φενεος

Ιησούς Σινά

Εγώ πατήρ, εγώ αδελφός, εγώ νυμφίος, εγώ οικία, εγώ τροφεύς, εγώ ιμάτιον, εγώ ρίζα, εγώ θεμέλιος, παν όπερ αν θέλεις εγώ. Μηδενός εν χρεία καταστείς. Εγώ δουλεύσω.

Ήλθον γαρ διακονήσαι, ου διακονηθήναι. Εγώ και φίλος και ξένος και κεφαλή και αδελφός και αδελφή και μήτηρ. Πάντα εγώ.

Μόνον οικείως έχε προς εμέ. Εγώ πένης δια σέ και αλήτης δια σέ, επι σταυρού δια σέ, άνω υπέρ σου εντυγχάνω τω Πατρί κάτω υπέρ σου πρεσβευτής παραγέγονα παρά του Πατρός.

Πάντα μοι σύ και αδελφός και συγκληρονόμος και φίλος και μέλος.

Τι πλέον θέλεις;

Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Ψηγματα all

Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013

Οι Τρεις Ιεράρχες. Χρόνια πολλά στους δασκάλους μας, αλλά και στους μαθητές μας

 3 ierarxes.jpg
Κατά τους χρόνους της βασιλείας του Αλεξίου του Κομνηνού (1081 - 1118 μ.Χ.), ο οποίος διαδέχθηκε στη βασιλική εξουσία τον Νικηφόρο Γ' τον Βοτενειάτη (1078 - 1081 μ.Χ.), έγινε στην Κωνσταντινούπολη φιλονικία ανάμεσα σε λόγιους και ενάρετους άνδρες. Άλλοι θεωρούσαν ανώτερο τον Μέγα Βασίλειο (βλέπε 1 Ιανουαρίου), χαρακτηρίζοντάς τον μεγαλοφυΐα και υπέροχη φυσιογνωμία. Άλλοι τοποθετούσαν ψηλά τον ιερό Χρυσόστομο (βλέπε 13 Νοεμβρίου) και τον θεωρούσαν ανώτερο από τον Μέγα Βασίλειο και τον Γρηγόριο και, τέλος, άλλοι, προσκείμενοι στον Γρηγόριο τον Θεολόγο (βλέπε 25 Ιανουαρίου), θεωρούσαν αυτόν ανώτερο από τους δύο άλλους, δηλαδή από τον Βασίλειο και τον Χρυσόστομο. Η φιλονικία αυτή είχε σαν αποτέλεσμα να διαιρεθούν τα πλήθη των Χριστιανών και άλλοι ονομάζονταν «Ιωαννίτες», άλλοι «Βασιλείτες» και άλλοι «Γρηγορίτες».

Στην έριδα αυτή έθεσε τέλος ο Μητροπολίτης Ευχαΐτων, Ιωάννης ο Μαυρόπους. Αυτός, κατά την διήγηση του Συναξαριστή, είδε σε οπτασία τους μέγιστους αυτούς Ιεράρχες, πρώτα καθένα χωριστά και στη συνέχεια και τους τρεις μαζί. Αυτοί του είπαν: «Εμείς, όπως βλέπεις, είμαστε ένα κοντά στον Θεό και τίποτε δεν υπάρχει που να μας χωρίζει ή να μας κάνει να αντιδικούμε.

