Οταν ο άνθρωπος ταπεινωθεί,θα έρθει οπωσδήποτε η Χάρις του Θεού

- Σκοπός είναι να  καταλάβης  την υπερηφάνεια πρίν πέσης.΄Οταν σου λέη κάποιος ότι έκανες κάτι καλό,να μην αισθάνεσαι ικανοποίηση.Να μην πιάνη,να μην κολλάη επάνω σου ο έπαινος.
- Τι θα με βοηθούσε σ΄αυτό ;
- Το να γνωρίσης τον εαυτό σου.Αν ο άνθρωπος γνωρίσει τον εαυτό του,τελείωσε.Οι έπαινοι είναι μετά ξένα σώματα΄δεν κολλάνε επάνω του.΄
Οταν λ.χ. ένας ξέρη ότι είναι γύφτος,δεν μπορεί να του κολλήση ο λογισμός ότι είναι βασιλιάς.Κι εσύ,αν νομίζης ότι είσαι πριγκίπισσα,θα είσαι λειψή.
- ΄Αν είμαι έτοιμη εκ των προτέρων να μην δέχωμαι τον έπαινο,αυτό θα με βοηθούσε;
- Αυτό φυσικά πρέπει να γίνεται,αλλά άλλοτε θα είσαι έτοιμη άλλοτε όχι.Σκοπός είναι να γνωρίσης τον εαυτό σου.
Αν δεν γνωρίση κανείς τον παλαιό του άνθρωπο,δεν ταπεινώνεται και δεν μπορεί να γίνη η πνευματική διάσπαση του ατόμου του,για να μπη στην πνευματική τροχιά,και παραμένει στην κοσμική τροχιά.
- Μπορεί,Γέροντα, να γνωρίζω τον εαυτό μου λανθασμένα ;
- Μα δεν μιλάμε για λανθασμένη κατάσταση.Αυτός που γνωρίζει σωστά τον εαυτό του έχει ταπείνωση.Και όταν ο άνθρωπος ταπεινωθή,θα έρθη οπωσδήποτε η Χάρις του Θεού.-
 
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΊΣΙΟΥ 

Ο Αρχιεπίσκοπος στο Κατάρ για επενδύσεις ενώ η πολιτεία ξεπουλά τα πάντα

---

 

184151.1

προηγούμενο0 από 0επόμενο

---

Ανεπίσημη επίσκεψη στο Κατάρ πραγματοποίησε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος μετά από πρόσκληση, όπως δηλώνουν συνεργάτες του, του Εμίρη του πλούσιου κρατιδίου, Χαμάντ μπιν Χαλίφα αλ Θάνι.
Ο Αρχιεπίσκοπος αναχώρησε το μεσημέρι της Κυριακής συνοδευόμενος από τον Μητροπολίτη Ελασσώνος Βασίλειο και τον Επίσκοπο Διαυλείας Γαβριήλ, Αρχιγραμματέα της Ιεράς Συνόδου.

Σύμφωνα με πληροφορίες για το αποτέλεσμα των επαφών του στο Κατάρ ο Αρχιεπίσκοπος θα ενημερώσει τα μέλη της ΔΙΣ στην επόμενη συνεδρίασή της.

Κατά ορισμένους εκκλησιαστικούς κύκλους ο Αρχιεπίσκοπος και οι συνεργάτες του θα έχουν επαφές για την  σχεδιαζόμενη επένδυση της Εκκλησίας στον τομέα των φωτοβολταϊκών και της καθαρής ενέργειας.
Αξίζει να σημειωθεί πως είναι το δεύτερο ταξίδι του Αρχιεπισκόπου στο εξωτερικό μόλις σε μια εβδομάδα.

πηγή

http://www.skai.gr/news/greece/article/184151/o-arhiepiskopos-sto-katar/
Υ.Γ

Τον δρόμο της αξιοποίησης της Εκκλησιαστικής περιουσίας δείχνει ο Αρχιεπίσκοπος πηγαίνοντας στο  Κατάρ προκειμένου να αξιοποιηθεί η γη που ανήκει στην Εκκλησία επενδύοντας στον τομέα των φωτοβολταϊκών.

Το επενδύοντας σημαίνει ότι η Εκκλησία βάζει τα χωράφια, το Κατάρ τα φωτοβολταϊκά, μοιράζονται τα έσοδα ενώ τα χωράφια  δεν ξεπουλιώνται, παραμένουν σε Ελληνικά χέρια.

