Ἀλλά οὔτε τό ΝΑΙ οὔτε τό ΟΧΙ θά μᾶς σώσει ἀφοῦ ἡ Νέα Ἐποχή μέ τήν ἀντίχριστη κυριαρχία της ἔχει μπερδέψει ὅλη τήν πολιτική κατάσταση καί τούς πολιτικούς μας ἄρχοντες. π.Σαράντης Σαράντος

Ἀμαρούσιον 3-7-2015

Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν διοργάνωσε ἡμερίδα τήν Κυριακή 28 Ἰουνίου 2015 στό Στάδιο Εἰρήνης καί Φιλίας (Σ.Ε.Φ.) μέ θέμα: «Κοινωνία χωρίς μετρητά. Προοπτική ἤ Ἐφιάλτης;»

Χωρίς νά ἔχουμε μέ ἀκρίβεια ὑπολογίσει τά εἰς βάρος τοῦ λαοῦ μας τεκταινόμενα ὑπό τῶν τραπεζῶν αὐτές τίς ἡμέρες, ἔγιναν ἀπό τούς ἐγκρίτους ὁμιλητές μας ἐκτενεῖς ἀναφορές στό δικτατορικό νεοταξικό καθεστώς τῶν τραπεζῶν. Ἀπεριόριστη καί ἄκρως ὑπερβολική εἶναι ἡ «συμπάθεια» τῶν φίλων καί ἑταίρων μας Εὐρωπαίων πρός ἐμᾶς! Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, φαίνεται ὁλοκάθαρα ἡ ἀμηχανία καί ἡ ἀδυναμία τῶν δικῶν μας κυβερνητῶν νά εἶναι κύριοι τοῦ ἑαυτοῦ τους καί τῶν ὁριακῶν περιστάσεων πού ζοῦμε.

Ἡ δοκιμασία πού ἐπιτρέπει ὁ ἐν Τριάδι Θεός εἶναι ἀπό τίς κρισιμότερες πού διερχόμαστε ὡς ἑλληνικός λαός. Ἡ λύπη εἶναι βαθύτατη στίς ψυχές μας, ὁ ἐσωτερικός πόλεμος εἶναι ἀσφυκτικός, ἀφοῦ εἶναι ὁ δαιμονικός πόλεμος τῆς Νέας Ἐποχῆς ἐναντίον τῶν Ὀρθοδόξων.

