«Καιρός τοῦ ποιῆσαι τῷ Κυρίῳ» ἤ ἔσχατη δήλωση μετανοίας.Τοῦ ἀρχιμ. Σαράντη Σαράντου

Μαρούσι 3-9-2018
Ἀνακομιδή λειψάνων τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν
Νεκταρίου ἐπισκόπου Πενταπόλεως τοῦ θαυματουργοῦ
Τοῦ ἀρχιμ. Σαράντη Σαράντου
ἐφημερίου Ἱ.Ν.Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου.

«Καιρός τοῦ ποιῆσαι τῷ Κυρίῳ» ἤ ἔσχατη δήλωση μετανοίας

Μετά ἀπό τά ἔκτακτα καταστρεπτικά φυσικά φαινόμενα καί τό δαπανηρότατο φόρο αἰφνιδίου ἁρπαγῆς πολλῶν ἀδελφῶν μας πρός τό φρικτό θάνατο, πολύ καθυστεριμένα, ὡς ἐξ ὕπνου ἐγειρόμενοι, δηλώνουμε τήν ἀρχή μετανοίας μας πρός τόν ἐν Τριάδι Κύριο γιά τήν ἠθελημένη ἀποστασία μας ἀπό τό ἅγιο θέλημά Του.
Μετανοοῦμε γιατί, χωρίς ὑπευθυνότητα, ὡς ἔνδοξος λαός ἐνδόξων φιλοθέων καί φιλανθρώπων ἡρώων καί ἁγίων, μέ τήν ψῆφο μας φέραμε στήν ἐξουσία τῆς πατρίδος μας ἀθέους, οἱ ὁποῖοι μεταλλάχθηκαν σέ μισοθέους καί μισανθρώπους.  Ἀπίστευτα μνημόνια, βαρύτατοι φόροι, ἀνήλεο σφυροκόπημα τοῦ λαοῦ πιστο­ποιοῦν τή μισανθρωπία τῶν κυβερνώντων.
Μετανοοῦμε γιατί δέν μετανοήσαμε ἔγκαιρα καί ἀφήσαμε στήν ἀπόγνωση ἀδελφούς μας νά γίνουν αὐτόχειρες.  Ἔστω καί ἐκ τῶν ὑστέρων, ἄς ποῦμε στήν προσωπική μας καθ’ ἡμέραν προσευχή τό «Κύριε ἐλέησον».  Ἄς κάνουμε τό ἴδιο καί γιά τούς καέντας, πλημμυροπαθεῖς καί πυροπαθεῖς ἀδελφούς μας.
Μετανοοῦμε, γιατί δέν ὑπομένουμε τίς ἀλλεπάλληλες μικρές ἤ μέγιστες σώζουσες δοκιμασίες πού ὡς ὁ πρῶτος καλός Σαμαρείτης καί προπονητής, ὁ Κύριός μας, παραχωρεῖ στή ζωή μας.  Δυσανασχετοῦμε ἤ ἀποδίδουμε βλάσφημα σ’ Αὐτόν τίς «θεομηνίες» πού μᾶς βρίσκουν, ἐνῷ δέν κατανοοῦμε λόγῳ τῆς ἀποστασίας μας ὅτι ὁ Θεός εἶναι ὁ Δημιουργός ὅλων τῶν καλῶν.  Κανένα κακό δέν ἐδημιούργησε καί δέν θέλει ὁ Θεός.  Ἐμεῖς μόνοι μας διαλέγουμε τό μή ὄν, τό κακό, ἐνῷ ὁ ἐν Τριάδι Θεός ἐποίησε τά πάντα καλῶς λίαν.
Μετανοοῦμε, γιατί γονεῖς καί παποῦδες, δέν προσφέρουμε στά νεαρά βλαστάρια μας, ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων τή χριστιανική παιδεία, τόν τακτικό ἐκκλησια­σμό, τήν ἐξοικείωση μέ τήν θεόπνευστη λατρεία μας καί τήν ἀνα-τροφή τους μέ τό ἄχραντο Σῶμα καί τό τίμιο Αἷμα τοῦ Κυρίου.
Μετανοοῦμε ἐκ βαθέων, γιατί ἐγωιστές ἐμεῖς ὄντες καί ξετσίπωτοι, μεταφέρουμε στή νέα γενιά ὅλα τά ζιζάνια, τά σπέρματα τῆς ἀλαζονείας, τοῦ εὐδαιμονισμοῦ καί τῆς σαρκολατρείας μας.  Σέ κάθε δωμάτιο τοῦ σπιτιοῦ μας δέν ἀναδύεται ἡ εὐωδία τοῦ θεοδέκτου θυμιάματος, ἀλλά ἀκατάπαυστα ἡ ἀποπνικτική δυσωδία τῶν ψυχοκτόνων τηλεοπτικῶν προγραμμάτων.
Μετανοοῦμε γιατί ἀφήνουμε ἀκαθοδήγητη τή νεολαία μας στή δίνη τῶν προγαμιαίων σχέσεων μέ ὅλες τίς ὀλέθριες συνέπειές τους.Μετάνοια χρειάζεται καί ἀπό ἐμᾶς τούς πρεσβυτέρους καί ἀπό τή νεολαία μας, γιά νά μετατρέψει ὁ Παντοδύναμος τήν ἀπείθεια σέ σεβασμό τοῦ σώματος πού μᾶς δώρισε ὁ Δημιοργός.
Μετανοοῦμε γιατί ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ ἀφήνουμε τά παιδιά μας νά συμβιώνουν χωρίς νά καταλαβαίνουμε, ὅτι ἀντικαθιστοῦμε ὡς κοινωνία χριστιανική, τόν εὐλογημένο χαριτωμένο γάμο μέ τό τέλμα καί τή λάσπη μιᾶς ἀνευλόγητης καί ἀστεφάνωτης συμβίωσης.  Ἀφοῦ ἔτσι κάνουν ὅλοι οἱ νέοι σήμερα, τί μποροῦμε, λέμε, νά κάνουμε ἐμεῖς; Μποροῦμε νά τούς ἐνημερώσουμε γιά τά ἐπερχόμενα δεινά αὐτῆς τῆς ἀποστασίας.  Μποροῦμε νά μή συνευδοκοῦμε στίς ἀποφάσεις τους.
Μετανοοῦμε, γιατί δέν ἀντιδράσαμε δυναμικά σέ ὅλα τά ἀντίχριστα νομοθερήματα συμπάσης τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων.
Μετανοοῦμε, γιατί δέν κατεβήκαμε ὅλοι οἱ Ἕλληνες στά συλλαλητήρια γιά τό ἀπίστευτο ξεπούλημα τῆς Μακεδονίας μας.
Μετανοοῦμε, γιατί καμιά διαμαρτυρία δέν ἀκούστηκε γιά τήν πλήρη ἀναγνώριση καί οἰκονομική κάλυψη τῶν μουφτειῶν στήν πατρίδα μας.  Ἀντίθετα νομοθετοῦνται ἁλυσίδες στά χέρια τῶν ἡγουμένων καί ἡγουμενισσῶν τῆς ἑλληνικῆς ἐπικράτειας γιά κάθε ἀπόφαση ἐνδομοναστικῆς καί ἐν Χριστῷ ὁμολογιακῆς σημασίας καί κοινωνικῆς δράσεως μέσα στήν ὀρθόδοξη πατρίδα μας.
Μετανοοῦμε, γιατί δέν ἀντιδράσαμε στά gαyprideτῶν ὁμοφυλοφίλων.  Γιατί ἀφήσαμε αὐτό τό ἀντίχριστο μόλυσμα νά καταπνίγει τήν ὑπέροχη δωρεά τοῦ φύλου ἐκ τοῦ οὐρανίου Πατέρα μας.  Οἱ ὀρθόδοξοι κληρικοί τῆς Γεωργίας μαζί μέ τόν ὀρθόδοξο Πατριάρχη τους κατέβηκαν στήν πλατεία πού θά γινόταν ἡ παρέλαση καί ἄλλοτε ὅλοι μαζί καί ἄλλοτε διαδοχικά, κατά χορούς, μαζί μέ πλῆθος ὀρθοδόξου λαοῦ ἔψαλαν Παρακλήσεις στό Χριστό καί στήν Παναγία γιά νά ἐλεήσει ἡ παναγία Τριάς ὅλους αὐτούς τούς ἀνθρώπους πού κατατρύχονται ἀπό βαθειά ἐσωτερικά ἐλλείμματα καί τραύματα καί γιαυτό συμπεριφέρονται μέ αὐτήν τήν κυνικότητα.  Εἶναι παράδειγμα οἱ κληρικοί τῆς Γεωργίας καί γιά μᾶς τούς ἕλληνες κληρικούς.  Δέν τραυμάτισαν βαθύτερα τούς τραυματισμένους αὐτούς ἀδελφούς ἀλλά μέ τή χριστοδιακριτική τους συμπεριφορά τούς προσκάλεσαν σέ μετάνοια.  Οἱ ἐν Χριστῷ πνευματικοί ἰατροί βρέθηκαν μέσα στό χῶρο τῶν ἀσθενῶν καί μέ εὐλογημένα θυμιάματα καί ταπεινές θεόπνευστες προσευχές ζητοῦσαν τό θεῖον ἔλεος γιά τούς ἴδιους, γιά τούς διαδηλωτές, γιά τό ἐν Χριστῷ λοιπό ποίμνιό τους καί ὑπέρ τῆς εἰρήνης καί σωτηρίας τοῦ σύμπαντος κόσμου.  Νά, ἕνα ἀξιοζήλευτο σεμνό ἐν Χριστῷ πνευματικό ἱερέων συλλαλητήριο!
