φενεος

Ιησούς Σινά

Εγώ πατήρ, εγώ αδελφός, εγώ νυμφίος, εγώ οικία, εγώ τροφεύς, εγώ ιμάτιον, εγώ ρίζα, εγώ θεμέλιος, παν όπερ αν θέλεις εγώ. Μηδενός εν χρεία καταστείς. Εγώ δουλεύσω.

Ήλθον γαρ διακονήσαι, ου διακονηθήναι. Εγώ και φίλος και ξένος και κεφαλή και αδελφός και αδελφή και μήτηρ. Πάντα εγώ.

Μόνον οικείως έχε προς εμέ. Εγώ πένης δια σέ και αλήτης δια σέ, επι σταυρού δια σέ, άνω υπέρ σου εντυγχάνω τω Πατρί κάτω υπέρ σου πρεσβευτής παραγέγονα παρά του Πατρός.

Πάντα μοι σύ και αδελφός και συγκληρονόμος και φίλος και μέλος.

Τι πλέον θέλεις;

Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Ψηγματα all

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα συγχώρεση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα συγχώρεση. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 18 Αυγούστου 2015

Συγχωρώ σημαίνει ΑΓΑΠΩ !!!!!



24243_1165339952491_1797672678_340349_8071265_n.jpg



1). Όταν εκδικείσαι εξισώνεσαι μέ τόν εχθρό σου, όταν συγχωρείς μοιάζεις μέ τόν Θεό.

2). Δέν μετρώ πόσες φορές πρέπει νά συγχωρώ τόν αδελφό μου. Θά τόν συγχωρήσω μιά γιά πάντα.


3. Η συγχώρηση είναι τό άρωμα τής βιολέτας πάνω στό πόδι πού τήν συνθλίβει.


4). Όταν λείπει από τήν ψυχή τό πνεύμα τής συγχωρητικότητος, ή προσευχή χάνει τό νόημά της.


5). Όποιος δέν συγχωρεί τούς άλλους, σπάζει τήν γέφυρα από τήν οποία πρέπει νά περάσει ό ίδιος.


6). Συγχώρα τούς άλλους συχνά, τόν εαυτό σου ποτέ.


7). Όταν συγχωρούμε τούς άλλους, ανοίγουμε τόν δρόμο νά μάς συγχωρήσει.


8). Κάθε άνθρωπος πρέπει νά έχει ένα νεκροταφείο. Εκεί μέσα θά θάβει τά σφάλματα καί τίς αδυναμίες τών άλλων.


9). Όταν συγχωρείς δέν αλλάζεις τό παρελθόν, αλλά σίγουρα αλλάζεις τό μέλλον.


10). Η ικανοποίηση πού προέρχεται από τήν εκδίκηση, δέν διαρκεί παρά μιά στιγμή, ενώ ή ικανοποίηση πού προέρχεται από τήν συγνώμη είναι αιώνια.


11). Νά συγχωρείς καί νά ξεχνάς. Όταν θάβεις ένα ψόφιο σκυλί, δέν είναι ανάγκη νά αφήσεις τήν ουρά του έξω από τό χώμα.


12). Εάν ό αναμάρτητος Χριστός συγχωρούσε τούς άλλους, πώς μπορώ εγώ ό αμαρτωλός νά μήν κάνω τό ίδιο;


13). Συγχωρώ σημαίνει ΑΓΑΠΩ !!!!!


Πηγή : Ιερά μονή Αγίου καί Αποστόλου Σίλα Καβάλας !!!!



Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2014

Μακροθυμώ, υποχωρώ, συγχωρώ -τρεις βασικές συνιστώσες της αποδοχής του συνανθρώπου μας.




Στεκόμαστε «υπεράνω», κοιτάζοντάς τον «αφ' υψηλού», βέβαιοι για την ανωτερότητά μας;
Στεκόμαστε «πιο μπροστά» του, όταν βλέπουμε να λυγίζει από το βάρος της οικονομικής ανέχειας μέσα σε μια κοινωνία που αναγνωρίζει όσους ευημερούν οικονομικά;
Στεκόμαστε «πιο πίσω» του, όταν αναγνωρίζουμε ζηλόφθονα την εμφανή του ανωτερότητα;
Ή μήπως στεκόμαστε «στο πλάι» του, χαιρόμαστε στη χαρά του, συμπάσχουμε στη θλίψη του, καυχόμαστε για τις αρετές του σαν να ήταν παιδί μας, συντρέχουμε στις δυσκολίες του σαν να ήταν αδελφός μας και σεβόμαστε την παρουσία του σαν να ήταν πατέρας μας;
Η αποδοχή του συνανθρώπου μας «είναι μια στάση στο πλάι»· μια στάση που αγκαλιάζει το διπλανό τον «πλησίον» και αναγνωρίζει την αξία του.
«Αποδέχομαι» σημαίνει μακροθυμώ όταν με δυσκολεύει, υποχωρώ όταν αισθάνομαι ότι με αδικεί, συγχωρώ όταν νιώθω την παρουσία του να με συνθλίβει. Τρία ρήματα: μακροθυμώ, υποχωρώ, συγχωρώ -τρεις βασικές συνιστώσες της αποδοχής του συνανθρώπου.

«Μακροθυμώ» δεν σημαίνει υπομένω ή ανέχομαι - στέκομαι δηλαδή αναγκαστικά κάτω από τη συντριπτική παρουσία του πλησίον.

Μακροθυμώ σημαίνει δίνω χρόνο στη σχέση μου με το διπλανό μου, ώστε να καταλάβει αυτός το λάθος του, ή να αισθανθώ εγώ την υπαιτιότητά μου· σημαίνει πως δεν αντιδρώ βίαια και «εν βρασμώ», αλλά αφήνω το χρόνο και το Θεό να με οδηγήσουν στην αποκάλυψη των αιτίων που προκάλεσαν μια σύγκρουση, και της ωφέλειας που μπορεί να προκύψει τελικά από αυτήν.
«Υποχωρώ» σημαίνει κάνω λίγο πίσω το εγώ μου. Αρνούμαι τον εγωκεντρισμό μου, «μεριάζω» (κάνω χώρο) στην καρδιά μου για να χωρέσουν μέσα μου όλα: η στεναχώρια που μου προξενεί ο διπλανός μας, η φιλία μας που δοκιμάζεται, η συγγνώμη που του οφείλω, ο θυμός που δεν πρέπει να αφήσω να εκδηλωθεί, η αγάπη που δεν καλλιεργώ όσο θα 'πρεπε.
«Συγχωρώ» σημαίνει να μπορώ τελικά να χωράω μέσα στο τόπο της καρδιάς μου μαζί με τον συνάνθρωπό μου· να έχω τόσο συστείλει το εγώ μου, ώστε όχι μόνο να έχω κάνει χώρο για το διπλανό μου, αλλά και να τον προσκαλώ στην καρδιά μου, να τον αποδέχομαι, να τον φιλοξενώ στον τόπο της.
Ο στίβος του καθημερινού μας βίου δεν ορίζεται μόνο με λόγια. Θέλει αγώνα, άσκηση και άθληση. Αυτή είναι η δυσκολία του  αυτή και η γοητεία του.



Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2014

Γι’ αυτό απ’ όλες σου τις αμαρτίες, αυτή η αμαρτία θα σου είναι ασυγχώρητη.



