28 ΟΚΤΩΒΡΊΟΥ - Τι κι αν οι εχθροί ήταν πολλαπλάσιοι και είχαν καλύτερα όπλα;

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΝΕ ΣΑΝ ΗΡΩΕΣ.ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΠΟΛΕΜΑΝΕ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ

Κάθε χρόνο τιμούμε την 28^η Οκτωβρίου 1940, την ημέρα που γράφτηκε μία ακόμη χρυσή σελίδα της ένδοξης ιστορίας του Ελληνισμού.

Είναι η ημέρα που οι Έλληνες είπαν το "ΟΧΙ" στους Ιταλούς του Μουσολίνι και σε κάθε εχθρική επιβουλή εναντίον της πατρίδας.

Στις χιονισμένες βουνοκορφές της Πίνδου επαναλήφθηκε το "Μολών Λαβέ" του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, η απόφαση του Κων/νου Παλαιολόγου να πεθάνει μαχόμενος παρά να παραδώσει την Πόλη και το "Ελευθερία ή Θάνατος του" '21.

Προστέθηκε ένας ακόμη κρίκος στη μακραίωνη και αδιάσπαστη ιστορική συνέχεια και παράδοσή μας.

Στη χώρα των Ηρώων παίχθηκε μία ακόμη σκηνή του αιώνιου έργου με θέμα την ελευθερία και πρωταγωνιστές τους Έλληνες.

Πολλοί τότε θεώρησαν το "ΟΧΙ" των Ελλήνων ως αποκοτιά και άσκοπη θυσία σε μια εποχή όπου οι δυνάμεις της ναζιστικής Γερμανίας και των συμμάχων τους είχαν κυριαρχήσει σ' όλη σχεδόν την Ευρώπη.

Αλλά οι Έλληνες για άλλη μία φορά ήταν συνεπείς στη συνάντησή τους με τη γεμάτη αίμα και θυσίες ιστορία τους. Δε φοβήθηκαν τις σιδηρόφρακτες στρατιές των εχθρών και πολέμησαν υπέρ βωμών και εστιών.

Απέδειξαν ότι η ανθρώπινη ψυχή όταν είναι σταθερά προσανατολισμένη σε ηθικές αξίες κι όχι σε εφήμερες υλικές κατακτήσεις, μπορεί και ξεπερνά τους κινδύνους και τις δυσκολίες. Η ελευθερία δεν κερδίζεται με τα όπλα αλλά με της καρδιάς το πύρωμα.

Τι κι αν οι εχθροί ήταν πολλαπλάσιοι και είχαν καλύτερα όπλα;

Οι Έλληνες νίκησαν αποδεικνύοντας ότι η ιστορία δεν υπακούει στην κοινή λογική και δε γράφεται με αριθμούς αλλά με τη μεγαλοσύνη της ψυχής.

Οι Ευρωπαίοι και όλος ο κόσμος υποκλίνονται στο ελληνικό μεγαλείο και λένε χαρακτηριστικά: "Από τώρα και μπρος, οι γενιές που θα έρχονται, θα διδάσκονται ότι και πάλι οι λίγοι Έλληνες ξανάσωσαν με τις θυσίες τους τον ευρωπαϊκό πολιτισμό.  Και στο εξής, δεν θα λένε ότι οι Έλληνες πολέμησαν σαν ήρωες αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες".

Κοντά στον απαράμιλλο ηρωισμό των πολεμιστών δεν πρέπει να λησμονούμε και την ηρωική Ελληνίδα που στάθηκε άξια κουβαλώντας εφόδια στο μέτωπο και προσφέροντας ανακούφιση στους τραυματίες.

Η πολυτραγουδισμένη Ελληνίδα μάνα ξενυχτούσε πλέκοντας μάλλινα για τα παιδιά της Ελλάδας και υπέμενε με περηφάνεια τους κινδύνους του πολέμου.

Έχουν περάσει χρόνια από τότε που γράφτηκε το έπος του '40 και είναι φυσικό ο χρόνος να επιδρά καταλυτικά στη μνήμη μας με αποτέλεσμα τα ιστορικά γεγονότα να ξεμακραίνουν και να χάνουν τη λάμψη τους.

Μπορεί, σήμερα το "ΟΧΙ" ν' ακούγεται εξασθενημένο και ο τυπικός εορτασμός της επετείου κάθε χρόνο να κουράζει.

Μπορεί όλοι οι λόγοι που εκφωνούνται ν' ακούγονται ως ανιαροί και ανούσιοι επειδή εμείς οι νεότεροι απολαμβάνουμε την ελευθερία χωρίς να έχουμε γευθεί στερήσεις, κακουχίες και σκλαβιά.

Το μήνυμα όμως της 28ης Οκτωβρίου ακόμη και σήμερα παραμένει διδακτικό, διαχρονικό και επίκαιρο: δε δικαιούμαστε να λησμονούμε αυτούς που με τη θυσία τους, μας έδειξαν το δρόμο της αρετής: ότι δηλαδή η ζωή έχει νόημα και αξία μόνο όταν τη ζούμε ελεύθεροι.

Οφείλουμε να συντηρούμε την ιστορική μας μνήμη αντιστεκόμενοι στη φθορά του χρόνου και τις "Σειρήνες" της καταναλωτικής εποχής μας.

Οφείλουμε να μελετούμε και να γνωρίζουμε την ιστορία μας ώστε να τεκμηριώνουμε τις απαντήσεις μας σ' αυτούς που την αμφισβητούν.

Οφείλουμε όχι μόνο με λόγια αλλά κυρίως με πράξεις να διαφυλάττουμε τις πολύτιμες παρακαταθήκες των παππούδων μας.

Να πράττουμε δηλαδή το καθήκον μας προς την πατρίδα και να υπερασπίζουμε καθημερινά τις ανθρώπινες αξίες βιώνοντας ουσιαστικά τις αρχές της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της ισότητας και της ομόνοιας.

Η 28η Οκτωβρίου είναι εορτή της ελευθερίας.

Σήμερα, λοιπόν ας αποδώσουμε έναν ελάχιστο φόρο τιμής στους παππούδες μας αναλογιζόμενοι το μέγεθος της προσφοράς τους σε μας, τους νεότερους.

Ας κρατήσουμε τη θυσία τους σαν ακριβό φυλαχτό βαθιά μέσα στην καρδιά μας και σαν πολύτιμο μάθημα που δε βρίσκεται γραμμένο σε κάποιο βιβλίο αλλά χαραγμένο στη μνήμη μας.

Τιμή και δόξα πρέπει στους αντρειωμένους.

http://www.koufogiannis.freeservers.com/istoria13.htm

Χάριν της ιστορικής αλήθειας πρέπει να επιβεβαιώσω ότι μόνο οι Έλληνες, απ' όλους τους αντιπάλους που μας αντιμετώπισαν, πολέμησαν με το μεγαλύτερο θάρρος και περισσότερο αψήφισαν το θάνατο.."

Adolph Ηitler
(Από ομιλία του στο Reichstag στις 4 Μαΐου 1941)


Η λέξη ηρωϊσμός φοβάμαι οτι δεν αποδίδει στο ελάχιστο τις πράξεις αυτοθυσίας των Ελλήνων, οι οποίες ήταν ο καθοριστικός παράγοντας
για τη νικηφόρα έκβαση της κοινής προσπάθειας των εθνών, κατά τη διάρκεια του Β' ΠΠ, για την ανθρώπινη ελευθερία και την αξιοπρέπεια. Εάν δεν ήταν η ανδρεία των Ελλήνων και το θάρρος τους, η έκβαση του Β' ΠΠ θα ήταν ακαθόριστη."

Winston Churchill (Παραφρασμένο από μια από τις ομιλίες του στο βρετανικό Κοινοβούλιο στις 24 Απριλίου 1941)
Λυπάμαι επειδή γερνώ και δεν θα ζήσω πολύ για να ευχαριστήσω τους Έλληνες, των οποίων η αντίσταση ήταν αποφασιστική για το Β' ΠΠ."