Ὁ Ἀπ. Παῦλος στήν πρός Ρωμαίους Ἐπιστολή του καί ὁ τιτάνας τοῦ πνεύματος, ἱερός Χρυσόστομος συμφωνοῦν στό ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι ἀσυγχώρητο πάθος, πού ἑδράζεται σ’ ἕνα κεκρυμμένο ἤ ὄχι, καταπιεσμένο τραυματισμένο ἐγωϊσμό, πού τελικά μπορεῖ νά θεραπευτεῖ μέ τήν ἀληθῆ ἐν Χριστῷ μετάνοια καί μέ τά ἱερά Μυστήρια τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, ἱερά ἐξομολόγηση, γάμο ἤ μοναχική ἀφιέρωση.
Μήπως καί ἡ παρατεινόμενη ἀνοχή μας στή «Σύνοδο» τοῦ Κολυμπαρίου ἐπιτείνει τήν ὀζώδη κατάσταση τῆς κοινωνίας μας μέ τό νά ἀναγνωρίζει defacto, διά τῆς παρουσίας τῶν παπικῶν καί προτεσταντῶν τοῦ ΠΣΕ, ὡς Ἐκκλησίες, αὐτούς πού εἶναι αἰῶνες παγιωμένοι στην αἵρεση;
Ἡ μετάνοια ἡ δική μας, ὅσων εἴμαστε ἀντίθετοι μέ ὅσα ἀποφασίστηκαν, συνίσταται στήν ἄσκηση τῆς προσευχῆς.  Νά φωτίσει καί νά κατευθύνει ὁ Κύριος, πού βρίσκεται στό ἱερό Πηδάλιο τῆς Ἐκκλησίας μας, νά ἀναζωογονή­σει τόν ἱερατικό καί ἀρχιερατικό ζῆλο ὅλων μας γιά νά ὀρθοτομοῦμε τό Λόγο τῆς ἐν Χριστῷ (καί ὄχι ἄλλης, ἀλλοτρίας) ἀληθείας.  Ἄν κληρικοί καί λαϊκοί χωρίς φόβο καί πάθος (ἐμπάθεια), ἱκετεύουμε τόν Κύριό μας, Αὐτός θά οἰκονομήσει ἀργά ἤ γρήγορα τό καλύτερο γιά ὅλο τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.  Ὁ Μέγα Βασίλειος μολονότι βαρειά ἄρρωστος προσευχόταν γιά τούς ἀρειανίζοντες ἤ ἡμιαρειανίζοντες συνεπισκόπους του, γιά νά ἀπομακρυνθοῦν τῆς αἱρέσεως καί νά ὀρθοτομοῦν τό λόγο τῆς ἀληθείας ὁμολογώντας τό ἴδιο Σύμβολο τῆς Πίστεως Νικαίας-Κωνσταντινου­πόλεως.  Τόλμησε νά ταξιδέψει μέ τά δύσκολα μέσα μεταφορᾶς,γιά νά συναντήσει καί νά νουθετήσει τούς αἱρετικούς ἤ αἱρετίζοντες συνεπισκόπους του.  Κατάφερε μέ αὐτή τήν ἀγάπη καί τήν προσευχή νά τούς ἐπαναφέρει στήν ἀληθῆ ὀρθόδοξη πίστη καί στήν ὀρθόδοξη δογματική διδασκαλία.  Ἅπαντες ὅλων τῶν αἰώνων οἱ Ἅγιοι Πατέρες δέν ἐμολύνθηκαν μέ ἐρωτοτροποῦντες διαλόγους προδοσίας τῆς ὀρθοδόξου πίστεως.  Ὅταν παγιωνόταν ἀσεβῶς ὁ προδοτικός διάλογος καί δέν ἐκφραζόταν ἀκεραία ἡ ὀρθόδοξος διαχρονική διδασκαλία τῶν Πατέρων,κρημνοί καί ἄβυσσοι ἄνοιγαν γιά νά ὁδηγήσουν στήν καταστροφή τοῦ κοινωνικοῦ ἱστοῦ ἤ σέ ἀναπάντεχες ἐθνικές τραγωδίες, μέ κορυφαία τήν ἅλωση τῆς Βασιλευούσης  μετά καί ἀπό τό ἑνωτικό συλλείτουργο τῶν Ὀρθοδόξων μέ τούς Παπικούς.