Αν σου πω, νήστεψε πολλές φορές μου προβάλλεις ως δικαιολογία την ασθένεια του σώματος.
Αν σου πω, δώσε στους φτωχούς μου λες ότι είσαι φτωχός και έχεις να αναθρέψεις παιδιά.
Αν σου πω να έρχεσαι τακτικά στις Συνάξεις της Εκκλησίας, μου λες, έχω διάφορες μέριμνες.
Αν σου πω, πρόσεχε αυτά που λέγονται στην Εκκλησία και κατανόησε το βάθος των λόγων του Θεού, μου προβάλλεις ως δικαιολογία την έλλειψη μορφώσεως.
Αν σου πω, φρόντισε να βοηθήσεις ψυχικά τον αδελφό σου, μου λες ότι δεν υπακούει όταν τον συμβουλεύω, αφού πολλές φορές του μίλησα και περιφρόνησε τα λόγια μου…
Βέβαια, δεν ευσταθούν οι προφάσεις αυτές και όλα αυτά είναι χλιαρά λόγια, αλλά, παρά ταύτα, μπορείς να προφασίζεσαι.
Αν όμως σου πω, άφησε την οργή και συγχώρεσε τον αδελφό σου, ποια από τις προφάσεις αυτές μπορείς να χρησιμοποιήσεις;
Διότι νομίζω, δεν μπορείς να φέρεις ως πρόφαση ούτε ασθένεια σώματος, ούτε φτώχεια, ούτε αμάθεια, ούτε απασχόληση και μέριμνα, ούτε τίποτε άλλο.
Γι’ αυτό απ’ όλες σου τις αμαρτίες, αυτή η αμαρτία θα σου είναι ασυγχώρητη. Αλήθεια, πως θα μπορέσεις να υψώσεις τα χέρια σου στον Ουρανό; Πως θα κινήσεις τη γλώσσα σου να προσευχηθείς;
Πως θα ζητήσεις συγνώμη;
Ακόμη κι’ αν θέλει ο Θεός να σου συγχωρήσει τις αμαρτίες, δεν Του το επιτρέπεις εσύ, επειδή δεν συγχωρείς τις αμαρτίες του αδελφού σου.
Διότι, αν εσύ ο ίδιος εκδικηθείς και επιτεθείς εναντίον του, είτε με λόγια, είτε με ανάλογες συμπεριφορές, είτε με κατάρες, ο Θεός δεν θα επέμβει πλέον, αφού εσύ ανέλαβες την τιμωρία Του. Και όχι μόνο δεν θα επέμβει, αλλά και από σένα θα ζητήσει λόγο, διότι φέρθηκες υβριστικά προς Αυτόν.
Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

πηγή



agios-panteleimon.blogspot.gr

Σάββατο 5 Ιουλίου 2014

Εχεις εχθρό; Μην προσέρ­χεσαι να κοινωνήσεις.

4936_221151040563_221129855563_7614840_6556382_n.jpg
Λοιπόν, το λέω εκ των προτέρων και διαμαρτύρομαι και φωνάζω με δυνατή φωνή: Κανένας απ' αυτούς που εξακολουθεί να έχει εχθρό να μην πλησιάσει στην Αγία Τράπεζα και να μη δεχθεί τη Θεία Κοινωνία.
Κανένας να μην προσέλθει στη Θεία Κοινωνία, αν έχει κάνει κάποιον εχθρό του. Εχεις εχθρό; Μην προσέρ­χεσαι να κοινωνήσεις. Θέλεις να προσέλθεις να κοινωνήσεις; Συμφιλιώσου, και τότε να προ­σέλθεις να αγγίξεις τα Αγια Μυστήρια. Και δεν τα λέω εγώ αυτά, αλλά ο Δεσπότης Χριστός που σταυρώθηκε για μας.
Εκείνος, για να σε συμ­φιλιώσει προς τον Θεό Πατέρα και να επαναφέρει τη σχέση σου προς Αυτόν στην προπτωτική κατάσταση, δεν αρνήθηκε ακόμη και να σφαγιασθεί και να χύσει το Αίμα Του. Κι εσύ, για να συνδιαλλαγείς με τον συνάνθρωπό σου, δεν θέλεις ούτε λέξη να βγάλεις απ' το στόμα σου, ούτε να προστρέξεις πρώτος;
Ακουσε τι λέει ο Κύριος γι' αυτούς που βρίσκονται σε τέ­τοια κατάσταση: «Αν προσφέρεις το δώρο σου στο θυσιαστήριο, και εκεί θυμηθείς ότι ο αδελ­φός σου έχει κάτι εναντίον σου» δεν είπε, περίμενέ τον εκείνον να έλθει σε σένα για συμφι­λίωση, ούτε είπε, μίλησε σε κάποιον άλλο να μεσολαβήσει, ούτε παρακάλεσε κάποιον άλλο αλλά «εσύ ο ίδιος τρέξε προς τον αδελφό σου». Διότι λέει: «Πήγαινε πρώτα να συμφιλιωθείς με τον αδελφό σου» (Ματθ. 5, 24).
Ω τι υπερβολή είναι αυτή! Ο Κύριος δεν θεωρεί ότι είναι περιφρόνηση στο πρόσωπό Του το να εγκαταλείψεις το δώρο και να φύγεις, κι εσύ θεωρείς ότι είναι υποτιμητικό να τρέξεις πρώτος να συγχωρεθείς με τον συνάνθρωπό σου. Πώς λοιπόν αυτές οι καταστάσεις θα είναι άξιες συγνώμης, πες μου;
Αν δεις ένα μέλος σου κομμένο, δεν κά­νεις τα πάντα ώστε να το ενώσεις με το σώμα σου; Αυτό κάνε και στην περίπτωση των αδελφών. Οταν τους δεις να κόβουν την αδελ­φική σχέση και φιλία μαζί σου, γρήγορα σπεύσε να τους επαναφέρεις. Μην περιμένεις να έλθουν πρώτα αυτοί, αλλά εσύ σπεύσε να λάβεις πρώ­τος τη χάρη, να πάρεις τα βραβεία.
Ενα μόνο εχθρό μας επέτρεψε ο Θεός να έχουμε, τον διάβολο. Με αυτόν ουδέποτε να συμφιλιωθείς.

Προς τον αδελφό σου όμως πο­τέ να μην έχεις βαριά καρδιά, αλλά, έστω και αν παρεμβληθεί μεταξύ σας κάποια ψυχρότη­τα, αυτή να είναι παροδική και να μην υπερβαίνει το διάστημα μιας ημέρας. Διότι λέει ο Κύριος: «Ο ήλιος να μη δύει και να σας βρί­σκει σε κατάσταση οργής και θυμού» (Εφεσ. 4, 26-27).
Διότι, αν συμφιλιωθείς με τον αδελφό σου πριν να βραδιάσει, τότε μπορεί να έχεις από τον Θεό κάποια συγνώμη. Αν όμως εξακολουθείς να πα­ραμένεις στην κατάσταση της έχθρας και μετά τη δύση του ηλίου, τότε πλέον η απέχθειά σου αυτή δεν είναι αποκύημα του θυμού και της οργής, που καταλαμβάνει αιφνιδίως την ψυχή, αλλά προέρχεται από φθονερή καρδιά και από ψυχή εμπαθή που ζει στην πονηρία και τρέφει την κακία.
Και δεν είναι μόνο αυτό το κακό, αλλά η καθυστέρηση της συνδιαλλαγής με τον αδελφό, κάνει δυσκολότερη και τη συμφιλίωση. Πράγ­ματι, αν περάσει μία ημέρα, η ντροπή που αισθάνεσαι γίνεται μεγαλύτερη. Και αν προστεθεί και δεύτερη ημέρα, αυτή αυξάνεται περισσότερο. Κι αν φθάσεις στην τρίτη και στην τέταρτη ημέρα, σίγουρα θα προσθέσεις και πέμπτη. Ετσι οι πέ­ντε γίνονται δέκα, οι δέκα είκοσι, οι είκοσι εκα­τό ημέρες. Και τελικά η πληγή στο τέλος μένει αθεράπευτη.

