Γέροντας Κύριλλος.Ιερά Μονή Οσίου Δαυίδ (φωτογραφίες απο την εξόδιο ακολουθία)

Ιερά Μονή Οσίου Δαυίδ  31-3-2012

 

 

Μεσίστιες οι σημαίες σήμερα στην Ιερά Μονή του Οσίου Δαυίδ στην Εύβοια.

Σήμερα το μοναστήρι κήδευε τον γέροντα του, τον παππούλη του όπως συχνά - πυκνά αποκαλούσαν τον γέροντα Κύριλλο.

  

Αρχιερείς, ιερείς, μοναχοί, κόσμος πολύς ήμασταν όλοι μαζεμένοι να χαιρετήσουμε τον γέροντα, τον παππούλη μας.

Να έχετε χαρά, να χαίρεστε μας έλεγε συχνά!

Ο δρόμος της επιστροφής του σώματος στη γή ξεκίνησε, η πομπή γύρισε δυο φορές γύρω από τον ναό και κατόπιν το σώμα ετάφη.

    Πρόσκαιρος είναι ο θρήνος του Χριστιανού που ελπίζει στην Ανάσταση!

 

  
  Το οτε κατηλθες προς τον θάνατο και το Χριστός Ανέστη δεν έλειψαν  από τα χείλη όλων μας και οι καμπάνες άρχισαν να χτυπούν από πένθιμα...χαρμόσυνα.

Ετάφη στην αυλή της μονής, δίπλα στο ιερό, κοντά στον άλλο μεγάλο γέροντα τον

Άγιο γέροντα Ιάκωβο

Πλήθος λουλούδια και κεριά αναμμένα άρχισαν να στολίζουν αγαπητικά τον τάφο του, 

τον τάφο του παππούλη με το μεγάλο χαμόγελο και την ζεστή καρδιά που χωρούσε όλους, όσοι προσέτρεχαν κοντά του!

Στο εκκλησάκι αυτό στον Άγιο Χαράλαμπο ο γέροντας Κύριλλος εξομολογούσε επί χρόνια πλήθος πονεμένων ανθρώπων.

  Η εξόδιος ακολουθία τελείωσε και ο κόσμος...

                                           ...πήρε τον δρόμο της επιστροφής

                                            Καλό ταξίδι παππούλη, καλό ταξίδι

  και όπως μεσίτευες στον Κύριο για όλους μας στη γή, μεσίτευε και πρέσβευε από εκεί ψηλά που τώρα είσαι.

Γέροντας Κύριλλος. Ιερά Μονή Οσίου Δαυίδ στην Εύβοια

Να έχετε χαρά, να έχετε χαρά....

Ήταν τα πρώτα λόγια του π.Κυρίλλου που άκουσα πριν πολλά χρόνια όταν πρωτοεπισκέφθηκα την Ιερά Μονή του Οσίου Δαυίδ, ενώ ζούσε ο άγιος γέροντας Ιάκωβος...ο με συγχωρείτε!

Ένας κοντούλης γεροδεμένος ιερομόναχος με κατακόκκινα μάγουλα, με ένα χαμόγελο διάπλατο, με μια ματιά που έφτανε ως το μεδούλι της ψυχής, φορώντας μια ποδιά της κουζίνας τότε πριν αρκετά χρόνια πέραν από δεύτερος ιερέας στο μοναστήρι μετά τον γέροντα, αλλά και μάγειρας και αρχοντάρης μας έδωσε ένα κελί προκειμένου να μείνουμε.

Πολλές φορές πήγαμε στον Όσιο Δαυίδ αυτό το ευλογημένο και φιλόξενο μοναστήρι της Εύβοιας. Παράδειγμα και υπόδειγμα μοναστηριού, ο κάθε πιστός αισθάνεται ότι είναι στην εκκλησία αλλά ταυτόχρονα ότι είναι και στο σπίτι του.

Διάχυτη η αγάπη των μοναχών, διάχυτη και η αγιοσύνη του τόπου. Πρώτος πότισε τον τόπο ολόκληρο με αγάπη και καλοσύνη ο όσιος Δαυίδ, συνέχισε ο γέροντας Ιάκωβος το ίδιο έκανε και ο γέροντας Κύριλλος.

Ευλογημένος τόπος. Άγιος τόπος. Ένας μικρός Παράδεισος.

Παράδεισος και η ψυχή του Αγίου γέροντα Κυρίλλου, προς όλους όσους τον πλησίαζαν. Προς όλους είχε ένα καλό λόγο, μια καλή κουβέντα. Έδινε φως στο σκοτάδι, ελπίδα και παρηγοριά στην απελπισία.