Μαίνεται ὁ διάβολος. Ἡ συμπεριφορά τῶν κεντρικῶν τραπεζιτῶν εἶναι ἐξευτελιστική πρός τούς Ἕλληνες. Μᾶς στήνουν στό ἐκτελεστικό ἀπόσπασμα, στίς οὐρές ἔξω ἀπό τίς τράπεζες, γιά νά κάμψουν τό ὁμολογιακό φρόνημα ὑπομονῆς - ἡρωϊσμοῦ τοῦ ὀρθοδόξου γηραιοῦ καί ὄχι μόνο, ἕλληνα πολίτη. Καί ὅμως στίς ἀτέλειωτες οὐρές, τό σύνολο τῶν ὑπομονετικῶς καρτερούντων προσεύχονται μέ τή νοερά προσευχή, ἀνταλλάσσουν κάποιες κουβέντες παρηγοριᾶς καί ἀναμένουν ἀξιοπρεπῶς νά πάρουν τά ψίχουλα, ἀπό ὅσα μᾶς ἄφησαν τά γνωστά ἀρπακτικά ἐπί χρόνια.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν ἐπιθυμεῖ ταπεινῶς νά παρακαλέσει ὅλους τούς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς καί τίς ἀδελφές νά ἀρχίσουμε ὅλοι μας ἐντατικότερη προσευχή μέχρι τό τέλος τῆς ἑπόμενης ἑβδομάδος. Μποροῦμε νά συναντιώμαστε στήν κατ' ἰδίαν μας προσευχή κατά τό διάστημα 11-1 τά μεσάνυχτα, ὅπως ἔχει προτείνει καί ἕτερος πρεσβύτερος ἀδελφός ἤ πολύ ἐνωρίς τό πρωΐ. «Βασιλεῦ οὐράνιε», τό «Πάτερ ἡμῶν», ἡ πρωινή προσευχή ἤ τό «Μικρό Ἀπόδειπνο» καί ἕνα κομβοσχοίνι τῶν τριακοσίων κόμβων θά εἶναι πολύ εὐάρεστα τῷ Κυρίῳ. Ὅσοι ψηφίσουν τό ὄχι ἀσφαλῶς θά ἔχουν στό νοῦ τους τή μέχρι τώρα σκληρή καταπίεση τῶν μνημονίων πού μᾶς ἐπέβαλε στανικά ἡ Νέα Ἐποχή μέ τά ὄργανά της καί ὅσα ἐπί πλέον σκληρότερα θά μᾶς ἐπιβάλει. Ἀλλά οὔτε τό ΝΑΙ οὔτε τό ΟΧΙ θά μᾶς σώσει ἀφοῦ ἡ Νέα Ἐποχή μέ τήν ἀντίχριστη κυριαρχία της ἔχει μπερδέψει ὅλη τήν πολιτική κατάσταση καί τούς πολιτικούς μας ἄρχοντες. Κανείς ὀρθόδοξος χριστιανός νά μήν ὑβρίζει κανένα τῶν κυβερνητῶν μας, γιά νά εἰσακουσθεῖ ὡς ἄκακη ἡ διάπυρη προσευχή μας. Προσευχή ἐκτενής πρός τόν Ὕψιστο γιά νά φωτίσει καί τούς ἐδῶ πολιτικούς μας καί τούς ξένους, ὥστε μέ τήν ἔγνοια καί προστασία τοῦ Κυρίου μας νά γυρίσουν τά κάτω πάνω. Ἄς ἐπικαλούμαστε τήν Κραταιά Προστασία τῆς Κυρίας Θεοτόκου καί τίς ἅγιες εὐχές τῶν μεγάλων ἁγίων τῆς ἐποχῆς μας Πορφυρίου, Παϊσίου καί Ἰακώβου καί τή θαυματουργική καί πάνσοφη παρά Κυρίου βοήθεια!

Διά τήν Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν
ἐλάχιστος ἐν πρεσβυτέροις

Ἀρχιμ. π. Σαράντης Σαράντος
ἐφημέριος Ἱ.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου.

πηγή

orthros

Αγνωστες οι βουλές του Θεού!

