...Άξιος διάδοχος του προκατόχου του, Οσίου
Γέροντος π. Ιακώβου, στην θέση του Ηγουμένου και Πνευματικού Πατρός της
Ιεράς Μονής του Οσίου Δαυίδ του Γέροντος, επί είκοσι και πλέον έτη,
στήριξε και καθοδήγησε τόσο τους πατέρες της Μονής, όσο και πλήθος άλλων
ανθρώπων, που συνέρρεαν από κάθε γωνιά της Ελλάδος και όχι μόνον, σε
δύσκολες ώρες λύπης, ασθένειας, πόνου και απόγνωσης.
Ήθελε να μοιράζεται την ευλογία του
Αγίου Δαυίδ με όλους, γι’ αυτό, παρά τις μεγάλες δυσκολίες, που
αντιμετώπιζε εξαιτίας της επιβαρυμένης, λόγω μακροχρόνιων προβλημάτων,
υγείας του, συνόδευε με μεγάλη χαρά την Αγία Κάρα του Οσίου Δαυίδ, όπου
οι πιστοί χριστιανοί καλούσαν τον Άγιο για βοήθεια και ευλογία.
Αναμφισβήτητα, ο μακαριστός Γέροντας δεν
ζούσε για τον εαυτό του άλλα για τον Θεό και τους ανθρώπους, που
Εκείνος του εμπιστεύτηκε. Γι’ αυτό δεν επέτρεπε στον εαυτό του
ξεκούραση, αλλά αναλώθηκε στην διακονία του Θεού και του ανθρώπου. Ακόμη
και στο κρεβάτι του πόνου, όταν νοσηλευόταν στα διάφορα νοσοκομεία, ενώ
ψηνόταν στον πυρετό, δεν σταμάτησε την εξομολόγηση και την ακρόαση των
προβλημάτων των ανθρώπων και τους καθοδηγούσε με τις φωτισμένες του
νουθεσίες.
Κανείς δεν ξέρει πόσο υπέφερε από τα
προβλήματα υγείας και τις ποικίλες επώδυνες ιατρικές πράξεις και
επεμβάσεις, κατά τα δύο τελευταία μαρτυρικά χρόνια, γιατί όχι μόνο δεν
διαμαρτυρήθηκε ποτέ, άλλα ούτε με κάποια σύσπαση του προσώπου του
επέτρεπε να φανεί ότι πονούσε. Δεχόταν όλες τις δοκιμασίες αγόγγυστα και
με ιώβειο υπομονή, γιατί, όπως χαρακτηριστικά έλεγε: «εγώ με τον Θεό
δεν τσακώνομαι». Στην ερώτηση μάλιστα «πως είστε, Γέροντα;», απαντούσε
μέχρι τις τελευταίες στιγμές: «Δόξα τω Θεώ καλά, πολύ καλά».
Έχοντας σε όλη την διάρκεια της επίγειας
πορείας του ισχυρούς αρωγούς και οδοδείκτες τον Άγιο Δαυίδ, τον
Μακαριστό Γέροντα π. Ιάκωβο και την «Γλυκιά του Μανούλα», όπως συνήθιζε
να προσφωνεί την Παναγία μας, πέτυχε μία άμεση και ειλικρινή,
αξιοζήλευτη και αξιομίμητη σχέση με τους Αγίους και τον Θεό.
Φιλόθεος, λοιπόν, και φιλάγιος,
φιλόπονος και φιλακόλουθος, φιλάδελφος και φιλεύσπλαχνος, εφάρμοσε πιστά
και με συνέπεια το Ευαγγέλιο της αγάπης σε όλη του την ζωή και πολύ
περισσότερο τα χρόνια, που εγκαταβίωσε στην αγιοτρόφο Μονή του Οσίου
Δαυίδ. «Ταπεινός τη καρδία» φρονούσε τα υψηλά, τα οποία και έβλεπε με τα
μάτια της αγνής, παιδιόθεν, ψυχής του, όπως ο ίδιος πολλές φορές μας
αποκάλυπτε.
Σε όσους είχαμε την ιδιαίτερη ευλογία να
τον αναστραφούμε και να μαθητεύσουμε κοντά του, ο άγιος Γέροντας,
αποτελεί φωτεινό παράδειγμα στον αγώνα για την σωτηρία της ψυχής μας. Το
κενό που άφησε τεράστιο. Η αίσθηση από την απουσία του οδυνηρή.
Μεγάλη μας όμως παρηγοριά το ότι η προς
όλους αγάπη του μας συνοδεύει πάντα. «Η των πραγμάτων αλήθεια»
αποδεικνύει ότι οι υπέρ ημών πρεσβείες του προς τον Κύριον της Δόξης,
Εκείνον, που τόσο πολύ σ’ όλη του τη ζωή αγάπησε, είναι συνεχείς και
αδιάλειπτες.
Ευσεβής πόθος μας ήταν, στο Ετήσιο
Μνημόσυνο του Μακαριστού Γέροντος μας, να προσφερθεί στους πιστούς, ως
ευλογία, ένα εκτενές περί αυτού πόνημα, αλλά τούτο δεν κατέστη δυνατό.
Ευχαριστούμε πάντως και δοξάζουμε τον Θεό, που μας αξίωσε να εκδώσουμε,
έστω και αυτό, το μικρό τεύχος προς δόξαν Αυτού, εις ένδειξη τιμής,
σεβασμού και αγάπης προς το ιερό πρόσωπο του Μακαριστού Γέροντος μας,
και προς ωφέλεια των πιστών.
Ελπίζουμε, ευχόμαστε και προσευχόμαστε ο
Χορηγός όλων των αγαθών Παντοκράτωρ Κύριος μας, με τις πρεσβείες της
Καλής μας Παναγίας και του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών Δαυίδ του
Γέροντος του θαυματουργού, και τις ευχές των μακαριστών αγίων Γερόντων
Ιακώβου και Κυρίλλου να μας βοηθήσει να προβούμε και στη νέα έκδοση.
Στην έκδοση αυτή που ήδη ετοιμάζεται και
η οποία ελλείψει χρόνου έχει καθυστερήσει, καταγράφεται κατά πλάτος ο
πολύτιμος πνευματικός θησαυρός της ενάρετης ζωής, των θείων εμπειριών
αλλά και των ισχυρών δοκιμασιών του Γέροντος καθώς και των θεοσόφων
διδαχών του.
Θα συμπεριληφθούν επίσης και οι
μαρτυρίες πολλών άλλων ακόμη αδελφών μας που είχαν την καλωσύνη να τις
καταθέσουν στην Ιερά Μονή μας για το πρόσωπο του Γέροντος, ώστε και δί’
αυτών να δοξασθεί το Πανάγιο Όνομα του Θεού και να προστεθεί πίστη στους
ανθρώπους.
Θερμότατα ευχαριστούμε τον Σεβασμιώτατο
Ποιμενάρχη μας κ.κ. Χρυσόστομο διά την παροχή της σχετικής ευλογίας και
διά την προς ημάς εν γένει πατρική στοργή, στήριξη και αγάπη του.
Ευχαριστίες, επίσης, εκφράζουμε και προς
τις αδελφές του τυπογραφείου «Μέλισσα», για την πολύτιμη βοήθειά τους
αλλά και προς όλους τους πνευματικούς αδελφούς που συνέβαλαν στην έκδοση
του παρόντος.
Η ευχή του Αγίου Γέροντος να μας σκεπάζει.
Ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Δαυίδ του Γέροντος
Αρχιμανδρίτης Γαβριήλ και οι συν εμοί εν Χριστώ αδελφοί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου