φενεος

Ιησούς Σινά

Εγώ πατήρ, εγώ αδελφός, εγώ νυμφίος, εγώ οικία, εγώ τροφεύς, εγώ ιμάτιον, εγώ ρίζα, εγώ θεμέλιος, παν όπερ αν θέλεις εγώ. Μηδενός εν χρεία καταστείς. Εγώ δουλεύσω.

Ήλθον γαρ διακονήσαι, ου διακονηθήναι. Εγώ και φίλος και ξένος και κεφαλή και αδελφός και αδελφή και μήτηρ. Πάντα εγώ.

Μόνον οικείως έχε προς εμέ. Εγώ πένης δια σέ και αλήτης δια σέ, επι σταυρού δια σέ, άνω υπέρ σου εντυγχάνω τω Πατρί κάτω υπέρ σου πρεσβευτής παραγέγονα παρά του Πατρός.

Πάντα μοι σύ και αδελφός και συγκληρονόμος και φίλος και μέλος.

Τι πλέον θέλεις;

Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Ψηγματα all

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα αρετή. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα αρετή. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2019

Όλες οι αρετές και όλα τα πάθη καλλιεργούνται. Εξαρτάται από το τί εργασία θα κάνη ο άνθρωπος.



-Γέροντα, μπορεί κάποιος να είναι εκ φύσεως ενάρετος; 

-Μπορεί κάποιος από την φύση του να είναι, ας υποθέσουμε ,απλός, φιλήσυχος, πράος. Αυτά όμως είναι φυσικά χαρίσματα που του έδωσε ο Θεός και πρέπει να τα καλλιεργήση, για να τα αυξήση. Με τον αγώνα που θα κάνη θα λάβη τα πνευματικά χαρίσματα, τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.

-Γέροντα, η σύνεση είναι χάρισμα από τον Θεό ή είναι αρετή που αποκτιέται σιγά-σιγά με την πνευματική εργασία που κάνει κανείς;

-Κοίταξε να σου πω: Η σύνεση είναι χάρισμα, αλλά ας πούμε ότι εσύ δεν έχεις αυτό το χάρισμα έχεις όμως κάποιο άλλο. Καλλιεργώντας το χάρισμα που έχεις, καλλιεργείς κοντά σ' αυτό και την σύνεση και άλλες αρετές, κι έτσι αναπληρώνεις τις αρετές που σου λείπουν. Όταν κανείς αγωνίζεται λ.χ. στην εγκράτεια, συγχρόνως καλλιεργεί την σιωπή, την προσοχή, την προσευχή, την σύνεση κ.λπ.

Όλες οι αρετές και όλα τα πάθη καλλιεργούνται. Εξαρτάται από το τί εργασία θα κάνη ο άνθρωπος.

Αν καλλιεργήση τα πάθη, αναπτύσσονται τα πάθη και πνίγουν τις αρετές. Αν καλλιεργήση και τα δύο, αναπτύσσονται και τα δύο, και βγαίνει ένα μπερδεμένο πράγμα. Για να το καταλάβετε αυτό, σκεφθήτε έναν κήπο που έχει μέσα και λουλούδια και αγριόχορτα. Αν καλλιεργηθούν τα αγριόχορτα, θα αναπτυχθούν και θα πνίξουν τα λουλούδια. Αν καλλιεργηθούν τα λουλούδια, θα αναπτυχθούν και θα πνίξουν τα αγριόχορτα. Αν καλλιεργηθούν όλα μαζί, δεν θα ξεχωρίζης τα λουλούδια από τα αγριόχορτα.

Για να προκόψη ο άνθρωπος, πρέπει να αναγνωρίση τα πάθη που έχει και να καταβάλη προσπάθεια για να τα κόψη. Επίσης, να γνωρίση τα χαρίσματα που του έδωσε ο Θεός και να τα καλλιεργήση. Αν τα καλλιεργήση ταπεινά, σύντομα θα πλουτίση πνευματικά. Αν δουλέψη κανείς πνευματικά, γίνεται καλός αν αδιαφορήση, γίνεται κακός.

Έχω δει ψυχές που, ενώ το χωράφι τους ήταν γόνιμο, το άφησαν ακαλλιέργητο και γέμισε παλιούρια και πουρνάρια. Και άλλες ψυχές που το χωράφι τους ήταν γεμάτο παλιούρια και πουρνάρια, τα ξερρίζωσαν, το έσκαψαν και έγινε εύφορο. Τί μας ωφελεί ,αν ο Θεός μας έδωσε καλό χωράφι κι εμείς το αφήσαμε κι έγινε ρουμάνι; Όταν στο χωράφι μας μπορεί να ευδοκιμήση το ζαχαροκάλαμο, αλλά εμείς είμαστε ευχαριστημένοι και με τα καλέμια και δεν φροντίζουμε να τα ξερριζώσουμε και να καλλιεργήσουμε τα ζαχαροκάλαμα, τί να μας κάνη ο Θεός; Τα καλάμια μόνον καλάθια γίνονται ζάχαρη δεν βγάζουν ...;

Ο Θεός θα ζητήση λόγο από τον καθέναν μας ,εάν διπλασίασε το χάρισμα που του έδωσε. Εάν σε κάποιον έδωσε πέντε χαρίσματα , πρέπει να τα κάνη δέκα το εννιά δεν είναι γι' αυτόν άριστα. Γι' αυτό, όσο μπορεί κανείς, να αγωνίζεται ταπεινά και με διάκριση για το άριστα, γιατί ο Θεός θα ζητήση λόγο εάν το ένα τάλαντο το έκανε δύο, ένα τα δύο τα έκανε τέσσερα, εάν τα πέντε τα έκανε δέκα.

Επομένως όλα, εάν διπλασιαστούν, είναι για τον Θεό το άριστα. Και εάν κάποιος ,από φιλότιμο και όχι από εγωισμό, το ένα τάλαντο το κάνη δέκα, αυτό συγκινεί όχι μόνο τον θεό αλλά ακόμη και ανθρώπους που έχουν γρανιτένια καρδιά.

Από το βιβλίο: «ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ» ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Ε΄


Κυριακή 3 Αυγούστου 2014

Aκουσες κακολογία; Θάψε την!