Γιά πόσα καί ποιά ὀλισθήματά μας πρέπει θρηνητικῶς νά μετανοήσουμε ἐνώπιον τοῦ σταυρωθέντος Κυρίου μας;  Ὅλοι οἱ σύγχρονοι ποιμένες καί ἅπαντες οἱ γονεῖς θά πρέπει νά μετανοήσουμε γιατί ἀφήσαμε ἀπαθέστατα στούς βαρεῖς λύκους νά δίνουν θρησκευτική ἀγωγή μέσῳ τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν στά παιδιά μας καί στά ἐγγόνια μας μέ τούς «φακέλους τῶν θρησκευτικῶν».  Πένθος ἐθνικό θά ἔπρεπε οἱ κοινωνικοί θρησκευόμενοι φορεῖς νά κηρύξουμε γιά τήν κατάντια μας νά ἀφήσουμε τά βλαστάρια μας νά τά κακοποιεῖ ἀπροκάλυπτα ἡ κρατική ἐξουσία.  Ἐφόσον ὅμως ὁ ἴδιος ὁ νόμος τῆς κρατικῆς ἐξουσίας ἐπιτρέπει στά ἑλληνόπουλαμουσουλμανάκια νά διδάσκονται τό κοράνιο, στά παιδιά τῶν παπικῶν νά μαθαίνουν τά περί πάπα καί παπισμοῦ, τά ἑβραιόπουλα νά διδάσκονται τά δικά τους θρησκευτικά, ὁ ἴδιος νόμος ἀσφαλῶς καί λύνει τά δικά μας χέ­ρια, τῶν ὀρθοδόξων θεολόγων γιά νά συγγράψουμε ὀρθόδοξα βιβλία θρησκευ­τικῶν, ὥστε νά κατηχοῦνται τά παιδιά μας στά ὀρθόδοξα θρησκευτικά.
Αὐτό τό αὐτονόητο πού προκύπτει ἀπό τό νόμο πού ἔχει θεσπίσει ἡ κρατική ἐξουσία αὐτονοήτως ἐπιθυμοῦμε ὡς ὀρθόδοξοι νά ἐφαρμόζεται καί στά παιδιά μας.
Αὐτό τό ἐντελῶς αὐτονόητο θά βροντοφωνάξουμε στήν ἡμερίδα πού διοργανώνουμε στό ΣΕΦ στίς 15 Σεπτεμβρίου γιά τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν.  Ἔγκριτοι ἀλλά καί πεπειραμένοι ὁμιλητές θά ἀναδείξουν τίς ἀποφάσεις τοῦ ΣτΕ πού πραγματικά εἶναι κείμενα μοναδικῆς καί ἱστορικῆς σημασίας γιά τά Ἑλληνό­πουλα.  Τό αὐτονόητο τοῦ νόμου πού ψήφισε ἡ ἐξουσία θέλουμε νά ἐπαναλάβουμε καί νά ὑπενθυμίσουμε στούς κρατικούς φορεῖς καθώς καί σέ ὁποιονδήποτε ἐπώ­νυμο ἤ μή, ἐμπλέκεται στή θρησκευτική ἀγωγή μέ τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν.  Ὄχι στούς ἄχρηστους φακέλους!  Ναί σέ βιβλία ὀρθοδόξου κατηχήσεως καί σπουδῆς.  Στούς «φακέλους»μέ πολλούς καί ποικίλους τρόπους εὐτελίζεται βλάσφημα τό πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου καί τοῦ ἀνθρώπου, καί δή τῶν παιδιῶν μας πρός τά ὁποῖα κυρίως ἀπευθύνεται.  Κανονικά δέν ἔπρεπε νά ξεσηκωθοῦμε καί νά ξεσηκώσουμε τούς συνέλληνες ἀδελφούς; Εἶναι τόσο ἀνάξια λόγου τά ὑποτιθέμε­να ὡς βιβλία «φάκελοι τῶν θρησκευτικῶν», πού ἀπό μόνα τους αὐτοευτελίζονται καί αὐτοκαταργοῦνται.  Ἄν οἱ ἐξουσιαστές εἶχαν τήν εὐαισθησία και τήν ἱκανότητα νά προσλάβουν τά μηνύματα τοῦ λαοῦ, θά εἶχαν παραιτηθεῖ.  Ἐπειδή ὅμως βρίσκονται στούς ἀντίποδες τῆς κοινῆς λογικῆς καί τοῦἁπλοῦ πρός τούς ἀνθρώπους ἀνθρωπισμοῦ, διοργανώνουμε αὐτή τήν ἡμερίδα μήπως, τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος, ἀφυπνισθοῦν ἀπό τόν ὕπνο τοῦ ἐμπαθοῦς ἀντιχριστιανισμοῦ τους.
