ἄν πρόκειται νά ἀντιμετωπίσουμε...

4) Ἑρμηνευτικά σχόλια στό Ἀποκ. ιγ΄, 16-18
(τοῦ Ἀρχ/του Χαραλάμπους Βασιλοπούλου)

«καὶ ποιεῖ πάντας τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους, καὶ τοὺς πλουσίους καὶ τοὺς πτωχούς, καὶ τοὺς ἐλευθέρους καὶ τοὺς δούλους, ἵνα δώσουσιν αὐτοῖς χάραγμα ἐπὶ τῆς χειρὸς αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἢ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν, καὶ ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ.  Ὧδε ἡ σοφία ἐστίν· ὁ ἔχων νοῦν ψηφισάτω τὸν ἀριθμὸν τοῦ θηρίου· ἀριθμὸς γὰρ ἀνθρώπου ἐστί· καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτοῦ χξς'».
Θά ὀργανώσει δηλ. ἔτσι τά πράγματα ὁ ψευδοπροφήτης ὥστε νά μήν μπορεῖ κανείς νά ἀγοράσει ἤ νά πουλήσει, ἐκτός ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι θά ἔχουν τό χάραγμα καί τή σφραγίδα τοῦ θηρίου, ἡ ὁποία σφραγίδα εἶναι τό ὄνομα τοῦ θηρίου ἤ ὁ ἀριθμός, πού συμβολίζουν τά γράμματα τοῦ ὀνόματός του. Μετά τήν ἀπειλή καί τήν ἀπάτη ὁ ψευδοπροφήτης ἀπειλεῖ μέ στέρηση τροφίμων, δι’ἀποκλεισμοῦ. Κινδυνεύουν νά πεθάνουν ἀπό πεῖνα, ὅσοι δέν προσκυνήσουν τήν εἰκόνα τοῦ θηρίου....
Στήν πλήρη ἐφαρμογή του τό γεγονός αὐτό θά συμβεῖ κατά τίς τελευταῖες μέρες τοῦ κόσμου. Τότε ὁ ἀντίχριστος σάν ἄνθρωπος, σάν πρόσωπο καί σάν ἀρχηγός ἀντιχριστιανικοῦ ἀγώνα, θά ἀφήσει νά ἐκδηλωθεῖ ἐναντίον τῶν χριστιανῶν  ὁ τρόμος, ἡ ἀπειλή τοῦ θανάτου, ἡ πείνα καί ὁ θάνατος ἀπό τήν ἔλλειψη ὑλικῶν ἀγαθῶν. Καί ὅλ‘αὐτά θά συμβοῦν, γιά νά δηλωθεῖ ὑποταγή καί προσκύνηση τῶν ἀνθρώπων στήν εἰκόνα του....

5) Σημεῖα τῶν καιρῶν καί βασιλεία τοῦ Θεοῦ
(ἀπόσπασμα ἀπομαγνητοφωνημένης ὁμιλίας)
(τοῦ π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου)

Μήπως ἐμεῖς οἱ ἴδιοι συνιστοῦμε τήν ἄβυσσο ἀπό τήν ὁποία θά γεννηθεῖ ὁ ἀντίχριστος; Καί βέβαια στή συντριπτική μας πλειοψηφία τήν ἀποτελοῦμε. Κινούμαστε μέ ἔντονο κοσμικό φρόνημα: Οὔτε Θεός, οὔτε Χριστός, οὔτε ψυχή, οὔτε θάνατος, οὔτε κόλαση, οὔτε βασιλεία τοῦ Θεοῦ!
Νά φυλάξει ὁ Θεός!
Ὁ ἀντίχριστος εἶναι συγκεκριμένο πρόσωπο καί θά μιλήσει ἀσεβῶς στόν Θεό. Θά ἀνακηρύξει τόν ἑαυτό του θεό. Τούς ἁγίους ἀρχικά, φαινομενικά, θά τούς ἀχρηστέψει. Θά ὑπάρξει ἀλλοίωση καιρῶν( δηλ. τῆς φύσεως) καί νόμων. Θά νικήσει τούς ἁγίους μέ κοσμική δύναμη ( δικαστικό κόσμο, τράπεζες, ἄρχοντες, στρατιωτικούς). Θά κρατᾶ πᾶσα κοσμική ἐξουσία. Αὐτό ἤδη γίνεται, πραγματώνεται ἀπό τούς προδρόμους του.
Προσπαθεῖ νά δημιουργήσει τήν ἐξουσία τῶν ὀλίγων ἐπί τῶν οἰκονομικῶν.
Οἱ Σιωνιστές, δηλ. ὁ ψευδοπροφήτης, εἶναι ὁ πρόδρομος τοῦ ἀντιχρίστου.
Ὅποιος ζεῖ εὐσεβῶς θά διωχθεῖ. Θά μᾶς πολεμήσει ὁ διάβολος. Θά νικήσει τούς δύο προφῆτες, ὄχι μέ τήν ἔννοια ὅτι θά τούς ἀλλάξει τό μυαλό, ἀλλά θά νομίζει ὅτι τούς ἐξαφάνισε. Τό δεμένο ὅμως μέ τόν Θεό δέν ἐξαφανίζεται. Μετά ἀπό τρισήμισυ μέρες θά ἀναστηθοῦν καί θά ἀναληφθοῦν στόν οὐρανό.