Πραγματικά, όσο περνά ο χρόνος, τόσο περισσότερο απομακρυνόμαστε από τη συμφιλίωση και την αγάπη.
Σε κανένα απ' αυτά τα παράλογα πάθη να μην πέσεις, αδελφέ. Να μην ντραπείς ούτε να κοκκινίσεις αλλά και ούτε ποτέ να πεις στον εαυτό σου: Πριν από λίγο είπαμε ο ένας προς τον άλλο τόσες βρισιές, αναρίθμητα λόγια, άρρη­τα ρήματα, και τώρα θα τρέξω να συμφιλιωθώ; Και ποιός δεν θα μου κατηγορήσει την τόση ελαφρότητα;
Κανένας σκεπτόμενος άνθρωπος δεν θα σου κατηγορήσει την καλή σου διάθεση. Αλ­λά, αν μείνεις αδιάλλακτος, τότε όλοι θα γε­λάσουν εις βάρος σου, τότε θα δώσεις πολύ τό­πο στον διάβολο. Γιατί δεν γίνεται δυσκολοδιάλυτη η έχθρα μόνο όταν χρονίζει στην ψυχή, αλλά επιβαρύνεται και από τις καταστάσεις που παρεμβάλλονται.

seneca-creek-falls-small-1.jpg
Πράγματι, όπως η αγά­πη καλύπτει πλήθος αμαρτιών, έτσι και η έχθρα υποστασιοποιεί ανύπαρκτα αμαρτήματα. Και έτσι όλοι οι φιλοκατήγοροι αποδεικνύονται αξιόπιστοι και χαίρονται για τα κακά των άλ­λων και διαπομπεύουν τις ασχημοσύνες τους. Εχοντας λοιπόν αυτά υπόψη σου, πρό­λαβε και κράτησε τον αδελφό σου, προτού να τον χάσεις τελείως. Και αν παραστεί ανάγκη να τρέξεις ολόγυρα στην πόλη, την ημέρα εκείνη που θα ψυχρανθείς με τον αδελφό, ακόμη και να βγεις έξω από την πόλη και να βαδίσεις πο­λύ δρόμο, αφήνοντας όλες τις εργασίες σου, να το κάνεις. Και να ασχοληθείς εκείνη την ημέρα μόνο μ' αυτό το θέμα, με το πως δηλαδή θα συμφιλιωθείς με τον αδελφό.
Αν αυτό σε δυσκολεύει, σκέψου ότι όλα αυτά τα υφίστασαι για την αγάπη του Θεού και θα λάβεις παράκληση. Αν η ψυχή σου βυθίζεται και υποχωρεί και διστάζει και κοκκινίζει και ντρέπεται, να την παρακινείς λέγοντάς της συνεχώς τα εξής: Γιατί βραδύνεις και υποχω­ρείς και διστάζεις; Δεν πρόκειται για χρήματα, ούτε για τίποτε άλλο από τα φθαρτά και επί­γεια, αλλά ο στόχος είναι η σωτηρία μας. Ο Θε­ός έδωσε εντολή, να τα πράξουμε αυτά, και όλα τ' άλλα ας είναι δεύτερα, ας έχουν πάντα προ­τεραιότητα για σένα οι εντολές Του.
Η υπόθεση αυτή είναι ένα είδος πνευμα­τικού εμπορίου. Ας μην αμελούμε και ας μην είμαστε ράθυμοι. Ας δώσουμε στον εχθρό μας να καταλάβει ότι αγωνιστήκαμε πολύ για την υπόθεση της συνδιαλλαγής μαζί του, μόνο και μόνο για να κάνουμε το θέλημα του Θεού. Κι αν, παρά ταύτα, πάλι μας βρίζει και μας κτυπά και κάνει ό,τι χειρότερο υπάρχει, ας τα σηκώ­νουμε όλα με υπομονή και γενναιότητα.

Και μ' αυτή μας τη στάση, δεν ωφελούμε φυσικά εκείνον, αλλά τον εαυτό μας. Γιατί πρέπει να ξέ­ρουμε ότι απ' όλα μας τα αγωνίσματα τούτο κυ­ρίως θα σταθεί ενώπιόν μας εκείνη την Ημέρα.
Αμαρτήσαμε με πολλές και μεγάλες αμαρ­τίες και ήλθαμε στα χέρια με τον συνάνθρωπό μας και μ' όλα αυτά παροργίσαμε τον Δεσπότη μας.

Εκείνος μας έδωσε, λόγω της φιλανθρωπίας Του, αυτό το δρόμο της συναλλαγής και της συγχωρητικότητας. Ας μην προδώσουμε λοιπόν αυτό τον πολύτιμο θησαυρό. Δεν θα μπορούσε άραγε ο Θεός να μας δώσει απλά την εντολή να συμφιλιωνόμαστε με τον αδελφό και από κει και πέρα να μην μας υποσχεθεί καμιά αμοιβή; Η μήπως υπάρχει κάποιος που μπορεί να αντι­λέγει και να διορθώνει τα προστάγματά Του; Αλλά, όμως, από τη μεγάλη Του φιλανθρωπία, ο Θεός μας υποσχέθηκε μεγάλο και ανείπωτο μισθό, τον οποίο μάλιστα επιθυμούμε πολύ να λάβουμε.
Και ο μισθός αυτός είναι, η συγχώρηση των αμαρτιών μας. Με την υπόσχεσή Του αυτή ο Θεός διευκόλυνε επιπλέον και τη δική μας υπακοή στην εντολή Του αυτή.

Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Πέμπτη 26 Ιουνίου 2014

Αν συγχωρήσεις λίγα, λίγα θα σου συγχωρηθούν. Αν συγχωρήσεις πολλά, θα σου συγχωρηθούν πολλά.



« Όταν συγχωρείς, κερδίζεις περισσότερα από εκείνα που δίδεις», λέει χαρακτηριστικά ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Μιλάει απλά, εποικοδομητικά, θέλοντας να μας παιδαγωγήσει σε μία εποχή που το οφθαλμόν αντί οφθαλμού μοιάζει να ισχύει περισσότερο παρά ποτέ. Ας παρακολουθήσουμε όσα εκείνος διδάσκει. Μοιάζουν γνωστά κι απλά. Παραμένουν όμως στη πράξη δύσκολα και μακρινά...