JosephStalin
(Από μια ομιλία στο ραδιοσταθμό της Μόσχας στις 31 Ιανουαρίου 1943 μετά από τη νίκη του Stalingrad και τη συνθηκολόγηση της 6ης γερμανικής στρατιάς υπό τον στρατηγό Von Paulus).
Δεν θα ήταν υπερβολή να πω οτι η Ελλάδα ανέτρεψε τα σχέδια της Γερμανίας στην ολότητά τους και την ανάγκασε να αναβάλει την επίθεση στη Ρωσία για έξι εβδομάδες.
Αναρωτιόμαστε ποιά θα ήταν θέση της Σοβιετικής Ένωσης χωρίς την Ελλάδα."

 Sir Harold Leofric George Alexander

(Βρετανός στρατηγός κατά τη διάρκεια του Β' ΠΠ -
παράφραση από μια ομιλία του στο βρετανικό Κοινοβούλιο στις 28 Οκτωβρίου 1941)

"Είμαι ανίκανος να δώσω το κατάλληλο εύρος της ευγνωμοσύνης που αισθάνομαι για την ηρωϊκή αντίσταση του λαού και των ηγετών της Ελλάδας."
 Charles de Gaul 
(Από μια ομιλία του στο γαλλικό Κοινοβούλιο μετά από το τέλος του Β' ΠΠ).
"Η Ελλάδα είναι το σύμβολο της βασανισμένης, ματωμένης αλλά ζωντανής Ευρώπης. Δεν ήταν ποτέ μια ήττα τόσο αξιότιμη για εκείνους που την υπέστησαν."
  Maurice Schumann Υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας 1969-1973, μέλος της γαλλικής ακαδημίας 1974
(Από ένα μήνυμα που απηύθυνε από το BBC του Λονδίνου στους υποδουλωμένους λαούς της Ευρώπης στις 28 Απριλίου 1941, η ημέρα που ο Ηitler κατέλαβε την Αθήνα μετά από έξι μηνών πόλεμο ενάντια στο Μussolini και έξι εβδομάδες ενάντια στο Ηitler).
Ο πόλεμος με την Ελλάδα απέδειξε ότι τίποτα δεν είναι σίγουρο στα στρατιωτικά και ότι πάντα μας περιμένουν εκπλήξεις."
Benito Mussolini
(Από ομιλία της 10/5/1941)
"Στην 28η Οκτωβρίου 1940 στην Ελλάδα δόθηκε μια προθεσμία τριών ωρών για να αποφασίσει σχετικά με τον πόλεμο ή την ειρήνη, αλλά ακόμα κι αν δίνονταν τρεις ημέρες ή τρεις εβδομάδες ή τρία έτη, η απάντηση θα ήταν η ίδια. Οι Έλληνες δίδαξαν την αξιοπρέπεια στο πέρασμα των αιώνων. Όταν όλος ο κόσμος έχασε την ελπίδα του, οι Έλληνες τόλμησαν να αμφισβητήσουν το αήττητο του γερμανικού τέρατος, υψώνοντας απέναντι του το υπερήφανο πνεύμα της ελευθερίας."



 Franklin D Roosevelt,
Πρόεδρος ΗΠΑ 1933 - 1945
Η ηρωική προσπάθεια των Ελλήνων... Ενάντια στην επίθεση της Γερμανίας, αφού νίκησαν τόσο βροντερά τους Ιταλούς στην προσπάθειά τους να εισβάλουν
στο ελληνικό χώμα, γέμισε τις καρδιές των αμερικανών με ενθουσιασμό και κίνησε την συμπάθεια τους. 