Ο γέροντας...

-Θα με πας στα Δαμιά (χωριό) να λειτουργήσω;

-Θα σε πάω γέροντα, πες μου πότε.

Η λειτουργία, απλή, μυσταγωγική, θεία. Όλοι οι επουράνιοι επισκέπτες  ήταν ολόγυρα, γευόσουν και συ λίγο απ'  αυτό που ο γέροντας γευόταν, το χάριζε δωρεάν...σαν ευλογία.

Για όλους νοιαζόταν.

Για τους μεγάλους, τους μικρούς, τα παιδιά και τα εγγόνια του καθενός...ρωτούσε για όλους. Ευχόταν για όλους.

Δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Στην μεγάλη από αγάπη καρδιά του χωρούσαν όλοι.

Καθόταν πολλές φορές στην είσοδο της μονής σε μια πλαστική καρέκλα και έβλεπε τον κόσμο που ερχόταν να προσκυνήσει στο μοναστήρι.

Να και ο Βασίλης μουρμούριζε...και σε λίγο τον πλησίαζε ο κυρ-Βασίλης.

-Την ευχή σου γέροντα.

-Καλώς τον Βασίλη,πως πάει το παιδί, του έπεσε ο πυρετός; ρωτούσε ο γέροντας.

-Καλά είναι τώρα γέροντα, αφού το σταύρωσε ο πατήρ... συνήλθε.

- Ο Άγιος Δαυίδ έκανε το θαύμα του , μονολογούσε ο γέροντας.

 -Για πες μου τι κάνεις, τι έφτιαξες με το χωράφι; ρωτούσε ξανά ο γέροντας.

-Τι να κάνω γέροντα, το όργωσα και έβαλα βίκο φέτος, του απαντούσε και του φιλούσε με σεβασμό το χέρι μπαίνοντας στο μοναστήρι.

Να και ο κυρ-Κώστας μουρμούριζε πάλι ο γέροντας και σε λίγο ερχόταν χαμογελώντας ο κυρ-Κώστας.

-Καλησπέρα γέροντα.

-Καλώς τον Κώστα, τι έγινε το έφτιαξες το αυτοκίνητο;

-Το έφτιαξα γέροντα, είχε βλάβη στη μηχανή.

- Σου πήραν πολλά; έλεγε πάλι ο γέροντας;

-Μπα, ήταν ένας γνωστός μου δεν μου πήραν πολλά, απαντούσε  και προχωρούσε μέσα στο μοναστήρι φιλώντας με σεβασμό το χέρι του.

Να και η Βασιλική μουρμούριζε πάλι ο γέροντας  πλησιάζοντας από μακριά μια αγρότισσα γριούλα.

-Καλησπέρα γέροντα, του είπε η κυρα-Βασιλική

-Καλώς την Βασιλική, τι κάνει η κατσίκα σου; Πήρε τα πάνω της καθόλου;

-Καλά είναι γέροντα, τώρα την προσέχουμε ακόμη να γιάνει, είπε  η γριούλα και μπήκε  στο μοναστήρι.

Για τους ανθρώπους, τα χωράφια, τα ζώα...για όλους και για όλα νοιαζόταν ο γέροντας. Νοιαζόταν για τον πόνο, για τον κόπο, για το πρόβλημα του καθενός, έκανε το πρόβλημά μας πρόβλημά του και αυτό το έκανε προσευχή προς το Θεό.

Πούλμαν προσκυνητών επισκεπτόταν το μοναστήρι, απ' όλη την Ελλάδα, αλλά και από την Κύπρο, όλοι ζητούσαν από τον γέροντα μια ευχή, μια προσευχή! 

Η εξομολόγηση ώρες ολόκληρες...χρόνια πολλά. Ακόμη και από το κρεββάτι του πόνου σηκωνόταν, πήγαινε στο εκκλησάκι εκεί στον Άγιο Χαράλαμπο και εξομολογούσε. Διέκοπτε μερικές φορές την εξομολόγηση προκειμένου να κάνει ένεση ινσουλίνης και μετά συνέχιζε απτόητος.

Ταλαιπωρήθηκε από πολλές ασθένειες μέχρι τέλους.

Όμως τις υπέφερε, τις υπόμεινε, άλλωστε ήξερε από δύσκολα πράγματα...ήταν αγωνιστής!

Σήμερα όμως  αναχώρησε, πήγε στον ουρανό να συναντήσει τον άλλο γέροντα, τον Άγιο γέροντα Ιάκωβο, τον γέροντά του.