Στο Γένισεικ ο επίσκοπος Λουκάς επρόκειτο να λειτουργήσει και ήλθε στο σαλόνι του διαμερίσματος, που είχε πρόχειρα διαμορφώσει σε ναό. Μπαίνοντας στο σαλόνι, βλέπει ξαφνικά απέναντί του έναν άγνωστο ηλικιωμένο μοναχό. Ο μοναχός μόλις τον αντίκρισε ξαφνιάστηκε, πάγωσε! Σάστισε τόσο πολύ που ούτε καν υποκλίθηκε μπροστά στον επίσκοπο. Πέρασαν λίγα λεπτά σιωπής και κάπως συνήλθε.
Ο επίσκοπος Λουκάς τον πλησίασε και τον ρώτησε:
- Ποιος είσαστε και από που ήρθατε;
Ο μοναχός απάντησε:
- Σεβασμιώτατε, είμαι ο μοναχός Χριστόφορος και ήρθα από το Κράσνιαρσκ. Οι εκκλησίες εκεί έχουν καταληφθεί από τους σχηματικούς και οι πιστοί δεν θέλουν να πηγαίνουν με τους άπιστους ιερείς. Αποφάσισαν λοιπόν να με στείλουν στην πόλη Μίνουσικ, 300 χιλιόμετρα νότια από το Κρασνογιάρσκ, σ΄ έναν ορθόδοξο επίσκοπο να με χειροτονήσει ιερέα. Όμως τα πράγματα μου ήρθαν κάπως παράξενα. Μια φωνή μέσα μου και μια ανεξήγητη δύναμη με ωθούσε να έρθω εδώ.
Ο επίσκοπος Λουκάς απόρησε και τον ξαναρώτησε:
- Και γιατί ξαφνιάστηκες και σάστισες όταν με ειδές;
Η απάντηση του μονάχου Χριστοφόρου άφησε έκπληκτο τον επίσκοπο:
- Μα πως να μην ξαφνιαστώ; Πριν 10 χρόνια είδα ένα όνειρο, το όποιο έμεινε ολοζώντανο στη μνήμη μου, σαν να το βλέπω τώρα. Είδα πως ήμουν σε ένα ιερό ναό κι ένας άγνωστος σε μένα αρχιερέας με χειροτόνησε ιερομόναχο. Μόλις μπήκατε μέσα εδω και σας αντίκρυσα, σας αναγνώρισα. Είσαστε αυτός που πριν δέκα χρόνια είδα σ΄ αυτό το όνειρο!
Ο μοναχός Χριστόφορος συγκινημένος έκανε εδαφιαία μετάνοια στον έκπληκτο επίσκοπο. Εκείνος διέκρινε καθαρά το Χέρι του Θεού στο θαυμαστό αυτό γεγονός και χειροτόνησε το μοναχό Χριστόφορο σε διάκονο και έπειτα σε ιερέα στέλνοντάς τον να ποιμάνει κάτω από τόσες αντίξοες συνθήκες τον πιστό λαό του Θεού.
«Δέκα χρόνια πριν, όταν με είχε δει ο μοναχός Χριστόφορος, εγώ ήμουν ένας δημόσιος χειρουργός στο Ζάλεσκι και δεν σκαφτόμουν ούτε την ιεροσύνη, ούτε πολύ περισσότερο την αρχιεροσύνη. Για τον Κύριο όμως, τότε είχα ήδη γίνει επίσκοπος. "Άγνωστοι οι Βουλαί του Κυρίου"».,

Απολυτίκιον

Νέον άγιον, του Παρακλήτου, σε ανέδειξεν, Λουκά η χάρις, εν καιροίς διωγμών τε και θλίψεων· νόσους μεν ως ιατρός εθεραπεύσας, και τας ψυχάς ως ποιμήν καθοδηγήσας· πάτερ τίμιε, εγγάμων τύπος και μοναστών, πρέσβευε σωθήναι τας ψυχάς ημών.

                                                              Κοντάκιον
Ανεδείχθης ήλιος, νυκτί βαθεία διωγμού, μακάριε, διό και θάλπος νοητόν το εκ Θεού συ εξέχεας χειμαζομένοις, Λουκά πανσεβάσμιε.
  Από το βιβλίο του Αγίου Λουκά - ένας Άγιος Ποιμένας και γιατρός χειρούργος!

Mην αποκάμεις, μην ολιγοψυχείς, μην απελπίζεσαι

Τώρα που ήλθαν οι πολλές θλίψεις πάνω σου, μην αποκάμεις, μην ολιγοψυχείς, μην απελπίζεσαι, αλλά σήκω πάνω, ανορθώσου, και προπαντός ήλπισε, γιατί στον καιρό του πόνου η προσευχή σου γίνεται περισσότερο αγία και η ευλογία του Θεού μεγαλύτερη.

Είτε λοιπόν οι θλίψεις προέρχονται από την αδικία και την πονηριά των συνανθρώπων που μας περιβάλλουν, είτε προέρχονται από την κακία των δαιμόνων, είτε από τα δικά μας λάθη και τον δικό μας κακό χαρακτήρα, από τις αδυναμίες και τα πάθη μας, εμείς θα γονατίζουμε και θα προσευχόμαστε.

