φενεος

Ιησούς Σινά

Εγώ πατήρ, εγώ αδελφός, εγώ νυμφίος, εγώ οικία, εγώ τροφεύς, εγώ ιμάτιον, εγώ ρίζα, εγώ θεμέλιος, παν όπερ αν θέλεις εγώ. Μηδενός εν χρεία καταστείς. Εγώ δουλεύσω.

Ήλθον γαρ διακονήσαι, ου διακονηθήναι. Εγώ και φίλος και ξένος και κεφαλή και αδελφός και αδελφή και μήτηρ. Πάντα εγώ.

Μόνον οικείως έχε προς εμέ. Εγώ πένης δια σέ και αλήτης δια σέ, επι σταυρού δια σέ, άνω υπέρ σου εντυγχάνω τω Πατρί κάτω υπέρ σου πρεσβευτής παραγέγονα παρά του Πατρός.

Πάντα μοι σύ και αδελφός και συγκληρονόμος και φίλος και μέλος.

Τι πλέον θέλεις;

Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Ψηγματα all

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα κρήτη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα κρήτη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2016

Σπύρος Καγιαλές! O επαναστάτης που έκανε το κορμί του κοντάρι σημαίας



Ξημέρωμα του 1897 η Κρήτη «βράζει» από τις θηριωδίες των Τούρκων. Οι Κρητικοί αποφασίζουν να κηρύξουν την Ένωση με την μητέρα Ελλάδα. Στον Προφήτη Ηλία του Ακρωτηρίου Χανίων Κρήτης οχυρώνονται οι επαναστάτες και υψώνουν την ελληνική σημαία, που τους παρέδωσε ο ύπαρχος του θωρηκτού «Ύδρα» Κωνσταντίνος Κανάρης, εγγονός του ναύαρχου Κανάρη.


Εκτός από τους Τούρκους, έχουν να αντιμετωπίσουν και την αντίδραση των Μεγάλων Δυνάμεων (Ιταλίας, Γαλλίας, Αυστρίας, Γερμανίας, Αγγλίας και Ρωσίας), που στις 9 Φεβρουαρίου 1897, ξεκινούν σφοδρό βομβαρδισμό.


Μία από τις οβίδες κτυπά και καταρρίπτει τον ιστό με την ελληνική σημαία. Ο οπλίτης Σπύρος Καγιαλές-Καγιαλεδάκης με μεγάλο κίνδυνο για την ζωή του πετάγεται μέσα στην πύρινη κόλαση του βομβαρδισμού, ξαναστήνει τον ιστό και η σημαία κυματίζει και πάλι περήφανη.


Μια νέα οβίδα καταρρίπτει και πάλι τον ιστό. Ο Σπύρος Καγιαλές-Καγιαλεδάκης τον ξαναστήνει όπως πριν.


Τρίτη οβίδα θρυμματίζει πια τον ιστό και ρίχνει κάτω την σημαία. Τότε συνέβη κάτι το απίστευτο, κάτι ανεπανάληπτο:



Ο Σπύρος Καγιαλές - Καγιαλεδάκης αρπάζει την σημαία και την ανυψώνει κάνοντας το ίδιο του το σώμα κοντάρι!



Μόλις οι ναύαρχοι του ενωμένου στόλου είδαν με τα κιάλια ότι η σημαία και πάλι κυματίζει με κοντάρι έναν… επαναστάτη, δεν πίστευαν στα μάτια τους και αμήχανοι διέταξαν παύση πυρός. Το στρατόπεδο δονείται από ζητωκραυγές και πανηγυρισμούς. Στο ελληνικό θωρηκτό "'Υδρα"  ψέλνεται ο εθνικός ύμνος. Ζητωκραυγές και χειροκροτήματα ακούγονται πλέον όχι μόνο από τα ελληνικά, αλλά και από τα ιταλικά και γαλλικά πλοία!!!


Ο Ιταλός επικεφαλής του στόλου των Μεγάλων Δυνάμεων, υποναύαρχος Κανεβάρο, γράφει στα απομνημονεύματά του: «Η ανύψωση της σημαίας με αυτόν τον τόσο ηρωικό τρόπο, αποτέλεσε μια στιγμή της ζωής μου που δεν θα λησμονήσω ποτέ».


