φενεος

Ιησούς Σινά

Εγώ πατήρ, εγώ αδελφός, εγώ νυμφίος, εγώ οικία, εγώ τροφεύς, εγώ ιμάτιον, εγώ ρίζα, εγώ θεμέλιος, παν όπερ αν θέλεις εγώ. Μηδενός εν χρεία καταστείς. Εγώ δουλεύσω.

Ήλθον γαρ διακονήσαι, ου διακονηθήναι. Εγώ και φίλος και ξένος και κεφαλή και αδελφός και αδελφή και μήτηρ. Πάντα εγώ.

Μόνον οικείως έχε προς εμέ. Εγώ πένης δια σέ και αλήτης δια σέ, επι σταυρού δια σέ, άνω υπέρ σου εντυγχάνω τω Πατρί κάτω υπέρ σου πρεσβευτής παραγέγονα παρά του Πατρός.

Πάντα μοι σύ και αδελφός και συγκληρονόμος και φίλος και μέλος.

Τι πλέον θέλεις;

Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Ψηγματα all

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ασθένεια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ασθένεια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2021

Πῶς τολμᾶμε καί νά σκεπτόμαστε ὅτι εἶναι δυνατόν νά μολυνθοῦμε καί νά διαδώσουμε τόν ἰό μέσα στό Ναό; π. Σαράντης Σαράντος

 


 

 Ἐν τῷ Ναῷ ἑστῶτες τῆς δόξης Σου  ἐν Οὐρανῷ ἑστᾶναι νομίζομεν.

 

 

Μέσα στήν περίοδο τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ διαπιστώσαμε σοβαρά ἐλλείμματα τῆς εἰς Χριστόν πίστεώς μας.  Ἐπιστρατεύτηκαν ὅλες οἱ δυνάμεις τοῦ πονηροῦ γιά νά μᾶς τρομοκρατήσουν.

Ἡ Κυβέρνηση μέ Κοινή Ὑπουργική Ἀπόφαση (Κ.Υ.Α.) μᾶς ἔκλεισε στά σπίτια μας καί μέ πολύ αὐστηρά μέτρα καταφόβισε ὅλες τίς συμπολίτισσες καί τούς συμπολῖτες, ὅπως συνηθίζει νά λέει ὁ Πρωθυπουργός καί ὅχι Ἑλληνίδες καί Ἕλληνες.

Νεκρώθηκαν ἐπιχειρήσεις καί ἔπαυσαν νά λειτουργοῦν  ὅλες οἱ βαθμίδες ἐκπαίδευσης.  Τά κανάλια ἔφεραν εἰς πέρας αὐτόν τόν ἄθλο, τή μή διασπορά τοῦ ἰοῦ. Γιά τήν προθυμία τους αὐτή ἀμείφθηκαν μέ 20 ἑκατομμύρια Εὐρώ.

Παράλληλα ἔγινε  σφοδρότατη προσπάθεια νά ἀπομακρύνουν τόν ὀρθόδοξο λαό μας ἀπό τίς ἐκκλησίες του καί τά μοναστήρια.  Ποτέ ἄλλοτε δέν κατηγορήθηκε τόσο ὁ ὀρθόδοξος ἱερός Ναός ὡς ἐπικίνδυνος χῶρος συνωστισμοῦ καί μεταδόσεως ἀσθενειῶν ὅσο τίς ἡμέρες αὐτές.  Ἕνα θεόρατο κῦμα εἰκονομαχίας ξεσηκώθηκε μεθοδικότατα σέ ὅλη τήν ἐπικράτεια, μέ στόχο τή βλάσφημη ἀμφισβήτηση τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί τοῦ τρόπου μεταδόσεως τῆς Θείας Κοινωνίας  διά τῆς ἁγίας λαβίδος, ὡς δῆθεν μέσου διασπορᾶς τοῦ ἰοῦ.  Γιαυτό αἰσθανόμαστε τήν ἀνάγκη νά πληροφορήσουμε, νά κατηχήσουμε ταπεινά πιστούς καί καλοπροαίρετους «ἀπίστους», γιά τό τί εἶναι ὁ ὀρθόδοξος ἱερός Ναός.

Εἶναι ἕνα κτήριο πού σχεδιάζεται καί δομεῖται ἀπό εἰδικούς ἀρχιτέκτονες ἐπιστήμονες πού ἔχουν εἰδικευθεῖ  στήν ὀρθόδοξη ναοδομία καί ἔχουν, ὡς πιστά μέλη τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὀρθόδοξη πίστη στά ἱερά δόγματα καί χριστιανικό ὀρθόδοξο βίο.

Πρό τῆς ἀνεγέρσεως τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τελεῖται ἡ τάξις ἐπί θεμελίῳ τῆς Ἐκκλησίας.  «Ἐθεμελίωσεν αὐτήν ὁ Ὕψιστος Θεός ἐν μέσῳ αὐτῆς» λέγει μιά εὐχή τῶν θεμελίων.

Ἀφοῦ ἀνεγερθεῖ ὁ Ναός ὡς κτίσμα, γιά νά λειτουργήσει χρειάζονται οἱ πρῶτες ἁγιαστικές εὐχές, τά θυρανοίξια.  Καί ἀφοῦ ὀλοκληρωθοῦν οἱ οίκοδομικές ἐργασίες, τελοῦνται τά ἐγκαίνια τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ.  Ὅπως βαπτίζεται κάθε ἄνθρωπος πού θέλει νά γίνει Χριστιανός, ἔτσι βαπτίζεται καί κάθε ἱερός Ναός.  Ἡ βάπτιση τοῦ ὀρθοδόξου ἱεροῦ Ναοῦ ὀνομάζεται Ἀκολουθία τῶν Ἐγκαινίων.  Μέσα σ’ αὐτήν ἐκτυλίσσεται ὅλη ἡ ὀρθόδοξη Τριαδική θεολογία, ὅλη ἡ θεανθρωπολογία, ὅλη ἡ κοσμολογία καί ἐσχατολογία.

Ἡ ἱερή ἀκολουθία τῶν Ἐγκαινίων ἀρχίζει ἀπό τόν Ἑσπερινό τῆς προηγούμενης καί συνεχίζεται μέ τήν ἱερή ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου, στόν ὁποῖο ψάλλεται ὁ  ὑμνολογικός κανόνας τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ μέ σαρανταδύο δογματικά τροπάρια.  Στόν Ὄρθρο ἀναγινώσκονται ἕνδεκα κείμενα ἀπό τήν Παλαιά καί τήν Καινή Διαθήκη ἀντιστοίχως, ἄλλα δέκα ὀκτώ τροπάρια καί δώδεκα εὐχές.  Τά ἱερά ἀναγνώσματα καί τά σχετικά τροπάρια τῶν ἐγκαινίων καθορίζουν καί τονίζουν τόν ἁγιαστικό ἐγκαινισμό τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ.  Ὅπως δηλαδή ὁ τέλειος Θεός, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός προσέλαβε ὁλόκληρη τήν ἀνθρώπινη φύση, ἔτσι καί στήν περίπτωση τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, ὅλο τό ὑλικό συγκρότημα τοῦ Ναοῦ μέ τόν ἁγιαστικό ἐγκαινισμό, διαποτίζεται μέ τήν Ἄκτιστη Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.  Δέν εἶναι πλέον ἁπλῶς ἕνα ἐπιβλητικό μεγαλόπρεπο κτίσμα, ἀλλά χῶρος πλούσια ἁγιασμένος ἀπό τή Θεία Χάρη.

Τό ἐπίκεντρο τῶν Ἐγκαινίων βρίσκεται στήν Ἁγία Τράπεζα, ἡ ὁποία καθιερώνεται καί μέ εὐχές, μέ ἐμφύτευση ἁγίου Λειψάνου.  Περιλούζεται μέ τό Ἅγιο Μῦρο σάν τό Χρῖσμα πού γίνεται στόν ἄνθρωπο μετά ἀπό τό Βάπτισμα.  Μέ ἕνα μεγάλο καλάμι, πού καταλήγει σέ σπόγγο βουτηγμένο στό Ἅγιο Μῦρο καί σέ εὐῶδες ἀρωματικό μῖγμα, σφραγίζονται οἱ τέσσερις κόγχες, ἀνατολικά, δυτικά, βόρεια καί νότια μέ τό μονόγραμμα ΙΣ ΧΣ καί ἐν συνεχεία χρίονται ὅλες οἱ κολῶνες.

Οἱ θεόπνευστες ψαλμωδίες, οἱ πολύ ἐκφραστικές ἐν Χριστῷ εὐχές, ἡ παρουσία καί οἱ προσευχές τοῦ ἐπισκόπου, τοῦ ἱεροῦ κλήρου καί τοῦ φιλοχρίστου λαοῦ καθαγιάζουν ὅλο τό χῶρο.  Ἡ ἀποκορύφωση τῶν ἐγκαινίων φθάνει στόν οὐρανό, ἀφοῦ τελεῖται μυσταγωγικά, δοξολογικά καί ἱκετευτικά ἡ Θεία Λειτουργία τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου, ἡ ὁποία δέν εἶναι ἀτομικό ἀριστουργηματικό δημιούργημα, ἀλλά ἐπίνοια καί θεία ἀποκάλυψη τῆς Θείας Λειτουργίας τοῦ Οὐρανοῦ, τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.

Ἡ χαρακτηριστικότερη εὐχή τῶν ἐγκαινίων ἀξίζει νά ἀναγνωσθεῖ ἀπό ὅλους μας γιά νά ἀνανεώσουμε τήν ἐκτίμησή μας καί τήν τιμή  πρός τόν οἶκο τοῦ Θεοῦ πού βάναυσα ἔχουμε προσβάλει.  Εἶναι πλούσια σέ νόημα, σέ θεολογία καί σέ γλωσσική διατύπωση, γιαυτό καί τήν παραθέτουμε ὥστε νά τήν συνειδητοποιήσουμε ὅλοι οἱ πιστοί.

<<Κύριε ὁ Θεός ἡμῶν, τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς ποιητής ὁ τήν ἁγίαν σου Ἐκκλησίαν ἀρρήτῳ σοφίᾳ θεμελιώσας καί ἀντίτυπον τῆς Ἀγγελικῆς ἐν οὐρανῷ λειτουργίας τήν τῆς Ἱερωσύνης τάξιν ἐπί τῆς γῆς συστησάμενος· σύ, Δέσποτα μεγαλόδωρε, πρόσδεξε καί νῦν δεομένους ἡμᾶς, οὐχ ὡς ἀξίους ὄντας περί τηλικούτων αἰτεῖν, ἀλλ’ ἵνα τό ὑπερβάλλον δειχθῇ τῆς σῆς ἀγαθότητος· οὐ γάρ ἐπαύσω τό ἀνθρώπινον γένος πολυτρόπως εὐεργετῶν· κεφάλαιον δέ ἐδωρήσω τῶν σῶν εὐεργεσιῶν, τήν ἐν σαρκί τοῦ Μονογενοῦς σου Υἱοῦ παρουσίαν· ὅς, ἐπί γῆς ὀφθείς καί λάμψας τοῖς ἐν σκότει φῶς σωτηρίας, ἀνήνεγκεν ἑαυτόν ὑπέρ ἡμῶν θυσίαν καί γέγονε τοῦ κόσμου παντός ἱλαστήριον, κοινωνούς  ἡμᾶς τῆς ἰδίας Ἀναστάσεως ποιησάμενος· καί ἀναληφθείς εἰς τούς οὐρανούς, ἐνέδυσε τούς ἑαυτοῦ Μαθητάς καί Ἀποστόλους καθώς ἐπηγγείλατο, δύναμιν ἐξ ὕψους, ἥτις ἐστί τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, τό προσκυνητόν και παντοδύναμον, τό ἐκ σοῦ τοῦ Θεοῦ καί Πατρός ἐκπορευόμενον· δι’ οὗ γενόμενοι δυνατοί ἐν ἔργῳ καί λόγῳ, Βάπτισμα παρέδωκαν υἱοθεσίας, Ἐκκλησίας ἀνέστησαν, ἵδρυσαν Θυσιαστήρια, Ἱερωσύνης ἔθεντο κανόνα καί νόμους.  Ὧν ἡμεῖς οἱ ἁμαρτωλοί κατέχοντες τήν παράδοσιν, προσπίπτομέν σοι τῷ αἰωνίῳ Θεῷ καί δεόμεθά σου εὔσπλαχνε· Τόν πρός τήν σήν ὑμνωδίαν οἰκοδομηθέντα τοῦτον Ναόν τῆς θείας σου πλήρωσον δόξης, καί τό παρόν Θυσιαστήριον, Ἅγιον Ἁγίων ἀνάδειξον· ὥστε ἡμᾶς, παρεστῶτας αὐτῷ, ὡς τῷ φρικτῷ τῆς Βασιλείας σου θρόνῳ, ἀκατακρίτως λατρεύειν σοι, δεήσεις ὑπέρ ἡμῶν καί παντός τοῦ λαοῦ σου ἀναπέμποντα καί τήν ἀναίμακτον θυσίαν τῇ σῇ προσφέροντας ἀγαθότητι, εἰς ἑκουσίων καί ἀκουσίων ἁμαρτημάτων συγχώρησιν, εἰς κυβέρνησιν βίου, εἰς ἀγαθῆς πολιτείας κατόρθωσιν, εἰς ἐκπλήρωσιν πάσης δικαιοσύνης.

Ὅτι ηὐλόγηταί σου τό πανάγιον ὄνομα, τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νῦν και ἀεί, καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.  Ἀμήν.>>

Πῶς τολμᾶμε καί νά σκεπτόμαστε ὅτι εἶναι δυνατόν νά μολυνθοῦμε καί νά διαδώσουμε τόν ἰό μέσα στό Ναό;  Ἡ Ἐκκλησία δέν γνωρίζει ἀποστάσεις, δέν φοβᾶται τίποτα, κανένα ἐχθρό ἐπίγειο, ὑπέργειο, ὕπουλο, φοβερό.

Μέσα στή μακραίωνη ἱστορία τοῦ χριστιανισμοῦ ἀνά τήν οἰκουμένη καί ἀνά τούς αἰώνας ἀναδείχθηκαν Ναοί ἀπείρου ἀρχιτεκτονικοῦ κάλλους καί θαυμαστῆς πρόσληψης τῆς ἀκτίστου Θείας Χάριτος μέσα στούς τοίχους, στήν οὐρανόμορφη ὀροφή τους καί σ’ ὅλες τίς φιλόξενες μικρές καί εὐρύχωρες γωνιές τους.  Τά ντουβάρια τους εἶναι διαποτισμένα μέ τούς ἀλάλητους στεναγμούς χιλιάδων ἀνθρώπων, πού βρῆκαν σκέπη καί παραμυθία κάτω ἀπό τούς θεοείκελους θόλους τους.  .  Καθημερινά καταφεύγουν, πιστοί καί μή, γιά νά πάρουν ἀνάσα ζωῆς καί ἐπιγείου καί αἰωνίου.  Κάποιοι συνειδητοί χριστιανοί, πρίν εἰσέλθουν στό Ναό βάζουν μετάνοια, σχεδόν ἐδαφιαία, μέσα στόν παράδεισο τῆς στρατευομένης μας Ἐκκλησίας πού εἶναι ἑνωμένη μέ τή θριαμβεύουσα.

Οἱ Ἅγιοι στίς εἰκόνες τους δέν παριστάνουν, ἀλλά παρίστανται καί μοιάζουν νά ἑτοιμάζονται νά πάρουν στό χέρι τους τό ἀναμμένο, τό ντροπαλό καντηλάκι τους καί νά σταθοῦν πλάϊ σέ κάθε πιστό.  Οἱ θεόπνευστες ἱερές ἀκολουθίες, ἡ θεολάλητη βυζαντινή μουσική, οἱ καλλικέλαδοι ἱεροψάλτες, τό ὀρθόδοξο θεότευκτο λατρευτικό τυπικό, τά πάντα συμμετρικά καί ἀσύμμετρα μέσα στόν Ναό ὁδηγοῦν θεοχαρισματικά στό μυστήριο τῶν Μυστηρίων, πού χαρίζει Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ δωρεάν σέ κάθε βαπτισμένο καί μυρωμένο ὁδοιπόρο τῆς ζωῆς.  Ἱερό οὐρανογήινο καταφύγιο ὅλων, ἀκόμα καί στούς φονικότατους διωγμούς ἦταν ὁ Ἱερός Ναός καί πάντα τά τελούμενα ἐν αὐτῷ. Πόσοι θρόμβοι αἵματος, ἐντοιχισμένοι μαζί μέ τούς σκληρούς ἀπελευθερωτικούς ἀπό τά πάθη ἀγῶνες ξέπλυναν βεβαρυμένες συνειδήσεις καί ἀνέδειξαν φανερούς καί κρυφούς ἁγίους, πού ἔφτασαν στήν ἀγκαλιά τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ.  Ἀκατάπαυστα ψάλλουν δοξολογίες  στόν Ὕψιστο καί προσεύχονται για μᾶς.  Ζοῦν στό ἄκτιστο πανηγύρι τῆς θριαμβευούσης Ἐκκλησίας, στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

Ποτέ δέν ἔκλεισαν οἱ ὀρθόδοξοι ἱεροί Ναοί οὔτε ἀπό δικούς μας Ἕλληνες κυβερνῆτες οὔτε ἀπό ξένους κατακτητές.  Ἀπειλοῦσαν τούς χριστιανούς, τούς ἐδίωκαν, τούς βασάνιζαν.  Ἀλλά οἱ Ναοί στέκονταν ὄρθιοι, ἀνέπαφοι, ἀδούλωτα θεοφρούρια, σκέπη καί προστασία ἐπωνύμων καί μή, κατατρεγμένων καί ρημαγμένων ἀνθρώπων.  Ἄριστο δεῖγμα Ἱεροῦ Ναοῦ πού ἀνυψώνει εἰς οὐρανούς ὅλους τούς προσκυνητές ἡ Ἁγία (τοῦ Θεοῦ) Σοφία.  Ἐκστατικός καί ἐνεός κάθε προσκυνητής μέσα σ’ αὐτό τόν ὑπέροχο θεῖο χῶρο.  Μπαίνοντας νοιώθεις ὅτι βγαίνεις στό ὕπαιθρο τῆς οἰκουμένης καί ὕστερα στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.    Οἱ χριστιανοί ἐν παντί καιρῷ καί πάσῃ ὥρα μέσα σ’ αὐτούς τούς θεοφρούρητους καί ἀγγελοφρούρητους Ἱερούς Ναούς λάτρευαν τόν Κύριο τῶν Κυριευόντων καί Βασιλέα τῶν Βασιλευόντων, τρεφόμενοι καθ’ ἡμέραν μέ τήν οὐράνια τροφή τῆς Θείας Εὐχαριστίας.

Καί ὅμως ἐμεῖς σήμερα, ἀφήσαμε τήν Κυβέρνηση μέ τήν ἀνοχή τῆς  Ἱεραρχίας, νά κλείσουν τούς Ναούς μας καί νά ἐξώσουν τούς πιστούς μας ἀπό αὐτούς, στερώντας τους τήν πνευματική τους τροφή καί θεραπεία.

Ἐμποδίσαμε νά τελεσθοῦν οἱ ἱερές Ἀκολουθίες τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Παναγίας μας.  Ἡ 25η Μαρτίου ὡς Ἐθνική Ἑορτή βάναυσα καταργήθηκε.  Ἀσφαλῶς θά ἔτριζαν τά κόκκαλα τῶν θυσιασθέντων γιά χάρη μας πεσόντων ἡρώων, ἀλλά ἐμεῖς καθόλου δέν τά ἀκούσαμε.  Οἱ ἡρωικές προσευχές τους ἀσφαλῶς θά ἔφτασαν στά ὦτα Κυρίου Σαβαώθ γιά χάρη μας.  Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τό κεφάλαιον. Ὄχι μόνο ἐθνική ἑλληνική ἑορτή, ἀλλά παγκόσμια σωτηρία ἐπαγγέλλεται καί ὑπόσχεται.  Καί ἐμεῖς ἔχουμε τέτοια μοχθηρή προκατάληψη πού ἀνενδοίαστα καί σατανικά καταργοῦμε τήν ἑορτή;  Τίποτα ἑλληνικό νά μήν ὑπάρχει στήν Ἑλλάδα;

 Ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα,  ὁ Ἐπιτάφιος θρῆνος μέ τίς μοναδικές λιτανευτικές καί σωτήριες προσευχές του ποδοπατήθηκε κάτω ἀπό τή δῆθεν νοοτροπία τοῦ «συνωστισμοῦ» πού διασπείρει τόν ἰό.  Εἶναι δυνατόν ὁ ἑκουσίως δι’ ἡμᾶς σταυρωθείς καί ταφείς, νά μᾶς ἄφηνε στά θανατηφόρα χέρια οἱουδήποτε ἰοῦ; Ἀμέτρητες λιτανεῖες παλαιότερα καί πρόσφατα σέ ὅλα τά ὀρθόδοξα κράτη, ἀπορροφοῦσαν καί παρέλυαν τήν καταστρεπτική ἰσχύ τῶν λοιμῶν.

Πόσο ἀχάριστα καί βλάσφημα συμπεριφερθήκαμε στόν Σταυρωθέντα γιά χάρη μας, στόν Ταφέντα καί Ἀναστάντα Κύριό μας καί Ἀναληφθέντα εἰς Οὐρανούς, μαζί μέ τήν ἀνθρώπινη φύση Του τιμώντας την αἰωνίως!  Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, χωρίς Χριστός Ἀνέστη  ἐκ νεκρῶν θανάτῳ θάνατον πατήσας καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος ζήσαμε φέτος.

  Ἡ ἀκολουθία τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ πού ἀλληλοπεριχωρεῖται μέ τή Θεία Εὐχαριστία, εἶναι γεγονός ἱστορικό, ἐπιστημονικά ἀναμφισβήτητο μιά καί ὁ Κύριος κεκλεισμένων τῶν θυρῶν διά τεσσαράκοντα ἡμερῶν ἐμφανιζόταν στούς μαθητές Του καί πάλι ἐξαφανιζόταν ἀπό αὐτούς.  Εἶναι τό μοναδικό παράδειγμα θεοδιακριτικότητας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐλευθερίας καί σεβασμοῦ τῆς ἀνθρωπίνης προσωπικότητος. Φέτος ἐμεῖς σάν τούς σταυρωτές Του καθόλου δέν τό ἐκτιμήσαμε. Πόσο ἀνόητα, πόσο προδοτικά συμπεριφερθήκαμε στόν Σταυρωθέντα καί Ἀναστάντα; Πολύ λίγοι, πολύ μικροί τῶν περιστάσεων ἀποδειχθήκαμε.  Ὅλοι μας, ἄρχοντες, ἱεράρχες, κλῆρος καί λαός δώσαμε τίς πιό κρίσιμες ἐξετάσεις καί οἰκτρῶς ἀποτύχαμε.  Καθημερινῶς γινόμαστε ἀποδέκτες τῆς μεγάλης στεναχώριας καί ἀγανάκτησης τῶν Χριστιανῶν, γιατί οἱ Ναοί μας ἐντελῶς παράνομα καί δικτατορικά ἦταν ἀμπαρωμένοι.  Ὁ λαός μας πάντως ἔδειξε τήν ἀντίδρασή του μέ πολλούς τρόπους, πού τεκμηριώνουν τήν τιμή καί προσκύνηση τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ.

Οἱ ἄρχοντές μας, μᾶς ἑτοιμάζουν ὅπως ἤδη ἔχουν ἀνακοινώσει καί δεύτερο γῦρο κορωνοϊακό τό φθινόπωρο.  Τί θά κάνουμε; Θά κλείσουμε τίς Ἐκκλησίες μας ξανά κατά τήν περίοδο Σαρακοστῆς Χριστουγέννων-Θεοφανείων;  Αὐτή τή στιγμή πολλοί ἱερωμένοι εἴμαστε ἀποφασισμένοι νά μή ξαναπροσβάλουμε τόν Γεννηθέντα καί Βαπτισθέντα Σωτῆρα Χριστό.  Ἐμεῖς ὡς ἁπλοῖ ἐφημέριοι δέν ἔχουμε δυνάμη οὔτε νά ὑπονοήσουμε ἀνταρσία καί ἀπειθαρχία.  Ὅμως δέν θά ξαναπέσουμε, τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος, γιά δεύτερη φορά στό φοβερό ἁμάρτημα τῆς βλασφημίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.  Οἱ νουνεχεῖς καί συνετοί πρόγονοί μας πίστευαν καί διεκήρυσσαν τό «δίς ἐξαμαρτεῖν οὐκ ἀνδρός σοφοῦ».  Θρηνοῦσαν γιά τό πρῶτο φοβερό λάθος τους καί μέ ἀστείρευτο θάρρος προχωροῦσαν στήν ἐπανόρθωση τοῦ πρώτου λάθους, τῆς πρώτης ἀποτυχίας.  Ἐμεῖς δέν ἔχουμε κανένα λόγο νά ἀρνηθοῦμε Τόν παντοδύναμο, πολυέλαιο καί πολυεύσπλαγχνο.  Θά εἴμαστε στυγνοί προδότες, ἄν τή δεύτερη φορά δέν ἐπανορθώσουμε τίς τραγικές ἐλλείψεις τοῦ πρώτου γύρου.  «Τίς ἡμᾶς χωρίσει ἀπό τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ;»

Ἐπί τέλους, μετά ἀπό δυό μῆνες φοβέρας, ἀπειλῶν καί μεγάλων προστίμων ἀνοίγουν οἱ ἱεροί Ναοί μας.  Ἀναλογιζόμαστε, πῶς ξεκινήσαμε ἀπό τήν πανδημία! Πῶς μετετράπη σέ πανδολία! Πῶς κορυφώθηκε σέ πανδουλεία;  Εἶναι κρῖμα, ἡ πατρίδα μας, ἡ Ἑλλάδα, μέ ἐξέχοντα μοναδικό πολιτισμό τριῶν χιλιάδων ἐτῶν ἀφόρητα νά καταπιέζεται καί νά μαραζώνει ἀπό τούς τυράννους τῆς Νέας Ἐποχῆς.  Ποιός ἔδωσε ἐντολές νά ἀπολυμανθοῦν οἱ ἱεροί Ναοί μας;  Ἀπολύμανση χρειάζονται οἱ ψυχές μας καί τά σώματά μας ἐνδεχομένως.  Μέ τί πρόσωπο θά κοιτάζουμε καί θά ἀσπαζόμαστε τούς  ὁλόλαμπρους ἁγίους τῶν ἁγιογραφιῶν πού παριστάνονται ἀλλά καί παρίστανται στίς ἱερές ἀκολουθίες καί στίς Θεῖες Λειτουργίες;  Εἶναι δυνατόν νά φορᾶμε μάσκες καί φίμωτρα μέσα στόν καθαρότατο, ἁγιώτατο καί φωτεινότατο ἀπό ἄρρητη θεία Χάρη ἱερό Ναό μας;  Εἶναι δυνατόν ὁ ἱερότατος ὀρθόδοξος Ναός μας,  ὁ ἐπίγειος παράδεισος, χῶρος τάξεως ἀλλά καί πλήρους καί ἀσύλληπτης ἐλευθερίας νά μᾶς μετατρέπει σέ ἀκούνητα στρατιωτάκια;

Αὐτονόητο εἶναι ὅτι στό τέλος τῆς Λειτουργίας, οἱ πιστοί παίρνουν τό ἀντίδωρο ἀσπαζόμενοι τή χείρα τοῦ λειτουργοῦ ἱερέως, συνεχίζοντας τήν μακρά λειτουργική παράδοση τῆς ἐκκλησίας μας.