22559_1129614739383_1797672678_268061_960401_n.jpg

       Μερικοί βρίσκουν ότι το κακολογείν είναι γλυκύ. Αληθινά, γλυκύ είναι το ν' αποφεύγωμεν κάθε κα­κολογία. Ο κακολόγος υποπτεύεται πάντοτε και φοβάται ότι, αν γίνουν γνωστές οι κακολογίες του, θ' ακούσει και αυτός χειρότερα και θα εκτεθεί, ίσως, και σε άλλους κινδύνους· ενώ, όποιος έχει εγ­κρατή γλώσσα και κανένα δεν κακολόγησε, ούτε τίποτε ψιθύρισε, αυτός θα έχει την ευχαρίστηση, που θα του δίνει η η συναίσθηση ότι και αξιοπρεπώς εφέρθη και κανείς δεν θα τον εκδικηθεί, αφού δεν εκέντησε κανένα.

Δι' αυτό σε συμβουλεύει ο σοφός της Γραφής· ηκουσες λόγον; εν αποθανέτω σοι (Εκκλησ. ΙΘ' 10). Ηκουσες, λέγει, κακόν λόγον δια κανένα; Θάψε τον εντός σου.
Οφείλεις μάλιστα και να απομακρύνεσαι, όπου αρ­χίσουν να επικρίνουν και να κατακρίνουν και να κα­κολογούν! Αν όμως συνέβη να γίνει ποτέ κακολογία ενω ήσουν παρών, χώσε την εις τα κατάβαθα της ψυχής σου, σύμπνιξέ την, λησμόνησέ την, δια να μη γίνεις όμοιος με εκείνους, που μεταδίδουν τις σπερμολογίας και τις διαβολές για να μην εκτεθείς στις ανησυχίες και τους κινδύνους, που πολλές φορές, βρίσκουν τους κακολόγους!

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
 

Τετάρτη 2 Απριλίου 2014

Ὁ ὑπερήφανος πάντοτε ζεῖ μέ λύπες, πάντοτε ἀγανακτεῖ, πάντοτε ἀδημονεῖ.


“Ἀρχή τῆς ἁμαρτίας εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια, ἡ πρώτη προσβολή καί παρακίνηση πρός τό κακό, καί ὁπωσδήποτε εἶναι ἡ ρίζα καί τό ὑπόβαθρο τοῦ κακοῦ. Γιατί ἡ ἀρχή δηλώνει ἤ τήν πρώτη κίνηση πρός τό κακό ἤ τή σύσταση. Ὅπως θά μποροῦσε νά πεῖ κανείς, ἀρχή τῆς σωφροσύνης εἶναι ἡ ἀποχή ἀπό ἄτοπη θέα, δηλαδή ἡ πρώτη ὁρμή, ἄν ὅμως ποῦμε ὅτι ἀρχή τῆς σωφροσύνης εἶναι ἡ νηστεία, δηλαδή τό θεμέλιο καί ἡ συγκρότηση, ἔτσι καί ἡ ἀρχή τῆς ἁμαρτίας εἶναι ἡ ἀλαζονεία, γιατί ἀπό αὐτήν ἀρχίζει κάθε ἁμαρτία κι ἀπ’ αὐτήν συγκροτεῖται.
Τό ὅτι λοιπόν ὅσες καλές πράξεις κι ἄν κάνουμε, δέν τίς ἀφήνει ἡ κακία νά παραμείνουν καί νά μή διασαλευθοῦν, γίνεται φανερό ἀπό τό ἐξῆς· πρόσεχε πόσες καλές πράξεις ἔκαμε ὁ Φαρισαῖος, ἀλλά τίποτε δέν τόν ὠφέλησε, γιατί δέν ἔκοψε τή ρίζα τῆς ἀλαζονείας κι αὐτή κατέστρεψε τά πάντα. Ἀπό τήν ἀλαζονεία γεννιέται ἡ ὑπεροψία τῶν φτωχῶν, ἡ ἐπιθυμία γιά τά χρήματα, ἡ ἀγάπη γιά ἐξουσία, ὁ πόθος γιά δόξα. Αὐτοῦ τοῦ εἴδους ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἕτοιμος νά ἀποκρούσει κάθε ἐνόχληση. Γιατί ὁ ἀλαζόνας δέν ἀνέχεται νά τόν προσβάλλουν οὔτε οἱ ἰσχυρότεροι οὔτε οἱ ἀσθενέστεροι. Κι αὐτός πού δέν ἀνέχεται νά τόν προσβάλλουν οὔτε τά δεινοπαθήματα ἀνέχεται.
 Πρόσεξε πῶς ἀρχή τῆς ἁμαρτίας εἶναι ἡ ἀλαζονεία. Πῶς ἀρχή τῆς ὑπερηφάνειας εἶναι τό νά μή γνωρίζεις τόν Κύριο; Καί πολύ σωστά γιατί αὐτός πού γνωρίζει τό Θεό, ἔτσι ὅπως πρέπει νά τόν γνωρίζει αὐτός πού γνωρίζει ὅτι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἔφθασε σέ τέτοιο σημεῖο ταπεινοφροσύνης, δέν ὑπερηφανεύεται. Αὐτός πού δέν γνωρίζει αὐτά, ὑπερηφανεύεται. Καί ἡ ὑπερηφάνεια σέ ὁδηγεῖ στήν ἀλαζονεία.