Όπως διηγήθηκε αργότερα ο ίδιος ο εθνάρχης Ελευθέριος Βενιζέλος, που πρωτοστατούσε στα γεγονότα της εποχής,  ο ναύαρχος Κανεβάρο του είχε πει, πως έμεινε άναυδος από θαυμασμό για την ωραία αυτή και κατ' εξοχήν ηρωική πράξη του Σπύρου Καγιαλέ - Καγιαλεδάκη, που εκείνη ακριβώς την ημέρα νίκησε -στην κυριολεξία- την ευρωπαϊκή διπλωματία. Όχι μόνο γιατί προκάλεσε την άμεση παύση του βομβαρδισμού του Ακρωτηρίου, αλλά και την υποβολή, από τους ναυάρχους, ευνοϊκών εισηγήσεων προς τις κυβερνήσεις τους. Με αποτέλεσμα μετά από λίγους μήνες να κερδίσει η Κρήτη την αυτονομία της από την Οθωμανική Αυτοκρατορία που προηγήθηκε της Ένωσής της με την Ελλάδα.


Η πρώτη θετική εξέλιξη "προαναγγέλθηκε" δύο μέρες μετά την ηρωική όσο και μοναδική στην ιστορία, πράξη του Σπύρου Καγιαλέ - Καγιαλεδάκη, με την Προκήρυξη των Ναυάρχων του ενωμένου στόλου Ιταλίας, Γαλλίας, Αυστρίας, Γερμανίας, Αγγλίας και Ρωσίας.



Ο δήμος Ακρωτηρίου γιορτάζει κάθε χρόνο την επέτειο του βομβαρδισμού της 9ης Φεβρουαρίου 1897 και μαζί τιμά με καταθέσεις στεφάνων στον ανδριάντα του (δίπλα στους Τάφους των Βενιζέλων), τον ήρωα Σπύρο Καγιαλέ – Καγιαλεδάκη, που έγινε σύμβολο στον αγώνα των Κρητικών για την Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα.

πηγή


 Υ.Γ

Άναυδος μένει κανείς από τον ηρωισμό των Ελλήνων. Γνωστοί είναι ο Κολοκοτρώνης, η Μπουμπουλίνα, ο Καραϊσκάκης και τόσοι άλλοι, που αντιστάθηκαν στην Οθωμανική αυτοκρατορία  αυτό το καταστροφικό διάλειμμα μέσα στην ιστορία του Έθνους μας.
 Σ΄αυτούς προστίθεται επάξια και ο Σπύρος Καγιαλές. που το παράδειγμά του και η αυτοθυσία του είναι Φάρος ολόφωτος στα σκοτεινά μονοπάτια που διαβαίνει σήμερα το έθνος μας, ιδιαίτερα σήμερα που ο ανθελληνισμός έχει γίνει επάγγελμα. Αυτοί είναι οι ήρωες που η ζωή τους ελέγχει τις χαλαρές και αδιάφορες πράξεις αντίστασής μας  στην Νέα εποχή και στην παγκοσμιοποίηση που ζητούν να υποτάξουν το Έθνος μας. Δεν είχε ο Καγιαλές όπλα για να υποτάξει τους εχθρούς του, δεν είχε καράβια ούτε αεροπλάνα, είχε το στήθος του, το σώμα του, ένα σώμα γεμάτο πατριωτισμό και αντρειοσύνη! Και ήταν ισχυρότερα και δυνατότερα και από   την πυρηνική βόμβα ακόμη.

Χαίρε αδελφέ! 

Κυριακή 13 Ιουλίου 2014

Παναγία η Καλυβιανή - Κρήτη

 

Η Μονή Καλυβιανής αποτελεί ένα ξεχωριστό παράδειγμα μοναστηριού που ταύτισε την πίστη και τη λατρεία με την κοινωνική προσφορά και το φιλανθρωπικό έργο. Βρίσκεται στην περιοχή Καλύβια Μεσαράς, κοντά στις Μοίρες, και είναι ένα από τα πιο σημαντικά προσκυνήματα της Κρήτης.