6) Ἀπόσπασμα ἀπό ἐπιστολή πρός τόν Μακαριώτατο (17-9-2010)
(Περί τῆς ἠλεκτρονικῆς Κάρτας τοῦ Πολίτη)
( ἀρχ/του Σαράντη Σαράντου )

...Τό βιβλίο τῆς Ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως ἐδόθη στόν ἠγαπημένο μαθητή τοῦ Κυρίου, τόν Ἰωάννη δι’ Ἀγγέλου, ὥστε ἡ μαρτυρία του νά εἶναι ἀδιάψευστη.  Καθίσταται ἔτσι γνωστό καί στόν πνευματικό κόσμο τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων καί Ἀρχαγγέλων καί δέν μπορεῖ κανένα ἀπό τά λογικά ὄντα, τούς ἀνθρώπους καί τούς Ἀγγέλους, νά ἀμφισβητήσουν τήν Ἁγιοπνευματική καί Χριστοκεντρική ἀξιοπιστία του.
Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός μᾶς διαφωτίζει γιά τά μέλλοντα συμβαίνειν ἐν τοῖς ἐσχάτοις ὄχι ἁπλῶς γιά νά γνωρίζουμε ἐμεῖς οἱ χριστιανοί περισσότερα ἀπό τούς ἀπίστους, ἀλλά ἐγκύρως πληροφορημένοι καί συνεπῶς ἑτοιμασμένοι, νά τοποθετηθοῦμε.
Κάποιοι ἀφελῶς καί ἐπιπολαίως διατείνονται, ὅτι αὐτά πού γράφει ἡ Ἀποκάλυψη ἔτσι καί ἀλλιῶς θά συμβοῦν καί ὅτι ἐμεῖς δέν μποροῦμε νά κάνουμε τίποτα.  Ὑπονοοῦν ὅτι δέν θά ἀποφύγουμε τό σφράγισμα, ἐνῷ τό ἀντίθετο συμβαίνει.  Αὐτονόητη ἀλλά καί συγκεκριμένη εἶναι ἡ σύσταση νά μή σφραγισθοῦμε ἀπό τόν Ἀντίχριστο.  Ταπεινῶς φρονοῦμε, ὅτι δέν θά διαθέτει χρόνο καί ὑπομονή «αὐτοπροσώπως» ὁ ἴδιος νά σφραγίσει μέ τό χάραγμά του ὅλους τούς ἀνθρώπους. Τά ὄργανά του ἤ λίγο πρίν ἤ ἀσφαλῶς καί μετά τήν ἐγκατάστασή του θά κινητοποιηθοῦν γιά νά χαράξουν πάντας τούς κατοικοῦντας τό πρόσωπο τῆς γῆς.
Τά σημεῖα τῶν καιρῶν τά ἔχουμε.  Ὁ καιρός τῆς ἀποστασίας εἶναι δεδομένος.  Ἤδη τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο μέ ἀπόφασή του ἐγκρίνει ὡς ἔγκυρους τούς γάμους τῶν ὁμοφυλοφίλων.  Τά ἀνθρώπινα δικαιώματα, ὅπως τά ὁρίζει καί τό Σύνταγμα τῶν Ἑλλήνων καί τό Εὐρωπαϊκό, κατάφωρα καταπατῶνται.  Ὁ πολίτης ἀντιμετωπίζεται ὡς ἐχθρός τοῦ κράτους καί φορολογεῖται βάναυσα καί θά φορολογεῖται ἀβάσταχτα.  Οἱ ἐργαζόμενοι ἀπολύονται ἀπό τίς ἐργασίες τους.  Τά διαζύγια πολλαπλασιάζονται ἀφήνοντας τά παιδιά κατ’ οὐσίαν ἀπροστάτευτα.  Τά ναρκωτικά διακινούμενα ἄνετα σκορπίζουν τό θάνατο.  Οἱ γυναῖκες μας καί τά κορίτσια μας πειθαναγκαζόμενες ἀπό τόν ἄμβωνα τῆς Νέας Ἐποχῆς, τήν τηλεόραση, ξεγυμνώνονται, προκαλοῦν καί ἐκπορνεύονται συμπαρασύροντας στήν ἀπώλεια τούς ἐπίσης ἐπιρρεπεῖς στήν ἁμαρτία ἄνδρες. Διεξάγονται πόλεμοι ἀπό τό διευθυντήριο τῆς Νέας Ἐποχῆς (Σερβία, Ἀφγανιστάν, Ἰράκ, Συρία, Παλαιστίνη) χωρίς σοβαρές αἰτιάσεις.  Ποιές ἄλλες ἀποδείξεις χρειάζονται, ὅτι τό Μυστήριο τῆς ἀνομίας τελεσιουργεῖται κορυφούμενο, ὅπως τό ἐννοεῖ καί τό περιγράφει καί  ἡ Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννη, τοῦ μαθητῆ πού ποτέ δέν ἐγκατέλειψε τόν Κύριο;