Πές μου ὅλοι αὐτοί πού πολεμοῦν τήν Ἐκκλησία ἀπό ποῦ ἰσχυρίζονται ὅτι γνωρίζουν τό Θεό; Ὄχι ἀπό ἀλαζονεία; Νά σέ ποιό γκρεμό τούς ἔσπρωξε τό ὅτι δέν γνωρίζουν τόν Κύριο. Ἄν λοιπόν ὁ Κύριος ἀγαπᾶ τό συντετριμμένο πνεῦμα, ἀντίθετα ἐναντιώνεται στούς ὑπερηφάνους καί δίνει χάρη στούς ταπεινούς. Κανένα κακό λοιπόν δέν εἶναι ἴσο μέ τήν ὑπερηφάνεια. Κάμνει τόν ἄνθρωπο δαίμονα, ἀλαζόνα, βλάσφημο, ἐπίορκο, καί νά ἐπιθυμεῖ φόνους καί θανάτους. Ὁ ὑπερήφανος πάντοτε ζεῖ μέ λύπες, πάντοτε ἀγανακτεῖ, πάντοτε ἀδημονεῖ. Δέν ὑπάρχει τίποτε πού νά μπορέσει νά ἱκανοποιήσει τό πάθος του. Κι ἄν ἀκόμα ἔβλεπε τό βασιλιά νά σκύβει καί νά τόν προσκυνᾶ, δέν θά χόρταινε, ἀλλά περισσότερο θά ἄναβε. Ὅπως οἱ φιλάργυροι, ἔτσι κι οἱ ἀλαζόνες ὅση τιμή κι ἄν ἀπολαύσουν ἐπιθυμοῦν ἀκόμη περισσότερη. Μεγαλώνει σέ αὐτούς τό πάθος (πραγματικά εἶναι πάθος), καί τό πάθος δέ γνωρίζει ὅρια, ἀλλά τότε μόνο σταματᾶ, ὅταν σκοτώσει αὐτόν πού τό ἔχει. Δέ βλέπεις τούς μεθυσμένους πού πάντα διψοῦν γιά ποτό; Γιατί εἶναι πάθος. Δέν εἶναι φυσική ἐπιθυμία, ἀλλά μιά ἀρρώστια διεστραμμένη. Δέ βλέπεις ἐκείνους πού τούς ὀνομάζουν “βουλιμιῶντες”, γιατί πάντα πεινοῦν; Εἶναι πάθος, ὅπως λένε οἱ γιατροί, γιατί ξέφυγε ἀπό τά φυσικά ὅρια. Ἔτσι κι οἱ πολυπράγμονες καί περίεργοι, ὅσα κι ἄν πληροφορηθοῦν δέν σταματοῦν, γιατί εἶναι πάθος καί ὅρια δέν ἔχει.

...Πῶς εἶναι δυνατόν νά σβήσουν τήν ἀλαζονεία; Ἄν γνωρίσεις τό Θεό. Γιατί, ἄν τό πάθος ἐμφανίζεται ἐξ αἰτίας τῆς ἄγνοιας πού ἔχουμε γιά τό Θεό, ἄν γνωρίσουμε αὐτόν, κάθε ἀλαζονεία ἀπομακρύνεται. Σκέψου καλά τή γέεννα, σκέψου τούς πολύ καλύτερους ἀπό σένα, σκέψου πόσα ὀφείλεις στό Θεό νά πληρώσεις. Ἄν αὐτά τά καταλάβεις, γρήγορα ταπείνωσες τό φρόνημα, γρήγορα τό ἔκαμψες. Ἀλλά δέν μπορεῖς νά τά κάμεις αὐτά; Εἶσαι πιό ἀδύναμος; Σκέψου τόν παρόντα βίο, τήν ἴδια τήν ἀνθρώπινη φύση, πώς ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι τίποτα. Ὅταν δεῖς κάποιον νά μεταφέρεται νεκρός στήν ἀγορά καί νά ἀκολουθοῦν παιδιά ὀρφανά, χήρα γυναίκα νά ὀδύρεται, τούς φίλους καταλυπημένους, σκέψου τή μηδαμινότητα τῶν παρόντων πραγμάτων καί ὅτι δέν διαφέρουν σέ τίποτε ἀπό τή σκιά καί τά ὄνειρα.
... ἀναλογίσου τή φύση μας, ἀπό ποῦ πλάσθηκε καί ποῦ τελειώνει. Σκέψου ὅταν κοιμᾶσαι τί ἀξία ἔχεις, δέν μπορεῖ καί τό μικρό θηρίο νά σέ σκοτώσει; Πολλούς συχνά κι ἕνα μικρό ζωΰφιο πού ἔπεσε ἀπό τό ταβάνι τούς ἔβγαλε τό μάτι ἤ ἔγινε αἰτία κάποιου ἄλλου κινδύνου. Τί δηλαδή; Δέν εἶσαι ἀπό ὅλα τά θηρία ὁ πιό ἀδύναμος; Ἀλλά τί λές; Ὅτι ὑπερέχεις ὡς πρός τό λογικό; Μά νά, δέν ἔχεις λογικό, γι’ αὐτό ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι ἀπόδειξη τοῦ παραλογισμοῦ σου. Γιατί πές μου, γιά ποιό πρᾶγμα καμαρώνεις; Γιά τή σωματική σου εὐεξία; Ἀλλά ἡ νίκη ἀνήκει στά ἄλογα ζῶα. Αὐτό τό ἔχουν καί οἱ ληστές καί οἱ φονιάδες καί οἱ τυμβωρύχοι. Μήπως γιά σύνεση; Ἀλλά δέν εἶναι γνώρισμα τῆς σύνεσης ἡ μεγαλοφρόνηση. Μέ αὐτό λοιπόν πρῶτα στερεῖς τόν ἑαυτό σου ἀπό τό νά γίνεις συνετός.
Ἄς καταστείλουμε τά φρονήματά μας, ἄς γίνουμε μετριόφρονες, ταπεινοί καί ἐπιεικεῖς. Γιατί αὐτούς πρό πάντων τούς μακάρισε ὁ Χριστός, λέγοντας “μακάριοι οἱ ταπεινόφρονες στό πνεῦμα” καί πάλι φώναζε λέγοντας “μάθετε ἀπό μένα ὅτι εἶμαι πρᾶος καί ταπεινός στήν καρδιά”. Γι’ αὐτό ἔπλυνε τά πόδια τῶν μαθητῶν, δίδοντας σέ μᾶς παράδειγμα ταπεινοφροσύνης.”
“Γιατί τέτοια εἶναι ἡ φύση τῆς ὑπερηφάνειας, σπάει τό δεσμό τῆς ἀγάπης, ἀποκόπτει τόν πλησίον καί κάνει τόν ὑπερήφανο νά ζεῖ ἀπομονωμένος. Καί ὅπως ἕνας τοῖχος ὅταν φουσκώσει γκρεμίζει τήν οἰκοδομή, ἔτσι ἀκριβῶς καί ἡ ψυχή ὅταν φουσκώσει ἀπό ὑπερηφάνεια δέν ἀνέχεται τή συναναστροφή μέ ἄλλον, πρᾶγμα πού ἔπαθε καί ἡ Κόρινθος τότε. Καί μεταξύ τους συγκρούστηκαν καί κομμάτιασαν τήν ἐκκλησία καί ὅρισαν στόν ἑαυτό τους πάρα πολλούς ἄλλους δασκάλους καί ἀφοῦ χωρίσθηκαν σέ φατρίες καί ὁμάδες κατέστρεψαν τό κύρος τῆς ἐκκλησίας. (Α΄ Κορ. α΄ 10-13). Γιατί τό κύρος τῆς ἐκκλησίας τό διατηροῦν οἱ πιστοί ὅταν εἶναι ἑνωμένοι μεταξύ τους σάν ἕνα σῶμα”.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Κυριακή 16 Μαρτίου 2014