Από τις ελάχιστες σωζόμενες πληροφορίες-ενδείξεις εικάζεται ότι στην τοποθεσία αυτή υπήρχε μοναστήρι αφιερωμένο στην Παναγία, που καταστράφηκε όταν έγινε η επιδρομή των Οθωμανών εναντίον της Κρήτης στα μέσα του 17ου αι. Το άγνωστο μοναστήρι λειτουργούσε ήδη στα χρόνια των Ενετών και πιθανότατα η περίοδος της ίδρυσής του ανάγεται στην εποχή του Βυζαντίου. Μετά την κατάκτηση της Κρήτης (1669) οι Οθωμανοί καταπάτησαν τη γύρω περιοχή, όχι όμως και το ναό που λειτουργούσε σποραδικά μέχρι το 1821 και κατά καιρούς τα παλιά κελλιά στέγαζαν μεμονωμένους ασκητές.

Μεταξύ των ετών 1821-1865 ο ναός εγκαταλείφθηκε από τους χριστιανούς και χρησιμοποιήθηκε από τους Οθωμανούς κατοίκους του γειτονικού χωριού Καλύβια σαν στάβλος ή αποθήκη. Το 1865, ένα χρόνο πριν τη μεγάλη Κρητική επανάσταση, ο Ιωάννης Μαργιολάκης από το χωριό Άγιος Ιωάννης άρχισε να επισκευάζει το ναό, και κυρίως το Άγιο Βήμα.

Οι Οθωμανοί δεν τον εμπόδισαν. Όμως ο θρησκευτικός φανατισμός των Μουσουλμάνων της Κρήτης ώθησε δύο παιδιά να βεβηλώσουν το μικρό αυτό ναό. Το ένα παιδί πέθανε και το άλλο αρρώστησε. Το γεγονός συζητήθηκε έντονα σε όλο τον κάμπο της Μεσαράς και από τότε άρχισε η Καλυβιανή να αποκτά φήμη και να καταφτάνουν προσκυνητές.
Οι Οθωμανοί οργισμένοι προσπαθούσαν να επιβάλουν απαγορεύσεις και να εμποδίσουν τους προσκυνητές να προσέρχονται στο ναό. Το θέμα πήρε τόσο μεγάλες διαστάσεις ώστε το 1873 ήταν το κύριο θέμα της Κρήτης.
Η υπόθεση αυτή οδήγησε στην επέμβαση του Οικουμενικού Πατριάρχη Ιωακείμ Γ΄ και του σουλτάνου, που μετέθεσαν αντίστοιχα τον μητροπολίτη Μελέτιο και τον Διοικητή του Ηρακλείου Μουσταφά Πασά. Τον ίδιο χρόνο οι Δημογέροντες του Ηρακλείου έστειλαν μία εκτενή έκθεση των γεγονότων στους εκπροσώπους των χριστιανικών κρατών, προκειμένου να πιέσουν την οθωμανική πλευρά, ώστε να πάψει να εμποδίζει τους χριστιανούς στην εκτέλεση των θρησκευτικών καθηκόντων τους.

Παρά τις όποιες δυσκολίες η προσέλευση των πιστών συνέχισε να αυξάνει. Σημαντικό ρόλο σ' αυτό διαδραμάτισε ο Ματθαίος Μιχελινάκης που, σύμφωνα με την παράδοση, βρήκε (1873) την εικόνα της Παναγίας κάτω από ένα δέντρο. Η είδηση αυτή προκάλεσε μεγάλη συγκίνηση. Η εικόνα θεωρήθηκε θαυματουργή και πλήθος πιστών άρχισαν να συρρέουν από κάθε γωνιά της Κρήτης.

Πολλοί πιστοί αφιέρωναν μέρος της κινητής και ακίνητης περιουσίας τους στη μονή, με αποτέλεσμα να ολοκληρωθεί η πλήρης επισκευή του ναού που είχε ξεκινήσει το 1865 και να χτιστούν νέα βοηθητικά οικήματα στις εκτάσεις γύρω από το ναό που εξαγοράστηκαν από τους Οθωμανούς.
Η φήμη της μονής ξεπέρασε σύντομα τα σύνορα της Κρήτης, γεγονός που καταγράφει και ο λογοτέχνης Ιωάννης Κονδυλάκης από τη Βιάννο στα τέλη του 19ου αι.