Θα φωνάξουμε παρακαλώντας τον Θεό να μας επισκιάσει, να μας σκεπάσει με τη Χάρη Του, να μας λυτρώσει και να μας ελεήσει...

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Πρέπει να προσευχόμαστε με πίστη για κάθε ζήτημα και να κάνουμε υπομονή, και ο Θεός θα μιλήσει

- Γέροντα, μένει ψυχρή η καρδιά μου στην προσευχή.
-Είναι γιατί ο νους δεν δίνει τηλεγράφημα στην καρδιά. Ύστερα στην προσευχή χρειάζεται να εργασθεί κανείς· δεν μπορεί από την μια στιγμή στην άλλη να φθάσει σε κατάσταση, ώστε να μη φεύγει καθόλου ο νους του. Θέλει υπομονή. Βλέπεις, άλλος χτυπάει την πόρτα, ξαναχτυπάει, περιμένει, και μετά ανοίγει η πόρτα. Εσύ θες να χτυπήσεις μια και να μπεις μέσα. Δεν γίνεται έτσι.
Στην προσευχή χρειάζεται επιμονή. «Και παρεβιάσαντο αυτον» (Λουκ. 24, 25), λέει το Ευαγγέλιο για τους δύο Μαθητές που συνάντησαν τον Χριστό στον δρόμο προς Εμμαούς. Έμεινε ο Χριστός μαζί τους, γιατί είχαν μια συγγένεια με τον Χριστό και το δικαιούνταν. Είχαν ταπείνωση, απλότητα, καλοσύνη, θάρρος με την καλή έννοια, όλες τις προϋποθέσεις, γι' αυτό και ο Χριστός έμεινε μαζί τους.
Πρέπει να προσευχόμαστε με πίστη για κάθε ζήτημα και να κάνουμε υπομονή, και ο Θεός θα μιλήσει. Γιατί, όταν ο άνθρωπος προσεύχεται με πίστη, υποχρεώνει τον Θεό κατά κάποιο τρόπο για την πίστη του αυτή να του εκπληρώσει το αίτημά του. Γι' αυτό, όταν ζητούμε κάτι από τον Θεό, να μη «διακρινώμεθα» και θα εισακουσθούμε. «Να έχετε πίστη χωρίς να διακριθείτε» (Ματθ. 21, 21), είπε ο Κύριος. Ο Θεός ξέρει να μας δώσει αυτό που ζητούμε, ώστε να μη βλαφτούμε πνευματικά.
Μερικές φορές ζητούμε κάτι από τον Θεό, αλλά δεν κάνουμε υπομονή και ανησυχούμε. Αν δεν είχαμε δυνατό Θεό, τότε να ανησυχούσαμε. Αλλά αφού έχουμε Θεό Παντοδύναμο και έχει πάρα πολλή αγάπη, τόση που μας τρέφει και με το Αίμα Του, δεν δικαιολογούμαστε να ανησυχούμε.
Μερικές φορές δεν αφήνουμε ένα δύσκολο θέμα μας στα χέρια του Θεού, αλλά ενεργούμε ανθρώπινα. Όταν ζητούμε κάτι από τον Θεό και κλονίζεται η πίστη μας και θέλουμε να ενεργήσουμε ανθρωπίνως στα δυσκολοκατόρθωτα, χωρίς να περιμένουμε την απάντηση στο αίτημά μας από τον Θεό, είναι σαν να κάνουμε αίτηση στον βασιλέα Θεό και την παίρνουμε πίσω, την ώρα που Εκείνος απλώνει το χέρι Του, για να ενεργήσει.
Τον παρακαλούμε πάλι, αλλά και πάλι κλονίζεται η πίστη μας και ανησυχούμε και επαναλαμβάνουμε το ίδιο. Έτσι διαιωνίζεται η ταλαιπωρία μας. Κάνουμε δηλαδή σαν εκείνον που κάνει μια αίτηση στο Υπουργείο και ύστερα από λίγο μετανιώνει και την αποσύρει. Ξαναμετανιώνει, την υποβάλλει· μετά από λίγο πάλι την αποσύρει. Η αίτηση όμως πρέπει να μείνει, για να παίρνει την σειρά της.