Αύριο είναι η εξόδιος ακολουθία του. Ο κόσμος πολύς, η αγάπη όλων μας δεδομένη, η δική του αγάπη όπως ΠΑΝΤΑ...απλόχερη!

Στο καλό γέροντα, καλό ταξίδι να΄χεις, και από την πολύ την δόξα που θα απολαμβάνεις, αυτή που σου χάρισε ο Θεός, μη μας ξεχνάς από εκεί που θα'σαι. Να μας θυμάσαι!

ένας από τους παλιούς σου γνώριμους

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, σήμερα πού εἶναι ἡ τελευταία ἡμέρα τῆς κοσμικῆς μου ζωῆς, ἤθελα νά Σοῦ στείλω αὐτό τό γράμμα.

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, σήμερα πού εἶναι ἡ τελευταία ἡμέρα τῆς κοσμικῆς μου ζωῆς, ἤθ...ελα νά Σοῦ στείλω αὐτό τό γράμμα. Ὄχι τόσο γιά Σένα, ὅσο γιά μένα:

Γλυκύτατε Ἰησοῦ μου, σκέπτομαι πόσο μέ ἀγάπησες. Ἀπό πολύ μικρό μοῦ φύτεψες μέσα στήν καρδιά μου ἕνα ἅγιο πόθο, μιά βαθειά λαχτάρα γιά τήν Ἐκκλησία Σου. Χωρίς νά μπορῶ καλά-καλά νά τό διακρίνω κάτι μέ τραβοῦσε κοντά Σου. Ξεύρεις ὅμως πολύ καλά, καλύτερα ἀπό μένα, πόσο θαμπός, ἀνακατεμένος ἦταν αὐτός ὁ πόθος.

Πόσες φορές, τό γνωρίζεις, τό εἶδες, Σέ ἄφησα. Μέ τή ζωή μου τήν ἁμαρτωλή Σοῦ ἔλεγα: δέν σέ ἀγαπῶ. Καί ὅμως Σύ, Κύριε, "ἐπέτασες χεῖρας" σ΄ ἕνα παιδί ἄτακτο καί δύστροπο. Ἔφτασα μέχρι τό χεῖλος τῆς ἀβύσσου. Τήν τελευταία στιγμή μέ ἔπιανες καί μέ τραβοῦσες ἀπό τήν καταστροφή.

Πολλές φορές ἔφυγα ἀπό κοντά Σου, κι ἄλλες τόσες φορές, Φίλε μου Καλέ, Σύντροφε τῆς ζωῆς μου, Παρηγοριά τῆς ψυχῆς, πεφιλημένε μου καί ἀγαπητικέ τῆς καρδιᾶς μου, μέ δάκρυα καί λυγμούς Σοῦ ἔλεγα "Σοί μόνῳ ἁμαρτάνω καί Σοί μόνῳ προσπίπτω". Ἐλέησόν με. Καί μέ ἐλεοῦσες. Δέν μποροῦσα ὅμως ποτέ, Κύριέ μου, νά φαντασθῶ πώς τόσο πολύ μ΄ἀγαποῦσες. Τί νά πῶ; Ἐσύ ξέρεις πιό πολλά ἀπ΄ ὅλους μας. Δόξα νά ἔχης.

Καί τώρα, Πατέρα μου, μέ ἔφερες σ΄ αὐτή τήν φρικτή στιγμή, στήν ἱερή ἡμέρα τῆς ζωῆς μου. Λόγια πολλά δέν μπορῶ νά Σοῦ πῶ. Οἱ ἀναστεναγμοί μου Σοῦ τά λένε.

Κύριε, Κύριε, θά ἀπαντήσω πώς ἀπό ἀγάπη καί πόθο κινούμενος ζητῶ τό μοναχικό καί ἀγγελικό σχῆμα. Ναί, Κύριε, Σ΄ ἀγαπῶ, παρ΄ ὅλα τά ἀνθρώπινα στοιχεῖα μου. Πιστεύω ὅτι θά πορεύεσαι Σύ τήν πορεία μου. Ἤθελα ὅμως καί νά Σέ παρακαλέσω νά στείλης δύο ἀγγέλους τώρα κοντά μου. Ὅταν ὑπάρχη ἕνας θησαυρός σ΄ ἕνα εὐκολόκλεπτο μέρος, τόν φυλᾶνε καλύτερα. Κανόνισε Σύ, Κύριε, ὅμως ὅπως τό νομίζεις.