 

1940...Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ

Το χιόνι έπεφτε ασταμάτητα και ο βοριάς σφύριζε μανιασμένα.
Μέσα σ' αυτή τη χιονοθύελλα, ένας στρατός προχωρούσε αποφασιστικά... σκαρφάλωνε σ' απότομες πλα­γιές...Κατέβαινε γκρεμούς...βάδιζε ασταμάτητα και κουβαλού­σε στη ράχη του μεγάλο φορτίο.
Ένα μικρό φαρμακείο, μια στρατιωτική κουβέρτα, ένα ζευγάρι κάλτσες, μια φανέλα. Αλλά και τ' όπλο του με την ξιφολόγχη και τα φυσίγγια... Παρ' όλο το βάρος, το χιόνι και τις λάσπες... συνέχιζε τη δύσκολη πορεία του και μόνο σαν έβρισκε κάποιο χάλασμα, ή κανένα προφυλαγμένο βράχο, σταμα­τούσε λίγο, για να ξεκουραστεί.
Μέσα σ' αυτές τις φοβερές συν­θήκες τα παλικάρια στον ιστορικό πό­λεμο του '40, έγραψαν αθάνατες σελίδες ηρωισμού και θυσίας, πάνω στα Βορειοηπειρωτικά βουνά.
Αυτοί οι ήρωες σκαρφάλωσαν στις κορυφές του Ιβάν, της Μοράβας... κι ήταν η νίκη τους θρίαμβος! Πολε­μούσαν με τις σιδηρόφρακτες στρατιές του εχθρού και... νικούσαν.
Μαζί με τον ένδοξο ελληνικό στρα­τό ήταν και κάποιος σεμνός λευίτης, ο π. Αλέξιος. Ο ευσεβής ιερέας τριγυρνούσε ανάμεσα στους στρατιώτες, πάντα ακούραστος.
Σαν αληθινός πατέρας προ­σπαθούσε συνεχώς να τους συμπαρα­στέκεται, να τους ενισχύει, να διατη­ρεί στις ψυχές τους άσβεστη τη φλό­γα της πίστης στον Θεό και της αγά­πης στην Πατρίδα.
Παντού ο π. Αλέξιος, ακόμα και στην πρώτη γραμμή. Εκεί, που οι αν­δρείοι πολεμιστές, ρίχνονταν στη μάχη με την ξιφολόγχη στα χέρια! Εκεί!
Έτσι και κείνο το πρωί ξεκίνησε ο π. Αλέξιος, να συναντήσει το λόχο, που είχε στρατοπεδεύσει ψηλά, σε μια απόμερη πλαγιά. Σε λίγες μέρες ε­τοιμαζόταν για τη μεγάλη του επίθεση. Το χιόνι έπεφτε πυκνό και σε δυο βήματα απόσταση δε μπορούσες να διακρίνεις άνθρωπο.
-Που, θα πας, παππούλη; του φώ­ναξε ο Συνταγματάρχης. Θα χαθείς μέσα στα χιόνια.
-Έχω, παιδί μου, την Παναγιά μαζί μου, απάντησε. Κι έβγαλε από τ' αμπέχονο την εικόνα της Παναγιάς.
-Αύριο τα παιδιά θα ριχτούν στη μάχη. Πρέπει να τα ενισχύσω, με τη Χάρη του Θεού.
-Ο Θεός μαζί σου!
Ο ιερέας βάδιζε ώρες μέσα στα χιονοσκέπαστα, δύσβατα μονοπάτια. Τέλος έφτασε εκεί ψηλά, που στρα­τοπέδευε ο λόχος.
Τ' αντίσκηνα ήταν κρυμμένα κάτω από τα χιονισμένα δέντρα. Σήμανε σωστός συναγερμός, σαν τον αντίκρισαν οι στρατιώτες. Έ­τρεξαν, τον σήκωσαν στα χέρια και τον έφεραν στη σκηνή του λοχαγού.
-Πάτερ μου, φώναξε κατάπληκτος ο λοχαγός, πώς έφτασες ως εδώ πάνω;
-Μην ανησυχείς, παιδί μου, απά­ντησε ήρεμα ο π. Αλέξιος. Η Παναγιά με προστάτευσε.
Ο αξιωματικός θαύμασε την πίστη του σεβάσμιου ιερέα. Πολλές φορές στο Σύνταγμα, μιλούσαν γι' αυτή και για τα θαύματα, που ζούσαν κοντά του.
Λίγο αργότερα, συγκεντρώνεται όλος ο λόχος. Τους μιλάει μ' αγάπη και ενδυναμώνει το πατριωτικό τους αίσθημα.
«Σε σας έλαχε η μεγάλη τιμή, να υπερασπίζετε σήμερα τα ιερά και τα όσια της Πατρίδας μας...».
Τους προετοιμάζει ακόμα για την αυριανή Θ. Λειτουργία και Θ. Κοινωνία. Τα παλικάρια αποθέτουν στα πόδια του Εσταυρωμένου ότι βάραινε τη νεανική τους ψυχή.
Την άλλη μέρα πρωί-πρωί, ετοι­μάζονται για το Ιερό Μυστήριο.
-Να πάμε στο ξέφωτο, λέει στο Λοχαγό ο π. Αλέξιος. Εκεί θα είμαστε ασφαλείς.
Ο αξιωματικός τρόμαξε.
-Όχι πάτερ μου, θα γίνουμε στόχος στα αεροπλάνα. Είναι πολύ επικίνδυνο. Να μείνουμε εδώ, ανάμεσα στ' αντί­σκηνα.
Όμως παράξενο, ο πατήρ Αλέξιος δεν υποχώρησε.
Άρχισε η Θ. Λειτουργία.
Πλησίαζε να τελειώσει. Λίγο πριν τα παλικάρια προσέλθουν στο Ποτήριο της Ζωής, φάνηκε στον ορίζοντα ένα σμήνος από εχθρικά αεροπλάνα.
«Θεέ μου», προσευχήθηκε σιωπηλά ο ιερέας, «πρόλαβε το κακό, μην πάρω στο λαιμό μου τόσα παλικάρια».
Τ' αεροπλάνα έφτασαν και άρχισαν μανιακά να βομβαρδίζουν τ' αντίσκηνα. Στο ξέφωτο απλώθηκε ένα λευκό σύν­νεφο, που σκέπασε τα πάντα. Τις στιγμές αγωνίας διαδέχτηκαν στιγμές χαράς
Ένας λόχος ολόκληρος γονατιστός προσευχόταν πάνω στο χιόνι. Τώρα ευχαριστούσε για την ανέλπιστη σω­τηρία του.
Ακόμα ευχαριστούσε θερμά τον Πλάστη και Πατέρα του για τον άγιο αυτό λευίτη που του 'χε στείλει, σαν θείο δώρο, για να του συμπαρασταθεί στις δύσκολες αυτές στιγμές του πο­λέμου.
Όταν απομακρύνθηκαν τ' αερο­πλάνα, η Θ. Λειτουργία συνεχίστηκε.
Με απέραντη ευγνωμοσύνη στον Θεό πλησιάζουν τα ηρωικά παλικάρια και κοινωνούν.
Σε λίγο θα χυθούν σαν λιοντάρια στον εχθρό και θα θριαμβεύσουν ακόμα μια φορά!!!
Πηγή: Η ζωή του παιδιού (Μ. ΑΝΘΙΜΟΥ)

http://ierosnaosagandreou.blogspot.com/

Αγιος Δημήτριος (Ντιμίτρι Σαλούνσκι)

Αναφέρουμε τον Άγιο Δημήτριο, που παρουσιάστηκε σε όνειρο στο Πσκώφ της Ρωσίας, τον Οκτώβριο του 1965. Το θαύμα αυτό δεν μπόρεσε να το σκεπάση εντελώς ούτε ο αθεΐστικος τύπος της Ρωσίας.

Αναγκάσθηκε να γράψη γι' αυτό, έστω στεγνά και παραμορφωμένα. Το παραθέτουμε εδώ, όπως ακριβώς είναι γραμμένο στο βιβλίο μας " ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ ", που είναι μετάφραση επιστολής σταλμένης μέσα από τη Σοβιετική Ένωση ...

" Αγαπητοί μας,

Διαβάσαμε με συγκίνηση όλες τις λεπτομέρειες, πως βρέθηκαν στη νήσο του Αιγαίου Λέσβο τα λείψανα των Ελλήνων που μαρτύρησαν για το Χριστό. Εάν είναι δυνατόν στείλε μας την εικόνα (μικρή) του Αγίου και θαυματουργού Έλληνα μάρτυρος Ραφαήλ. Αυτά τα οποία μας γράφεις, ότι σχεδόν ολόκληρο το ελληνικό χωριό έβλεπε συχνά να τους παρουσιάζεται στον ύπνο τους ο ίδιος ο Άγιος και να τους προστάζη να σκάψουν, για να βρουν τα λείψανα τα δικά του και των μαρτυρησάντων μαζί του, μας προξένησαν μεγάλη εντύπωση.
Λέγαμε: - Μα είναι δυνατόν να παρουσιάζεται ο ίδιος ο Άγιος και μάλιστα σε αμαρτωλούς;
Μα πίστεψε μου, προτού περάσουν καν 7 ημέρες, τιμωρηθήκαμε για την ολιγοπιστία μας! Απο αδελφή μας, που μένει πλησίον του Πσκώφ, λάβαμε ένα γράμμα μαζί με αποκόμματα από τοπικές εφημερίδες. Και τώρα σας αντιγράφω από το γράμμα κατά λέξη:

 " Στις 26 του Οκτωβρίου αρχίσαμε προετοιμασίες για τους εορτασμούς της Οκτωβριανής Επαναστάσεως, γιατί θα έρχονταν πολλοί επίσημοι από διάφορα μέρη εδώ, για να επισκεφθούν τα μνημεία πεσόντων στον πόλεμο. Δουλέψαμε όλοι εθελοντικά και καθαρίσαμε τα ξηρά χόρτα και στρώσαμε τα δρομάκια με ψιλές πέτρες. Το βράδυ κοιμηθήκαμε στη λέσχη του χωριού, κάπου 45 γυναίκες, από τα γύρω χωριά. Πέσαμε σαν σκοτωμένες από την κούραση.

 Την νύκτα ξυπνά μια από μας και φωνάζει:
- Βοήθεια συντρόφισσες! Βλέπω εφιάλτες.

- Τι είδες: ρωτήσαμε όλες.

- Είδα ένα αστραφτερό νέο επάνω σε άλογο, που βάσταγε στα χέρια του ένα χρυσό ποτήρι. Ο καβαλάρης μου είπε:
- Κοίταξε αυτό το άγιο ποτήρι, που είναι γεμάτο με το αίμα του Χριστού, που θα σας φωτίση όλους και θα φέρει την αγάπη και ειρήνη.

Θέλησα να τον ρωτήσω: " Ποιός είσαι;" , μα δεν μπόρεσα.
Αλλά αυτός μου είπε:
" Να σκάψετε στο τάδε σημείο και θα μάθης ποιός είμαι!

Το όνειρο ήταν ολοφάνερο. Ύστερα ξαναπέσαμε να κοιμηθούμε. Αυτή τη φορά το ίδιο όνειρο είδαν 17 γυναίκες και κορίτσια  ( από αυτές 11 είναι κομματικά μέλη). Πάλι ο καβαλάρης! Πάλι το χρυσό ποτήρι, που έλαμπε στα χέρια του! Και πάλι πρόσταξε:
" Να σκάψετε εκεί, να μάθετε ποιός είμαι εγώ!!

Κάναμε συμβούλιο, Στην περιοχή μας δεν υπάρχει ούτε ένας παπάς. Σκεφθήκαμε να πάμε στο Λένινγκραντ. Πήγαμε. Αλλά παντού μας έκλεισαν τις πόρτες και μας κοροΐδεψαν, για τρελές και υστερικές. Τελικά κάποιος είπε να πάμε σε αρχαιολόγους. Πήγαμε. Αυτοί μας είπαν, πως μέχρι τώρα κανείς δεν έκαμε ανασκαφές βάσει ονείρων, και πως τα χρήματα του δημοσίου δεν είναι για πέταμα. Γυρίσμε απελπισμένες στο ξενοδοχείο μας. Στις 4 το πρωί, κτυπά το τηλέφωνο. Οι αρχαιολόγοι μας ζητούν! Με φωνές που τρέμουν, μας λέγουν να πάμε να τους ξαναβρούμε, με το πρώτο λεωφορείο. Ξαναπήγαμε. Αυτοί ήταν άνω κάτω. Είδαν το ίδιο όνειρο! Επάνω στο χρυσό ποτήρι ήταν η μορφή του Χριστού. Το πράγμα διαδόθηκε πλατιά Σχόλια στο τύπο, χλευασμοί, κοροϊδίες. Τα καταφέραμε όμως.

Έφυγε αποστολή από εργάτες και εθελοντές μαζί με αρχαιολόγους. Ύστερα από τρεις ημέρες βρέθηκαν τα πρώτα ερείπια. Ένα ολόκληρο συγκρότημα κάπου σαράντα εκκλησίες. Κάθε μέρα στον ύπνο τους όλοι έβλεπαν τον Άγιο καβαλάρη, που πρόσταζε:
- Σκάψτε! Σκάψτε! Σκάψτε!

Την τέταρτη νύκτα, όλοι κατόπιν συνεννοήσεως τον ρώτησαν:

- Ποίος είσαι;

Αγρίεψε ο Άγιος και φώναξε δυνατά:

- Μα δεν με ξέρετε; Είμαι ο ΝΤΙΜΙΤΡΙ ΣΑΛΟΥΝΣΚΙ ( ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ) και με έστειλε ο Χριστός κοντά σας, να σας φέρω και πάλι αγάπη και ειρήνη! Την 13 ημέρα, σκάβοντας, βρήκαμε επί τέλους τον μεγαλοπρεπή ναό του, την εικόνα του, καθώς και το Άγιο ποτήρι που βαστούσε στο χέρι ... Σάλος! Μεγάλος σάλος! Ως και ο τύπος έγραψε περί αυτού. Στεγανά όμως. Παραμορφωμένα. Αλλά όλοι μας τώρα ξέρουμε την αλήθεια ..."

 

Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης...Η Άλωση της εθνικής μας ταυτότητας

Στις 29 Μαίου κάθε χρόνο τιμούμε αυτούς που αγωνίσθηκαν και έπεσαν υπέρ Πίστεως και Πατρίδος στα τείχη της Βασιλεύουσας το 1453. Θυμόμαστε την υπερήφανη απάντηση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου προς τον Μωάμεθ τον Πορθητή, μία απάντηση που έρχεται να προστεθεί στη χορεία των πολλών ΟΧΙ του Ελληνισμού. Και διδασκόμαστε από τα γεγονότα μετά την Άλωση. Για να γίνει η Ιστορία δίδαγμα για το παρόν και το μέλλον πρέπει να μαθαίνουμε από τα παθήματα του Γένους και να αντλούμε δυνάμεις από τις ζωογόνες πηγές που κράτησαν όρθιους τους προγόνους μας. Που τους βοήθησαν να μην τουρκέψουν. Οι δυνάμεις αυτές, οι οποίες διατήρησαν την εθνική ταυτότητα και το αντιστασιακό πνεύμα των Ελλήνων, ήσαν η Ορθόδοξη Εκκλησία, η αγάπη για την Παιδεία και τα γράμματα, η Μεγάλη Ιδέα, η συνείδηση της συνέχειας και της διαχρονικότητας του Ελληνισμού, η αλληλεγγύη, ο θεσμός των κοινοτήτων, το εμπορικό μας δαιμόνιο. Όπως γράφει ο αείμνηστος Βρετανός Βυζαντινολόγος Στήβεν Ράνσιμαν: «Κατά τη διάρκεια της δουλείας η Ορθόδοξη Εκκλησία ήταν ο παράγοντας που διαφύλαξε τον Ελληνισμό. Αλλά και χωρίς την ηθική δύναμη του Ελληνισμού πιθανόν η Ορθοδοξία να είχε μαραζώσει» (στον επίλογο του βιβλίο του «Η Μεγάλη Εκκλησία εν αιχμαλωσία»).

Κατά τις τελευταίες δεκαετίες οι πνευματικές αυτές δυνάμεις, τα πολύτιμα εφόδια του Έθνους, πλήττονται και χλευάζονται από θορυβώδεις μειοψηφίες. Είτε στο όνομα του μαρξιστικού υλισμού, είτε χάριν της αποτυχημένης σε όλη την Ευρώπη πολυπολιτισμικότητας, είτε στον βωμό μιας νεοφιλελεύθερης και ισοπεδωτικής παγκοσμιοποιήσεως, η Πίστη μας, η γλώσσα μας, η Ιστορία μας, οι παραδόσεις μας και το αγωνιστικό μας πνεύμα υπονομεύονται συστηματικά και μάλιστα στις διάφορες βαθμίδες της Παιδείας. Η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών μας ανθίσταται, αλλά τα σχολικά βιβλία στις περισσότερες περιπτώσεις καλλιεργούν την αδιαφορία προς κάθε τι χριστιανικό και ελληνικό. Η Ιστορία γράφεται από αυτές τις μειοψηφίες με στόχο να μην δυσαρεστήσουμε τους Τούρκους. Για τα Θρησκευτικά γίνεται προσπάθεια να αποκοπούν από τη μάνα μας, την Ορθοδοξία, και να μετατραπούν σε έναν πολυπολιτισμικό χυλό που θα ονομάζεται «θρησκειολογικό μάθημα». Η γλώσσα των νέων μας αποτελείται από ένα φτωχό λεξιλόγιο. Ο θεσμός της οικογένειας χάνει την ιερότητά του και τείνει να αντικατασταθεί από σύμφωνα συμβιώσεως ατόμων διαφορετικού ή του ιδίου φύλου, τα οποία οδήγησαν άλλες κοινωνίες στον αλκοολισμό και στα ναρκωτικά. Η ιστορική συνέχεια του Ελληνισμού αμφισβητείται από βιβλία και τηλεοπτικά ντοκιμαντέρ, ενώ η τουρκολαγνεία επιβάλλεται μέσω τηλεοπτικών σειρών!

Μετά την Άλωση της Πόλης ο Ελληνισμός επιβίωσε με κρυφά και φανερά σχολειά, με Νεομάρτυρες, με κλεφταρματολούς. Σήμερα η αντίσταση στις εξωτερικές απειλές και στα σχέδια των νεογενιτσάρων γίνεται με θαυμαστό τρόπο από τη σιωπηλή πλειοψηφία. Εκεί που νομίζουν ορισμένοι ότι ο λαός καθεύδει ασχολούμενος με την καθημερινότητα, ακούεται βροντερή η φωνή του υπέρ της εθνικής μας αξιοπρέπειας, της πολιτιστικής μας ταυτότητας, των οσίων και ιερών. Με μαζικές διαμαρτυρίες αποτρέψαμε την παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας. Αντιδράσαμε στην προσπάθεια διαγραφής της Ορθοδοξίας από τις αστυνομικές μας ταυτότητες και κατ' επέκτασιν από την εθνική μας ταυτότητα. Επιτύχαμε την απόσυρση ανιστόρητων βιβλίων που αθώωναν τους Οθωμανούς και τους Νεοτούρκους. Στηρίξαμε τα αδέλφια μας στην Κύπρο και μπόρεσαν να αντιτάξουν το ΟΧΙ τους στο ρατσιστικό σχέδιο Ανάν.
Μετά την Άλωση του 1453 από τους Τούρκους η Μεγάλη Ιδέα και ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς ήταν το βάλσαμο που θεράπευε την εθνική μελαγχολία και έδινε μήνυμα ελπίδας στους υποδούλους. Σήμερα, σε εποχή ποικιλώνυμης κρίσης, ο αγώνας για τη διαφύλαξη της ελληνορθόδοξης ταυτότητας είναι απαραίτητος για να αποφύγουμε την εθνική κατάθλιψη.
Κωνσταντίνος Χολέβας- Πολιτικός Επιστήμων
πηγή
http://math-telos-agras.pblogs.gr/2013/05/h-alwsh-ths-ethnikhs-mas-taytothtas.html