Θέλεις νά γίνεις ἐνάρετος; Κάνε μόνο τήν ἀρχή

 

 “Θέλεις νά γίνεις ἐνάρετος; Κάνε μόνο τήν ἀρχή. Ἀλήθεια, πές μου, στήν περίπτωση ὅλων τῶν τεχνῶν, ὅταν θέλουμε ν’ ἀσχοληθοῦμε μ’ αὐτές, ἀρκούμαστε μόνο στή θέληση, ἤ καί ἐπιδιδόμαστε μέ δραστηριότητα στά ἔργα; ... δέν ἀρκεῖ μόνο τό νά θέλης, ἀλλά πρέπει νά προστεθῆ καί τό ἔργο, ἐνῶ ἐδῶ θέλοντας ν’ ἀνεβῆς στόν οὐρανόν, λές «θέλω», μόνο; Πῶς τότε, λέγει, ἔλεγες, ὅτι ἀρκεῖ τό νά θέλη κανείς;
 Ἡ θέλησις πρέπει νά συνοδεύεται ἀπό τά ἔργα, πρέπει καί νά ἐπιχειρῆται τό πρᾶγμα, πρέπει καί νά κοπιάση κανείς.
 Ἔχουμε βέβαια συνεργό καί συμβοηθό τό Θεό, μόνο νά τό ἐπιχειρήσουμε, μόνο νά καταπιαστοῦμε μ’ αὐτό τό ἔργο, μόνο νά ἐνδιαφερθοῦμε, μόνο νά τό βάλουμε στό μυαλό μας, καί ὅλα τά ἄλλα ἀκολουθοῦν.
 Ἐάν ὅμως κοιμώμαστε καί περιμένουμε ροχαλίζοντας νά μποῦμε στόν οὐρανό, τότε θά μπορέσουμε νά κατακτήσουμε τήν κληρονομία τῶν οὐρανῶν;”

Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014

Οι δικές μας προσευχές, εισακούονται από το Θεό,όταν είμαστε δίκαιοι,ενάρετοι...

0380.jpg
Και ο βασιλιάς Δαβίδ, όταν, για μια του αμαρτία, ο Θεός παραχώρησε να πέσει θανατικό στους Ισραηλίτες, έδειξε την ίδια διαγωγή. «Εγώ είμαι εκείνος που αμάρτησε», είπε. «Εγώ, ο ποιμένας, έκανα το κακό. Αυτά τα πρόβατα τι έκαναν; Χτύπα, λοιπόν, εμένα και την οικογένειά μου» (Β' Βασ. 24:17).
Του αποστόλου Παύλου η φιλαδελφία, όμως, ήταν η πιο μεγάλη και πιο θαυμαστή: Ευχόταν ακόμα και να χωριστεί από το Χριστό, αν έτσι θα πήγαιναν κοντά σ' Εκείνον οι ομοεθνείς αδελφοί του (Ρωμ. 9:3).
Ο Μωυσής ζητούσε να εξαφανιστεί κι αυτός μαζί με τους άλλους· ο Παύλος δεν ζητούσε να χαθεί μαζί τους, αλλά, για τη σωτηρία τους, να χάσει μόνο αυτός την ασύλληπτη δόξα του παραδείσου! Οι προσευχές τέτοιων αγίων, βέβαια, φέρνουν αγαθά αποτελέσματα, όταν κι εμείς οι ίδιοι βοηθάμε. Όταν αυτό δεν συμβαίνει, ούτε κι εκείνων η βοήθεια ωφελεί. Σε τί ωφέλησε, λ.χ., η προσευχή του Ιερεμία τους Ιουδαίους; Τρεις φορές παρακάλεσε ο προφήτης το Θεό και τρεις φορές άκουσε: «Μην προσεύχεσαι πια για το λαό αυτό και μη μου ζητάς να τους ελε- ήσω, γιατί δεν θα σε ακούσω!» (Τερ. 7:16).
Σε τί ωφέλησε τον Σαούλ ο Σαμουήλ, που προσευχόταν και πενθούσε γι' αυτόν ως την τελευταία μέρα, και σε τί ωφέλησε τους Ισραηλίτες; «Ποτέ δεν θα κάνω το αμάρτημα να διακόψω την προσευχή μου για τη σωτηρία σας», τους είπε (Α' Βασ. 12:23). Και όμως, όλοι χάθηκαν. Γιατί; Το εξηγεί ο Θεός με το στόμα του προφήτη Ιερεμία: «Αν ακόμα και ο Μωυσής και ο Σαμουήλ σταθούν μπροστά μου και προσευχηθούν γι' αυτούς, δεν θα τους λυπηθώ, γιατί έχει αυξηθεί υπερβολικά η κακία τους» (πρβλ. Ιερ. 15:1).
Ώστε, λοιπόν, σε τίποτα δεν ωφελούν οι προσευχές; Ωφελούν και πολύ μάλιστα, αλλά, όπως είπα, όταν κι εμείς βοηθάμε, θυμηθείτε τον εκατόνταρχο Κορνήλιο, που αξιώθηκε να γνωρίσει την αληθινή πίστη, επειδή «έδινε πολλές ελεημοσύνες και προσευχόταν αδιάλειπτα στο Θεό» (Πράξ. 10:2). Θυμηθείτε και τη δίκαιη Ταβιθά, που «έκανε πολλές αγαθοεργίες και ελεημοσύνες» (Πράξ. 9:36) και, όταν πέθανε, αναστήθηκε με την προσευχή του αποστόλου Πέτρου. Αλλά και στα χρόνια του βασιλιά Εζεκία, ο Θεός έσωσε την Ιερουσαλήμ από τους Ασσυρίους. Γιατί; Επειδή ο Εζεκίας ήταν δίκαιος και προσευχήθηκε θερμά για την πόλη και το λαό του. «Εγώ θα υπερασπίσω τούτη την πόλη», είπε ο Κύριος στον καλό βασιλιά (Δ' Βασ. 19:34). Κι έτσι ακριβώς έκανε.
Όλα αυτά τα παραδείγματα, και πολλά άλλα παρόμοια, που βρίσκουμε μέσα στις Γραφές, τί μας δείχνουν; Ότι οι προσευχές των αγίων για μας, αλλά και οι δικές μας προσευχές, εισακούονται από το Θεό, όταν είμαστε δίκαιοι, ενάρετοι, ελεήμονες, φιλάνθρωποι. Όταν, απεναντίας, και με τα χέρια και με τα πόδια και με τη γλώσσα και με το νου και με την καρδιά διαπράττουμε την αμαρτία, παραβαίνοντας τον θείο νόμο, πώς τολμάμε ν' απευθυνόμαστε στον Κύριο, ζητώντας Του βοήθεια ή ευεργεσία; Και πώς τολμάμε να ζητάμε τις πρεσβείες των αγίων;

Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2014

Δεν παίρνει μαζί του ο άνθρωπος τίποτ' άλλο πέρα από την αρετή και τα καλά έργα

gefiri.gif
Πες μου, αν ο βασιλιάς σε καλούσε στα ανάκτορα και σ' έβαζε να καθήσεις δίπλα στο θρόνο του και σου μιλούσε τιμητικά μπροστά σε όλους τους αυλικούς και σε κρατούσε στο τραπέζι του, για να γευθείς τα βασιλικά φαγητά, δεν θα θεωρούσες τον εαυτό σου ως τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο;
Τώρα, λοιπόν, που πρόκειται ν' ανέβεις στον ουρανό και να σταθείς κο­ντά στο Βασιλιά του σύμπαντος και να λάμπεις όπως οι άγγελοι και να συμμετέχεις στην απρόσιτη θεία δό­ξα, διστάζεις να περιφρονήσεις τα χρήματα, ενώ θα έπρεπε να πετάς από χαρά, ακόμα κι αν χρειαζόταν να θυσιάσεις τη ζωή σου για το σκοπό αυτό; Για ν' αναρ­ριχηθείς σε κάποιο πρόσκαιρο δημόσιο αξίωμα, που θα σου δώσει την ευκαιρία να κλέψεις, χρησιμοποιείς κάθε μέσο, θεμιτό και αθέμιτο. Και τώρα, που μπρο­στά σου βρίσκεται η αιώνια βασιλεία των ουρανών, που τίποτα δεν πρόκειται να την καταργήσει, αδιαφορείς και κάθεσαι μ' ανοιχτό το στόμα μπροστά στα χρήματα;
Αλίμονο, πόση είναι η αναισθησία μας! Τέτοια αγαθά προσδοκάμε, και στα πράγματα της γης είμα­στε κολλημένοι! Δεν αντιλαμβανόμαστε την πανουρ­γία του διαβόλου, που μας δίνει τα μικρά και μας παίρνει τα μεγάλα.

Μας προσφέρει λάσπη και μας αρπάζει τον ουρανό. Μας παρασύρει στη σκιά και μας απομακρύνει από το φως. Μας τραβάει στην απά­τη και μας στερεί την αλήθεια. Μας ξεγελάει με όνει­ρα -γιατί όνειρο είναι ο πλούτος του κόσμου τούτου- και μας καταντάει, όταν έρχεται η ώρα του θανάτου μας, φτωχότερους κι από τους πιο φτωχούς. Γιατί τό­τε δεν παίρνει μαζί του ο άνθρωπος τίποτ' άλλο πέρα από την αρετή του και τα καλά του έργα.

Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2014

Θέλεις νά γίνεις ενάρετος; Κάνε μόνο τήν αρχή



ioannis_o_xrysostomos3451.jpg



Θέλεις να γίνεις ενάρετος; Κάνε μόνο τήν αρχή. Αλήθεια, πές μου, στήν περίπτωση όλων των τεχνών, όταν θέλουμε να ασχοληθούμε με αυτές, αρκούμαστε μόνο στή θέληση ή καί επιδιδόμαστε μέ δραστηριότητα στα έργα; ...
Δέν αρκει μόνο τό νά θέλεις, αλλά πρέπει νά προστεθεί καί τό έργο, ενω εδω θέλοντας ν' ανεβείς στόν ουρανόν, λές «θέλω», μόνο; Πως τότε, λέγει, ελεγες, ότι αρκεί τό νά θέλει κανείς;
Η θέλησις πρέπει νά συνοδεύεται από τά έργα, πρέπει καί νά επιχειρήται τό πράγμα, πρέπει καί νά κοπιάση κανείς.
Εχουμε βέβαια συνεργό και συμβοηθό τό Θεό, μόνο νά τό επιχειρήσουμε, μόνο νά καταπιαστούμε μ' αυτό τό έργο, μόνο νά ενδιαφερθούμε, μόνο νά το βάλουμε στό μυαλό μας, και όλα τά άλλα ακολουθούν.
Εάν όμως κοιμώμαστε καί περιμένουμε ροχαλίζοντας νά μπούμε στόν ουρανό, τότε θά μπορέσουμε νά κατακτήσουμε τήν κληρονομία των ουρανών;

Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
 

  Υ.Γ

Είναι ένας από τους μεγάλους θεοφόρους αγίους   μας που ο απαράμιλλος λόγος  του τρέφει το πλήρωμα των πιστών της εκκλησίας μας.
Η καθημερινή θεία λειτουργία γραμμένη από τον ίδιο μας συνοδεύει καθημερινά στη λατρευτική  μας ζωή
Τα συγγράμματά του αφυπνίζουν συνειδήσεις, τονώνουν την πίστη, δίνουν άλλο νόημα στη ζωή του πιστού χριστιανού, συνδέουν τον πιστό με τον Χριστό.
Ως άριστος παιδαγωγός, ο λόγος του έπρεπε να διδάσκεται στις παιδαγωγικές μας σχολές, δίνει λύσεις στους γονείς, στα παιδιά, στην οικογένεια γενικότερα στις ανθρώπινες σχέσεις.
Ακολούθησε το μονοπάτι των μεγάλων Αγίων, διώχθηκε, εξορίστηκε, αλλά όμως από τον κόσμο διαχρονικά αγαπήθηκε και από τον Κύριο ιδιαίτερα τιμήθηκε και τελικά κατατάχθηκε στη διαδρομή της εκκλησίας μας όχι τόσον σαν Άγιος Ιωάννης αλλά ως ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ.
Δεν υπάρχει άλλος Άγιος με αυτό το προσωνύμιο.
Ας έχουμε όλοι μας την πατριαρχική αλλά και την Χρυσοστομική ευχή του

Κυριακή 1 Ιουλίου 2012

Ο αυτάρεσκος είναι και ανυπότακτος


Fotosniper_Akarnanika%20wallpaper.jpg
Πώς αμείβεται αυτός που δείχνει ζήλο για την εντολή, και κάνει όχι αυτό που διατάσσεται, αλλά αυτό που θέλει ο ίδιος; Αμείβεται με την αμοιβή - τιμωρία της αυταρέσκειας.

Ο Απόστολος Παύλος για να αποτρέψει από την αυταρέσκεια είπε ότι ο καθένας μας οφείλει να γίνεται αρεστός στον πλησίον του, να του κάνει καλό για να τον οικοδομεί στην αρετή.
Και πιο πειστικά πρόσθεσε: Γιατί και ο Χριστός δεν απέφυγε τα δυσάρεστα για τον εαυτό Του, δεν ζήτησε ποτέ τίποτε για τον εαυτό Του. Επεδίωκε πάντοτε όλα εκείνα που ήσαν αρεστά όχι στον εαυτό Του, αλλά στους άλλους.
Συνεπώς ο αυτάρεσκος οφείλει να γνωρίζει τον κίνδυνο που διατρέχει. Ο ίδιος μάλιστα αποδεικνύεται και ανυπότακτος.

(Μέγας Βασίλειος)

Δευτέρα 11 Ιουνίου 2012

Η αρετή των άλλων αρωματίζει κι εμάς



20372_108648869146981_100000056043841_217702_5400780_n.jpg

- Τί βοηθάει, Γέροντα, να αποκτήσης μια αρετή;


- Να συναναστρέφεσαι κάποιον που έχει αυτήν την αρετή. Όπως, αν συναναστρέφεσαι κάποιον που έχει ευλάβεια, θα μπορέσης σιγά-σιγά να αποκτήσης κι εσύ ευλάβεια, το ίδιο συμβαίνει και με όλες τις αρετές, γιατί η αρετή των άλλων αρωματίζει κι εμάς.
Όταν καθρεφτίζουμε τον εαυτό μας στις αρετές των άλλων και προσπαθούμε να τις μιμηθούμε, οικοδομούμαστε.

Αλλά και στα ελαττώματά τους, όταν καθρεφτίζουμε τον εαυτό μας, πάλι βοηθιόμαστε, γιατί τα δικά τους ελαττώματα μας βοηθάνε να δούμε τα δικά μας. Και το μεν χάρισμα του άλλου με παρακινεί να αγωνισθώ, για να το μιμηθώ, ενώ το ελάττωμά του με κάνει να σκεφθώ μήπως το έχω κι εγώ και σε τι βαθμό το έχω, για να αγωνισθώ να το κόψω. Βλέπω λ.χ. κάποιον που έχει εργατικότητα.
Το χαίρομαι και προσπαθώ να τον μιμηθώ. Βλέπω σε έναν άλλο ότι έχει περιέργεια. Δεν κατακρίνω τον αδελφό, αλλά ψάχνω να δω μήπως έχω κι εγώ περιέργεια. Κι αν δω ότι έχω, προσπαθώ να την κόψω.
Αν όμως βλέπω μόνον τις δικές μου αρετές και τα ελαττώματα των άλλων, ενώ τα δικά μου ελαττώματα τα παραβλέπω ή τα δικαιολογώ και λέω: « είμαι καλύτερος και από αυτόν και από εκείνον και από τον άλλον!», πάει, βούλιαξα.
Ο καθρέφτης μας είναι οι άλλοι. Στους άλλους καθρεφτιζόμαστε και βλέπουμε τον εαυτό μας, και οι άλλοι βλέπουν τις μουντζούρες μας και πλενόμαστε με την υπόδειξή τους.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Οταν ο άνθρωπος ταπεινωθεί,θα έρθει οπωσδήποτε η Χάρις του Θεού

16034_1117519310139_1591700852_30301289_6481927_n.jpg

- Σκοπός είναι να  καταλάβης  την υπερηφάνεια πρίν πέσης.΄Οταν σου λέη κάποιος ότι έκανες κάτι καλό,να μην αισθάνεσαι ικανοποίηση.Να μην πιάνη,να μην κολλάη επάνω σου ο έπαινος.
- Τι θα με βοηθούσε σ΄αυτό ;
- Το να γνωρίσης τον εαυτό σου.Αν ο άνθρωπος γνωρίσει τον εαυτό του,τελείωσε.Οι έπαινοι είναι μετά ξένα σώματα΄δεν κολλάνε επάνω του.΄

Οταν λ.χ. ένας ξέρη ότι είναι γύφτος,δεν μπορεί να του κολλήση ο λογισμός ότι είναι βασιλιάς.Κι εσύ,αν νομίζης ότι είσαι πριγκίπισσα,θα είσαι λειψή.
- ΄Αν είμαι έτοιμη εκ των προτέρων να μην δέχωμαι τον έπαινο,αυτό θα με βοηθούσε;
- Αυτό φυσικά πρέπει να γίνεται,αλλά άλλοτε θα είσαι έτοιμη άλλοτε όχι.Σκοπός είναι να γνωρίσης τον εαυτό σου.

Αν δεν γνωρίση κανείς τον παλαιό του άνθρωπο,δεν ταπεινώνεται και δεν μπορεί να γίνη η πνευματική διάσπαση του ατόμου του,για να μπη στην πνευματική τροχιά,και παραμένει στην κοσμική τροχιά.
- Μπορεί,Γέροντα, να γνωρίζω τον εαυτό μου λανθασμένα ;
- Μα δεν μιλάμε για λανθασμένη κατάσταση.Αυτός που γνωρίζει σωστά τον εαυτό του έχει ταπείνωση.Και όταν ο άνθρωπος ταπεινωθή,θα έρθη οπωσδήποτε η Χάρις του Θεού.-
 

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΊΣΙΟΥ 

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

Ό Θεός είναι εύσπλαγχνος. Ναι. Μά είναι καί δίκαιος..Αγίου Κοσμά του Αιτωλού.