Θέλεις να μάθεις τη σημασία της αρετής; Τα εξής παραγγέλλει ο Θεός στους ανθρώπους: «Κανείς από σας ας μη διατηρεί στην καρδιά του κακία για τον αδελφό του» και «κανείς ας μη συλλογίζεται την κακίαν του άλλου». Βλέπεις; Δεν λέει μόνο, συγχώρεσε το κακό του άλλου, αλλά μην το έχεις ούτε στη σκέψη σου, μη το συλλογίζεσαι, άφησε όλη την οργή, εξαφάνισε την πληγή. Νομίζεις, βεβαίως, ότι με την εκδικητικότητα τιμωρείς εκείνον που σε έβλαψε. Γιατί εσύ ο ίδιος σαν άλλο δήμιο εγκατέστησες μέσα σου το θυμό και καταξεσκίζεις τα ίδια σου τα σπλάχνα.
Έχεις αδικηθεί πολύ και στερήθηκες πολλά εξαιτίας κάποιου, κακολογήθηκες και ζημιώθηκες σε πολλά σοβαρά θέματά σου και γι' αυτό θέλεις να δεις να τιμωρείται ο αδελφός σου; Και εδώ πάλι σου είναι χρήσιμο να τον συγχωρήσεις.
Γιατί, εάν θελήσεις, εσύ ο ίδιος να εκδικηθείς και να επιτεθείς εναντίον του είτε με τα λόγια σου, είτε με κάποια ενέργειά σου, η με την κατάρα σου, ο Θεός όχι μόνο δεν θα επέμβει κατ' αυτού -εφόσον εσύ ανέλαβες την τιμωρία του- αλλά επιπλέον θα σε τιμωρήσει ως θεομάχο.
Άφησε τα πράγματα στο Θεό. Αυτός θα τα τακτοποιήσει πολύ καλύτερα απ' ότι εσύ θέλεις. Σε σένα έδωσε μόνο την εντολή να προσεύχεσαι για τον άνθρωπο που σε λύπησε...
Εμάλωσες με κάποιον και κρατάς μέσα σου κακία,. Μην προσέλθεις στη Θεία Κοινωνία!
Θέλεις να προσέλθεις; Συμφιλιώσου πρώτα και τότε να έλθεις να εγγίσεις τα Άχραντα Μυστήρια!
25123_1155627029674_1797672678_319662_5147507_n.jpg

Αυτά δεν τα λέγω εγώ, αλλά ο ίδιος ο Κύριος. Αυτός για να σε συμφιλιώσει με τον Πατέρα, δεν αρνήθηκε ούτε να σφαγιασθεί, ούτε το αίμα Του να χύσει. Και συ, για να συμφιλιωθείς με τον συνάνθρωπό σου, ούτε μια λέξη δεν καταδέχεσαι να βγάλεις από το στόμα σου; Και διστάζεις να τρέξεις πρώτος;
Άκουσε τι λέει για όσους κρατούν τη στάση αυτή: «Αν προσφέρεις το δώρο σου στο θυσιαστήριο και εκεί θυμηθείς ότι ο αδελφός σου έχει κάτι εναντίον σου... πήγαινε πρώτα να συμφιλιωθείς με τον αδερφό σου».
Αν έβλεπες ένα μέλος του σώματός σου αποκομμένο, δεν θα έκανες τα πάντα για να το ενώσεις με το σώμα σου; Αυτό κάνε και για τους αδελφούς σου. Όταν τους δεις να έχουν αποκοπεί από την αγάπη σου, τρέξε γρήγορα και περιμάζεψέ τους. Μην περιμένεις εκείνους να έλθουν, σπεύσε εσύ πρώτος, για να λάβεις τα βραβεία!
Ένα μόνο εχθρό διαταχθήκαμε να έχουμε, τον διάβολο. Με αυτόν να μη συμφιλιωθείς ποτέ, προς τον αδελφό σου όμως ποτέ να μην έχεις βαριά καρδιά.
Κι αν ακόμη συμβεί κάποια μικροψυχία, ας είναι παροδική, ας μην υπερβαίνει το διάστημα της ημέρας. «Η δύση του ηλίου να μη σας προφθάσει οργισμένους», λέει ο Απόστολος.
«... Άφες ημείν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών».
Βλέπεις; Ο Θεός εσέ τον ίδιο έκανε κριτή της συγχωρήσεως των αμαρτημάτων σου.
Αν συγχωρήσεις λίγα, λίγα θα σου συγχωρηθούν.
Αν συγχωρήσεις πολλά, θα σου συγχωρηθούν πολλά. Αν τα συγχωρήσείς με ειλικρίνεια και με όλη σου την καρδιά, με τον ίδιο τρόπο θα συγχωρήσει και τα δικά σου ο Θεός.
Αν, μετά τη συγχώρηση, κάνεις και φίλο σου τον εχθρό σου, έτσι θα διάκειται και ο Θεός απέναντί σου.
Ποίας, λοιπόν, τιμωρίας δεν είναι άξιος εκείνος, που ενώ πρόκειται να κερδίσει δέκα χιλιάδες τάλαντα, εάν χάσει εκατό μόνο δηνάρια, ούτε και τα λίγα και μικρά δεν συγχωρεί, αλλά στρέφει εναντίον σου τα ίδια τα λόγια της προσευχής;
Γιατί όταν λες στο Θεό «συγχώρεσέ μας όπως και εμείς συγχωρούμε τους εχθρούς μας» και κατόπιν εσύ δεν συγχωρείς, για τίποτε άλλο δεν παρακαλείς το Θεό, παρά να σε στερήσει από κάθε απολογία και συγγνώμη...

  ΆγιοςΙωάννης ο Χρυσόστομος

Τρίτη 18 Μαρτίου 2014

Ἐσύ ὅμως ἐνῶ στέκεσαι καί μεριμνᾶς γιά τά ἁμαρτήματά σου, δέ φρίττεις πού θυμᾶσαι τά ξένα;

“καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν”. Τρία ἀγαθά διακηρύττει μέ τά λόγια αὐτά. Τούς ἄριστους στήν ἀρετή τούς διδάσκει μετριοφροσύνη καί τούς συμβουλεύει νά μήν ὑπερηφανεύονται γιά τά κατορθώματά τους ἀλλά νά φοβοῦνται καί νά τρέμουν καί νά μνημονεύουν τά προηγούμενα ἁμαρτήματά τους ὅπως ὁ θεσπέσιος Παῦλος, λέγοντας ὕστερα ἀπό τά ἄπειρα κατορθώματά του “ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἦρθε στόν κόσμο γιά νά σώσει τούς ἁμαρτωλούς καί πρῶτος ἀνάμεσά τους εἶμαι ἐγώ” (Α΄ Τιμ. α΄ 15). Τούς ἄριστους λοιπόν στήν ἀρετή τούς ἀσφάλισε μέ τήν ταπεινοφροσύνη, λέγοντας τά λόγια αὐτά. Ἐκείνους ὅμως πού ἔσφαλαν ὕστερα ἀπό τή χάρη τοῦ ἁγίου βαπτίσματος δέν τούς ἀφήνει νά ἀπελπίζονται γιά τή σωτηρία τους, ἀλλά τούς διδάσκει νά ζητοῦν ἀπό τό γιατρό τῶν ψυχῶν τά φάρμακα τῆς συγχώρησης. Μαζί ὅμως μ’ αὐτά ὁ λόγος προϋποθέτει καί διδασκαλία φιλανθρωπίας. Γιατί μᾶς θέλει νά εἴμαστε ἥμεροι στούς ἐνόχους, ἀμνησίκακοι σ’ αὐτούς πού σφάλουν σέ μᾶς καί μέ τή συγγνώμη μας σ’ αὐτούς νά χαρίζουμε στόν ἑαυτό μας συγγνώμη, καί ἐμεῖς οἱ ἴδιοι πρῶτα νά προσφέρουμε τά μέτρα τῆς φιλανθρωπίας. Γιατί τόσο ζητοῦμε νά λάβουμε, ὅσο παρέχουμε στούς συνανθρώπους μας καί ἀξιώνουμε νά ἐπιτύχουμε τόση συγγνώμη, ὅση χαρίζουμε στούς ὀφειλέτες μας.”
“Ἐσύ ὅμως ἐνῶ στέκεσαι καί μεριμνᾶς γιά τά ἁμαρτήματά σου, δέ φρίττεις πού θυμᾶσαι τά ξένα; καί πῶς παρακαλεῖς τό Θεό; γιατί αὐτά πού ζητᾶς ἀπό τό Θεό ἐναντίον ἐκείνου, μέ αὐτά ἑτοιμάζεις γιά σένα φοβερότερα, μή ἀφήνοντας τό Θεό νά συγχωρήσει τά δικά σου ἁμαρτήματα. Πῶς λοιπόν, λέγει, ἐάν θέλεις νά γίνω αὐστηρός ἐξεταστής τῶν πλημμελημάτων πού ἔγιναν σέ βάρος σου, ζητᾶς νά συγχωρήσω αὐτά πού ἔκαμες ἐσύ σέ μένα; Ἄς μάθουμε κάποτε νά εἴμαστε χριστιανοί; Ἄν δέ γνωρίζουμε νά προσευχόμαστε, πράγμα πού εἶναι εὔκολο καί πολύ ἁπλό, τί θά γνωρίσουμε ἀπό τά ἄλλα; Ἄς μάθουμε νά προσευχόμαστε σάν χριστιανοί, ἐκεῖνες οἱ προσευχές εἶναι τῶν εἰδωλολατρῶν, ἐκεῖνες οἱ δεήσεις εἶναι τῶν Ἰουδαίων, ἐνῶ τοῦ χριστιανοῦ εἶναι ἀντίθετες, μέ αὐτές ζητοῦμε ἄφεση καί ἀμνηστία τῶν σφαλμάτων πού ἔγιναν σέ μᾶς. “Ὅταν μᾶς βρίζουν, εὐλογοῦμε, ὅταν μᾶς καταδιώκουν, δείχνουμε ἀνοχή, ὅταν μᾶς βλασφημοῦν, παρακαλοῦμε”. Ἄκου τόν Στέφανο πού λέγει “Κύριε, μή λογαριάσεις σέ αὐτούς αὐτό τό ἁμάρτημα”. Ὄχι μόνο δέν καταριόταν, ἀλλά καί προσευχόταν γιά αὐτούς, ἐνῶ ἐσύ ὄχι μόνο δέν προσευχήθηκες ὑπέρ αὐτῶν, ἀλλά καί τούς καταράστηκες. Ὅσο θαυμάσιος λοιπόν ἦταν ἐκεῖνος, τόσο πιό κακός εἶσαι ἐσύ... Θέλεις νά πλήξεις τόν ἐχθρό σου; Προσευχήσου γιά αὐτόν, ὄχι ὅμως μέ τέτοια διάθεση, ὄχι σάν νά πλήττεις, αὐτό βέβαια γίνεται, ἐσύ ὅμως μήν τό κάνεις μέ αὐτό τό σκοπό. Ἄν καί βέβαια ἐκεῖνος ὁ μακάριος ὅλα τά πάθαινε ἄδικα, κι ὅμως προσευχόταν γι’ αὐτούς, ἐνῶ ἐμεῖς πολλά καί δίκαια τά παθαίνουμε ἀπό τούς ἐχθρούς. Ἄν λοιπόν αὐτός πού ἔπαθε ἄδικα δέν τόλμησε νά μήν προσευχηθεῖ ὑπέρ αὐτῶν, ἐμεῖς πού πάσχουμε δίκαια, κι ὄχι μόνο δέν προσευχόμαστε, ἀλλά καί καταριόμαστε, ποιάς τιμωρίας δέν εἴμαστε ἄξιοι; Νομίζεις βέβαια ὅτι δίνεις σέ ἐκεῖνον τό χτύπημα, ἡ ἀλήθεια ὅμως εἶναι ὅτι τραβᾶς τό ξίφος ἐναντίον σου, μή ἀφήνοντας τό δικαστή νά γίνει πρᾶος γιά τά ἁμαρτήματά σου μέ τά ὁποῖα τόν ἐξοργίζεις μέ τήν προσευχή σου ἐναντίον τῶν ἄλλων. Γιατί λέγει “μέ ὅποιο μέτρο μετρᾶτε, μέ τό ἴδιο θά μετρηθεῖτε καί σεῖς, καί μέ ὅποιο κριτήριο κρίνετε, θά κριθῆτε”. Ἄς γίνουμε λοιπόν συγχωρητικοί, γιά νά ἔχουμε τέτοιον καί τό Θεό.”
“Αὐτός πού εὐλογεῖ τόν ἐχθρό, εὐλογεῖ τόν ἑαυτό του, καί αὐτός πού καταριέται, καταριέται τόν ἑαυτό του, καί αὐτός πού προσεύχεται γιά τόν ἐχθρό, προσεύχεται γιά τόν ἑαυτό του, ὄχι γιά ἐκεῖνον.”

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014

Αν δεν συγχωρήσεις, δεν θα συγχωρηθείς. Το ξέρεις.

xeria proseyxhs.jpg
Πριν υψώσουμε, λοιπόν, ικετευτικά τα χέρια μας στον ουρανό, ας βάλουμε αρχή μετάνοιας. Αλλωστε, επειδή με τα χέρια εκτελούμε πολλές πονηρές πράξεις, γι' αυτό ακριβώς έχει καθιερωθεί να τα υψώνουμε, όταν προσευχόμαστε, ώστε η υπηρεσία που προσφέρουν για την προσευχή, να τα εμποδίζει από την κακία και να τ' απομακρύνει από την αμαρτία.
Έτσι θα θυμάσαι, δηλαδή, όταν πρόκειται ν' αρπάξεις κάτι ή να χτυπήσεις κάποιον, ότι αυτά τα χέρια θα τα υψώσεις στο Θεό ως συνηγόρους σου και ότι μ' αυτά θα Του προσφέρεις την πνευματική θυσία της προσευχής. Γι' αυτό μην τα μολύνεις, μην τα ντροπιάζεις, μην τα κάνεις ανάξια εμφανίσεως στο Θεό, με την τέλεση οποιασδήποτε ανομίας. Καθάριζέ τα με την ελεημοσύνη, με τη φιλανθρωπία, με την καλοσύνη, κι έτσι καθαρά ύψωνέ τα σε προσευχή.
Αν δεν προσεύχεσαι ποτέ με χέρια λασπωμένα, πολύ περισσότερο μην το κάνεις με χέρια λερωμένα από την αμαρτία. Γιατί κακό δεν είναι το να υψώνεις χέρια άπλυτα προς τον Κύριο· το να υψώνεις, όμως, χέρια καταμολυσμένα από αναρίθμητα αμαρτήματα, αυτό είναι φοβερό και προκαλεί την οργή του Θεού. Αλλά μόνο έτσι παροργίζουμε τον Πατέρα μας;
Με πόσους τρόπους, αλήθεια, αμαρτάνουμε, ακόμα και μέσα στην εκκλησία, την ώρα της λατρείας! Αναπολόγητοι θα είμαστε, αν ο Θεός λογαριάσει τους αισχρούς λογισμούς που έχουμε στο νου μας, τις πονηρές επιθυμίες που έχουμε στην καρδιά μας, τις κατακρίσεις που ξεστομίζουμε καθημερινά για τον πλησίον μας, τα ψεύδη και τις συκοφαντίες, τις πανουργίες και τις δολοπλοκίες, τις κακότητες και τις αδικίες μας. Λύπη μας προξενεί η προκοπή των άλλων, ακόμα και των φίλων μας.
Ευχαρίστηση δοκιμάζουμε, όταν ο συνάνθρωπός μας υποφέρει, θεωρώντας τη συμφορά εκείνου ως παρηγοριά για τη δική μας δυστυχία. Ασύνετα ζητάμε από το Θεό πράγματα φθαρτά κι ανώφελα, πράγματα που Εκείνος πρόσταξε να τα περιφρονούμε. Αθεόφοβα καταριόμαστε τους αδελφούς μας, ενώ έχουμε εντολή να δίνουμε ευχές και στους εχθρούς μας.
Τί κάνεις, άνθρωπε μου; Ζητάς από το Θεό να σε σπλαχνιστεί, κι εσύ καταριέσαι τον άλλο; Μη γελιέσαι. Αν δεν συγχωρήσεις, δεν θα συγχωρηθείς. Το ξέρεις. Και όμως, όχι μόνο δεν συγχωρείς, αλλά παρακαλάς και το Θεό να μη συγχωρήσει! Αν, όμως, δεν συγχωρείται εκείνος που δεν συγχωρεί, πώς θα συγχωρηθεί εκείνος, που και τον Κύριο παρακαλάει να μη συγχωρήσει; Αν είναι κακό να έχεις εχθρούς, σκέψου πόσο χειρότερο είναι να τους κατηγορείς και να τους καταριέσαι. Εσύ πρέπει να δώσεις λόγο για το ότι έχεις εχθρούς, και κατηγορείς εκείνους; Πώς θα σου δώσει άφεση ο Θεός, όταν Του ζητάς να βλάψει άλλους, την ώρα που Τον παρακαλάς για τα δικά σου αμαρτήματα κι έχεις ανάγκη από μεγάλο έλεος;
Όταν μάλιστα, προσεύχεσαι για τον εαυτό σου, γυρίζεις τη ματιά σου δεξιά κι αριστερά, χασμουριέσαι και φέρνεις στο νου σου χίλιους δυο λογισμούς. Όταν, όμως, προσεύχεσαι εναντίον των εχθρών σου, το κάνεις με μεγάλη αυτοσυγκέντρωση και διαύγεια σκέψεως. Γνωρίζει, βλέπεις, ο διάβολος πως, όταν ζητάμε το κακό των άλλων, στρέφουμε το ξίφος εναντίον μας, γι' αυτό τότε δεν διασπά την προσοχή μας και δεν τραβάει το νου μας εδώ κι εκεί.

Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2012

Συγχώρεση: το κλειδί της αιωνιότητας

60478_1275323302006_1797672678_571438_4025910_n.jpg
Προσπαθώντας να ανιχνεύσουμε την αιώνια ζωή, τη βασιλεία των ουρανών κι αδυνατώντας να ψηλαφίσουμε την αλήθεια της - μιας και η αιωνιότητα μας ξεγελάει προδίδοντας μόνο στιγμές της απεραντοσύνης της - ο Κύριος έρχεται να ξεδιαλύνει το νου μας. Η παραβολή των μυρίων ταλάντων, είναι μια απεικόνιση της μέλλουσας ζωής, βουτηγμένη στον παρόντα βίο. Ένας, ο οποίος δεν συγχωρεί, ενώ του έχουν συγχωρεθεί όλα τα παραπτώματα, δεν ανήκει στους πολίτες της Άνω Ιερουσαλήμ. Ο βασιλεύς της είναι κάθε στιγμή έτοιμος να μας απαλλάξει από κάθε χρέος αλλά αν δεν «αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών», τότε είναι σίγουρο ότι δεν θα υπάρξει χρεωλύσιο.
 Ο Χριστός ακόμη και πάνω στο σταυρό, μας δίδαξε την εντολή της συγχώρεσης. «Πάτερ άφες αυτοίς», συγχώρεσε τους σταυρωτές του, δεν άφησε κανέναν να μην έχει τη δυνατότητα να λύσει τα δεσμά του. Όμως εμείς οι ίδιοι, παγιδευόμαστε συχνά, διότι όχι μόνο δεν συγχωρούμε τους άλλους «εβδομηντακοντάκις επτά» φορές, αλλά είμαστε έτοιμοι να εντείνουμε τα δεσμά μας, εξαπολύοντας κατηγορίες απέναντι στους οφειλέτες μας.
 Ο Κύριος όμως είναι ξεκάθαρος. Η συγχώρεση, αποτελεί το εισιτήριο της βασιλείας των ουρανών. Χωρίς αυτήν δεν μπορεί κάποιος να δει το πρόσωπό Του. Αλλά πόσο εύκολο είναι στην σκληρή πραγματικότητά μας να συγχωρούμε αυτούς που μας έχουν δημιουργήσει προβλήματα; Έχουμε τη διάθεση να απαλλαγούμε από το φορτίο που υπάρχει μέσα μας για κάποιον συνάνθρωπό μας; Η πράξη σκληρή. Όχι, δεν μπορούμε να συγχωρούμε. Ακόμη κι αν ξεστομίσουμε λόγια συγχώρεσης, η καρδιά μας θα είναι βαριά. Κι αυτό που χρειάζεται, είναι όχι λόγια αλλά ελάφρυνση ψυχής, συγχώρεση εκ των έσω.
Είναι δύσκολος ο δρόμος που οδηγεί εκεί που το φως του ήλιου δεν αφήνει κανένα ίχνος χρέους. Κι αυτόν τον δρόμο θα πρέπει να τον διαβούμε με ειλικρίνεια απέναντι στον εαυτό μας. Αν δεν μπορούμε να συγχωρέσουμε λόγω της πτωτικής μας κατάστασης, ας σταθούμε απέναντί Του με καθαρή καρδιά κι ας το ομολογήσουμε. Ας παρακαλέσουμε να μας ενδυναμώσει να λάβουμε πνεύμα Άγιο, πνεύμα συγχωρητικότητας και σωτηρίας. Θα πρέπει όμως να περιμένουμε. Θα πρέπει ο χρόνος να διαγράψει τα ίχνη πάνω στην τραχιά καρδιά μας και να τη λειάνει. Θα πρέπει να Τον εμπιστευτούμε ώστε να γίνουμε δυνατοί και να μπορέσουμε να λύσουμε κάθε οφειλή μας. Μόνο τότε θα υπάρξει και λύση εκ των άνω, διότι αν κάτι δεν λυθεί εδώ στη γη, θα παραμείνει δεσμευμένο και στους ουρανούς.

Ο λόγος που αδυνατούμε να συγχωρέσουμε, είναι ο καταλογισμός ευθυνών από την πλευρά του άλλου θεωρώντας απαράδεκτη τη συμπεριφορά του, απαράδεκτες τις «αμαρτίες του» απέναντί μας. Μα όπως εξηγεί ο Άγιος Τύχων του Ζαντόνσκ: «τις αμαρτίες που βλέπουμε στους άλλους τις έχουμε κι εμείς». Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι βλέπουμε τα παραπτώματα των άλλων επειδή αποτελούν και δικά μας παραπτώματα. Αλλιώς δεν θα τα βλέπαμε. Καθρεφτιζόμαστε απλά στο πρόσωπο του άλλου και ουσιαστικά ο τρόπος συμπεριφοράς του άλλου που μας αδίκησε είναι ο ίδιος με τον τρόπο το δικό μας που αδικηθήκαμε.

Αν λάβουμε τα παραπάνω υπόψη γίνεται φανερό ότι, όχι μόνο αξίζει συγχώρεση ο άλλος, αλλά μας έχει δοθεί η ευκαιρία μέσω του άλλου να κοιτάξουμε βαθύτερα τον εαυτό μας και να δούμε τις αδυναμίες μας. Διότι αυτά για τα οποία κατηγορούσαμε τους άλλους αποτελούν και δικό μας κτήμα. Ας γίνουμε εμείς λοιπόν σαν τα παιδιά, που δεν ξέρουν μίση και έχθρες να κρατάνε. Ξέρουν απλά να βιώνουν το χρόνο έτσι όπως δύσκολα εμείς οι μεγάλοι συνειδητοποιούμε. Τα παιδιά δεν χρειάζονται χρόνο για να συγχωρέσουν. Συγχωρούν αμέσως. Γι' αυτά δεν υπάρχει χρόνος. Υπάρχει αιωνιότητα, υπάρχει βασιλεία των ουρανών. Και μόνο αν τους μοιάσουμε θα μπορέσουμε να την γευτούμε κι εμείς.
πηγή
 e-charity

πηγή
 e-charity

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

Η ενθύμηση όμως των αμαρτημάτων συγκρατεί το λογισμό, τον πείθει να είναι ταπεινόφρονας




Η ενθύμηση όμως των αμαρτημάτων συγκρατεί το λογισμό, τον πείθει να είναι ταπεινόφρονας.
Ποιός το λέει αυτό; Ο Φαρισαίος και ο Τελώνης. Διότι ο μεν τελώνης που είπε τα αμαρτήματά του κατέβηκε από το ναό δικαιωμένος, ο δε Φαρισαίος που είπε τα κατορθώματά του κατέβηκε  αφού έγινε μικρότερος από τον τελώνη.
Βλέπεις πόσο μεγάλη βλάβη προήλθε από την ενθύμηση των κατορθωμάτων και πόση μεγάλη ωφέλεια από το να μη λησμονήσει να αναφέρει τα αμαρτήματά του;
Και πολύ ευλόγα. Διότι εκείνος που θυμάται τα κατορθώματά του οδηγείται στην υπερηφάνεια, περιφρονεί τους υπόλοιπους ανθρώπους, όπως ακριβώς έπαθε ο Φαρισαίος· διότι δεν θα έφθανε σε τόσο μεγάλη υπηρηφάνεια, δεν θα έλεγε, «δεν είμαι όπως οι άλλοι άνθρωποι», εάν δεν θυμόταν τη νηστεία του και την ελεημοσύνη του.
Η ενθύμηση όμως των αμαρτημάτων συγκρατεί το λογισμό, τον πείθει να είναι ταπεινόφρονας, και με την ταπεινοφροσύνη ελκύει την εύνοια του Θεού. Άκουσε λοιπόν πως και ο Χριστός μάς προτρέπει να λησμονούμε τα κατορθώματά μας· «όταν κάνετε  όλα όσα σας διέταξε ο Θεός, να λέτε ότι είμαστε άχρηστοι δούλοι, διότι απλά κάναμε ό,τι είχαμε χρέος να κάνουμε».
Συ λέγε ότι είσαι άχρηστος δούλος, εγώ όμως δεν θα σε κάνω άχρηστο· συ εάν ομολογήσεις τη δική σου μηδαμινότητα, εγώ θα σε κάνω λαμπρό και θα σε στεφανώσω.


Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Τρίτη 6 Ιουλίου 2010

Ακόμη κι αν θέλει ο Θεός να σου συγ­χωρήσει τις αμαρτίες, δεν Του το επιτρέπεις εσύ!!

18658_338390367577_722772577_4871242_976877_n.jpg
Αν σου πω, νήστεψε, πολλές φορές μου προβάλλεις ως δικαιολογία την ασθένεια του σώματος. Αν σου πω, δώσε στους φτωχούς, μου λες ότι είσαι φτωχός και έχεις να αναθρέψεις παιδιά. Αν σου πω, να έρχεσαι τακτικά στις Συ­νάξεις της Εκκλησίας, μου λες έχω διάφορες μέριμνες.
Αν σου πω, πρόσεχε αυτά που λέγο­νται στην Εκκλησία και κατανόησε το βάθος των λόγων του Θεού, μου προβάλλεις ως δικαιολογία την έλλειψη μορφώσεως.
Αν σου πω, φρόντισε να βοηθήσεις ψυχικά τον αδελφό σου, μου λες ότι δεν υπακούει όταν τον συμβουλεύω, αφού πολλές φορές του μίλησα και περιφρό­νησε τα λόγια μου. Βέβαια, δεν ευσταθούν οι προφάσεις αυτές και όλα αυτά είναι χλιαρά λό­για, αλλά, παρά ταύτα, μπορείς να προφασίζεσαι.
Αν όμως σου πω, άφησε την οργή και συγχώρεσε τον αδελφό σου, ποια από τις προ­φάσεις αυτές μπορείς να χρησιμοποιήσεις; Διό­τι, νομίζω, δεν μπορείς να φέρεις ως πρόφαση ούτε ασθένεια σώματος, ούτε φτώχεια, ούτε α­μάθεια, ούτε απασχόληση και μέριμνα, ούτε τί­ποτε άλλο. Γι' αυτό, απ' όλες σου τις αμαρτίες, αυτή η αμαρτία θα σου είναι ασυγχώρητη.
Αλήθεια, πώς θα μπορέσεις να υψώσεις τα χέρια σου στον Ουρανό; Πώς θα κινήσεις τη γλώσσα σου να προσευχηθείς; Πώς θα ζητήσεις συγνώμη; Ακόμη κι αν θέλει ο Θεός να σου συγ­χωρήσει τις αμαρτίες, δεν Του το επιτρέπεις εσύ, επειδή δεν συγχωρείς τις αμαρτίες του αδελφού σου.
Αλλά προφασίζεσαι επίσης ότι ο εχθρός σου είναι σκληρός και άγριος, σαν θηρίο, και του χρειάζεται τιμωρία και εκδίκηση! Ε, γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο πρέπει να τον συγχω­ρήσεις.
  Έχειςαδικηθεί πολύ απ' τον εχθρό σου και έχεις στερηθεί πολλά και σ' έχει κακολογή­σει και σ' έχει ζημιώσει σε πολύ σπουδαίες υποθέσεις, και γι' αυτό θέλεις να τον δεις να τιμωρείται. Αλλά και σ' αυτό το σημείο είναι χρήσι­μο για σένα να τον συγχωρήσεις.

Διότι, αν εσύ ο ίδιος εκδικηθείς και επιτεθείς εναντίον του, είτε με λόγια, είτε με ανάλογες συμπεριφορές, είτε με κατάρες, ο Θεός δεν θα επέμβει πλέον, αφού εσύ ανέλαβες την τιμωρία του. Και όχι μόνο δεν θα επέμβει, αλλά και από σένα θα ζη­τήσει λόγο, διότι φέρθηκες υβριστικά προς Αυτόν.



Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010

Ο αμαρτωλός άνθρωπος τραβά ιδιαίτερα την αγάπη του Θεού


thiv56_0941a.jpg
Κάποτε ο Κύριος βρέθηκε στην Κολυμβήθρα της Βηθεσδά (μια λίμνη κοντά στα Ιεροσόλυμα,με πέντε γύρω γύρω στοές), όπου ανέμενε να λάβει την θεραπεία του, κατά τρόπο θαυματουργικό, «πλήθος πολύ των ασθενούντων, τυφλών, χωλών, ξηρών, εκδεχομένων την του ύδατος κίνησιν.
Άγγελος γαρ κατά καιρόν κατέβαινεν εν τη κολυμβήθρα και ετάρασσε το ύδωρ». Ο πρώτος που έπεφτε μέσα, μετά την ταραχή του ύδατος, γινόταν υγιής, από ο,τιδήποτε και αν έπασχε.
Ο Κύριος λοιπόν ευρισκόμενος κάποια ημέρα εκεί, παρατρέχει το θλιβερό θέαμα τόσων και τόσων ασθενών, που ήταν συγκεντρωμένοι, αναμένοντας με αγωνία «την του ύδατος
κίνησιν» και στέκει μπροστά στο ερειπωμένο σώμα ενός παραλυτικού, που βασανιζόταν από την αρρώστια του τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια.
Τι άραγε ετράβηξε την προσοχή του Κυρίου μας σ΄ αυτόν τον άνθρωπον; Η αρρώστια του; Τα πολλά χρόνια; Όχι, αλλά οι αμαρτίες του, οι οποίες τον είχαν οδηγήση στην παράλυσι. Γι΄ αυτό και στο τέλος του είπε «μηκέτι αμάρτανε, ίνα μη χείρον σοι τι γένηται».
Ο αμαρτωλός λοιπόν άνθρωπος και όχι απλώς ο παράλυτος, προσείλκυσαν την προσοχή του Κυρίου μας.
Πίσω από το παράλυτο σώμα ο Φιλάνθρωπος είδε μια παράλυτη ψυχή! Κι αυτό
τον έκανε να πονέση ασυγκρίτως περισσότερο! Από αυτό φαίνεται ότι, ο αμαρτωλός άνθρωπος τραβά ιδιαίτερα την αγάπη του Θεού, ανακατεμένη όμως με τον θείο Του πόνο. Αγάπη και πόνος σπρώχνουν τον Θεό να πλησιάση τον αμαρτωλό και να τον ρωτήση: «Θέλεις υγιής γενέσθαι;».
Ξεύρει Εκείνος, σαν Πλάστης μας και καρδιογνώστης, ότι ζώντας μέσα στα δεσμά της αμαρτίας, ζούμε το φοβερώτερο δράμα. Ότι μοιάζουμε με τον «περιπεσόντα εις τους ληστάς» της παραβολής του καλού Σαμαρείτου. Μα, όταν τον ζητήσουμε, αφήνει όλους τους άλλους, τους «ενεννήκοντα εννέα δικαίους» και σταματά μπροστά στον ένα, «το απολωλός πρόβατον» και του λέει: «Εγώ για σένα έγινα άνθρωπος. Για σένα ταπεινώθηκα, αφήνοντας την θεϊκή μου δόξα».
Έγειρε λοιπόν! «Άρον τον κράββατόν σου και περιπάτει»...
Αυτήν την πονεμένη αγάπη προς τον αμαρτωλό την βλέπουμε πάρα πολλές φορές στη ζωή του Κυρίου μας. Με παραβολές και με το παράδειγμά Του, εφανέρωνε πόσο ο Θεός αγαπά τον
μετανοούντα αμαρτωλό και πόση «χαρά γίνεται εν ουρανώ, επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι». Ας διαβάσουμε την παραβολή του χαμένου προβάτου, του ασώτου υιού, η για την
αμαρτωλή εκείνη γυναίκα, που ο Χριστός εσυγχώρησε και για τον ληστή που πήρε μαζί του στον Παράδεισο  
Προ παντός ας σκεφθούμε ότι για την αγάπη των αμαρτωλών ανέβηκε στον σταυρό «και μετά ανόμων ελογίσθη»! Έτσι, κατανοούμε καλύτερα τα λόγια Του: «ουκ ήλθον καλέσαι δικαίους αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν» (Ματθ. 9, 13). Ω πόσο παρηγορείται και ενισχύεται κανείς όταν
σκέπτεται αυτή την πραγματικότητα! Ο Θεός συνεχίζει να με αγαπά, παρ΄ όλον ότι εγώ συνεχίζω να τον πληγώνω με τις παραβάσεις μου! Πονάει βέβαια για την αμαρτωλότητά μου!
Αλλά έρχεται κοντά μου! Δεν με αποστρέφεται! Θέλει να με σώση, να με ανορθώση, από την παράλυσί μου! Και να με κάνη «από του νυν μηκέτι αμαρτάνειν». Να παύσω να αμαρτάνω
αλλά και να μη παύσω να μετανοώ. Αυτό το δεύτερο είναι περισσότερο στο χέρι μας και πιο πολύ αρεστό σ΄ Αυτόν.
Αυτήν την ευχάριστη αγγελία διασαλπίζει εις τα πέρατα του κόσμου η Εκκλησία του Χριστού. Γι΄ αυτό, άπειρα είναι τα πλήθη των ανθρώπων, που στο πέρασμα των αιώνων, έτρεξαν κοντά στον γλυκύτατο Ιησού, τον Θεό της αγάπης, τον φίλο των αμαρτωλών και ξεκουράσθηκαν. Ευρήκαν εις Αυτόν την κατανόησι. Απελπισμένοι απ τούς ανθρώπους, ρίχθηκαν στην αγκαλιά του Θεανθρώπου. Και «ήραν τον κράββατον και περιεπάτησαν». Εσύ αδελφέ μου, «θέλεις υγιής γενέσθαι»; Τρέξε εν μετανοία κοντά στον Χριστό και «από του νυν
μηκέτι αμάρτανε»...



Αρχιμ. ΑΘΗΝ. ΚΑΡΑΜΑΝΤΖΑΝΗΣ

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Ελάτη



Ιερά Μονή Δοχειαρίου


Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου



Ιερά Μονή Οσίου Δαβίδ



Καρούλια. Αγιο Ορος



Προυσιώτισσα

Αγιο Ορος Ι.Μ Διονυσίου

Ψήγματα Ορθοδοξίας