Άγιος Παΐσιος ο Αγειορίτης

Αγιοι Ανάργυροι, Κοσμάς και Δαμιανός...οι Ρωμαίοι!

Υπάρχουν τρία ζεύγη Αγίων Αναργύρων. Και στα τρία αυτά ζευγάρια τα ονόματα αυτών είναι Κοσμάς και Δαμιανός. Όλοι τους ασκούσαν την ιατρική χωρίς να δέχονται ανταλλάγματα για τις υπηρεσίες τους και αυτός είναι ο λόγος που καλούνται Ανάργυροι.
Το παρακάτω κείμενο αναφέρεται στους Αγίους Αναργύρους Κοσμά και Δαμιανό τους Ρωμαίους, όπου η μνήμη τους τιμάται κατ' έτος στις 1 Ιουλίου.

Οι Άγιοι Ανάργυροι Κοσμάς και Δαμιανός οι Ρωμαίοι, οι οποίοι έζησαν την εποχή πού αυτοκράτορας των Ρωμαίων ήταν ο Κάρυνος, ήταν γιατροί στο επάγγελμα και παρείχαν ιάσεις σε όλους όσους είχαν ανάγκη, και για αντάλλαγμα δεν έπαιρναν χρήματα, αλλά το μόνο πού ζητούσαν ήταν να πιστέψουν στον Χριστό. Κάποιοι όμως καλοθελητές διέβαλαν τούς αγίους στον αυτοκράτορα και του είπαν ότι οι θεραπείες και τα θαύματα πού επιτελούσαν τα έκαναν με μαγικές τέχνες.
Τότε οι Άγιοι Ανάργυροι επειδή δεν ήθελαν να πάνε άλλους αντί αυτών στον αυτοκράτορα, προσήλθαν μόνοι τους ενώπιον του και ο Καρίνος προσπάθησε να τούς μεταπείσει να αρνηθούν τον Χριστό.
Εκείνοι όμως όχι μόνο δεν αρνήθηκαν την πίστη τους, αλλά κατάφεραν να μεταπείσουν και να αλλάξουν και τον ίδιο τον αυτοκράτορα, αφού και ο ίδιος δέχτηκε τις θεραπευτικές τους ιάσεις. Συγκεκριμένα, όταν ο Καρίνος ανέκρινε τούς Αγίους, μετατοπίστηκε η θέση του προσώπου του και στράφηκε προς την ράχη του.
Αμέσως τότε οι Άγιοι τον θεράπευσαν με την προσευχή τους στον Χριστό. Εξαιτίας αυτού του θαύματος, πίστεψαν στον Χριστό όσοι βρίσκονταν εκείνη την στιγμή μπροστά σ' αυτό πού συνέβη και ο ίδιος ο Αυτοκράτορας τούς έστειλε πίσω στους συγγενείς τους με μεγάλες τιμές.
Αργότερα όμως, μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα, οι Άγιοι φθονήθηκαν από τον ίδιο τον δάσκαλο που τούς είχε μάθει την ιατρική επιστήμη, γιατί είχαν αποκτήσει μεγάλη δόξα και φήμη. Γι' αυτό τον λόγο τούς ανέβασε σε κάποιο όρος για να μαζέψουν δήθεν κάποια βότανα και εκεί τούς επιτέθηκε με πέτρες και τούς θανάτωσε.

                   
                 Απολυτίκιον. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.

Ως θείοι θεράποντες, και ιατήρες βροτών, ανάργυρον βλύζετε, την θεραπείαν ημίν, Ανάργυροι ένδοξοι, όθεν τους προσιόντας, τη σεπτή υμών σκέπη, ρύσασθε νοσημάτων, και παθών ανιάτων, Κοσμά και Δαμιανέ, Ρώμης βλαστήματα.