Ἄς ἐλπίσουμε, ὅτι ἡ παντοδύναμη καί διακριτικότατη Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος θά διορθώσει πάντα τά κακῶς κείμενα μετά ἀπό τήν πανδημία πού περάσαμε, μέ τίς πολλές εὐχές τῆς Κυρίας Θεοτόκου καί τίς θερμές πρεσβεῖες πάντων τῶν Ἁγίων μας.

 

+Ἀρχιμ. Σαράντης Σαράντος

 .

Μαρούσι 13-05-2020

 

 

 

 

 

Κυριακή 3 Μαΐου 2020

Ο κορονοιός,η εκκλησία και το κασκόλ!












Μου είπαν οι επιστήμονες, αυτοί που ξέρουν τα πολλά να βάλω μάσκα για να μην κολλήσω ή να μην μεταδώσω τον κορονοιό.
Σέβομαι τη γνώμη τους.
Θα μπορούσα να βάλω την μάσκα στο σπίτι μου, στο μπαλκόνι μου, στον δρόμο που θα περπατώ, στο λεωφορείο για να πάω στη δουλειά μου, στα καταστήματα για να ψωνίσω, στη λαϊκή όταν πάω να πάρω τα φρούτα και τα λαχανικά…παντού!
Όμως , θυμήθηκα μια φορά που είχα πάει στην εκκλησία να ανάψω ένα κεράκι, ανήμερα του Ευαγγελισμού. Μπήκε μέσα στην εκκλησία μια γιαγιά με ένα μπαστουνάκι και  με  ένα γκρι κασκόλ γύρω από την μύτη και το στόμα τυλιγμένο. Έκανε κρύο, μα η γιαγιούλα γρήγορα το ξετύλιξε από πάνω της βιαστικά.
-Μη το βγάζεις γιαγιά, της είπα βιαστικά, η εκκλησία δεν έχει ζέστη και το κρύο είναι πολύ. Με κοίταξε με μια ματιά που μέχρι το μεδούλι έφτασε.
-Και πως θα προσκυνήσω τον Χριστό, και πως θα ασπαστώ την Παναγία, και πως θα κάνω την προσευχή και πως θα μεταλάβω, μου λες;
Με ακινητοποίησε η γιαγιά, και ο σηκωμένος μου γιακάς γρήγορα κατέβηκε  κάπως  να της… μοιάσω.
Ντράπηκα εγώ ο νέος, μπροστά στη γιαγιά. Μάθημα μου έκανε με ένα κασκόλ.
Και τώρα μου λένε να βάλω μάσκα για τον κορονοιό στην εκκλησιά. Και να ήθελα δεν με αφήνει η γιαγιά, δεν με αφήνει…το κασκόλ της.
Και ηχούν στα αυτιά μου παράταιρα τα λόγια τώρα που κάποιοι μου λένε να τρέμω και να φοβάμαι τον κορονοιό  ακόμη και όταν πάω και στην εκκλησιά…
Αλλά και εγώ <<πως θα προσκυνήσω τον Χριστό, και πως θα ασπαστώ την Παναγιά, και πως θα κάνω την προσευχή και πως θα μεταλάβω…;
Μου λες;
Θα κρατήσω για όλα την γνώμη των ειδικών, τους σέβομαι…
Όμως για την εκκλησία θα κρατήσω την γνώμη της γιαγιάς.
Δεν σέβομαι μόνο την ηλικία  της και τα άσπρα της μαλλιά.
Σέβομαι το…κασκόλ που δεν ήταν τυλιγμένο στο ροζιασμένο της λαιμό, αλλά...στην τσάντα!

χ.

Παρασκευή 20 Μαρτίου 2020

Έτος 2030 μ.Χ. Οι ατομικές μονάδες και οι απόβλητοι!



(Η ιστορία που ακολουθεί είναι φανταστική.
Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις
είναι εντελώς συμπτωματική και ουδεμία σχέση έχει
 με την πραγματικότητα...)

Το έτος 2030 μ.Χ. δύο κατηγορίες ανθρώπων υπάρχουν. Οι ατομικές μονάδες (τσιπαρισμένοι πολίτες) και οι απόβλητοι (περιπλανώμενοι, που ζουν εκτός πόλεων, ατσιπάριστοι).

Καταγράφω σε ημερολόγιο καθημερινά. Για τις επερχόμενες γενιές για να γνωρίζουν τι συνέβη. Πώς ξεκίνησε όλο αυτό. Μόλις βγήκα από την καλύβα. Είναι 23:00. Παντού ησυχία, ερημιά.... Έχουμε γίνει πιο προσεχτικοί από την τελευταία φορά που η Ομάδα Περιπολίας Προστασίας Πολίτη εντόπισε τον καταυλισμό.

Μετά τις επιδημίες και την συνεχόμενη μετάλλαξη των μικροβίων, τα μέτρα επιβολής περιορισμού κυκλοφορίας μέσα στις πόλεις, έγιναν μόνιμα. Στην αρχή τα μέτρα εγκλεισμού εξαρτιόνταν από την προσωπική ευθύνη του καθενός. Αργότερα βρήκαν "τρόπους" να τα επιβάλλουν σε όλους.

Με τα χρήματα και τις πλαστικές κάρτες η μετάδοση των ασθενειών πολλαπλασιαζόταν. Έτσι, για την ασφάλειά μας, κομπιούτερς εφοδιασμένα με multi-tasks RFID σκάνερς, εγκαταστάθηκαν σε όλα τα σπίτια, επιχειρήσεις, δημόσιες ή ιδιωτικές δομές και σταδιακά αντικατέστησαν τους παραδοσιακούς υπολογιστές.

Πλέον όλοι είναι τσιπαρισμένοι στο δεξί χέρι με RFID. Μέσω αυτών ψωνίζουν online, πληρώνουν όλους τους λογαριασμούς τους. Όλες οι συναλλαγές και παροχές υπηρεσιών γίνονται μέσω RFID. Η αχρήματη κοινωνία είναι γεγονός...


Οι ατομικές μονάδες, όπως τους αποκαλεί το Σύστημα, συνεχίζουν να βγαίνουν από τα σπίτια τους τις επιτρεπόμενες ώρες κοινής διέλευσης, να εργάζονται, να συναντούνται μεταξύ τους, να πηγαίνουν στα μαγαζιά, να διασκεδάζουν, να μαθαίνουν και να εκπαιδεύονται από τις ψηφιακές βιβλιοθήκες - εργαλεία της Νέας Τάξης και της Παγκόσμιας Κυβέρνησης.

Η διέλευση των ατομικών μονάδων, μέσα σε όλους τους χώρους της πόλης, εγκρίνεται και παρακολουθείται μέσω RFID. Και όλα αυτά με την επίβλεψη από τις καινούριες bigpixel κάμερες ασφαλείας, που έχουν τοποθετηθεί σε όλους τους δημόσιους χώρους, που εντοπίζουν και ζουμάρουν από ψηλά την κάθε ύποπτη κίνηση μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.

Από τότε που μεταλλάχτηκαν οι μολυσματικές ιώσεις, οι ψεκασμοί έγιναν υποχρεωτικοί από την Παγκόσμια Κυβέρνηση και ο αέρας έγινε ακατάλληλος, γι' αυτό οι ατομικές μονάδες κυκλοφορούν εφοδιασμένες με ανάλογο εξοπλισμό (ειδικό ρουχισμό χημικής προστασίας με αναπνευστική συσκευή).

Οι απόβλητοι ζούμε έξω από τις πόλεις. Σε αυτοσχέδιους καταυλισμούς. Δεν δεχτήκαμε την καταστρατήγηση της ελευθερίας μας ούτε το υποχρεωτικό τσιπάρισμα. Η Νεά Τάξη και η Παγκόσμια Κυβέρνηση μας διώκουν ως εγκληματίες και ταραχοποιούς της Παγκόσμιας Ειρήνης. Ως εκ τούτου μετακινούμαστε συχνά. Ζούμε μέσα σε αυτοσχέδια σπίτια από ξύλο και άχυρα. Ο,τι βρίσκουμε από τα δάση.

Κατευθυνόμαστε στο δάσος. Εκεί θα γίνει σήμερα η κρυφή Θεία Λειτουργία. Οι ιεροί ναοί έχουν κλείσει από χρόνια, από την εποχή του κορονοϊού. Οι θρησκείες καταργήθηκαν. Ήταν απειλή για την παγκόσμια ειρήνη. Οι άνθρωποι δεν έχουν ανάγκη να πιστεύουν πια σε τίποτα. Απλά υπακούν στην Νέα Τάξη Πραγμάτων και στην Παγκόσμια Κυβέρνηση.

Με την τοποθέτηση των RFID στα χέρια τους και την έκχυση μες το αίμα χημικών ουσιών, έγινε σταδιακά μετάλλαξη του DNA τους, αλλοιώθηκε η μνήμη και χάθηκαν εντελώς η ελευθερία επίγνωσης και συνείδησης. Οι συγγενείς - που αφήσαμε πίσω στις πόλεις - δεν μας θυμούνται πια...

Έχουν γίνει σαν φυτά. Απόλυτα λειτουργικοί δουλοπάροικοι για την Νέα Τάξη και την Παγκόσμια Κυβέρνηση, αλλά ταυτόχρονα άνθρωποι δίχως νου και ελευθερία σκέψης. Ως ατομικές μονάδες-εργαλεία της Νέας Τάξης Πραγμάτων, μας διώκουν συνεχώς.

Φτάσαμε στο δάσος. Η Δήμητρα, ο παπα-Μιχάλης και καμιά δεκαριά ακόμη από τους δικούς μας είναι ήδη εδώ. Λείπουν ακόμη κάνα δυο για να ξεκινήσουμε... Η Θεία Λειτουργία σε λίγο θα ξεκινήσει... Ο Παπά-Μιχάλης ετοίμασε την αγία τράπεζα με λείψανα αγίων που φυλάει ευλαβικά όλο αυτόν τον καιρό.

Ο Γιάννης και εγώ κρεμάσαμε τα δύο κομμάτια ύφασμα ανάμεσα σε δύο δέντρα για να χωρίζουν το ιερό από τους πιστούς. Βγάλαμε και τις μικρές εικόνες των αγίων, που μπορέσαμε να σώσουμε από την τελευταία επιδρομή στον καταυλισμό. Τις τοποθετήσαμε τριγύρω.

Έφτασαν και οι τελευταίοι απόβλητοι. Σε λίγο θα ξεκινήσει η Θεία Λειτουργία... Ποιος ξέρει που θα είμαστε αύριο. Σε ποιο δάσος, σε ποιο βουνό, σε ποια έρημο... Ένα είναι σίγουρο: Ὁ κατοικῶν ἐν βοηθείᾳ τοῦ ῾Υψίστου, ἐν σκέπῃ τοῦ Θεοῦ τοῦ οὐρανοῦ αὐλισθήσεται....

Στο βάθος του δάσους αντηχεί η φωνή του Παπά-Μιχάλη: Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος...



Λαμπρινή Παπαποστόλου για Λόγος Φωτός

 

πηγή

Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2019

Να ξεχνάς την σωματική σου αρρώστια, να την αποδέχεσαι σαν κανόνα. Άγιος Πορφύριος







Να παρακαλάς το Θεό να συγχωρήσει τις αμαρτίες σου. Κι ο Θεός, επειδή θα τον παρακαλάς πονεμένος και ταπεινωμένος, θα σου συγχωρήσει τις αμαρτίες σου και θα σε κάνει καλά και στο σώμα.
Όταν προσεύχεσαι, να ξεχνάς την σωματική σου αρρώστια, να την αποδέχεσαι σαν κανόνα, σαν επιτίμιο, για την άφεση των αμαρτιών σου. Για τα παραπέρα μην ανησυχείς, άφησέ τα στο Θεό κι ο Θεός ξέρει τη δουλειά Του.
Οι ασθένειες μας βγάζουν σε καλό, όταν τις υπομένουμε αγόγγυστα, παρακαλώντας το Θεό να μας συγχωρήσει τις αμαρτίες και δοξάζοντας το όνομά Του.
Η μεγάλη λύπη και η στενοχώρια δεν είναι από το Θεό, είναι παγίδα του διαβόλου. Να γεμίσεις την ψυχή σου με Χριστό, με θείο έρωτα, με χαρά.
Η χαρά του Χριστού θα σε γιατρέψει. Ο Θεός φροντίζει ακόμη και για τις πιο μικρές λεπτομέρειες της ζωής μας.
Δεν αδιαφορεί για μας, δεν είμαστε μόνοι στον κόσμο. Ο Θεός μας αγαπάει πολύ, μας έχει στο νου Του κάθε στιγμή και μας προστατεύει.
Πρέπει να το καταλάβουμε αυτό και να μή φοβούμαστε τίποτε.


Άγιος Πορφύριος

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2016

Άκουσα τα πατήματα του Αγίου Νεκταρίου…ήλθε κοντά μου και μου είπε: «Ηλία δεν βλέπω τον λόγο να χειρουργηθείς..»




Διηγείται ο Μοναχός Ιωσήφ ο Γρηγοριάτης (1915-2008)
Συνέβη τό ἑξῆς θαυμαστό: Ἦλθε κάποτε σπίτι μας γιά ἐπίσκεψη ὁ ἀδελφός μου π. Βαρλαάμ καί μοῦ εἶπε:
-Πᾶμε νά προσκυνήσουμε τόν Ἅγιο Νεκτάριο στήν Αἴγινα;
-Ποιός εἶναι αὐτός ὁ Ἅγιος; Δέν τόν γνωρίζω ἐγώ.

Τότε δέν ἦταν πολύ γνωστός, διότι δέν εἶχε ἀναγνωρισθῆ ἐπισήμως ἀπό τό Πατριαρχεῖο. Ἦταν τό 1952. Ἐπήγαμε στό μοναστήρι του καί ἐθαυμάσαμε γιά τά θαύματα πού ἀκούσαμε νά γίνωνται. Τότε ζοῦσε καί ἡ τελευταία μαθήτρια τοῦ ἁγίου Νεκταρίου, ἡ μοναχή Νεκταρία.
Ἐγώ στίς 8 Σεπτεμβρίου τοῦ 1965 ἔπεσα ἀπό ἀπροσεξία μου ἀπό τό ὕψος μιᾶς σκάλας καί κτύπησα στόν ἀριστερό βραχίονα. Ἐπῆγα στό νοσοκομεῖο γιά δύο ἡμέρες. Τότε παρακαλοῦσα τό ἅγιο Παντελεήμονα νά μέ βοηθήση. Κυριακή πρός Δευτέρα μοῦ εἶπε ὁ γιατρός καθηγητής ὅτι αὔριο Δευτέρα θά μέ χειρουργήση, διότι ἔχει σπάσει ὁ βραχίονας. Ἐκεῖνο τό βράδυ προσευχήθηκα καί αἰσθάνθηκα πολύ ἔντονη τήν χάρι τῆς προσευχῆς τοῦ ἁγίου Παντελεήμονος καί τοῦ ἁγίου Νεκταρίου. Ἔλεγα: «Ἅγιε Παντελεῆμον καί ἅγιε Νεκτάριε νά φωτίσετε τούς γιατρούς νά ἐπιτύχη ἡ χειρουργική ἐπέμβασις». Ἔτσι μέ εἶχε συμβουλεύσει μία πιστή νοσοκόμα.
Ἐκείνη τήν νύκτα, ὥρα 2-3 μετά τά μεσάνυκτα ἀκούω κάποιος νά κτυπᾶ τήν πόρτα τοῦ δωματίου μου: Τσόκ, τσόκ τσόκ. Ἐγώ ἐκοιμώμουν μαζί μέ ἕνα ἄλλον ἀσθενῆ. Εἴμασταν δύο στόν θάλαμο αὐτό. Ἄκουσα τά πατήματα τοῦ ἁγίου Νεκταρίου. Ὅμως δέν τόν ἔβλεπα μέ τά σωματικά μου μάτια. Ἦλθε κοντά μου καί μοῦ εἶπε: «Ἠλία, δέν βλέπω τόν λόγο πού θέλεις νά χειρουργηθῆς». Ἄνοιξα τά μάτια μου καί δέν εἶδα τίποτε. Οὔτε ὅτι ἄνοιξε ἡ πόρτα, οὔτε ὅτι ἦλθε δίπλα μου.
Τότε εἶπα μέ τό μαυλό μου: «Ἐγώ προσευχήθηκα στόν ἅγιο Παντελεήμονα πού ἦταν γιατρός καί ἀξιωματικός. Δέν ἦταν ρασοφορεμένος, ἐνῶ αὐτός πού εἶδα τώρα φοροῦσε ράσα καί σταυρό στό στῆθος, μέ σκοῦφο καί τά γένεια του γκρίζα. Ἄαα, σκέφθηκα μοιάζει μέ τήν εἰκόνα τοῦ ἁγίου Νεκταρίου πού ἔχω στό δωμάτιό μου καί τήν εἶχα πάρει ἀπό τό μοναστήρι του τό 1952″.
Τήν ἑπόμενη ἡμέρα μέ κατέβασαν νά χειρουργηθῶ, ἀλλά δέν μ᾿ ἔπιαναν οἱ ἐνέσεις γιά τήν νάρκωση. Ὅταν μ᾿ ἔδεσαν καί ὁ γιατρός φόρεσε τά γάντια του νά μέ χειρουργήσει, ἔστω καί ξύπνιον, ἐκείνη τήν στιγμή κατάλαβα ὅτι τό χέρι μου ἦταν καλά. Ὅτι τό θαῦμα ἐπιτελέσθηκε ἐπάνω στό χειρουργικό κρεββάτι, πρίν ξεκινήση ὁ γιατρός τήν ἐγχείρησι. Τότε ἐγώ εἶπα στόν γιατρό:

-Κύριε καθηγητά, περιμένετε λίγο. Πιστεύω στήν ἐπιστήμη σας, ἀλλά πιστεύω καί σέ μιά ἄλλη ἀνώτερη ἐπιστήμη, πού λέγεται Ἐκκλησία καί ἐκεῖ εἶναι ὁ Θεός καί οἱ Ἅγιοι καί κάνουν θαύματα. Ἐγώ ἀπό χθές τό βράδυ προσευχήθηκα στούς δύο Ἁγίους Παντελεήμονα καί Νεκτάριο καί μοῦ εἶπαν ὅτι δέν χρειάζεται νά χειρουργηθῶ. Σᾶς παρακαλῶ ἀφῆστε με νά πάω σπίτι μου. Καί, ὅταν βρῆτε χρόνο νά πᾶτε στήν Αἴγινα νά προσκυνήσετε τόν ἅγιο Νεκτάριο κάι νά ἰδῆτε ἐκεῖ πόσα θαύματα κάνει κάθε ἡμέρα. Καί, ὅταν πρόκειται νά χειρουργήσετε, νά τόν ἐπικαλεῖσθε στήν προσευχή σας γιά νά σᾶς βοηθεῖ.
Ὁ γιατρός ὅμως ἦταν ἄπιστος καί δέν ἔδωσε σημασία. Τότε ἕνας ἀπό τούς βοηθούς γιατρούς τοῦ μεγάλου καθηγητοῦ εἶπε:
-Κύριε καθηγητά, οὐδέποτε μᾶς ἔχει συμβῆ ἕνας τέτοιο πρᾶγμα. Νά ἔλθη ἀσθενής νά χειρουργηθῆ καί νά μᾶς φύγη ἀχειρούργητος. Ἕνας ἄλλος βοηθός του πού μέ κατέβαζε κάτω, μοῦ εἶπε:
-Πῶς τήν γλύτωσες καί ἔφυγες ἀχειρούργητος. Ἔπρεπε νά χειρουργηθῆς διότι τό χέρι σου στίς πλάκες ἔδειχνε ὅτι ἦταν σπασμένο. Τοῦ εἶπα:
-Ἔχετε τήν ἀπιστία τοῦ καθηγητοῦ σας; Νά πιστεύετε ὅτι γίνονται θαύματα. Τό θαῦμα ἔγινε στό χειρουργικό κρεββάτι, πρίν ὁ γιατρός ξεκινήσει τήν δουλειά του.
Μετά ἀπό τρεῖς ἡμέρες ἦλθε ὁ γιατρός καθηγητής καί μοῦ εἶπε νά πάω νά βγάλω μία ἀκτινογραφία (πλάκα). Τοῦ εἶπα:
-Μέ θεράπευσε ὁ ἅγιος Νεκτάριος, δέν πονῶ καθόλου.
-Ὄχι, πονᾶς καί δέν τό μαρτυρεῖς. Πᾶμε γιά πλάκα νά ἰδῆς ὅτι τό χέρι σου εἶναι σπασμένο καί πρέπει νά χειρουργηθῆς.
-Πᾶμε νά βγάλουμε τήν πλάκα, ἀλλά ἐγώ δέν θέλω νά τήν ἰδῶ. Ἄν τήν ἰδῶ σημαίνει ὅτι δυσπιστῶ στό θαῦμα τοῦ ἁγίου Νεκταρίου.
Βγῆκαν οἱ πλάκες καί κάταγμα δέν ὑπῆρχε. Οἱ γιατροί ἀπόρησαν. Μόνον ἕνας, ὁ δεύτερος στήν σειρά εἶπε: «Ἔχεις κάποιον Ἅγιο καί τελικά ἀπέφυγες τήν ἐγχείρησι».
Μετά ἀπό ἕξι ἡμέρες ἀνεχώρησα ἀπό τό νοσοκομεῖο γιά τό σπίτι μου ὑγιέστατος. Εὐχαριστῶ τόν Κύριο καί τούς Ἁγίους Του.
Ἀγαπῶ καί ἐπικαλοῦμαι ὅλους τούς Ἁγίους. Σέ πολλούς ἐξ αὐτῶν διαβάζω ἐδῶ στό κελλάκι μου τίς Παρακλήσεις τους: στόν ἅγιο Γεώργιο, στήν ἁγία Ἀναστασία τήν Ρωμαία, στόν ἅγιο Νεκτάριο, στούς Ἁγίους Ἀρχαγγέλους κλπ.

πηγή 

Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015

Ο Εσταυρωμένος μόνιμη παρηγοριά μας.



Όλοι οι άνθρωποι υποφέρουν λίγο ή πολύ από διάφορες αιτίες κι έχουν ανάγκη από την εκ Θεού παρηγορία. Ο Γέροντας Ιωήλ έλεγε σχετικά:
 Αποτελεί παρηγορία για μας το να βλέπουμε άλλους να υποφέρουν περισσότερο. Παρηγορείται ο τυφλός από το ένα μάτι, όταν δει άλλον να είναι τυφλός και από τα δύο μάτια. Παρηγορείται ο ανάπηρος από το ένα χέρι ή πόδι, όταν δει άλλον να είναι πεινασμένος και κατάκοιτος...
Αλλ' ιδού η υπέρτατη παρηγορία ο Εσταυρωμένος!
  • Είσαι άρρωστος; 
Εχεις όμως το κρεβάτι σου, ενώ Αυτός είναι καρφωμένος όρθιος επάνω σ' ένα ξύλο. 
  • Εισαι φτωχός;
Εισαι όμως ελεύθερος ενώ Αυτός ούτε να κινηθεί δεν μπορεί. 
  • Είσαι συκοφαντημένος και κατατρεγμένος; 
Οχι όμως όσον Αυτός. 
  • Σε εγκατέλειψαν οι φίλοι σου; 
Αλλ' Αυτόν τον πρόδωσε ο μαθητής Του και τον οδήγησε σε φρικαλέο θάνατο. 
  • Στερείσαι των πάντων; 
Αλλά τουλάχιστο κάποιο κουρέλι σκεπάζει το σώμα σου, ενώ Αυτός κρέμεται γυμνός στο σταυρό. 

Καμία ανθρώπινη συμπεριφορά, καμία δυστυχία, καμία στέρηση, καμία οδύνη, δεν είναι δυνατό να ξεπεράσει το μαρτύριο του Ιησού.
Και επί τέλους ο,τι και αν πάσχεις εσύ, είσαι ένας άθλιος αμαρτωλός, ενώ Εκείνος είναι Αθώος... 



Κυριακή 31 Αυγούστου 2014

Γιατί έτσι περισσότερο πλησιάζουμε στον Θεό, με τις θλίψεις, με τα βάσανα



Αχ, τι να σας πω τώρα. Να σας πω και αυτό, καίτοι αυτό είναι ένα απόρρητο της ζωής μου, αλλά για την αγάπη σας, να πούμε, γιατί κι εσείς ανηψάκια μου είσαστε, θα σας το πω.
Το έκζεμα το οποίο έχω, αυτήν την πληγή που έχω στο ποδάρι, τό 'χω από δεκαπέντε χρονών. Δοκίμασα διάφορα φάρμακα, τίποτε. Τώρα που πέρασε η ηλικία, τότες περισσότερο επιδεινώθη το πράγμα. Καθήμενος στο κρεβάτι, το ονομάζω το "κρεβάτι του πόνου" εγώ.
Διότι να καθίσω όπως καθόσαστε εσείς, δεν μπορώ. Θα καθίσω λίγο, δεν μπορώ, κατεβαίνουν τα αίματα και πονάει περισσότερο η πληγή, ενώ έτσι, τρόπον τινά, αν βάλεις κι ένα μαξιλάρι και σηκώσεις λιγάκι το ποδάρι πιο ψηλά, κατεβαίνουν κάτω τα αίματα και ελαφρώνεται ο πόνος. Ε, τη νύχτα προσπαθώ έτσι να ελαφρώσω τον πόνο.
Αλλά καθήμενος εδώ μου δημιουργήθηκε και κύστη κόκκυγος. Όταν το σκέπτεσθε αυτό, είναι το πλέον φρικωδέστερο, να πούμε. Διότι είναι... πολύ πόνο!
Πώς να καθίσεις , βρε παιδί μου; Πώς να καθίσεις; Στο κρεβάτι κάθεσαι, Θα καθίσεις λίγο έτσι, θα καθίσεις λιγάκι δεξιά, λιγάκι αριστερά. Υπομονή· γυρίζεις δεξιά. Δεξιά ο γλουτός εκεί σε πονάει, μετά από μισή ώρα σε πονάει, σε τσούζει, σε προειδοποιεί ότι θ' ανοίξει πληγή.

Γυρίζεις αριστερά. Πάλι μισή ώρα που κάθεσαι αριστερά, πάλι σε τσούζει, σε πονάει, σε ειδοποιεί ότι θ' ανοίξει πληγή. Μα εδώ θ' ανοίξει πληγή, δεξιά θ' ανοίξει πληγή, αριστερά θ' ανοίξει πληγή, έτσι ανάσκελα που κάθεσαι πάλι πληγή προμηνύει· ε, τότες εγώ πώς να καθίσω; Δοκίμασα να καθίσω μπρούμυτα, μα μπρούμητα μπορείς να καθήσεις;
Υπομονή, υπομονή, υπομονή, υπομονή, εωσότου μια φορά δεν άντεξα κι έπεσα σε απόγνωση! Μόνο που το σκέπτεσαι, η απόγνωση είναι φρίκη, είναι γεύση κολάσεως, γεύση γεένης, να πούμε. Σαν να έχω τώρα τούτα εδώ, πώς να περπατήσω, να πηδήξω να βγω απ' έξω, πώς να το κάνω να φύγω, πώς να βγω; Με κράτησε έξι έως εφτά λεπτά.
Μέσα στον πόνο, μέσα στην απόγνωση, μέσα στην απελπισία που βρισκόμουνα, στη συνοδεία μου δεν έλεγα τίποτες. Μια λεπτή φωνή άκουσα, σαν αύρα λεπτή, να πούμε, ότι: «Έτσι σε θέλει ο Θεός». Με αυτό έτσι σαν να πήρα μια βαθιά αναπνοή· ε, νάναι ευλογημένο, αφού με θέλει ο Θεός, νά 'ναι ευλογημένο· μα δώσ' μου και υπομονή, γιατί δεν αντέχω εγώ τώρα.
Τι να κάνω, να βγω έξω να κάνω εγχείρηση; Όλοι σου λένε, εγχείρηση να κάνεις, εγχείρηση να κάνεις. Πώς να βγω όμως; Εδώ θα μπω στο αυτοκίνητο, θα πάω, αλλά και στο αυτοκίνητο δεν σε τραντάζει; Σηκώνομαι απελπισμένος έτσι και πηγαίνω στο καντηλάκι της Παναγίας, και το καντηλάκι της Παναγίας κι αυτό θαυματουργό είναι· πήρα λίγο βαμβάκι κι έρχομαι στο δωμάτιο, αλοίβω το μέρος που είναι η κύστη κόκκυγος και δεξιά και αριστερά τους γλουτούς την πρώτη μέρα. Τη δεύτερη μέρα πάλι, την τρίτη μέρα άφαντα γινήκαν όλα. Εθαυματούργησε η Παναγία! Τώρα κάθομαι ώρες ολόκληρες, δεν με πονάει ούτε γλουτός ούτε κύστη κόκκυγος.
Και είναι σαν μια βεβαίωση, να πούμε, αυτά τα βιβλία του Γέροντος Ιωσήφ που λεν -και το πρώτο και το δικό σας και του Φιλοθεΐτη- υπομονή στας θλίψεις. Υπομονή. Σ' όλο το βιβλίο αναπτύσσεται, να πούμε, το ρητό «υπομονή στας θλίψεις». Και το παίρνει ο Γέροντάς σας και ο άλλος ο Ηγούμενος και το αναπτύσσει σε διάφορες λεπτομέρειες.
Ναι, αλλά η Σκέπη της Παναγίας πάντα υπάρχει, αλλά δεν τη βλέπουμε. Τότες τη βλέπουμε, όταν πρόκειται να πέσουμε μέσα στο χάος, στην άβυσσο.
Όταν πρόκειται να πέσουμε, τότες βλέπουμε τη Σκέπη της Παναγίας που μας απαλλάσσει από το να πέσουμε σ' αυτήν την καταβόθρα, να πούμε.
Και όχι μόνο αυτό, αλλά το κυριότερο όταν εσταμάτησε, την τρίτη μέρα που έφυγαν οι πόνοι όλοι, μια χαρά κυκλοφόρησε μέσα μου, σαν μια πληροφορία ότι ο Θεός από την πολλή Του αγάπη, την άμετρο αγάπη Του, την φανέρωσε στο να μου δώσει την πληγή κάτω στο ποδάρι.
Και δεν χόρταινα να ευχαριστώ, να δοξάζω, να υμνολογώ, να ευγνωμονώ τον Θεό που μού 'δωσε την πληγή. Ως δείγμα της αγάπης Του μου 'δωσε την πληγή αυτή στο ποδάρι. Δεν χόρταινα, μέρα-νύχτα χαιρόμουνα και δοξολογούσα: «Η αγάπη Σου η μεγάλη σ' αυτό φανερώθηκε· μα πώς να Σε δοξολογήσω, μα πώς να Σ' ευχαριστήσω, μα πώς να πω.
Η αγάπη Σου εμένα τον ελεεινό, την βρώμα, ο Θεός ο άπειρος, το Αιώνιον, το Ατελεύτητον, εμένα αγάπησες; Μα τι είδες σε μένανε; Δοξάζω την Δόξα, δοξάζω το Ελεήμον, το Οικτίρμον», έλεγα, τώρα δεν μπορώ να πω τέτοια ώρα, δεν μπορώ να πω όπως έλεγα τότες. Τρεις μέρες, μετά από τρεις μέρες σταμάτησε.
Γι' αυτό καλά είναι οι θλίψεις, καλά είναι τα βάσανα, καλά είναι οι στενοχώριες, ξέρει ο Θεός γιατί τις δίνει. Γιατί έτσι περισσότερο πλησιάζουμε στον Θεό, με τις θλίψεις, με τα βάσανα. «Κύριε, εν θλίψει εμνήσθημέν Σου», λέει (Ησ. 26,16). Με τις θλίψεις πλησιάζουμε. Ο Θεός μας αφαιρεί τις θλίψεις; «Ο φεύγων πειρασμόν επωφελή, φεύγει ζωήν αιώνιον», λέει. Έτσι είναι.
Γι' αυτό ο άνθρωπος να μην απελπίζεται, να μην έρχεται σε απόγνωση για τη μια αποτυχία. Διότι δεν γνωρίζεις ποιο είναι το θέλημα του Θεού.
Όταν το γνωρίσεις το θέλημα του Θεού, κάνεις υπομονή, αλλά το θέλημα του Θεού δεν είναι πάντοτε γλυκό, είναι και πικρό, είναι και πικρό! «Το ποτήριον, ου μη πίω αυτό;» λέει. «Δεν θα το πιω το ποτήρι, Πέτρο;» λέει. «Θα το πιω το ποτήρι», και τον ονόμασε και σατανά, «ύπαγε οπίσω μου, σατανά, το ποτήριον ο δέδωκε ο Πατήρ, ου μη πίω αυτό;» (Ιω. 18,11). Έτσι είναι. Ναι, αλλά διά μέσου του Σταυρού ήρθε η Ανάστασις. «Ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω»· διά μέσου του Σταυρού.
Και ο άγιος Χρυσόστομος επαινεί τον Ιώβ όχι στον πρότερό του βίο, που ήταν ελεήμων. οικτίρμων, που ήταν φιλόξενος, που ήταν της προσευχής άνθρωπος, όχι. Την υπομονή που έκανε στη μεγάλη δοκιμασία που του παρεχώρησε ο Θεός, στον πειρασμό, στην ασθένειά του.
Η ασθένεια αυτή έκζεμα ήταν, όλο το σώμα του τό 'ξυνε κι έβγαζε ιχώρα, πύον έβγαζε. Εκεί επαινεί περισσότερο ο άγιος Χρυσόστομος τον Ιώβ. Αλλά «την υπομονήν Ιώβ ηκούσατε» (Ιακ. 5,11).
Εγώ σας έχω πει ότι κάποτε με πλησίασε μια Γερόντισσα εκεί και λέει:
-Θέλω να εξομολογηθώ.
-Μα εγώ δεν εξομολογώ τους καλογήρους, θα εξομολογήσω καλογριές;
-Όχι, θέλω να πω τον λογισμό μου, λέει.
-Ε, πες τον λογισμό σου.
Αφού είπε κι εκείνη τα βάσανά της -γιατί πάντα βάσανα θα σου πει, δεν θα σου πει χαρές- λέει: «Είδα σαν ένα όραμα, ότι πάνω σ' ένα βουναλάκι καθόντουσαν οι Πατριάρχαι Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ. Και λέω:
-Οι Πατριάρχαι είσαστε;
-Ναι, λένε, Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ.
-Νά 'ρθω κι εγώ εκεί;
-Έλα.
-Από πού νά 'ρθω;
-Να, από ΄κει, απ' τον δρόμο.
-Δεν βλέπω κανέναν δρόμο.
-Εκεί είναι, ψάξε να τον βρεις.
-Μα, δεν βλέπω δρόμο.
-Ψαξε, βρε ευλογημένη, ψάξε και θα τον βρεις.
-Μα, αυτός ο δρόμος είναι δεκαπέντε πόντους, πώς θα περάσω; Όλο αγριοπούρναρα και αγκάθια. Θα σχίσω τα φορέματά μου, θα ματώσω τα ποδάρια μου.
-Α, κι εμείς από 'κει περάσαμε και ήρθαμε εδώ πάνω.»
Το πράγμα θέλει να πει ότι διά μέσου των θλίψεων, δια μέσου των στενοχωριών, διά μέσου του αίματος, ο άνθρωπος θ' ανέβει στον ουρανό. Με αμεριμνία και με άνεση, με αυτοκίνητο δεν πάμε, πάτερ, στον Παράδεισο. Θα δώσεις αίμα, να πάρεις πνεύμα.
Έξω αυτή η Γερόντισσα, να πούμε, δεν αναφέρω τ' όνομά της. Καρκίνο, εγχειρήσεις, τούτο, εκείνο, αυτό κι όμως προσευχομένη είδε την Παναγία στο θρόνο της. «Περάστε οι όσιοι», λέει. Όλοι οι όσιοι πέρασαν μπροστά σαν παρέλαση, στην Παναγία. «Περάστε οι μεγαλομάρτυρες».
Αυτή καθότανε εκεί, Γερόντισσα ήταν, Ηγουμένη. Και στο τέλος πήγε, έβαλε μετάνοια φίλησε το χέρι της Παναγίας, ήταν ένα βελούδο! Και η Παναγία της είπε: «Υπομονή, υπομονή, υπομονή», και ξύπνησε, να πούμε. Δηλαδή αν θέλεις να είσαι μαθήτρια και μαθητής του Χριστού, θ' ανέβεις κι εσύ απάνω στο Σταυρό.
Απαλλαγή κανένας Άγιος δεν εζήτησε από τον Θεό. Υπομονή να χαρίσει. Αν κάνεις υπομονή θά 'χεις και λιγάκι μισθό, αν θά 'χεις απαλλαγή, δεν έχεις τίποτες, μισθό δεν έχεις.
Εγώ είχα μια ξαδέρφη, η οποία έπαθε το μυαλό της και υπέφερε, να πούμε. Περίπου μετά από είκοσι χρόνια πέθανε. Πιστεύσατέ με, την είδα μέσα στα τάγματα των αγγέλων· μαζί με τους αγγέλους υμνολογούσε την Αγία Τριάδα! Ακούτε; Λίγη υπομονή που έκανε στη λύπη, στη θλίψη. Δεν μπορούσε, είχε έτσι σαν μια παραλυσία και δεν μπορούσε ούτε τον εαυτό της να περιποιηθεί. Και εν τούτοις όμως την υπομονή που έκανε σ' αυτόν τον πειρασμό, που τον έδωσε ο Θεός βέβαια, και που την αξίωσε ο Θεός! Μέσα στα αγγελικά τάγματα, μέσα κι αυτή. Βρε, Βασιλική, λέω, τέτοια δόξα ηξιώθη! Υμνολογούσε μαζί με τους αγγέλους την Αγία Τριάδα.


Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης

 πηγή
hristospanagia3

Πέμπτη 28 Αυγούστου 2014

Ο άθεος - άπιστος καρκινοπαθής






Η παρακάτω ιστορία συνέβη εδώ και αρκετά χρόνια. Την ιστορία αυτή μού τη διηγήθηκε ο καλός μου φίλος πατήρ Δημήτριος εφημέριος του ναού του Αγίου Βασιλείου στο Πειραιά στην οδό Σαχτούρη. Παραθέτω την ιστορία αυτή όπως μου τη διηγήθηκε όπως την έζησε ο ίδιος:


Ένα πρωί μετά τη θεία Λειτουργία πήγα στο Γραφείο του Ναού. Εκεί ήρθε να με δει ένας κύριος περίπου 50 ετών. Δεν τον ήξερα. Ούτε και τον είχα ξαναδεί στην εκκλησία. Μού μίλησε για ένα άνθρωπο 42 ετών που νοσηλευόταν σε Πειραϊκό Νοσοκομείο. Είχε τη παλιό αρρώστια!
Ο καρκίνος είχε κάνει μετάσταση και έφθασε ως τον εγκέφαλο του. Οι γιατροί τον είχαν ξεγράψει.
Τα φάρμακα τα έπαιρνε με τη «χούφτα» μα δεν του έδιναν την υγεία.
Ο άνθρωπος αυτός ήταν στενός συγγενής του αρρώστου. Μου ζήτησε να πάω να κοινωνήσω τον άρρωστο.
Πράγματι! Πήγα στο Νοσοκομείο κρατώντας ευλαβικά την Άγια Κοινωνία.
Όταν πήγα στο θάλαμο που νοσηλευόταν ο ασθενής πράγματι βρισκόταν σε πολύ άσχημη κατάσταση. Όπως με ενημέρωσε άλλο στενό συγγενικό του πρόσωπο ο καρκίνος με ραγδαίες μεταστάσεις είχε προσβάλει και τον εγκέφαλο. Δεν είχε πια ζωή. Οι μέρες του ήταν μετρημένες.
Ήταν μόνος στο θάλαμο. Το διπλανό κρεβάτι ήταν άδειο. Σε μια στιγμή συνήλθε από το κώμα. Άνοιξε τα μάτια του.
Με είδε και άρχισε να μου μιλάει με κάποια δυσκολία. Μου είπε λοιπόν τα ακόλουθα: Οι δικοί μου με έφεραν εδώ στο θεραπευτήριο πριν από 35 μέρες. Δίπλα μου νοσηλευόταν ένας άλλος ασθενής που ήταν περίπου 80 ετών. Αυτός ο άρρωστος είχε προσβληθεί από καρκίνο των οστών. Ο καημένος είχε και αυτός φοβερούς πόνους. Παρά τους πόνους του αναφωνούσε συνεχώς: «Δόξα σοι ο Θεός! Δόξα σοι ο Θεός!». Κατόπιν έλεγε διάφορες προσευχές. Εγώ ήμουν άθεος.
Πρώτη μου φορά τις άκουγα. Εγώ ποτέ μου δεν είχα πατήσει το πόδι μου στην εκκλησία. Έβλεπα με έκπληξη ότι ο διπλανός μου άρρωστος μετά τις προσευχές του ηρεμούσε… Τον έπιανε για δύο-τρείς ώρες ένας γλυκός ύπνος. Μα πάλι ξυπνούσε και μούγκριζε από τους αφόρητους πόνους. Τότε ξανάρχιζε πάλι να προσεύχεται: Δόξα σοι ο Θεός!!!… Εγώ που υπέφερα φρικτά από τους πόνους μούγκριζα ενώ αυτός ο γέρος παρά τους πόνους του δοξολογούσε το Θεό. Εγώ από τα νεύρα μου και τους πόνους μου βλασφημούσα το Χριστό και τη Παναγία. Αντίθετα ο γέρος παρά τους πόνους του ευχαριστούσε το Θεό για το καρκίνο που του έδωσε. Τον άκουγα μέσα στους πόνους μου και αγανακτούσα. Αυτός ο γέρος σχεδόν κάθε μέρα ζητούσε να κοινωνήσει. Εγώ ο άθλιος τον έβριζα. Σκάσε του έλεγα. Σκάσε επιτέλους! Δεν βλέπεις πως Αυτός ο Θεός που εσύ τον δοξολογείς μας βασανίζει τόσο σκληρά με την επάρατη αυτή αρρώστια; Ποιος Θεός; Δεν υπάρχει Θεός! Ο γέρος με άκουγε και ήρεμα μου απαντούσε: Υπάρχει παιδί μου. Υπάρχει Θεός και είναι στοργικός πατέρας. Με τους πόνους της αρρώστιας που μας έδωσε μας καθαρίζει από τις πολλές αμαρτίες…
Όμως οι απαντήσεις του γέρου με εκνεύριζαν ακόμα περισσότερο. Άρχιζα και πάλι και βλασφημούσα Θεούς και δαίμονες. Άρχιζα τις φωνές και έλεγα: Δεν υπάρχει Θεός. Δεν πιστεύω σε τίποτα. Ούτε στο Θεό, ούτε στη Βασιλεία του Θεού στον άλλο κόσμο! Τότε ο γέρος με ήρεμο τρόπο μου απάντησε:
Περίμενε και θα δεις με τα μάτια σου πώς χωρίζεται η ψυχή από το σώμα του χριστιανού που πιστεύει. Είμαι αμαρτωλός. Αλλά το έλεος Του θα με σώσει. Περίμενε να δεις και θα πιστέψεις!
Τον έβλεπα συνεχώς να δοξολογεί το Θεό και τη Παναγία. Έλεγε μια προσευχή που επαναλάμβανε το Χαίρε για τη Παναγία. (Χαιρετισμοί). Έψελνε «Θεοτόκε Παρθένε»… και «Άξιον Εστίν ως αληθώς». Σε μια στιγμή σταμάτησε Τον άκουσα να λέει: Καλώς τον Άγγελο μου Σε ευχαριστώ που ήρθες με τόση λαμπρά συνοδεία να παραλάβεις τη ψυχή μου! Εγώ έκπληκτος άνοιξα τα μάτια μου να δω τους επισκέπτες του γέρου. Ο γέρος έκαμε το σταυρό του. Σταύρωσε τα χέρια του στο στήθος του και άφησε τη τελευταία του πνοή!
Ξαφνικά ο θάλαμος του νοσοκομείου πλημμύρισε από ένα δυνατό φως! Σα να μπήκαν μέσα δέκα ήλιοι! Εγώ ο άπιστος. Ο Άθεος. Ο Υλιστής είδα με τα μάτια του αυτό το ΘΑΥΜΑ. Μια ωραιότατη μυρουδιά απλώθηκε!
Έμεινα «κόκκαλο». Ο γέρος είχε δίκιο. Κάλεσα τους γονείς μου και τους είπα όλα όσα είδα και έζησα! Τους μάλωσα που ποτέ τους δεν μου μίλησαν για την ύπαρξη του Θεού. Κάλεσα τους φίλους και συγγενείς δίπλα μου. Παρακάλεσα να μου μιλήσουν για τα θέματα αυτά που ως τότε δεν είχα διδαχθεί από κανένα.
Πάτερ μου πίστεψα ότι πράγματι υπάρχει Θεός. Γι’ αυτό θέλω να με εξομολογήσεις και να με κοινωνήσεις!
Πράγματι αυτή η διήγηση με συγκλόνισε!

 του Αντώνη Τενέδιου
Σκαλοχώρι
 πηγή





Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Ελάτη



Ιερά Μονή Δοχειαρίου


Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου



Ιερά Μονή Οσίου Δαβίδ



Καρούλια. Αγιο Ορος



Προυσιώτισσα

Αγιο Ορος Ι.Μ Διονυσίου

Ψήγματα Ορθοδοξίας