Χωρίς τήν Κάρτα τοῦ Πολίτη ὁ πολίτης δέν θά μπορεῖ νά ἔχει καμία σχέση μέ τή χώρα του, τό κράτος του, τίς ὑπηρεσίες του, τίς τράπεζες, ἀγορές, πωλήσεις, ἀσφάλεια, κίνηση.  Θά μπορεῖ νά ἔχει πρόσβαση σ’ ὁλόκληρο τό φάσμα τῆς ζωῆς, ὅταν ἀποδεχθεῖ τήν ἠλεκτρονική διακυβέρνηση, πού οἱ πάντες γνωρίζουν, ὅτι ὅλο αὐτό τό σύστημα λειτουργεῖ μέ βασικό κωδικό τόν ἀριθμό 666, τό δυσώνυμο ἀριθμό τοῦ Ἀντιχρίστου.
Κατά τό πρόσφατο παρελθόν ἡ Ἱερά Σύνοδος εἶχε ἀποτρέψει τόν κίνδυνο ἐκδόσεως ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων.  Καί τώρα πού τά πράγματα καί φαίνονται καί εἶναι σοβαρά καί ἐπικίνδυνα ἡ μητέρα μας Ἐκκλησία, ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξία μας, θά πρέπει νά διαφωτίσει τά τέκνα της.
Γιατί τά πάντα νά μή λειτουργοῦν, ὅπως ἄριστα θεσμοθετημένα λειτουργοῦν μέσα στήν Ἐκκλησία μας;  Πάντα «εὐσχημόνως καί κατά τάξιν» μέ ἐκκλησιαστική εὐλογία νά γίνονται πρός οἰκοδομήν τοῦ Σώματος  τῆς Ἐκκλησίας μέ κεφαλή τόν Χριστό μας καί μέ συναγωνιστές ἐν Χριστῷ τά μύρια πρόσωπα τῶν ἐν Χριστῷ ἀγωνιζομένων πιστῶν.
Δέν ἐχθρευόμαστε ἐμεῖς, Μακαριώτατε, τούς ἄρχοντές μας, μολονότι ἡ δική τους συμπεριφορά δέν εἶναι φιλίας καί πρόνοιας πρός τόν Ἕλληνα πολίτη.  Προσευχόμαστε μέ ἀκακία ὁ Κύριος νά τούς φωτίσει νά ἐννοήσουν ποιά χώρα κυβερνοῦν, ποιά πνευματική περιουσία τριῶν, τεσσάρων ἤ πέντε χιλιάδων χρόνων διαχειρίζονται εἴτε τό καταλαβαίνουν εἴτε ὄχι.  Δέν ἐνθυμοῦνται ἴσως τίς θυσίες τῶν ἐθνομαρτύρων καί τῶν χιλιάδων μαρτύρων πού μέ τά ἄχραντα αἵματά τους πότισαν τή γῆ μας, οἰκουμένη καί μή, καί μᾶς τήν παρέδωσαν ἐλεύθερη, ἔνδοξη, «διδάσκαλον καί ὀφθαλμόν τῆς οἰκουμένης» κατά τόν Ἅγιο τοῦ αἰώνα μας, τόν Ἅγιο Νεκτάριο. Ὅμως, ἄν τούς ἀγαπᾶμε (τούς ἄρχοντές μας) πρέπει μέ τήν καλή χριστιανική ὁμολογία μας, πού στηρίζεται ἀκλόνητα στό θεόπνευστο ἱερό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως καί ὄχι μόνο, νά τούς ζητήσουμε νά μή μᾶς παραδώσουν μέσῳ τῆς ἠλ Apply εκτρονικῆς διακυβέρνησης ἀμαχητί στό παγκόσμιο κράτος τοῦ Ἀντιχρίστου.
Ὅπως ἐπείσθησαν κατά τό παρελθόν, πρό εἰκοσαετίας περίπου οἱ ἄρχοντές μας καί ἀνέβαλαν τό χρόνο τῆς ἐκδόσεως ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων, ἔτσι καί τώρα νά τούς ἐνημερώσουμε καί μέ ἐπιχειρήματα ἐκ τῆς ἱστορίας, ἀλλά καί μέ σύγχρονα, νά τούς δηλώσουμε, ὅτι δέν συμφωνοῦμε τώρα ἐν μέσῳ οἰκονομικῆς κρίσεως νά φυλακίσουμε τόν Ἕλληνα πολίτη στήν ἠλεκτρονική φυλακή. Ἄν δέν ἀντιδράσουμε ὑγιῶς τώρα, ἄμεσα, ἡρωικά, ἡ τύχη μας θά εἶναι προδιαγεγραμμένη: Ἀπώλεια, ἀπώλεια μαζί μέ τήν οἰκονομική, ἀπώλεια τοῦ θεανθρωπίνου πολιτισμοῦ μας, τῆς παιδείας μας, τῆς ὑψηλῆς ἐθνικῆς μας παραδόσεως καί διακύβευση τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας μας.

ΠΗΓΗ

http://www.orthros.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=293%3Aaeskg&catid=39%3A2010-10-04-06-20-01&Itemid=157&lang=el

Εστία Πατερικών Μελετών...Περί τῆς παρουσίας μή Ὀρθόδοξων κατά τή διάρκεια τῆς προσευχῆς στά ἑλληνικά σχολεῖα

 

 

 Πρεσβυτέρου Γεωργίου Διαμαντοπούλου

 

Φρονοῦμε ὅτι τό θέμα συνδέεται μὲ τὸ γενικότερο ζήτημα τῆς παρακολουθήσεως τοῦ σχολείου καὶ τῆς διαπαιδαγωγήσεως τῶν ὀρθοδόξων τέκνων. Σπεύδουμε ἐξ ἀρχῆς νὰ τονίσουμε ὅτι ὑφίσταται κανονικὴ διδασκαλία αὐστηροῦ δικαίου ποὺ ἐπιτάσσει οἱ ὀρθόδοξοι γονεῖς νὰ φροντίζουν γιὰ τὴ διατροφὴ τῶν τέκνων τους, μὲ τὴν ὁποία ὅμως νοεῖται εὐρύτερα ἡ ἐπιμέλειά τους. Στὴν ἔννοια τῆς ἐπιμέλειας ὑπάγεται καὶ ἡ ἐκπαίδευση.
Ὁ 15ος κανόνας τῆς ἐν Γάγγρᾳ συνόδου προειδοποιεῖ μὲ αὐστηρὸ δίκαιο: «Εἴ τις καταλιμπάνοι τὰ ἑαυτοῦ τέκνα, καὶ μὴ τεκνοτροφοῖ, καὶ τὸ ὅσον ἐπ' αὐτῶ πρὸς θεοσέβειαν τὴν προσήκουσαν ἀνάγοι, ἀλλὰ προφάσει τῆς ἀσκήσεως ἀμελοίη, ἀνάθεμα ἔστω.»
Ὁ σκοπὸς τῆς προσελεύσεώς μας στὸ σχολεῖο δὲν εἶναι ἡ συμμετοχὴ καὶ ἡ ἀποδοχὴ τῆς αἱρέσεως καὶ τῆς ἑτεροθρησκείας, ἀλλὰ ἡ ἐκπαίδευση, ἡ ἀπόκτηση ἀπαραιτήτων γνώσεων γιὰ τὴν περαιτέρω πορεία μας ὡς προσώπων καὶ ὡς πιστῶν. Τὰ γνωστικὰ ἀντικείμενα δὲν ἀνήκουν σὲ αἱρετικούς, ἀλλὰ σὲ ὅλο τὸν κόσμο, καὶ θὰ μπορούσαμε νὰ ἰσχυρισθοῦμε ὅτι εἶναι δωρεὲς τοῦ Θεοῦ, ποὺ δὲν δικαιοῦται κανεὶς νὰ μᾶς τὰ στερήσει, ἀκόμη καὶ αἱρετικός· οὔτε καὶ ἐμεῖς ὅμως δικαιούμαστε νὰ τὰ στερήσουμε στοὺς ἑαυτούς μας, καθὼς ἀποτελεῖ αὐτὸ καταρχὴν ἄρνηση τῆς δωρεᾶς τοῦ Θεοῦ, καὶ ἐπιπλέον καὶ ἄρνηση μίας, θὰ λέγαμε, ἀποστολῆς ποὺ δίδεται σὲ κάθε πιστό, μέσα ἀπὸ τὰ ἐφόδια ποὺ θὰ ἀποκτήσει, νὰ ὁμολογήσει τὴν ὀρθόδοξη ἀλήθεια στὸν κόσμο μέσα ἀπὸ τὴ ζωὴ καὶ τὰ ἔργα του. Τὸ ὅτι διαχειρίζονται αὐτὰ τὰ ἀγαθὰ ἑτερόδοξοι καὶ ἑτερόθρησκοι δὲν δημιουργεῖ πρόβλημα, ἐφ’ ὅσον καὶ αὐτοὶ τελοῦν σωστὰ τὴν ἀποστολή τους χωρίς, βέβαια, νὰ πραγματοποιοῦν ἀπόπειρες προσηλυτισμοῦ.
Ὡς παράδειγμα ἔχουμε πολλοὺς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως τὸν Μ. Βασίλειο, τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο καὶ ἄλλους, ποὺ σπούδασαν ὄχι σὲ σχολεῖα, στὰ ὁποῖα ἴσχυε, ὅπως ἰσχύει στὰ σύγχρονα ἑλληνικὰ - ἔστω καὶ τυπικὰ - ἡ γενικὴ συνταγματικὴ ἀρχὴ ὅτι ἐπικρατοῦσα θρησκεία εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη, ἀλλὰ σὲ καθαρὰ εἰδωλολατρικὲς σχολὲς μὲ συνειδητοὺς εἰδωλολάτρες διδασκάλους.
Ἑπομένως, γιὰ νὰ εἰσέλθουμε στὸ εἰδικότερο ζήτημα, δὲν ὑφίσταται πρόβλημα παραμονῆς στὸ σχολεῖο, ἀκόμη καὶ ἐὰν τελεῖται προσευχὴ ὄχι ὀρθόδοξη, ἐφ’ ὅσον ὁ ὀρθόδοξος μαθητὴς δὲν συμμετέχει σὲ αὐτὴν μὲ κανένα τρόπο, ἀκόμη καὶ μὲ τὴν παρουσία του, κατὰ τὴ διάρκειά της.
Προτιμητέο βέβαια θὰ εἶναι, ἐὰν αὐτὸ δύναται νὰ ἀποτελέσει ἀντικείμενο ἐπιλογῆς, λ. χ. στὴν περίπτωση ἐπιλογῆς ἑνὸς ἰδιωτικοῦ σχολείου, νὰ μὴν ἐπιλέγουν οἱ ὑπεύθυνοι γιὰ τὴν ἐπιμέλεια τοῦ τέκνου, γονεῖς, κηδεμόνες, θετοὶ γονεῖς, ἐπίτροποι κ.λπ., τὴν παρακολούθηση μαθημάτων σὲ ἕνα σχολεῖο εἰδικῶν συνθηκῶν, ὅπου δὲν ἐπικρατοῦν γενικὰ οἱ ἀρχὲς τῆς ὀρθόδοξης κοσμοθεωρίας, ποὺ ἰσχύουν ἀντίθετα, θεωρητικὰ τουλάχιστον, στὰ ἑλληνικὰ δημόσια σχολεῖα.
Ἐὰν τελεῖται ὀρθόδοξη προσευχή, ἡ ταυτόχρονη παρουσία ἀλλοδόξων καὶ ἑτεροθρήσκων καθ’ ἑαυτὴν δὲν γεννᾷ ζήτημα, ἐκτὸς καὶ ἔχει δηλωθεῖ ῥητὰ ἀπὸ ἐπίσημα χείλη ἀπὸ τοὺς ὑπευθύνους γιὰ τὴν ὀργάνωση καὶ τέλεση τῆς προσευχῆς (καθηγητές, διευθυντής), ὅτι ἕνα τέτοιο γεγονὸς ἔχει πανθρησκειακὴ φύση, δηλαδὴ ὅτι ἀποτελεῖ συμπροσευχὴ σὲ ἕναν «κοινὸ» Θεό, τὸ ὁποῖο ὅμως εἶναι πολὺ δύσκολο, τουλάχιστον ὅσο γνωρίζουμε, νὰ ἰσχύει.
Τὸ ἀντικειμενικὸ δηλαδὴ γεγονὸς τῆς παρουσίας ἀλλοθρήσκων καὶ ἑτεροδόξων σὲ προσευχὴ ὀρθοδόξων καὶ ἡ ἀποδοχὴ μίας τέτοιας καταστάσεως ἀπὸ τοὺς ὀρθοδόξους δὲν ὑποστασιοποιεῖ ἄδικο γιὰ τοὺς ὀρθοδόξους μαθητές, ἐκτὸς ἐὰν οἱ ἀλλόδοξοι ἔχουν δόλο νὰ συμπροσευχηθοῦν μαζὶ μὲ τοὺς Ὀρθοδόξους σὲ ἕναν «κοινὸ» Θεό, καὶ ἐφ’ ὅσον αὐτὸς ἔχει δηλωθεῖ ῥητά, ὥστε τὸ ὀρθόδοξο μέρος νὰ ἔχει γνώση. Αὐτὴ ἡ δήλωση δὲν ἀρκεῖ νὰ γίνεται πρὸς τὸ μαθητή, ἀλλὰ πρέπει, γιὰ νὰ ὑπάρχει ἔγκλημα ἐκ μέρους του, νὰ ἔχει δηλωθεῖ πρὸς τοὺς ὑπευθύνους γιὰ τὴ διεξαγωγὴ τῆς προσευχῆς, δηλαδὴ στοὺς καθηγητές, στὸν διευθυντή, καὶ αὐτοὶ νὰ ἐπιδεικνύουν ἀμέλεια ἢ δόλο γιὰ τὴ διαφύλαξη τῆς ὀρθοδόξου συνειδήσεως τῶν μαθητῶν καὶ τοῦ ὀρθοδόξου περιεχομένου τῆς προσευχῆς καὶ τῶν προϋποθέσεών της. Ἐὰν μία τέτοια δήλωση γίνει πρὸς τὸ μαθητή, αὐτὸς ὀφείλει νὰ τὴ γνωστοποιήσει στοὺς ἁρμοδίους, ἀλλιῶς ἐνέχεται γιὰ ἀμέλεια ἢ καὶ δόλο, ἐὰν τελικὰ ταυτισθεῖ μὲ τὰ φρονήματα τοῦ ἀλλοδόξου. Πρέπει δηλαδὴ νὰ ἀποδεικνύεται πρόθεση, ἐκ μέρους τῶν ἀλλοδόξων, ἀλλοιώσεως τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος τῶν ὀρθοδόξων μαθητῶν· ἐπιπλέον, πρέπει νὰ μὴν ἀπαγορευθεῖ μία τέτοια συμπεριφορὰ ἀπὸ τοὺς ἁρμοδίους ποὺ ἀναφέρθηκαν.
Ἐπίσης, ἡ πεποίθηση τῶν ἀλλοδόξων ὅτι μποροῦν νὰ προσεύχονται στὸν θεό τους, ἀκόμη καὶ ὅταν τελεῖται προσευχὴ Ὀρθοδόξων (ἀκούγεται μερικὲς φορὲς ἡ φράση «τὸ ἴδιο εἶναι»), παρ’ ὅτι ἀποτελεῖ πλάνη, δὲν συνιστᾷ ἐκκλησιαστικὸ ἔγκλημα τοῦ Ὀρθοδόξου ποὺ προσεύχεται, ἐφ’ ὅσον δὲν ἔχει δηλωθεῖ κάτι τέτοιο ῥητὰ ἀπὸ τὰ ἀλλόδοξα πρόσωπα, καὶ μάλιστα στὰ ἁρμόδια γιὰ τὴν τέλεση τῆς προσευχῆς πρόσωπα, ποὺ εἶναι οἱ καθηγητὲς τοῦ σχολείου ἢ ὁ διευθυντής. Πρέπει πρωτίστως δηλαδὴ οἱ τελευταῖοι νὰ γνωρίζουν ὅτι ὑπάρχουν τέτοιες προθέσεις συμπροσευχῆς, καὶ ἐφ’ ὅσον αὐτοὶ παραβλέπουν παράνομα κάτι τέτοιο, χωρὶς νὰ τὸ ἀπαγορεύουν, τότε δημιουργεῖται ζήτημα γιὰ τὸν ὀρθόδοξο μαθητή, ἐὰν αὐτὸς παραμένει σὲ μία τέτοια προσευχή. Κατὰ τὰ ἄλλα ἡ παρουσία τῶν ὀρθοδόξων μαθητῶν εἶναι ὑποχρεωτική.
Θὰ μπορούσαμε νὰ συνοψίσουμε λέγοντας, ὅτι σὲ περιπτώσεις δημοσίας προσευχῆς, τὴν εὐθύνη τῶν προϋποθέσεων τελέσεώς της φέρουν οἱ ὑπεύθυνοι γιὰ τὴν ὀργάνωσή της καὶ ὄχι οἱ συμπροσευχόμενοι σὲ αὐτήν, ἐφ’ ὅσον οἱ τελευταῖοι τελοῦν σὲ ἄγνοια προϋποθέσεων ἀντιθέτων μὲ τὴν κανονικὴ τάξη τῆς Ἐκκλησίας· ἡ ἄγνοια ὅμως αὐτὴ εἶναι συγγνωστή, ἐὰν δὲν ἔχουν ἐπιδείξει ἀμέλεια γιὰ αὐτὴν τὴν ἄγνοια, ἐφ’ ὅσον δηλαδὴ ὑφίσταται συγγνωστὴ πραγματικὴ πλάνη. Νομικὴ πλάνη, δηλαδὴ ἄγνοια τοῦ νόμου τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὸ ζήτημα τῆς συμπροσευχῆς δὲν εἶναι συγγνωστή.
Συνιστοῦμε ἀνεπιφύλακτα τὸ λόγο τοῦ Μεγάλου Βασιλείου «πρὸς τοὺς νέους, ὅπως ἂν ἐξ ἑλληνικῶν ὠφελοῖντο λόγων» (PG 31, 564 - 589, BEΠ 54, 199 - 211, προσιτὸ καὶ στὸ διαδίκτυο μὲ νεοελληνικὴ μετάφραση:http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/paterikon/basil_the_great_de_legendis_gentilium_libris.htm) ποὺ ἀποτελεῖ προτροπὴ τοῦ ἁγίου Βασιλείου στοὺς νέους νὰ παρακολουθοῦν τὰ μαθήματα ποὺ διδάσκονταν ἀπὸ εἰδωλολάτρες δασκάλους καὶ εἶχαν περιεχόμενο τὴν ἀρχαιελληνικὴ κοσμοθεωρία, σὲ σχολεῖα μὲ συμμαθητὲς συνειδητοὺς εἰδωλολάτρες, ποὺ μπορεῖ νὰ μᾶς βοηθήσει τὰ μέγιστα στὴν κατανόηση καὶ τοῦ παρόντος ζητήματος ἀναλογικά. Ἐκεῖ ὁ ἅγιος διδάσκει τοὺς χριστιανοὺς νέους νὰ παρακαλουθοῦν αὐτὰ τὰ μαθήματα καὶ νὰ χρησιμοποιοῦν ἀπὸ τὰ γνωστικὰ ἀντικείμενα τῆς ἐποχῆς ὅ, τι συμβάλλει στὴν ἠθικοποίησή τους ἐν Χριστῷ, ἀκόμη καὶ ἐὰν προέρχεται ἀπὸ εἰδωλολάτρες συγγραφεῖς, ἀκόμη καὶ ἐὰν διδάσκεται ἀπὸ εἰδωλολάτρες. Πρέπει ἐπιπλέον νὰ σημειωθεῖ ἡ πραγματολογικὴ πληροφορία ὅτι ὁ τότε νεοειδωλολάτρης αὐτοκράτορας Ἰουλιανὸς ὁ παραβάτης (361 – 363 μ. Χ.) εἶχε ἀπαγορεύσει στοὺς Χριστιανοὺς νὰ διδάσκουν σὲ σχολὲς ποὺ διδάσκεται ἀρχαία ἑλληνικὴ φιλοσοφία καὶ γενικότερα τὸ κλασικὸ πρόταγμα πολιτισμοῦ.