Οἴκοθεν νοεῖται ὅτι ἡ φυσική μας παρουσία εἶναι ἀπαραίτητη στήν ἡμερίδα, ἀφοῦ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός ζητάει τήν καλή ὁμολογία καί τήν θεωρεῖ ὡς προϋπόθεση ἐκ μέρους μας, γιά νά μᾶς «συστήσει» πρός τό Θεό Πατέρα Του τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως.
Μέχρι πρίν ἀπό κάποια χρόνια τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν παρακολου­θοῦσαν καί παιδιά ἄλλων θρησκειῶν.  Πόσα μουσουλμανάκια, πόσα ἑβραιάκια, πόσα παιδιά παπικῶν δέν ἄκουγαν μέ ἐνδιαφέρον τά πάθη τοῦ Χριστοῦ μας, τά ἐπίπονα ἀθλήματα τῶν Ἁγίων μαρτύρων καί τόσες πραγματικές ἱστορίες ἀπο τή ζωή καί τίς ἀσκήσεις τῶν ὁσίων ἀσκητῶν καί ἀσκητριῶν τῆς Ἐκκλησία μας!  Ὁ Κύριος εἶπε: «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη».  Ὅλα τά παιδιά αὐτά  μπορεῖ νά μήν ἄλλαζαν τήν πίστη τους,χαίρονταν ὅμως οἱ ψυχοῦλες τους ἀπό τά θυμιάματα καί τόν πλοῦτο τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας μας καί δέν γίνονταν διῶκτες καί ἀντίπαλοι μέσα στήν ὀρθόδοξη ἑλληνική κοινωνία μας.  Τά παραπάνω προκύπτουν καί ἀπό τήν ταπεινή διακονία μου ὡς φιλολόγου καθηγητοῦ σέ σχολεῖο παπικῶν.  Ὅταν κατά τή διάρκεια κάποιου φιλολογικοῦ ἤ ἱστορικοῦ μαθήματος ἀναφέρονταν ἅγιοι τῆς Ὀρθοδοξίας μας, μέ πολύ ἐνδιαφέρον παρακολουθοῦσαν καί ρωτοῦσαν οἱ παπικοί μαθητές γιά νά μάθουν περισσότερα.
Τήν ἴδια ἐμπειρία μοῦ κατέθετε πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες ὁ θεολόγος, ἱερωμένος, καθηγητής τοῦ ἴδιου παπικοῦ σχολείου, ὅταν δίδασκε τά θεολογικά μαθήματα.  Ἑτερόδοξοι μαθητές ρωτοῦσαν μέ ἐνδιαφέρον γιά νά πληροφορηθοῦν γιά τήν ὀρθόδοξη πίστη, χωρίς νά εἶναι ὑποχρεωμένοι νά τόν παρακολουθοῦν, ἀφοῦ ἄκουγαν τόν δικό τους παπικό καθηγητή θεολόγο.