Καί κάτι ἄλλο Μεγάλε μου Παραλήπτα: νά μήν ξεχάσω αὐτά τά ἅγια αἰσθήματα πού μοῦ χαρίζεις αὐτές τίς ἡμέρες. Καί ὕστερα ἀπό χρόνια νά διατηρῶ μιά σχετική φρεσκάδα στό πνεῦμα μου. Νά διαβάζω αὐτό τό γράμμα γιά νά μετρῶ τίς μοῖρες ἀποκλίσεώς μου καί νά διορθώνω τό ἀζυμούθιο τῆς ἁμαρτίας μου.

Τέλος, Κύριέ μου, ἄς μή φανῶ ἀγνώμων στήν ἀγάπη Σου πιά, καί φώτιζέ με αὐτό τό γράμμα νά τό διαβάζω συχνά...

Μέ ὅλη μου τήν ἀγάπη, πού σύ μοῦ ΄χεις βάλει μέσα στήν ψυχή μου,

Νικόλαος Σελέντης
ὑποψήφιος τοῦ Ἀγγελικοῦ Σχήματος


ἀπό τό προσωπικό του ἡμερολόγιο...

Από: Εκδόσεις Συναξάρι

Υ.Γ
Δεν λες λόγια, στοχάζεσαι το κείμενο αυτό. Ενδέχεται να το κάνεις και δικό σου...όσο μπορείς...όσο σου επιτρέπεται!

Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου του Ιεροσπουδαστή Μ α υ ρ ι κ ά κ η Μ α τ θ α ίου

«Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τὸ κεφάλαιον, καὶ τοῦ ἀπ' αἰῶνος Μυστηρίου ἡ φανέρωσις. Ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ Υἱὸς τῆς Παρθένου γίνεται, καὶ Γαβριὴλ τὴν χάριν εὐαγγελίζεται.»
Ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ σήμερα ἑορτάζουμε μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες ἑορτὲς τῆς Ὀρθοδοξίας μας, ἑορτάζουμε τὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας. Η ἐορτή τοῦ Ἐυαγγελισμού τής Θεοτόκου εἶναι «Θεομητορική» ἐορτή και είναι μια από τις μεγαλυτερες εορτες της Ορθοδοξιας μας, διότι ἀναφέρεται στο πρόσωπο ἐκείνο ποῦ συνετέλεσε στην σύλληψη και την ἐνανθρώπηση του Λόγου του Θεού, δηλαδή την Παναγία μας .
Ἐορτάζομε τὸ χαρμόσυνο μήνυμα ποὺ ἔφερε ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριὴλ στὴν Παναγία μας, ὅτι θὰ γεννήσει τὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ τὴν ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο ὅτι θὰ στείλει τὸν Υἱό του νὰ ἄρει τὶς ἁμαρτίες ἀπὸ τὸ ἀνθρώπινο γένος στὴν πλάτη του καὶ νὰ μᾶς ὁδηγήσει ἀπὸ τὸν αἰώνιο θάνατο στὴν Ζωή. Γι’ αὐτὸ τὸν λόγο πρέπει νὰ ἐπικεντρώσουμε τὴ σκέψη μας σὲ δύο κυρίως γεγονότα. Ἀφ' ἑνὸς τὴ σπουδαιότητα τοῦ παμμεγίστου μυστηρίου τῆς σαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα. Ἀφ' ἑτέρου τὴ σπουδαιότητα τοῦ προσώπου τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας, διὰ τῆς ὁποίας ἔλαβε σάρκα ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ.
Ἀνατρέχοντας στὸ συναξάρι τῆς 25ης Μαρτίου διαβάζουμε ὅτι ὁ φιλάνθρωπος καὶ ἐλεήμων Θεός, αὐτὸς ποὺ πάντα φροντίζει γιὰ τὸ ἀνθρώπινο γένος ὡς φιλόστοργος πατέρας, βλέποντας τὸ δημιούργημά Του τυραννούμενο ἀπὸ τὸ διάβολο καὶ εὑρισκόμενο στὴν ἀμαρτία, θέλει νὰ τὸ λυτρώσει. Πρὸς τοῦτο πρέπει νὰ στείλει τὸν Υἱό Του, τὸν μονογενῆ γιὰ νὰ πάρει τὸ ἀνθρώπινο γένος ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ διαβόλου, διότι ο δίαβολος ἤθελε να καταστρέψει τον ἄνθρωπο και να τον ὁδηγήσει στην κόλαση, ποῦ αὑτό σημαίνει ὅτι ὁ ἅνθρωπος θα ἤταν μόνος τοῦ στην αἰώνια μοναξία και στο αἰώνιο σκοτάδι και το πίο σημαντικό, θα ἤταν μακρία από τον Θεό, δηλαδή την «Αἰώνια Ζωή».
Στέλνει ὅταν ἔρχεται ὁ κατάλληλος καιρὸς τὸν ἀρχάγγελο Γαβριὴλ νὰ ἐκτελέσει τὸ Μυστήριο τῆς Θείας Οἰκονομίας προετοιμάζοντας τὴν Ἁγία Παρθένο ὡς πανάξια τέτοιου κάλλους καὶ εὐλογημένη ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Φθάνει ὁ ἄγγελος στὴν πόλη Ναζαρὲτ καὶ τῆς λέγει: «Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ». Αὐτὴ ἐταράχθη πολὺ ἀπὸ τὴν ἐπίσκεψη αὐτή. Ἔπειτα ὁ ἀρχάγγελος τῆς λέγει ὅτι θὰ συλλάβει καὶ θὰ γεννήσει Υἱόν, ποὺ θὰ τὸν ὀνομάσει Ἰησοῦ. Καὶ ἀναρωτιέται ἡ Μαριὰμ πῶς θὰ γίνει
αὐτὸ ἀφοῦ δὲν ἔχει οὐδεμία σχέση μὲ ἄνδρα. Λαμβάνει τὴν ἀπάντηση ὅτι «Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σὲ καὶ δύναμις Ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι».
Ἐκείνη δείχνοντας τέλεια ὑπακοὴ πρὸς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ ἀπαντάει: «ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμά σου». Καὶ ἀμέσως συλλαμβάνει τὸν Υἱὸ καὶ Λόγον τοῦ Θεοῦ.