Ἐὰν δηλαδὴ ἐπιτρέπει ὁ ἅγιος τὴν παρουσία τῶν ὀρθοδόξων μαθητῶν σὲ σχολεῖα ἀλλοθρήσκων μὲ γνωστικὰ ἀντικείμενα ποὺ προέρχονται ἀπὸ ἀλλοθρήσκους, καὶ ποὺ διδάσκονται ἀπὸ ἀλλοθρήσκους, παρόντων κατὰ πλειοψηφία καὶ ἀλλοθρήσκων συμμαθητῶν, κατὰ μείζονα λόγο πρέπει νὰ ἐπιτρέπεται ἡ παρακολούθηση τῶν μαθημάτων στὰ σύγχρονα ἑλληνικὰ σχολεῖα, τὰ ὁποῖα μαθήματα, πλὴν ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων, ἔχουν μία οὐδέτερη, θὰ λέγαμε φύση, διότι προέρχονται ἀπὸ τὸν οὐδέτερο θρησκειολογικὰ χῶρο τῶν ἐπιστημῶν· μάλιστα, δὲν θὰ ἦταν λάθος ὁ ἰσχυρισμὸς ὅτι τὰ γνωστικὰ ἀντικείμενα, σὲ θεωρητικὸ τουλάχιστον ἐπίπεδο, φέρουν τὴν ἐπίδραση τοῦ χριστιανικοῦ προτάγματος πολιτισμοῦ στὸ ἐπίπεδο κυρίως τῶν ἠθικῶν ἀρχῶν, ποὺ ἀνάγεται σὲ βαθειὲς ἱστορικὲς ῥίζες. Ἐπίσης, κατὰ μείζονα λόγο θὰ πρέπει νά ἐπιτρέπεται ἡ παρουσία καὶ παρακολούθηση τῶν μαθημάτων στὰ σύγχρονα ἑλληνικὰ σχολεῖα, πού τελοῦν, ἔστω καὶ τυπικὰ, ὑπὸ τὴ γενικὴ συνταγματικὴ ἀρχὴ τῆς ἐπικρατούσης θρησκείας στὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀρχὴ τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας. Στὰ σχολεῖα, τέλος, αὐτὰ ἐπιτρέπεται κατὰ μείζονα λόγο ἡ συμμετοχή, ἑπομένως καὶ στὴ συμπροσευχή, ἐφ’ ὅσον αὐτὴ ἔχει ὀρθόδοξο περιεχόμενο καὶ τύπο, καθὼς ἡ πλειοψηφία τῶν μαθητῶν εἶναι Ὀρθόδοξη.
Ἐπίσης, εἰδικὰ γιὰ τὸ ζήτημα τῆς γνώσεως τῆς κανονικῆς διδασκαλίας τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας γιὰ τὴ συμπροσευχὴ μὲ αἱρετικούς, ἀπαραίτητη εἶναι καὶ ἡ μελέτη τοῦ συγγράμματος τοῦ πρεσβυτέρου Ἀναστασίου Γκοτσοπούλου, «Ἡ Συμπροσευχή μέ αἱρετικούς», ἐκδόσεις Θεοδρομίας, Θεσσαλονίκη 2009.

πηγη

http://www.orthros.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=325%3A2011-11-25-19-57-45&catid=38%3A2010-10-04-06-19-50&Itemid=156&lang=el