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ὅλες οἱ φωνές γύρω μας, μᾶς καλοῦν σέ συνύπαρξη.  Λές καί οἱ πατεράδες μας ἦταν καθημερινῶς ὁπλισμένοι καί ἀντιπαθοῦσαν κάθε ἑτε­ρό­δοξο ἤ ἀλλόθρησκο στήν ἑλληνική κοινωνία μας.  Ὁ ὀρθόδοξος Ἕλληνας δέν εἶχε μέσα του διλήμματα καί ρατσισμό.  Ἤξερε νά σέβεται τή ζωή τοῦ ἀλλόθρησκου, ἀλλά καί νά διατηρεῖ τή δική του βαπτισμιακή τιμητική ἰδιαιτερότητα.  Συμπεριφερόταν σέ κάθε ἀλλόπιστο μέ πραγματική ἀνθρωπιά καί σεβασμό.  Βαπτισμένος,μυρωμένος, Χριστιανός εἶναι διαποτισμένος μέ τήν καλωσύνη.  Ἄπειρες πραγματικές ἱστορίες δείχνουν τήν ἀνεξικακία τοῦ Ἕλληνα στούς αἰχμαλώτους Ἰταλούς, Γερμανούς καί ἄλλους ξένους, ὅταν ἐκινδύνευε ἡ ζωή τους.  Βρῆκαν προστασία ἀπό τούς προγόνους μας καί ἔζησαν χάρη στήν ἀνθρωπιά πού μᾶς χάρισε ἡ θυσία τοῦ Χριστοῦ μας.Χαρακτηριστικό παράδειγμα ὁ ἀρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός.  Κατ’ ἐντολή του ἐκδίδονταν πιστοποιητικά βαπτίσεως γιά τούς Ἑβραίους, ὥστε νάἐμφανίζονται ὡς Χριστιανοί καί νάἀποφεύγεται ἡ σύλληψη καί ἀπέλασή τους στά γερμανικά στρατόπεδα.
Ὁλόκληρη ἡ ἔγνοια τῆς Νέας Ἐποχῆς εἶναι νά ἰσοπεδώσει τά πάντα.  Νά μήν ἔχουμε αὐτοσυνειδησία τῆς τελείας ὀρθοδόξου πίστεώς μας καί νά μήν ὁμολογοῦ­με ποτέ καί πουθενά τήν ὀρθόδοξη ἀλήθεια.  Οἱ διάλογοι μέ τούς ἑτεροδόξους καί ἀλλοπίστους, τά συνθήματα, συνύπαρξη, ἀγάπη καί ἀδελφοποίηση… ἀποσκοποῦν στήν ἀπάλειψη τῆς ὀρθοδόξου αὐτοσυνειδησίας μας καί στήν ἀπώλεια τῆς ὀρθοδόξου πίστεώς μας.
Εἶναι λοιπόν εὐκαιρία ἴσως μοναδική μέ αὐτήν τήν ἡμερίδα νά τονίσουμε τή μοναδικότητα τοῦ ὀρθοδόξου κατηχητικοῦ μαθήματος καί τή σημασία του γιά ὅλη τή ζωή τοῦ παιδιοῦ.  Τό πρῶτο πού ζήτησε ὁ Κύριος μετά τή Σταύρωσή Του καί τήν Ἀνάστασή Του ἦταν: «πορευθέντες μαθητεύσατε».  Ἀρνητές τοῦ Χριστοῦ θά εἴμαστε καί ἀδιάφοροι γιά τήν ἐν Χριστῷ ἀγωγή τῶν παιδιῶν μας, ἄν δέν δώσουμε τή μάχη γιά τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν καί τά ὀρθόδοξα βιβλία.
Βρισκόμαστε σέ μιά κρίσιμη καμπή τῆς ἱστορίας τοῦ Ἔθνους μας.  Ὅλοι οἱ Ἅγιοι Πατέρες, παλαιότεροι καί νέοι ζητοῦν ἀπό ὅλους μας τή μετάνοια γιά τήν προσωπική ἐν Χριστῷ προκοπή μας καί τήν ἐθνική μας ἐπιβίωση.  Ὁ πρύτανης τῶν ἀσκητῶν Πατέρων ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης λέγει στήν Κλίμακά του «Μετάνοια σημαίνει θυγατέρα τῆς ἐλπίδας καί ἀποκήρυξη τῆς ἀπελπισίας» (Λόγος Ε΄ 1)
Ἔτσι λοιπόν καί ἐμεῖς ἐλπίζουμε ὅτι ἡ μετάνοιά μας θά γίνει δυναμίτης τῶν συσσωρευμένων δεινῶν καί δημιουργός νέας ἐν Χριστῷ ζωῆς.