Ἔτσι η ἀνθρώπινη φύση ἐνώθηκε με τήν θεία φύση «ἀτρέπτως, ἀσυγχύτως, ἀδιαιρέτως, ἀχωρίστως», ἀμέσως ἀπό τήν στιγμή της συλλήψεως. Ἀυτό σημαίνει ότι πρώτη η Παναγία γεύθηκε τα αγαθά της θείας ἐνανθρωπήσεως, την θέωση. Ἀυτό ποῦ οἱ Μαθηταί του Χριστού γεύθηκαν κατά την Πεντηκοστή, καὶ ἐμείς μετά το Βάπτισμα, κατά την διάρκεια τοῦ μυστηρίου τής θείας Ἐυχαριστίας, ὄταν κοινωνούμε το Σώμα καὶ το Αίμα τοῦ Χριστού, καὶ αὑτό ποῦ θα ζουν οἱ ἄγιοι στην Βασιλεία των Οὑρανών, το ζούσε η Παναγία από την πρώτη στιγμή της συλλήψεως και κυοφορίας.
Ἄρχεται λοιπὸν τὸ μέγα σχέδιο τῆς Οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ διὰ τῆς Θεοτόκου. Ἀπὸ τὴ Θεοτόκο ξεκινάει «τῆς σωτηρίας ἡμῶν τὸ κεφάλαιον». Στὸ πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐκπληρώνεται ἡ προφητεία τοῦ Ἠσαΐου πού πρίν από ὀκτακόσια χρόνια εἴχε προφητεύσει για τον έρχομό τού Σωτήρος και Λυτρωτού.
Καταπληκτική εἴναι η προφητεία του. Προλέγει, ότι θα γεννηθεί ἔκ Παρθένου, πού δεν γνώρισε άνδρα. Αυτή την σημασία έχει η Εβραϊκή λέξις πού μεταχειρίσθηκε για την Παρθένο. «Ἰδού ἡ Παρθένος ἔξει ἐν γαστρί καί τέξεται Υἷον καί καλέσουσι τό ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ, ὁ ἔστι μεθερμηνευόμενον μεθ' ἠμῶν ὁ Θεός».
Ο ἅνθρωπος μετά την πτῶση από τον Παράδεισο ζώντας εξόριστος της τρυφής του παραδεισου καρτερουσε την στιγμη που θα συμφιλιονότανε και πάλι με τον Θεο . Τότε εἴχε ἀκουστεί και η Φωνή Του να προλέγει, ότι ὁ ἀπόγονος της γυναικός θα συνέτριβε το κεφάλι τοῦ οφεως, ο οποιος ἀπάτησε την Εύα. Τα πρώτα ελπιδοφόρα λόγια μετά την πτώση ακούστικαν από τον ἵδιο τον Θεό : «καί ἔχθραν θήσω ἀνά μέσον σου (δηλαδή του όφεως, του διαβόλου) καί ἀνά μέσον της γυναικός, καί ἀνά μέσον του σπέρματός σου, καί ἀνά μέσον του σπέρματος αὐτῆς. Αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καί σύ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν». Το σχέδιο της Ἀγάπης του Θεου για τον ἄνθρωπο βρίσκει την πραγμάτωση του, μέσα από το πρόσωπο την Ὑπεραγίας Θεοτόκου αφού ως παρθένος παραπλανά τον διάβολο , καθὼς ὁ τελευταῖος δὲν ἤθελε νὰ ὑπάρξει παρθένος γυναῖκα, ὥστε νὰ μὴ βρεθεῖ μητέρα τοῦ Μεσσία, διότι πίστευε ὅτι οὔτε καὶ ἡ Παναγία πρόκειται νὰ παραμείνει πλέον παρθένος, ἀφοῦ μνηστεύθηκε.
Ἔρχεται ἡ ἐποχὴ κατὰ τὴν ὁποία ὁ οὐρανὸς ἐλεεῖ τὴ γῆ. Ὁ Θεὸς σπλαχνίζεται τοὺς ἀνθρώπους. Μήνυμα Εὐαγγελισμοῦ κομίζει ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ. Ἡ Παναγία γίνεται ἡ γέφυρα γιὰ νὰ ἔλθῃ στὴ γῆ ὁ Θεὸς ὡς θεάνθρωπος μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων. «Αὐτὸς γὰρ σώσῃ τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν». Θὰ ἐλευθερώσει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸ κακὸ καὶ τὶς συνέπειές του.
Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης λέει γιὰ τὸ μέγα μυστήριο τῆς ἐνανθρωπήσεως: «Υἱὸς γὰρ Θεοῦ καὶ Θεὸς πρὸ αἰώνων ὑπάρχων, Υἱὸς γυναικὸς ἁγίας κατηξίωσεν γενέσθαι καὶ ὁ ἀόρατος ὀρᾶται καὶ ὁ πλούσιος δι' ἡμᾶς πτωχεύει καὶ ὁ ἀπαθὴς καὶ ἀθάνατος πάσχει ὡς ἄνθρωπος. Ἠνώθη σώματι καὶ οὐκ ἠλλοιώθη πνεύματι. Εἰς θνητὸν σῶμα κεχώρηκεν ὁ ἀχώρητος, ἶνα αὐτὸ ποιήσῃ ἀθάνατον συνεξαθανατήσαν αὐτὸν τῇ θεότητι.» Ἀγάλλεται ἡ ἀνθρωπότητα, διότι ἦλθε ἐκεῖνος ποὺ θὰ λύσει τοῦ Ἀδὰμ τὴν παράβαση καὶ θὰ τὸν ἐλευθερώσῃ ἀπὸ τὶς τραγικὲς συνέπειές της.
Ὅπως προελέχθη, παμμέγιστη εἶναι ἡ συμβολὴ τῆς Παναγίας στὸ Μυστήριο τῆς Θείας ἐνανθρωπήσεως. Ἡ γλυκυτάτη Παναγία μας γίνεται συναίτιος τῆς παγκόσμιας ἀπολύτρωσης καὶ τοῦ ἁγιασμοῦ, ἔμψυχος παράδεισος ποὺ γέννησε τὸν Χριστὸ καὶ τροφοδοτεῖ μὲ τὴν Χάρη της ὅλη τὴν Ἐκκλησία. Ἡ Παναγία, ὡς δεύτερη Εὔα, διὰ τῆς ὑπακοῆς της στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, καταργεῖ τὴν ἀνυπακοὴ τῆς πρώτης Εὔας στὴ Θεία Ἐντολή. Ἡ Εὔα δέχθηκε τοὺς λόγους τοῦ ὄφεως καὶ ἐξέπεσε, συμπαρασύροντας ὅλο τὸ ἀνθρώπινο γένος. Ἡ Παναγία δέχεται καὶ ὑπακούει τὸ Θεῖο πρόσταγμα καὶ ἀνυψώνει τὴν ἀνθρώπινη φύση. Γίνεται συναίτιος τῆς Θείας ἐνανθρωπήσεως μαζὶ μὲ τὸν ἴδιο τὸν Θεό!
Καὶ γίνονται ἀφορμὴ ὅλα τὰ παραπάνω γιὰ νὰ διακρίνουμε τὸν ρόλο τῆς γυναῖκας, τὴ λειτουργικὴ ὑπεροχή της στὴ ζωὴ καὶ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, καθὼς καὶ τὴν πρόταξή της στὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴ συντριβὴ τοῦ διαβόλου. Γίνεται λόγος στὴ Γένεση γιὰ «σπέρμα» τῆς Εὔας ποὺ θὰ συντρίψει τὸν διάβολο. Ἡ Εὔα ἔλαβε τὸ πρωτευαγγέλιο τῆς σωτηρίας καὶ ἡ Παναγία δέχθηκε τὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Θείας ἐνανθρωπήσεως.
Ἡ γυναῖκα λοιπὸν ποὺ πρωτοστάτησε στὴν πτώση, πρωτοστατεῖ καὶ στὴν ἀνόρθωση τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ ἄνδρας συμπαρασύρεται στὴν πτώση καὶ συμπορεύεται στὴν ἀνόρθωση. Ὁ πρῶτος ρόλος δὲν βρίσκεται σὲ αὐτὸν ἀλλὰ στὴ γυναῖκα. Ἡ Παρθένος λοιπὸν δανείζει στὸν Θεὸ τὴν ἀνθρώπινη φύση, ποὺ γίνεται ἡ ἀπαρχὴ τῆς Καινῆς Κτίσεως. Ἀπὸ τὴν ἄποψη αὐτὴ ἡ Παναγία εἶναι «μετὰ τὸν πρῶτον Ἱεράρχην Χριστόν, ἕτερος Ἱεράρχης» ὅπως ἀναφέρει στὸν λόγο του ὁ Θεοφάνης Νικαίας.
Τελειώνοντας θὰ ἤθελα νὰ σᾶς πῶ ὅτι ἡ Παναγία μας εἶναι ἡ πρώτη μητέρα μας , τῆν τιμοῦνε ὅλοι οἱ μελωδοἱ τῆς ἐκκλησίας μας, την ὑμνολογοῦν καί την δοξάζουν, δεν ὑπάρχει μυστήριο ποῦ να μην ὑπάρχει ὕμνος πρός την Ὑπεραγία Θεοτόκο, «Ρόδον το ἀμάραντον και μήλον το εὔοσμον» (Από τον Κανόνα του Ἀκαθίστου Ύμνου), μετά στους Χαιρετισμοῦς ἀποκαλείτε «ἄρουρα βλαστάνουσα» και «λειμῶνα» δηλαδή λιβάδι.
Άγαπητοί μου αδελφοι, ὅπως τα λιβάδια εἶναι γεμάτα από εὔοσμα λουλούδια ἔτσι καί ἡ Παναγία μας εἶναι ένα λουλούδι εὔοσμο ἔνα λουλούδι που δεν μαραίνετε και στέκει εκεί να ομορφαίνει τον τόπο μας και την ζωή μας. Χωρίς την συγκατάθεση της στο Μέγα και μυστικό μυστήριο της Θείας ἐνανθρωπήσεως και λέγω μυστικό διότι ὁ Θεός δεν το εἴχε ἀποκαλύψει οὕτε καν στους Ἀγγέλους Τοῦ παρά μόνο στον Ἄρχάγγελο Γαβριήλ τον ὁποίον και ἔστειλε στην Θεοτόκο μας, δεν θα ὑπήρχε σήμερα ἡ σωτηρία, δεν θα ὑπήρχε ἡ Ζωή κοντά στον Θεό παρά μόνο ο αἱώνιος θάνατος.
Γιὰ αὐτὸ τὸν λόγο πρέπει ἂν τὴν ἀγαποῦμε την Παναγία μας νὰ μὴν τὴν βλασφημοῦμε καὶ καθημερινὰ νὰ προσευχόμαστε καὶ νὰ παρακαλοῦμε νὰ μᾶς συγχωρέσει γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας καὶ νὰ μεσιτεύει στὸν Κύριό μας, νὰ μᾶς συγχωρέσει καὶ Ἐκεῖνος, διότι στους χαλεπούς και ἀλύτρωτους καιροῦς ποῦ ζοῦμε το γεγονός τον Εὐαγγελισμοῦ της Θεοτόκου κομίζει ἐλπίδα, χαρά και λυτρωτική διάθεση ἀπό τα πάθοι και τα δινά της ἀμαρτίας .
Πώς να μποροῦσε διαφορετικά να γινόταν αφοῦ ἡ Θεοτόκος ἔγινε αἱτία να γεννήσει των Πάντων Χαρά τον Κύριο μας, Ἱησοῦ Χριστό ὁ ὁποίος φέρνει την λύτρωσει στις καρδιές των ἀνθρώπων καθιστώντας τον ἄνθρωπο ἐλεύθερο από πάθοι και ἀμαρτίες να ζεί Εὑαγγελιζόμενος, γι΄ αὐτό το λόγο πρέπει να στεκόμαστε ἀπέναντι τῆς ἱεράς εἰκόνος Της καὶ νὰ βοῶμεν τὸ «Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ».
Γεύσασθε καὶ ἴδετε ὅτι χρηστὸς ὁ Κύριος.