Παρασκευή 13 Ιουνίου 2014

Το ολοκαύτωμα της Καντάνου 3 Ιουνίου 1941



Κάντανος, ένα μικρό χωριό της Κρήτης, στο Νομό Χανίων, έμελλε να γίνει ένα από τα μνημεία της ναζιστικής θηριωδίας κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο.
Οι κάτοικοί της, των γύρω χωριών, αλλά και πολλοί από την επαρχία Σελίνου, αν και ήξεραν ποιο θα ήταν το τίμημα που θα πλήρωναν, αποφάσισαν ν΄ αντισταθούν και να θυσιαστούν στην επέλαση των ναζί.
Με λίγα και ακατάλληλα όπλα, αμύνονται μαχόμενοι στις 23 Μαΐου 1941 στα Φλώρια και στις 24 και 25 Μαΐου 1941 πιο οργανωμένα και με περισσότερες δυνάμεις στο φαράγγι της Καντάνου, όπου μετά από σφοδρή μάχη, σκοτώνονται πολλοί Γερμανοί. Τη Δευτέρα 2 Ιουνίου αρχίζει ο ανελέητος βομβαρδισμός του χωριού, ενώ στη συνέχεια τα τμήματα που μπήκαν στο χωριό, έκαψαν και ισοπέδωσαν όλα τα σπίτια. Ολοκαύτωμα. Οι ναζί συγκεντρώνουν τους κατοίκους και αρχίζουν τις εκτελέσεις. Στις 3 Ιουνίου 1941, οι ναζί είχαν κάψει και ισοπεδώσει την Κάντανο, εκδικούμενοι για την αντίσταση που συνάντησαν από τους κατοίκους της έξω από το Δημοτικό Σχολείο.

 

Τρείς επιγραφές άφησαν οι ναζί στην Κάντανο, μοναδικά ιστορικά μνημεία σε όλη την Ευρώπη, καθώς οπουδήποτε κι αν κατέστρεψαν, δεν άφησαν γραπτά την απόδειξη του εγκλήματός τους, αλλά και δεν τόνισαν τόσο πολύ την αντίσταση που συνάντησαν.
Στις δύο πινακίδες – επιγραφές που τοποθέτησαν οι ναζί στις εισόδους της Καντάνου από Χανιά και από Παλαιόχωρα, η πρώτη αναφέρει «Δια την κτηνώδη δολοφονίαν Γερμανών αλεξιπτωτιστών, αλπινιστών και του μηχανικού από άνδρας, γυναίκας και παιδιά και παπάδες μαζύ και διότι ετόλμησαν να αντισταθούν κατά του μεγάλου Ράιχ κατεστράφη την 3-6-1941 κ Κάνδανος εκ θεμελίων, δια να μην επαναοικοδομηθεί πλέον ποτέ» ενώ η δεύτερη αναφέρει «ως αντίποινων των από οπλισμένων ανδρών και γυναικών εκ των όπισθεν δολοφονηθέντων Γερμανών στρατιοτόν κατεστράφη η Κάνδανος».
Τέλος, το περιεχόμενο στην τρίτη μαρμάρινη πλάκα που έφεραν οι κατακτητές το 1943 προοριζόμενη προφανώς για το μνημείο που θα κατασκεύαζαν αναφέρει «Εδώ υπήρχε η κάνδανος κατεστράφη προς εξιλασμόν της δολοφονίας 25 Γερμανών στρατιωτικών»



πηγή


Τρίτη 28 Μαΐου 2013

ΝΕΑΡΟΙ ΠΟΛΥΤΕΚΝΟΙ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑΝ ΑΝΕΡΓΟΙ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ ΝΑ ΧΑΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ!

ΝΕΑΡΟΙ ΠΟΛΥΤΕΚΝΟΙ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑΝ ΑΝΕΡΓΟΙ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΝ ΝΑ ΧΑΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ!



ΕΠΕΙΓΟΝ: ΤΟΥΣ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΛΟΓΩ ΑΝΕΡΓΕΙΑΣ!






ΚΡΑΥΓΗ ΑΠΟΓΝΩΣΗΣ από πολύτεκνη οικογένεια που χρειάζεται τη ΒΟΗΘΕΙΑ ΜΑΣ στο Ηράκλειο Κρήτης!!
Με την απειλή και το φόβο ότι θα στερηθούν τα έξι ανήλικα παιδιά τους και θα τα μεταφέρουν σε ιδρύματα ζουν δυο νέοι άνθρωποι, η 32χρονη Πόπη Μουντράκη και ο 31χρονος Μιχάλης Νηστικάκης στο Ηράκλειο.