2kosmas01.jpg
Ακουσε, παιδί μου, να σου ειπώ. Ή τελεία αγάπη είναι να πούλησης όλα σου τά πράματα, νά τά δώσης ελεημοσύνη καί νά πηγαίνης καί εσύ νά εύρης κανένα αύθεντη νά πουληθής σκλάβος. Καί όσα πάρης, νά τά δώσης. Νά μη κράτησης ένα άσπρο. Ή μπορείς να το κάμης αυτό να γένης τέλειος; Βαρύ σου φαίνεται ...;

Δέν ημπορείς να το κάμης αυτό; Κάμε άλλο: Μη πουληθής εσύ σκλάβος. Μόνο πούλησε τα πράματά σου. Δώσε τα όλα ελεημοσύνη. Το κάμνεις; Ακόμη βαρύ σού φαίνεται και αυτό.

Ας έλθωμε παρακάτω. Δεν ημπορείς να δώσης όλα σου τα πράγματα. Δώσε τα μισά. Δώσε από τα τρία ένα. Δώσε από τα πέντε ένα. Ακόμη βαρύ σου φαίνεται.

Κάμε άλλο. Δώσε από τα δέκα ένα. Τό κάμνεις; Ακόμη βαρύ σου φαίνεται.

Κάμε άλλο. Μη κάμης ελεημοσύνη. Μη πουληθής σκλάβος. Άς έλθωμε παρακάτω: Μη πάρης τό ψωμί του άδελφού σου, μη πάρης τό έξωφόρι του. Μη τόν κατατρέχεις. ΜΗ ΤΟΝ ΤΡΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΣΟΥ. Μήτε καί αυτό τό κάμνεις;

Ας έλθωμε παρακάτου. Κάμε άλλο: Τόν εύρήκες τόν αδελφό σου μέσα είς την λάσπην καί δέν θέλεις νά τόν έβγάλης. Καλά. Δέν θέλεις νά του κάμης καλό. Μη του κάμης κακό. 'Αφησέ τονε.

Πώς θέλομεν νά σωθούμεν, αδελφοί μου, τo ένα μας φαίνεται βαρύ, το άλλο βαρύ. Που να πάμε παρακάτου. Δέν έχομε νά κατεβούμεν.
Ό Θεός είναι εύσπλαγχνος. Ναι.
Μά είναι καί δίκαιος. Έχει καί ράβδον σιδηράν. Λοιπόν άν θέλωμεν νά σωθούμεν πρέπει νά έχωμεν την άγάπην εις τόν Θεόν καί είς τους αδελφούς μας».


Αγίου Κοσμά του Αιτωλού

Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2011

Τι άποψη έχει για εμάς ο Θεός; ΘΕΡΙΖΟΥΜΕ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΣΠΕΙΡΑΜΕ

35.jpg
Στην Αμερική, στα πλαίσια μιας τηλεοπτικής εκπομπής,
η κόρη ενός διακεκριμένου δημοσίου προσώπου ερωτήθηκε το εξής:
"Πως ήταν δυνατόν ο Θεός να επιτρέψει να συμβεί κάτι τέτοιο?"
 (η ερώτηση σχετιζόταν με τα σύμβαντα της 11ης Σεπτεμβρίου)
Η κοπέλα απάντησε με ένα ιδιαίτερα αξιοσημείωτο τρόπο:
προσωπικά πιστεύω ότι, όπως εμείς, και ο Θεός θα πρέπει να νιώθει βαθύτατα λυπημένος για αυτό το συμβάν, όμως, εδώ και πολύ καιρό
κάνουμε ότι μπορούμε ώστε να Τον απομακρύνουμε από τα σχολεία, τις κυβερνήσεις και τη προσωπική μας ζωή.
Πιστεύω δε ότι, καθώς ο Θεός εκφράζεται με αξιοπρέπεια, και επειδή έτσι κι αλλιώς προίκισε τον άνθρωπο με απόλυτη ελευθερία θελήσεως,
τελικά ίσως αναγκάστηκε να περιορίσει την παρουσία Του στα σύμβαντα που αφορούν στη ζωή μας.

«Με ποια λογική περιμένουμε από τον Θεό να μας ευλογήσει και να μας χαρίσει την προστασία Του, τη στιγμή που απαιτούμε να αποσυρθεί απ' τη ζωή μας?»

Λαμβάνοντας υπ' όψη τα πρόσφατα γεγονότα
- τρομοκρατικές επιθέσεις, δολοφονίες στα σχολεία κ.λ.π. -
πιστεύω ότι όλα αυτά ξεκίνησαν από τότε που κάποια κυρία κίνησε αγωγή,
ζητώντας την κατάργηση της προσευχής στο χώρο των σχολίων ...

(
Madeleine Murray O'Hare - εν τω μεταξύ έπεσε θύμα δολοφονικής επιθέσεως)
κι εμείς, «οι προοδευτικοί» βεβαίως, συμφωνήσαμε
Στη συνέχεια εμφανίσθηκε κάποιος που είπε ότι θα ήταν προτιμότερο, η Βίβλος, να αποσυρθεί από τα σχολεία.

(η βίβλος λέει: να μην σκοτώνεις, να μην κλέβεις και να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον ίδιο σου τον εαυτό ...;)
                                      κι εμείς συμφωνήσαμε.
στη συνέχεια, ένας διακεκριμένος ιατρός (Dr. Benjamin Spock)
είπε ότι δεν θα πρέπει να χειραγωγούμε τα παιδιά μας, όταν συμπεριφέρονται με άσχημο τρόπο, διότι ενδέχεται να παραμορφωθεί η αδύναμη προσωπικότητά τους και να τραυματιστεί η αυτοεκτίμησή τους.
Σκεφτήκαμε ότι ένας ειδικός θα πρέπει να ξέρει τι είναι αυτά που λέει.

(ο γιος του Dr. Spockαυτοκτόνησε)

                          ...κι έτσι συμφωνήσαμε.

Κάποιος άλλος πάλι ισχυρίσθηκε ότι οι διδάσκαλοι, στα σχολεία, δε θα έπρεπε να τιμωρούν τους μαθητές όταν παρουσιάζουν απρεπή συμπεριφορά.
Οι σχολικές αρχές συμφώνησαν ότι το σώμα των διδασκάλων δε θα πρέπει
 να αγγίζει τους μαθητές, σε περίπτωση απρεπούς συμπεριφοράς,
για να αποφεύγεται η δυσφήμιση και κάθε πιθανή αγωγή!
(υπάρχει μια τεράστια διαφορά ανάμεσα στην επιβολή της πειθαρχίας, την προσβολή,
 το άγγιγμα, την χειραγωγία, το να δώσεις ένα σκαμπίλι, μια κλοτσιά κ.λ.π.!)

                                  ...κι εμείς συμφωνήσαμε.
Τότε, κάποιος είπε:

Γιατί να μην επιτρέπουμε στις κόρες μας να κάνουν έκτρωση, αν το επιθυμούν οι ίδιες? Και βέβαια, για λόγους ευθιξίας, δεν είναι απαραίτητο να το αναφέρουν ούτε καν στους γονείς τους.
                          ...κι εμείς συμφωνήσαμε.

Στη συνέχεια, κάποιο υψηλά ιστάμενο μέλος της βουλής,ισχυρίστηκε ότι :
«δεν έχει καμία σημασία το τι κάνουμε στη σφαίρα της προσωπικής μας ζωής»
εφόσον αποδίδουμε στο χώρο της εργασίας μας
Συμφωνώντας με αυτό το πράγμα,αποκριθήκαμε ότι δεν μας ενδιαφέρει
το τι κάνει ο καθένας στη προσωπική ζωή του,συμπεριλαμβανομένου και του αρχηγού του κράτους,εφόσον έχουμε τις δουλειές μαςκαι εφόσον ανθίζει η οικονομία του κράτους μας!
Κάποιος άλλος πάλι πρότεινε:
Ας τυπώσουμε περιοδικά με φωτογραφίες γυμνών γυναικών

εκθειάζοντας την παρουσίαση της φυσικής ομορφιάς του γυναικείου σώματος
                          ...κι εμείς συμφωνήσαμε!!!
 Κάποιος άλλος προχώρησε,τη φυσική παρουσίαση της ομορφιάς,
ακόμη ένα βήμα παρακάτω δημοσιεύονταςφωτογραφίες γυμνών παιδιών.
                        ...κι εμείς συμφωνήσαμε
Διότι, καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει τις απόψεις του εντελώς ελεύθερα
στη συνέχεια μπήκε στο χορό και η βιομηχανία της ψυχαγωγίας λέγοντας:
            Ας δημιουργήσουμε τηλεοπτικές σειρές και κινηματογραφικές ταινίες που να παρουσιάζουν σκηνές πάθους και βίας.

            Ας δημιουργήσουμε μουσική που να ενθαρρύνει την βία, τη χρήση ναρκωτικών, δολοφονικές επιθέσεις, την αυτοκτονία και κάθε είδους διαβολικής συμπεριφοράς.

Για να μπορεί δε το παιδί να εξοικειωθεί, από τα πρώτα βήματά του, με αυτό το περιβάλλον, ας δημιουργήσουμε τα κατάλληλα Videogames
Σκεφθήκαμε δε ότι όλα αυτά δεν έχουν απολύτως καμία επίπτωση αφού πρόκειται
απλά και μόνο για προϊόντα ψυχαγωγίας,
τα οποία, έτσι κι αλλιώς, δεν πρόκειται να τα πάρει κανείς  στα σοβαρά.
Εκ των υστέρων αναρωτιόμαστε γιατί τα παιδιά μας δεν έχουν συνείδηση,

γιατί δεν μπορούν να διακρίνουν ανάμεσα στο σωστό και το εσφαλμένο, γιατί δεν τους πειράζει αν θα σκοτώσουν κάποιους άγνωστους, τους συμμαθητές, ή τον ίδιο τον εαυτό τους
Ίσως βρούμε την απάντηση αν μελετήσουμε τα δεδομένα με κάπως περισσότερη σοβαρότητα!
Προσωπικά πιστεύω ότι επιβεβαιώνεται η σοφή ρήση
                           «ΘΕΡΙΖΟΥΜΕ ΕΚΕΙΝΟΠΟΥ ΣΠΕΙΡΑΜΕ»!

Είναι πραγματικά πολύ περίεργο να βλέπει κανείς με ποια ευκολία απωθούν, οι άνθρωποι, την παρουσία του Θεού και στη συνέχεια αναρωτιούνται γιατί η προσωπική και η κοινωνική ζωή τους οδηγείται στην κόλαση.
Δεν είναι πραγματικά πολύ περίεργο το ότι πιστεύουμε με μεγάλη ευκολία όσα διαβάζουμε στις εφημερίδες,

Ενώ θέτουμε υπό αμφισβήτηση...όσα γράφει η Βίβλος!


Πραγματικά, δεν είναι περίεργο με ποια ευκολία προωθούμε διάφορες διασκεδαστικές φάρσες και αστεία, ενώ, όταν πρόκειται για μηνύματα που αφορούν στο Λόγο του Θεού, οι περσότεροι από εμάς, ήμαστε πολύ σκεπτικοί στο κατά πόσο θα προωθήσουμε ένα τέτοιο μήνυμα και σε άλλους ανθρώπους?
Δεν είναι περίεργο το ότι ενώ στο χώρο των ηλεκτρονικών πληροφοριών κυκλοφορούν τόσα πολλά ανόητα, αισχρά και κακόγουστα άρθρα, ωστόσο,  θεωρούμε ότι είναι ανάρμοστο, βαρετό ή και ακατάλληλο να συζητούμε δημόσια για θέματα που αφορούν στον Θεό και την πνευματική μας καλλιέργεια;
Σε τι συμπέρασμα μας οδηγεί μια τέτοια διαπίστωση;
Δεν είναι παράξενο το ότι, διαβάζοντας π.χ. αυτό το μήνυμα σκεφτόμαστε ότι ίσως δεν θα ήταν και τόσο καλό να το προωθήσουμε στην πληθώρα των φίλων μας, διότι, δεν ξέρουμε το πώς θα το αξιολογήσουν και ποια είναι η γνώμη που θα σχηματίσουν για το άτομό μας?
Πέραν τούτου, πως αντιμετωπίζουμε τη διαπίστωση του ότι συνήθως
δίνουμε πολύ μεγάλη βαρύτητα στο τι σκέφτονται για εμάς οι άλλοι άνθρωποι
ενώ δεν μας απασχολεί ιδιαίτερα το τι άποψη έχει για εμάς ο Θεός?


π.χ.Θ
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Ελάτη



Ιερά Μονή Δοχειαρίου


Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου



Ιερά Μονή Οσίου Δαβίδ



Καρούλια. Αγιο Ορος



Προυσιώτισσα

Αγιο Ορος Ι.Μ Διονυσίου

Ψήγματα Ορθοδοξίας