Ὁ Ἱεροσπουδαστής
Μ α υ ρ ι κ ά κ η ς Μ α τ θ α ῖ ο ς

Υ.Γ

Ειναι η εργασια- προσευχη ενος νεου  που με χαρα υπογραφει ... ιεροσπουδαστής.

Ενός νέου που στον σύγχρονο καιρό διαλαλεί Χριστο και Εκκλησία  σε αντίθεση άλλων νέων συγχρόνων του που διαλαλούν άλλα... περίεργα και μπλεγμένα πράγματα

Ευχου και για εμάς Ματθαιε ιεροσπουδαστή!

Στα σημερινά αδιέξοδα στηριζόμαστε στην Εκκλησία και τους αγίους μας

Πρόγραμμα ακολουθιών ιερού λειψάνου Αγ. Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου

Δευτέρα 19 Μαρτίου ώρα 7.00 πρωί : Μεσονυκτικό, Όρθρος,  Ώρες και Εσπερινός

                                     ώρα 6.00 απόγευμα:   Μέγα Απόδειπνο

Τρίτη 20 Μαρτίου  ώρα 7.00 πρωί : Μεσονυκτικό, Όρθρος,  Ώρες και Εσπερινός

                               ώρα 6.00 απόγευμα:   Μέγα Απόδειπνο

Τετάρτη 21 Μαρτίου  ώρα 7.00 πρωί:   Μεσονυκτικό, Όρθρος, Ώρες  (Α΄, Γ΄, και Στ΄)

                                    ώρα 6.00 απόγευμα:   Ακολουθία Θ΄ ώρας, Εσπερινός με

                                      Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία και Μέγα Απόδειπνο

Πέμπτη 22 Μαρτίου     ώρα 7.00 πρωί : Μεσονυκτικό, Όρθρος, Ώρες και Εσπερινός

                                      ώρα 6.00 απόγευμα: Μέγα Απόδειπνο

Παρασκευή 23 Μαρτίου   ώρα 7.00 πρωί : Μεσονυκτικό, Όρθρος,  Ώρες και                                         

                                             Εσπερινός με Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία

                                  ώρα 7.00 απόγευμα: Χαιρετισμοί στην Υπεραγία Θεοτόκο.

                                  ώρα 9.00 – 1.30 βράδυ :   ιερά Αγρυπνία

Σάββατο 24 Μαρτίου  ώρα 7.00 πρωί : Όρθρος, Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του     

                            Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη μας κ. Κυρίλλου

                                    ώρα 6.00 απόγευμα: Μέγας Εσπερινός Ευαγγελισμού της

                                                                           Υπεραγίας Θεοτόκου

Κυριακή 25 Μαρτίου Ευαγγελισμός της Υπεραγίας Θεοτόκου

                               ώρα 7.00 πρωί:  Όρθρος, Θεία Λειτουργία

                               ώρα 6.00 απόγευμα: Εσπερινός αποδόσεως Ευαγγελισμού

                                                               της Υπεραγίας Θεοτόκου

Δευτέρα 26 Μαρτίου  ώρα 7.00 πρωί : Μεσονυκτικό, Όρθρος,  Ώρες και Εσπερινός

                                   ώρα 6.00 απόγευμα:  Μέγα Απόδειπνο

Τρίτη 27 Μαρτίου  ώρα 7.00 πρωί : Μεσονυκτικό, Όρθρος,  Ώρες και Εσπερινός

                               ώρα 6.00 απόγευμα: Μέγα Απόδειπνο

Τετάρτη 28 Μαρτίου    ώρα 7.00 πρωί : Μεσονυκτικό, Όρθρος,  Ώρες και                                         

                                             Εσπερινός με Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία και μετά το  

                                             πέρας της Θ. Λειτουργίας η Αναχώρηση του ιερού Λειψάνου

Σημείωση: Κάθε μέρα περί την 12^η μεσημβρινή θα τελείται

                    η Παράκληση στον Άγιο Γεώργιο