Η πολιτεία γιατί δεν θέλει να μιμηθεί  την Εκκλησία;

Βέβαια οι έννοιες "Διεθνής", "Παγκόσμια διακυβέρνηση", "παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα", "παγκόσμιο χωριό" είναι άγνωστες λέξεις για την Εκκλησία.

Πως κολλάει αυτό...μαντέψετε το!

Σχεδόν όλοι μας, δίνουμε αξία μόνο σε ότι έχει ‘ετικέτα’! Joshua Bell

Από το μετρό της Νέας Υόρκης, σε κάποια στάση κατεβαίνει ένας άνδρας φορώντας ένα τζιν παντελόνι και στέκεται σε μια γωνία δίπλα στην είσοδο.

Βγάζει από τη θήκη το βιολί του και άρχισε να παίζει. Κατά τη διάρκεια των 45 λεπτών που έπαιζε, δεν τον πρόσεξε σχεδόν κανένας.

Κανείς δεν πρόσεξε ότι ο μουσικός αυτός ήταν ένας από τους καλλίτερους βιολιστές στον κόσμο!

Ούτε έδωσε κανείς προσοχή στους ήχους του βιολιού του, ενός σπάνιου Stradivarius του 1713, η αξία του οποίου εκτιμάται από ειδικούς, ότι ξεπερνά τα τρία εκατομμύρια δολάρια.

Ναι, ο άνδρας αυτός, ήταν ο διάσημος βιολιστής Joshua Bell.

Λίγες ημέρες πριν ο Joshua Bell, είχε παίξει στη Symphony Hall στη Βοστόνη.

Την ημέρα εκείνη οι καλλίτερες θέσεις, είχαν κοστίσει 1000 δολάρια η μία.

Η εμπειρία στο μετρό, καταγράφηκε σε videoκαι δείχνει άνδρες και γυναίκες να περνούν από δίπλα του, χωρίς να τον προσέχει κανένας.

Η πρωτοβουλία αυτή, ήταν της τοπικής εφημερίδας The Washington Post, που είχε σαν σκοπό να επισημανθεί η διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στη πραγματική αξία που έχουν πρόσωπα και πράγματα και σ' αυτήν που έχουν τα προϊόντα με ετικέτα'.

Ο Joshua Bell στο metro ήταν ένα έργο τέχνης χωρίς 'ετικέτα'.

Κι όμως πέρασε απαρατήρητος! Και τούτο διότι σχεδόν όλοι μας, δίνουμε αξία μόνο σε ότι έχει 'ετικέτα'.

Μήπως όμως το ίδιο δεν  συμβαίνει και στη ζωή μας;

Ενώ μερικές στιγμές είναι μοναδικές, εμείς τις προσπερνάμε αδιάφοροι.

Προσέχουμε μόνο αυτά που έχουν 'ετικέτα' και αδιαφορούμε γι' αυτά που μας προσφέρονται δωρεάν.

Όμως αυτά που έχουν ετικέτα, είναι και αυτά που αξίζουν; Μήπως τα καλύτερα είναι εκείνα που προσφέρονται δωρεάν γι' αυτό και δεν αγοράζονται;

Μπορείς  αγοράσεις τη φιλία; την εκτίμηση; Τη στοργή; Την αγάπη; Αγοράζεται με οτιδήποτε η αφοσίωση; Ένα απαλό χάδι; Ένα γλυκό φιλί; Μια τρυφερή αγκαλιά;

Μπορείς ν' αγοράσεις μια ηλιαχτίδα; Μερικές σταγόνες βροχής; Ασφαλώς όχι. Γιατί, παρά το γεγονός ότι είναι ανεκτίμητα, προσφέρονται εντελώς δωρεάν.

Η αυθόρμητη κίνηση ενός παιδιού, που τρέχει να χωθεί στην αγκαλιά σου και να φτιάξει τα χεράκια του ένα κολιέ γύρω από το λαιμό σου, δεν πουλιέται σε κανένα κοσμηματοπωλείο.   

Ο αέρας που αναπνέουμε, το κρυστάλλινο νερό που αναβλύζει από την πηγή, το γαλάζιο χρώμα του ουρανού, τα  καταπράσινα δέντρα και τα πολύχρωμα λουλούδια, μας προσφέρονται από το Θεό δωρεάν. Αν σκεφτούμε με περισσότερη σωφροσύνη, τότε θα βρούμε σίγουρα το χρόνο που απαιτείται, να χαρούμε όλα αυτά τα ανεκτίμητα δώρα, που μας προσφέρονται χωρίς αμοιβή.

Απολύστε τις στιγμές της τρυφερότητας που μας δίνει η Αγάπη. Είναι μοναδικές!

Ας είμαστε προσεκτικοί μ΄ότι μας περιβάλλει κι' ας νοιώσουμε ευγνωμοσύνη για όλα αυτά, που τόσο απλόχερα μας δίνει ο Θεός.

Και πάνω απ' όλα ας είμαστε ευτυχισμένοι κι ας έχουμε αγάπη για τη ζωή.

Αυτό το θειο δώρο!

Δεν είναι η παρέλαση τόπος διαμαρτυρίας...

Με αγανάκτηση φέτος γιορτάστηκε η παρέλαση της 28^ης Οκτωβρίου.

Με την παρέλαση τιμούμε τον αγώνα του έθνους μας ενάντια στον κατακτητή, τον αγωνιστή στρατιώτη, την ηρωίδα μάνα, τον άγνωστο ήρωα Έλληνα και την άγνωστη ηρωίδα Ελληνίδα.

Δεν είναι η παρέλαση τόπος διαμαρτυρίας, δεν είναι η παρέλαση τόπος διεκδίκησης, δεν είναι η παρέλαση τόπος ακαταστασίας.

Τόπος ιερός είναι, αγιάζεται από τις σημαίες των σχολείων που περνούν, από τις ένδοξες σημαίες του στρατού που κυματίζουν, αγιάζεται από τα νιάτα, μα κυρίως  αγιάζεται από την πορεία των ολίγων αντιστασιακών...που μας απέμειναν.

Ναι, αυτοί οι αντιστασιακοί είναι που καθαγιάζουν κάθε χρόνο τις παρελάσεις, αυτοί ειναι που έδωσαν το χέρι τους, το πόδι τους, το μάτι τους...το αίμα τους για την πατρίδα.

Σε αυτούς οφείλεται ο σεβασμός και η τιμή, για αυτούς παρελαύνουμε, γιατί το δικό τους αίμα χύθηκε προκειμένου εμείς να είμαστε ελεύθεροι.

Υπάρχουν άλλοι τρόποι διαμαρτυρίας, αλλού, πολιτισμένα, και κυρίως στην κάλπη εκφράζουμε την αποστροφή μας.

Ναι στις γιορτές, ναι στις παρελάσεις γιατί η πατρίδα μας γιορτάζει.

Η ενθύμηση όμως των αμαρτημάτων συγκρατεί το λογισμό, τον πείθει να είναι ταπεινόφρονας

Η ενθύμηση όμως των αμαρτημάτων συγκρατεί το λογισμό, τον πείθει να είναι ταπεινόφρονας.

Ποιός το λέει αυτό; Ο Φαρισαίος και ο Τελώνης. Διότι ο μεν τελώνης που είπε τα αμαρτήματά του κατέβηκε από το ναό δικαιωμένος, ο δε Φαρισαίος που είπε τα κατορθώματά του κατέβηκε  αφού έγινε μικρότερος από τον τελώνη.

Βλέπεις πόσο μεγάλη βλάβη προήλθε από την ενθύμηση των κατορθωμάτων και πόση μεγάλη ωφέλεια από το να μη λησμονήσει να αναφέρει τα αμαρτήματά του;

Και πολύ ευλόγα. Διότι εκείνος που θυμάται τα κατορθώματά του οδηγείται στην υπερηφάνεια, περιφρονεί τους υπόλοιπους ανθρώπους, όπως ακριβώς έπαθε ο Φαρισαίος· διότι δεν θα έφθανε σε τόσο μεγάλη υπηρηφάνεια, δεν θα έλεγε, «δεν είμαι όπως οι άλλοι άνθρωποι», εάν δεν θυμόταν τη νηστεία του και την ελεημοσύνη του.

Η ενθύμηση όμως των αμαρτημάτων συγκρατεί το λογισμό, τον πείθει να είναι ταπεινόφρονας, και με την ταπεινοφροσύνη ελκύει την εύνοια του Θεού. Άκουσε λοιπόν πως και ο Χριστός μάς προτρέπει να λησμονούμε τα κατορθώματά μας· «όταν κάνετε  όλα όσα σας διέταξε ο Θεός, να λέτε ότι είμαστε άχρηστοι δούλοι, διότι απλά κάναμε ό,τι είχαμε χρέος να κάνουμε».

Συ λέγε ότι είσαι άχρηστος δούλος, εγώ όμως δεν θα σε κάνω άχρηστο· συ εάν ομολογήσεις τη δική σου μηδαμινότητα, εγώ θα σε κάνω λαμπρό και θα σε στεφανώσω.

Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος