φενεος

Ιησούς Σινά

Εγώ πατήρ, εγώ αδελφός, εγώ νυμφίος, εγώ οικία, εγώ τροφεύς, εγώ ιμάτιον, εγώ ρίζα, εγώ θεμέλιος, παν όπερ αν θέλεις εγώ. Μηδενός εν χρεία καταστείς. Εγώ δουλεύσω.

Ήλθον γαρ διακονήσαι, ου διακονηθήναι. Εγώ και φίλος και ξένος και κεφαλή και αδελφός και αδελφή και μήτηρ. Πάντα εγώ.

Μόνον οικείως έχε προς εμέ. Εγώ πένης δια σέ και αλήτης δια σέ, επι σταυρού δια σέ, άνω υπέρ σου εντυγχάνω τω Πατρί κάτω υπέρ σου πρεσβευτής παραγέγονα παρά του Πατρός.

Πάντα μοι σύ και αδελφός και συγκληρονόμος και φίλος και μέλος.

Τι πλέον θέλεις;

Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Ψηγματα all

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα καθηγητής. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα καθηγητής. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 6 Αυγούστου 2012

Οι θέσεις των θεολόγων για το νέο μάθημα των Θρησκευτικών


 thriskeftika
"Το Παράρτημα της Π.Ε.Θ. Τρικάλων, μετά από την συνάντηση της 10ης Ιουνίου 2012 στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών με τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου Β΄, και κατόπιν παρακλήσεως του να καταθέσουμε και εγγράφως τις θέσεις μας για τα Πιλοτικά Προγράμματα Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών, έχει να παραθέσει συνοπτικά τις παρακάτω γενικές απόψεις
Με τα νέα προγράμματα θρησκειολογική ύλη απ τη Β’ Λυκείου μεταφέρεται στην Α’ Γυμνασίου αλλά και στο Δημοτικό αγνοώντας βασικές παιδαγωγικές αρχές, με συνέπεια την πνευματική ζημιά και γνωσιολογική σύγχυση των Ορθοδόξων μαθητών.
Ένα μάθημα θρησκευτικών που ο Ιησούς Χριστός, η Εκκλησία και η σωτηρία του ανθρώπου δεν αποτελούν τους «θεμελιώδεις άξονες» του, όπως σωστά έχει ειπωθεί «καθίσταται να οδέτερο, χρωμο κα γευστο μάθημα, τ ποο χάριν τς οδετερότητος θυσιάζει τς διαιτερότητες τν διαφόρων θρησκευτικν μορφωμάτων κα χάριν το πλουραλισμο συρρικνώνει φάνταστα (κα νερυθρίαστα) τν πλοτο τς ρθοδόξου Παραδόσεως» . Στο όνομα δηλαδή της δήθεν πολυπολιτισμικότητας, το ΜτΘ χάνει τον ορθόδοξο προσανατολισμό του.
Με το συγκεκριμένο πολυθρησκειακό περιεχόμενο διδασκαλίας των νέων προγραμμάτων σπουδών πώς οι μαθητές θα καλλιεργήσουν την εθνική και θρησκευτική τους συνείδηση κατά το Σύνταγμα και τους νόμους;
Το Σύνταγμα αναφέρει ότι «η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους και έχει σκοπό την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης των Ελλήνων» (άρθρο 16, παρ. 2) ενώ και ο Νόμος 1566 «Για την οργάνωση και την λειτουργία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης», προβλέπει ότι αυτή θα πρέπει να στοχεύει «στην ολόπλευρη, αρμονική και ισόρροπη ανάπτυξη των διανοητικών και ψυχοσωματικών δυνάμεων των μαθητών», βοηθώντας τους «να διακατέχονται από πίστη στα γνήσια στοιχεία της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης». (1566/85 άρθρ.1).
To Συμβούλιο της Επικρατείας, αναγνωρίζει με την υπ΄αριθμ. 3356/1995 απόφασή του, ότι η Πολιτεία υποχρεούται να διδάσκει στα σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης το μάθημα των Θρησκευτικών κατά το ορθόδοξο χριστιανικό δόγμα για ικανό αριθμό ωρών. Ειδικότερα: 
Α. Θεωρομε κατ ρχήν τι κάθε διδακτική καινοτομία, πού συμβάλλει στή βελτίωση το μαθήματος, πρέπει νά γίνεται ποδεκτή καί νά καταβάλλεται προσπάθεια στε νά ποστηρίζεται, μέ ατονόητη τή σχετική πιμόρφωση τν διδασκόντων, καθώς καί τόν πιτυχ σχεδιασμό φαρμογς, στά ποα πάρχουν προβλήματα. 
Β. πό παιδαγωγική θεώρηση παρουσιάζουν:
1) ναντιστοιχία το προσφερόμενου παιδευτικο λικο πρός τήν πνευματική λικία και ριμότητα τν μαθητν - καί στό Δημοτικό - καί στό Γυμνάσιο
2) συσσώρευση θρησκειολογικο λικο, πού εναι ν πολλος τερόκλητο καί μέ γνωστο περιεχόμενο σέ παιδιά μικρς λικίας, πού θά παιτε πλήθος ναλύσεων μέ ποτέλεσμα τή σύγχυση καί ν συνεχεία τήν διαφορία.
3) Διαμορφώνουν τό ΜτΘ σέ πλ γνώση καί τό πογυμνώνουν πό τήν μετάδοση τς πίστης σέ ξίες θρησκευτικς ζως, γκαταλείποντας τσι τήν ποια προσπάθεια καλλιέργειας τν ξιν ατν στούς μαθητές. Παρά τό τι καλλιέργεια ξιν εναι π τούς πιό σημαντικούς στόχους καί τν παλαιοτέρων καί τν σύγχρονων παιδαγωγν.
Γ. πό ποψη οσίας το περιεχομένου τά νέα Π.Σ. : 1) Μεταβάλλουν τό χαρακτρα το ΜτΘ. πό ρθόδοξο Χριστιανικό θεολογικό (μολογιακό τς πίστης μας) σέ θρησκειολογικό καί στορικό-πολιτιστικό.
2) Τοποθετον τήν ρθόδοξη χριστιανική διδασκαλία περί Θεο καί νθρώπου, δηλ. την ρθόδοξη πίστη καί παράδοση, στήν δια βαθμίδα κτιμήσεως καί ποδοχς μέ λες τίς λλες θρησκευτικές ντιλήψεις μέ ποτέλεσμα: α) νά γνοεται θεία ποκάλυψη ς πηγή τς ρθόδοξης πίστεως καί νά καλλιεργεται (χωρίς ρητς νά καθορίζεται) δέα τς νθρώπινης προέλευσης κάθε θρησκευτικς πίστεως καί διδασκαλίας λων τν θρησκειν, δηλ. και τς ρθόδοξης Χριστιανικς.
3) Οδηγεται τσι τό ΜτΘ σέ καθαρά καί πολύτως μάθημα γνώσεως (στορικς, θρησκειολογικς, πολιτιστικς κτλ), καί δέν ποσπται π ατό μόνον διδασκαλία τς πίστεως (πού μπορε νά ποστηριχθε τι εναι ργο τς κκλησίας) λλά καλλιεργεται σαφς και ντόνως, καί μάλιστα στά παιδιά πού στήν λικία ατή διαμορφώνουν τήν προσωπικότητά τους, διαφορία γιά ποια θρησκευτική πίστη καί προσπάθεια γιά γνες θικς καί πνευματικς ζως.
4) Παρουσιάζουν πράγματι σέ μεγαλύτερη κταση στοιχεα τς ρθόδοξης χριστιανικς παραδόσεως π ση τά τν λλων θρησκειν. Τοτο εναι λογικά καί πρακτικά τό μόνο δυνατό. ποσοτική ατή μως παρουσία δέν καλύπτει κατά κανένα τρόπο τήν ξιολογική ξίσωσή τους, ποία εναι κδηλη σ λες τίς βαθμίδες ( τάξεις τν Σχολείων). Σημειώνουμε μάλιστα τι καταβάλλεται διαίτερη προσπάθεια γι ατή τήν ξίσωση.
5) χουν φαιρεθε πό τούς σκοπούς καί στόχους καί πό τά θέματα λων τν θεματικν νοτήτων κεφαλαιώδεις ρθόδοξες θρησκευτικές διδασκαλίες, μέ ποτέλεσμα τή διαγραφή πό τή συνείδηση τν μαθητν χι μόνο τς πίστης, λλά καί τς γνώσης πολύ σημαντικν στοιχείων τς ρθόδοξης διδασκαλίας καί ζως.
6) ‘Η μέθοδος τς διαθρησκειακς διδασκαλίας ρισμένων θεμάτων καταλήγει στή δημιουργία σύγχυσης γιά τό τί κριβς διδάσκει καί πιστεύει κάθε θρησκεία, πως γίνεται π.χ. μέ τήν ννοια τογίου νθρώπου”, που νας καθαρά χριστιανικός θεολογικός ρος ποδίδεται χι μόνο σέ μή χριστιανούς, λλά καί σέ μυθικά πρόσωπα.
7) Μέ τά νέα ατά Π.Σ. τό ΜτΘ φαίνεται νά ρνεται (καί πράγματι ρνεται) τό καθκον πού χει νά διδάσκει στά νέα παιδιά τή θρησκευτική πίστη τν πατέρων τους. Καθκον πού ρίζεται καί διακηρύσσεται καί πό τήν Ερωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων το νθρώπου (Σύμβαση τς Ρώμης το 1950) καί πό ποφάσεις το Ερωπαϊκο Δικαστηρίου νθρωπίνων Δικαιωμάτων καί πό τό ‘Ελληνικό Νομικό Πλαίσιο (Σύνταγμα, Νόμοι, Νομολογία ΣτΕ). 
Δ. Αντίθετα πρός τά παραπάνω, μέ τά νέα Π.Σ. τό ΜτΘ φαίνεται νά ναρμονίζεται πρός τις ποδείξεις τς πιτιθέμενης θεϊας. Η ΠΕΘ μέ σημαντικό ριθμό ργασιν, πού πάρχουν στό Διαδίκτυο, λεπτομερς ναλύει, δείχνει καί πογραμμίζει πάρα πολλά εδικά σημεα τν νέων Π.Σ. μέ τά ποα, ὅπως ἀποδεικνύεται καθημερινά, θεωροῦμε ὅτι δέν συμφωνεῖ ὁ σύγχρονος Ἕλληνας. 
Ε. Γιά ὅλα τά παραπάνω εἴμαστε ἀντίθετοι πρός τά νεά Π.Σ. τά ἤδη “πιλοτικῶς” ἐφαρμοζόμενα. Τό κύριο θέμα εἶναι ἡ μεταβολή τοῦ χαρακτῆρα τοῦ μαθήματος, ὄχι ἡ δομή τῶν θεματικῶν ἐνοτήτων τους, καί ἡ ὅποια διδακτική μέθοδος. Σημαντική ὅμως εἶναι καί ἡ ἀντίθεσή μας πρός τή δομή τοῦ περιεχομένου τῶν κατά σχολική τάξη θρησκευτικῶν διδασκαλιῶν.
Γι᾽ αὐτό καί ζητοῦμε τήν ἀπ᾽ ἀρχῆς πλήρη καί οὐσιαστική ἀναμόρφωσή τους, στήν ὁποία θά πρέπει νά ληφθοῦν ὑπόψη ὅλα τά παραπάνω". 


Πηγή
 


Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

ΤΡΙΤΗ ΑΠΟΨΗ Ο «πέμπτος καβαλάρης»Του Ευγένιου Τριβιζά


3c1h0815-7.jpg
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: 18 Μαρτίου 2010
O χαρακτηρισμός των Ελλήνων ως απατεώνων, προδοτών και άλλων τινών δεν είναι παρά μία ακόμα περίπτωση του κοινωνιολογικού φαινομένου της επικλήσεως αρνητικών εθνικών στερεοτύπων σε περιπτώσεις κρίσεων. Αντί να κρίνονται και να κατακρίνονται αποφάσεις ή ενέργειες συγκεκριμένων ατόμων, στιγματίζεται συλλήβδην έναs ολόκληρoς λαός. Το πιο επικίνδυνο στερεότυπο είναι η αμφισβήτηση της ανθρώπινης φύσης φυλών και εθνών.

Το αρκτικόλεξο «ΡΙGS», το οποίο χρησιμοποιούν Δυτικοευρωπαίοι και Αγγλοσάξονες επενδυτές και σχολιαστές, ως συνοπτικό τρόπο αναφοράς στους λαούς της Νότιας Ευρώπης και τις οικονομίες τους, δεν είναι μόνο μια κακόγουστη προσβολή. Είναι μια σύγχρονη εκδοχή του ιστορικού φαινομένου της αμφισβήτησης της ανθρώπινης φύσης του συνανθρώπου, της διαδικασίας κατά την οποία μέλη μιας εθνικής ομάδας υποβιβάζουν τα μέλη μιας άλλης στο επίπεδο των ζώων, μεταδίδοντας έμμεσα το μήνυμα ότι είναι άξια να τύχουν παρόμοια με αυτά μεταχείρισης.

Αν και ορισμένα έντυπα, όπως οι «Financial Τimes», και τράπεζες, όπως η Βarclays, κατόπιν καταγγελιών, όπως εκείνη του Πορτογάλου υπουργού Οικονομικών, απαγόρευσαν τη χρήση του, ο όρος κινδυνεύει να καθιερωθεί. Όσοι εξακολουθούν να τον χρησιμοποιούν δεν αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητα μιας τέτοιας πρακτικής. Λησμονούν ότι παρόμοιες μειωτικές εκφράσεις είχαν χρησιμοποιηθεί συστηματικά κατά το παρελθόν για να απευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη, να αναστείλουν τυχόν ενδοιασμούς, να απενεργοποιήσουν τη συναισθηματική ταύτιση και να διευκολύνουν διωγμούς, σφαγές, ακόμα και γενοκτονίες.

Της γενοκτονίας της Ρουάντας για παράδειγμα είχε προηγηθεί μια κυβερνητικά συντονισμένη εκστρατεία λεκτικής «αποκτήνωσης» των θυμάτων και κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Πόλεμου η ιαπωνική προπαγάνδα είχε χρησιμοποιήσει την ίδια μέθοδο εναντίον των Αμερικανών. Η πιο ακραία, βέβαια περίπτωση, ήταν εκείνη του Τρίτου Ράιχ. Ένα από τα σκευάσματα που χρησιμοποιήθηκαν για τη γενοκτονία των Εβραίων στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, ήταν το παρασιτοκτόνο Ζyclon Β. Πολύ πριν, όμως, οι κρατούμενοι εξοντωθούν με παρασιτοκτόνα, είχε προηγηθεί η απομείωση της ανθρώπινης φύσης τους από τον ναζιστικό μηχανισμό προπαγάνδας.

Εκφράσεις όπως «αρουραίοι», «μολυσματικά ζωύφια» είχαν χρησιμοποιηθεί συστηματικά για τον χαρακτηρισμό τους. Και φυσικά όταν εκλαμβάνεις τους αντιπάλους σου όχι ως ανθρώπους αλλά ως κτήνη ή παράσιτα, δεν έχεις και πολλούς ενδοιασμούς για να τους εξοντώσεις προκειμένου να ανακυκλώσεις τις τρίχες ή το λίπος τους. Η λεκτική «αποκτηνωτική» βία αποτελεί συχνά τον προθάλαμο πραγματικής και όχι μόνο στη διεθνή σκηνή.

Σε έρευνά μου για τα εγκλήματα του όχλου είχα κάνει διάκριση μεταξύ δύο κατηγοριών υβριστικών εκφράσεων, εκείνων οι οποίοι αρνούνται τον ανδρισμό του αντιπάλου και εκείνων οι οποίοι αρνούνται την ανθρώπινη φύση του και είχα διαπιστώσει ότι η πρώτη ανοίγει τον δρόμο σε ριτουαλιστική και η δεύτερη σε πραγματική βία(1) . Οι τραγικές συνέπειες της λεκτικής «αποκτήνωσης» είναι ο λόγος για τον οποίο οι ανθρωπολόγοι Μontagu και Μatson θεωρούν ότι οι διαδικασίες άρνησης της ανθρώπινης υπόστασης συνανθρώπων είναι «ο πέμπτος καβαλάρης της Αποκαλύψεως» . Θα ήταν υπερβολικό, βέβαια, να ισχυριστεί κανείς ότι οι χρήστες του όρου «ΡΙGS» προετοιμάζουν το έδαφος για την οικονομική κατακρεούργηση των άσωτων «γουρουνιών» του Νότου.

Είναι όμως απορίας άξιο το ότι πολιτισμένοι άνθρωποι φτάνουν στο σημείο να διαδίδουν μειωτικές εκφράσεις που τόσα δεινά έχουν προκαλέσει κατά το παρελθόν. Όταν δεν αντιμετωπίζουμε τους άλλους ως άτομα, αλλά ως εκπροσώπους στερεοτύπων, όταν μία εθνότητα θεωρείται ότι ενσαρκώνει το έντιμο και το ηθικό και ο αντίπαλος το δόλιο και το ανήθικο, τότε ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για κάθε λογής βαρβαρότητα. Ούτε οι Νότιοι είναι «γουρούνια», ούτε οι Έλληνες είναι εκ γενετής απατεώνες, ούτε οι Γερμανοί επιρρεπείς σε γενοκτονίες.

Το καλό και το κακό ενυπάρχει στον καθένα και το δεύτερο μπορεί εύκολα να πυροδοτηθεί από λεκτικές κοινωνικές διαδράσεις. Ας ελπίσουμε ότι ο «πέμπτος καβαλάρης της Αποκαλύψεως», προτού συνεχίσει τη νέα του επέλαση, θα σκοντάψει στους βράχους της λογικής και της κοινής μας ανθρωπιάς.


Ο Ευγένιος Τριβιζάς είναι συγγραφέας-καθηγητής


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Ελάτη



Ιερά Μονή Δοχειαρίου


Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου



Ιερά Μονή Οσίου Δαβίδ



Καρούλια. Αγιο Ορος



Προυσιώτισσα

Αγιο Ορος Ι.Μ Διονυσίου

Ψήγματα Ορθοδοξίας