Η κρίση και η ανεργία τους έχουν γονατίσει, ενώ απειλούν να τους καταστρέψουν τη ζωή. Σε ένα ετοιμόρροπο παράπηγμα στην περιοχή των Καμινίων, που περισσότερο μοιάζει με στάβλο παρά με σπίτι και στο οποίο αναγκάζονται να φιλοξενούνται, η ζωή τους έχει μετατραπεί το τελευταίο διάστημα σε εφιάλτη.

 
Το μόνο που τους παρηγορεί είναι η παρουσία και το χαμόγελο των έξι παιδιών τους, που παρά τα προβλήματα, τις κακουχίες και τις στερήσεις, μένουν στο πλάι τους και η ελπίδα ότι κάποιος κάποια στιγμή, σε αυτόν το μάταιο κόσμο, θα βρεθεί να τους βοηθήσει.

Αν και ζουν και μεγαλώνουν τα παιδιά τους με τις δυνάμεις που διαθέτουν μια ανάσα από το κέντρο του Ηρακλείου, το βέβαιο είναι ότι η οικονομική κρίση θα μπορούσε να αποτυπωθεί μέσα από τη σημερινή εικόνα που παρουσιάζει το σπίτι όπου μένουν.





Βιώνοντας την απόλυτη εξαθλίωση, το νέο ζευγάρι μαζί με τα έξι παιδάκια του, ηλικίας από 11 ετών μέχρι 10 μηνών, φιλοξενούνται στο σπίτι της μητέρας της Πόπης τα τελευταία τρία χρόνια, όσα δηλαδή ο άνδρας της, ο Μιχάλης, έχει μείνει χωρίς δουλειά. Αλλά και αυτό μόνο σπίτι δεν είναι, αφού λόγω παλαιότητας οι τοίχοι του έχουν παρουσιάσει υγρασία, κουφώματα δεν έχει, το ταβάνι έχει πετάξει σοβάδες και καθημερινά κοιμούνται και ξυπνάνε με την αγωνία μην τους έρθει στο κεφάλι, τραυματίζοντας τόσο τους ίδιους όσο και τα παιδιά τους.
Και βέβαια είναι περιττό να πούμε ότι η οικογένεια στερείται δυνατότητα θέρμανσης, ενώ και για να κάνουν μπάνιο τα παιδιά τους, αν και ζούμε στον 21ο αιώνα, παίρνουν νερό με κανίστρες και μπουκάλια!

"Βοήθεια"

«Σε αυτό το σπίτι μένουμε εγώ, ο άντρας μου, τα έξι παιδιά μας και οι αδερφές μου. Ζητάμε βοήθεια από όποιον μπορεί να μας βοηθήσει», λέει απελπισμένη για την κατάσταση που βιώνουν η 32χρονη.
Ο χειμώνας γι' αυτούς, όπως λέει η 32χρονη μάνα, πέρασε με τη βροχή και το κρύο να τρυπά τα κορμάκια των ανήλικων παιδιών της και με την ίδια να μένει ξάγρυπνη κάνοντας προσευχές, τα σπασμένα σίδερα και τα φθαρμένα ξύλα του σπιτιού που κρέμονται πάνω από τα κεφάλια τους μην πέσουν πάνω τους και τους σκοτώσουν.
Εκεί, κάτω από μια στέγη που έσταζε νερά τα αποκοίμιζε τις νύχτες και μέσα σε ένα χώρο απροστάτευτο τα έκανε μπάνιο και τα έξι, καταστάσεις και οικογενειακά δράματα που κανείς δε θα περίμενε να βιώνουν άνθρωποι.

«Φοβάμαι μην πέσει το ταβάνι και μας πλακώσει. Η κατάστασή μας είναι απελπιστική. Θέλουμε ένα σπίτι, τίποτε άλλο. Έμπαιναν νερά από παντού. Κοιμόμαστε ο ένας πάνω στον άλλο. Μπανιέρα δεν έχει το σπίτι και κάνουμε μπάνιο έξω.
Ζεσταίνουμε νερό και κάνουμε μπάνιο με τις κανάτες. Αυτή είναι η ζωή μας», προσθέτει πικραμένη. Όσο για τις ημέρες του Πάσχα, ήταν οι χειρότερες που έζησαν ποτέ, μη έχοντας ούτε καν τα απαραίτητα για να νιώσουν λίγο το κλίμα των ημερών.
«Γυρίζαμε στις εκκλησίες και ελπίζαμε να μας δώσουν κανένα κουλούρι για να ταΐσουμε τα παιδιά. Παίρναμε ό,τι μας δίνανε, δεν είχαμε και άλλη επιλογή».



 



Δύσκολη ζωή Η οικογένεια μέχρι πριν από τρία χρόνια είχε μια άλλη ζωή. Το μεροκάματο στην οικοδομή όπου δούλευε ο 31χρονος Μιχάλης ήταν αρκετό για να συντηρήσει ένα νοικιασμένο σπίτι.

Σήμερα όμως η μοίρα τούς τα έφερε αλλιώς και ο 31χρονος πατέρας αναγκάζεται να μαζεύει παλιοσίδερα με τα πόδια από τις γειτονιές για να μπορέσει να μεγαλώσει τα παιδιά του... Πράγμα όμως, όπως φαίνεται, αδύνατο.
«Ονειρεύομαι μια καλύτερη ζωή για τα παιδιά μου, όμως με το να μην υπάρχουν δουλειές αυτό δεν μπορεί να αλλάξει. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Έψαξα να βρω δουλειά, δε βρήκα και το μόνο που μου έμεινε ήταν να μαζεύω παλιοσίδερα», λέει ο 31χρονος πατέρας.

«Δε θέλω να χωριστώ από τα παιδιά μου» Η μοίρα όμως έμελλε να τους παίξει άλλο ένα άσχημο παιχνίδι. Το χειρότερο εφιάλτη, όπως εξηγούν, αφού λόγω της οικονομικής τους κατάστασης αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να τους πάρουν τα παιδιά και να τα πάνε σε ιδρύματα, με τη μάνα να λέει ότι ήδη τρεις φορές έχει επιχειρήσει να βάλει τέλος στη ζωή της στο άκουσμα και μόνο ότι θα χωριστεί από τα παιδιά της. «Μου είπαν ότι θα μου πάρουν τα παιδιά.
Αναρωτιέμαι: Έχουν λεφτά να μεγαλώσουν τα παιδιά μου στα ιδρύματα και δεν έχουν να με βοηθήσουν να στηριχτώ ξανά στα πόδια μου ώστε τα παιδιά να μεγαλώσουν μαζί με τη μαμά και τον μπαμπά τους και να μη χωριστούν;
 
Γιατί δε μας βοηθάει το κράτος; 
Τόσα σπίτια υπάρχουν αυτή τη στιγμή που είναι ακατοίκητα και μπορούν να διατεθούν για να μπούμε μέσα. Πιο καλά είναι δηλαδή να μεγαλώσουν τα παιδιά μου στο ίδρυμα;», λέει με πόνο η μάνα.

Αυτό που ζητάει το νεαρό ζευγάρι είναι απλό. Λίγη βοήθεια να μείνει ενωμένη και να μη σκορπιστεί. Να κρατήσει μαζί τα παιδιά, τα αδελφάκια δηλαδή, και να μην αναγκαστούν να χωριστούν το ένα από το άλλο. Ζητούν μια δουλειά και ένα σπίτι.
Την ευκαιρία δηλαδή να έχουν όχι πολλά. Μόνο τα απαραίτητα. Αυτά που για τους περισσότερους είναι δεδομένα αλλά που εκείνοι δεν πίστευαν ποτέ ότι θα έφτανε η στιγμή να μην τα έχουν...

 Όποιος θέλει να βοηθήσει:

Όποιος θέλει να βοηθήσει την οικογένεια Νηστικάκη από το Ηράκλειο Κρήτης, που κινδυνεύει να χάσει τα παιδιά της - να τα βάλουν σε ίδρυμα - επειδή οι γονείς (περίπου 30 ετών) δεν έχουν δουλειά και κανονικό σπίτι, παρακαλώ να τηλεφωνήσει στο
 
τηλέφωνο: 6948 647577.
Όλοι βέβαια γνωρίζουμε πως σε απελπιστική κατάσταση βρίσκονται πολλές οικογένειες. Αν μπορούμε να βοηθήσουμε, ας το κάνουμε - και είναι μια ευκαιρία για όποιον μπορεί έστω και από το υστέρημά του. Ίσως να σωθούν και ψυχές (από την αυτοκτονία π.χ.), όχι μόνο η συνοχή και η ελπίδα μιας οικογένειας και αρκετών παιδιών, που πρέπει ν' αλλάξει η ζωή τους προς το καλύτερο.
Ευχαριστώ. Ο Θεός να σας ευλογεί.

 
 Πηγή  και εδώ

http://oimos-athina.blogspot.gr/2013/05/blog-post_6004.html


 Υ.Γ

Το βρήκα τυχαία στο Internet

Μπορείς να βοηθήσεις; Mε όποιο τρόπο νομίζεις.

-->

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011

Χριστουγεννιάτικα έθιμα από την Κρήτη. Το Χριστόψωμο

topio17.jpg


 
Το ζύμωμα του χριστόψωμου θεωρείται έργο θείο και είναι έθιμο καθαρά Χριστιανικό. Οι γυναίκες φτιάχνουν τη ζύμη με ιδιαίτερη ευλάβεια και υπομονή. Το ζύμωμα είναι μια ιεροτελεστία. Χρησιμοποιούν ακριβά υλικά, όπως ψιλοκοσκινισμένο αλεύρι, ροδόνερο, μέλι, σουσάμι, κανέλα και γαρίφαλα, και κατά τη διάρκεια του ζημώματος λένε: "Ο Χριστός γεννιέται, το φως ανεβαίνει, το προζύμι για να γένει."

Πλάθουν το ζυμάρι και παίρνουν τη μισή ζύμη και φτιάχνουν μια κουλούρα. Με την υπόλοιπη φτιάχνουν σταυρό με λουρίδες απ' τη ζύμη. Στο κέντρο βάζουν ένα άσπαστο καρύδι ή ένα αυγό, συμβολίζοντας τη γονιμότητα. Στην υπόλοιπη επιφάνεια σχεδιάζουν σχήματα με το μαχαίρι ή με το πιρούνι, όπως λουλούδια, φύλλα, καρπούς, πουλάκια.
Σε πολλά μέρη τα χριστόψωμα, τα έφτιαχναν κεντημένα με ωραία σχήματα που γίνονταν πάνω στο ζυμάρι με διάφορα ποτήρια, μικρά ή μεγάλα ή κούπες από βελανίδια που συμβόλιζαν την αφθονία που ήθελαν να έχουν στην παραγωγή των ζώων και της σοδειάς του σπιτιού τους.

Για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι, το Χριστόψωμο είναι ευλογημένο ψωμί, αφού αυτό θα στηρίξει τη ζωή του νοικοκύρη και της οικογένειάς του. Το κόβουν ανήμερα τα Χριστούγεννα, δίνοντας πολλές ευχές. Απαραίτητος επάνω, χαραγμένος ο σταυρός. Την ημέρα του Χριστού, ο νοικοκύρης παίρνει το χριστόψωμο, το σταυρώνει, το κόβει και το μοιράζει σ' όλη την οικογένειά του και σε όσους παρευρίσκονται στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι.

Μερικοί, εδώ βλέπουν ένα συμβολισμό της Θείας κοινωνίας, όπως ο Χριστός έδωσε τον άρτον της ζωής σε όλη την ανθρώπινη οικογένειά του.
Από τις προετοιμασίες της παραμονής των Χριστουγέννων πιο χαρακτηριστική είναι εκείνη που αναφέρεται στο ζύμωμα του χριστόψωμου. Κατά τόπους φτιάχνεται σε διάφορες μορφές και έχει διαφορετικές ονομασίες όπως: "το ψωμό του Χριστού", "Σταυροί", "βλάχες" κ.ά."



291191-xmasdivv1ux0.gif
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Ελάτη



Ιερά Μονή Δοχειαρίου


Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου



Ιερά Μονή Οσίου Δαβίδ



Καρούλια. Αγιο Ορος



Προυσιώτισσα

Αγιο Ορος Ι.Μ Διονυσίου

Ψήγματα Ορθοδοξίας