Όμως, κάτω από τις ιδιαίτερες χρονικές συγκυρίες και περιστάσεις που βρέθηκε ο καθένας μας, κινούμενοι και καθοδηγούμενοι από το Άγιο Πνεύμα, γράψαμε σε συγγράμματα και με τον τρόπο του ο καθένας, διδασκαλίες που βοηθούν τους ανθρώπους να βρουν τον δρόμο της σωτηρίας. Επίσης, τις βαθύτερες θείες αλήθειες, στις οποίες μπορέσαμε να διεισδύσουμε με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, τις συμπεριλάβαμε σε συγγράμματα που εκδώσαμε. Και ανάμεσά μας δεν υπάρχει ούτε πρώτος, ούτε δεύτερος, αλλά, αν πεις τον ένα, συμπορεύονται δίπλα του και οι δύο άλλοι.
Σήκω, λοιπόν, και δώσε εντολή στους φιλονικούντες να σταματήσουν τις έριδες και να πάψουν να χωρίζονται για εμάς. Γιατί εμείς, και στην επίγεια ζωή που είμασταν και στην ουράνια που μεταβήκαμε, φροντίζαμε και φροντίζουμε να ειρηνεύουμε και να οδηγούμε σε ομόνοια τον κόσμο. Και όρισε μία ημέρα να εορτάζεται από κοινού η μνήμη μας και καθώς είναι χρέος σου, να ενεργήσεις να εισαχθεί η εορτή στην Εκκλησία και να συνταχθεί η ιερή ακολουθία. Ακόμη ένα χρέος σου, να παραδόσεις στις μελλοντικές γενιές ότι εμείς είμαστε ένα για τον Θεό. Βεβαίως και εμείς θα συμπράξουμε για τη σωτηρία εκείνων που θα εορτάζουν τη μνήμη μας, γιατί έχουμε και εμείς παρρησία ενώπιον του Θεού».

Έτσι ο Επίσκοπος Ευχαΐτων Ιωάννης ανέλαβε τη συμφιλίωση των διαμαχόμενων μερίδων, συνέστησε την εορτή της 30ης Ιανουαρίου και συνέγραψε και κοινή Ακολουθία, αντάξια των τριών Μεγάλων Πατέρων.

Η εορτή αυτής της Συνάξεως του Μεγάλου Βασιλείου, του Γρηγορίου του Θεολόγου και του Ιωάννου του Χρυσοστόμου, αποτελεί το ορατό σύμβολο της ισότητας και της ενότητας των Μεγάλων Διδασκάλων, οι οποίοι δίδαξαν με τον άγιο βίο τους το Ευαγγέλιο του Χριστού. Είναι εκείνοι, οι οποίοι εξ' αιτίας της ταπεινώσεώς τους μπροστά στην αλήθεια, έχουν λάβει το χάρισμα να εκφράζουν την καθολική συνείδηση της Εκκλησίας και ότι διδάσκουν δεν είναι απλώς δική τους σκέψη ή προσωπική τους πεποίθηση, αλλά είναι επιπλέον η ίδια η μαρτυρία της Εκκλησίας, γιατί μιλούν από το βάθος της καθολικής της πληρότητας.

Περί τις αρχές του 14ου αιώνα μ.Χ. ανεγέρθη ναός των Τριών Ιεραρχών κοντά στην Αγία Σοφία Κωνσταντινούπολης, δίπλα σχεδόν στη μονή της Παναχράντου.


πηγή
 saint

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2013

Τηλεόραση...ο άμβωνας της Νέας Εποχής


thleorasi5.jpg

Όταν κάποιος παρακολουθεί τηλεόραση, δέχεται μια ακτινοβολία που τον βάζει σε μια κατάσταση όμοια με αυτήν που πετυχαίνουν οι υπνωτιστές ...
Δεν πρόκειται για μια ακόμη θεωρία συνωμοσίας, αφού το παραπάνω έχει αποδειχθεί επιστημονικά.
Μέσα σε μόλις 30 δευτερόλεπτα τηλεοπτικής παρακολούθησης, ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπαίνει σε μια σταθερή φάση, όπου παράγει μόνο χαμηλά κύματα άλφα, που αποτυπώνονται και σε εγκεφαλογράφημα.
Σε ένα πείραμα, όπου συνέδεσαν μερικά παιδιά σε μηχάνημα EEG, οι τηλεοράσεις ήταν προγραμματισμένες να σβήσουν μόλις οι εγκέφαλοι των παιδιών έπιαναν τα κύματα άλφα. Παρά τις οδηγίες που τους είχαν δοθεί, για να αυτοσυγκεντρωθούν, κανένα από αυτά δεν μπόρεσε να κρατήσει την τηλεόραση αναμμένη περισσότερο από 30 δευτερόλεπτα.
Η εγκεφαλική αυτή κατάσταση είναι ίδια με αυτήν που χρησιμοποιούν οι υπνωτιστές και οι θεραπευτές, για να βοηθήσουν ανθρώπους να κόψουν το κάπνισμα, να μειώσουν το φαγητό, κλπ.
Πρόκειται για μια κατάσταση όπου παύει σχεδόν τελείως η συνειδητότητα, και στην ουσία παρακάμπτεται, έτσι ώστε οι όποιες οδηγίες δίνονται, να πηγαίνουν κατευθείαν στο υποσυνείδητο.

thleorasi 2.jpg
Στη συνέχεια, το υποσυνείδητο μυστικά και σιωπηλά, κατευθύνει τις συνειδητές δραστηριότητες σύμφωνα με τις οδηγίες που του δίνονται.
Σε αυτή τη κατάσταση συνείδησης, όπως επιβεβαιώνουν οι υπνωτιστές, οποιαδήποτε προφορική ή οπτική οδηγία δίνεται, εκλαμβάνεται από τον εγκέφαλο ως εντολή.
Στην αρχή, ο εγκέφαλος έμπαινε σε αυτή τη διαδικασία εξαιτίας των λάμψεων της αναλογικής τηλεόρασης που οφείλονταν στην τεχνολογία των καθοδικών ακτίνων που χρησιμοποιούνταν. Κανονικά, η μετάβαση στην ψηφιακή τηλεόραση θα έπρεπε να είχε αλλάξει τα πράγματα. Στην πραγματικότητα όμως, η ψηφιακή τεχνολογία επιτρέπει έναν πιο λεπτό χειρισμό και έλεγχο του ρυθμού των λάμψεων, με αποτέλεσμα ένα πιο βέλτιστο υπνωτικό αποτέλεσμα.
Η πολλή τηλεόραση οδηγεί σε μια εσαεί κατάσταση χαμηλών κυμάτων άλφα, με αποτέλεσμα την δημιουργία μιας επιδεκτικής συνειδητότητας, όπου τα «εικονικά ζόμπι» κάνουν ότι τους υποδειχθεί.
Δεν είναι μόνο οι επιχειρήσεις που εκμεταλλεύονται αυτό το φαινόμενο για να κερδίσουν. Το τηλεοπτικό δίκτυο Fox έχει παραδεχτεί πως χρησιμοποιεί αυτή τη μέθοδο συνειδητά, με σκοπό να επιβάλλει την ιδέα της παγκόσμιας υπερθέρμανσης του πλανήτη, καθώς και την ιδέα περί της ανάγκης μείωσης των εκπομπών άνθρακα στην Αμερική.

thleorasi6.jpg
Και το πέτυχαν μια χαρά, αφού η φράση carbon footprint, που είναι μια σαχλαμάρα, έχει αποτυπωθεί στους εγκεφάλους των Αμερικανών και συζητιέται ευρέως, άνευ λόγου και αιτίας.
Όχι μόνο η Fox, αλλά όλα τα αμερικανικά ΜΜΕ έχουν πείσει τους Αμερικανούς ότι το μέλλον του πλανήτη εξαρτάται από την μείωση ή μη των εκπομπών άνθρακα.
Εξίσου ανησυχητικό είναι και το γεγονός ότι ο πληθυσμός αυτός των ζόμπι, πείθεται καθημερινά ότι η κυβέρνηση είναι καλή και έχει καλές προθέσεις, και ότι πάντα κοιτάζει το συμφέρον του λαού.
Ποιο είναι το αποτέλεσμα όλης αυτής της χειραγώγησης; Ότι κάθε μέρα που περνάει, το κράτος κερδίζει όλο και πιο πολλές εξουσίες επάνω στις ζωές μας, και σιγά σιγά πειθόμαστε ότι θα πρέπει να του παραχωρήσουμε τον απόλυτο έλεγχο, χωρίς να εμποδίζεται από άχρηστους θεσμούς όπως είναι η δικονομία, και το σύνταγμα.
Έτσι, ακόμη και αν ποτέ τα ΜΜΕ μεταδώσουν την είδηση ότι με βάση τον νόμο S.1867 που ισχύει πλέον, ο αμερικανικός στρατός έχει το δικαίωμα να συλλάβει τον οποιοδήποτε και να τον φυλακίσει ισόβια χωρίς δίκη(!), αυτό θα εκληφθεί από τους υπνωτισμένους πολίτες ως κάτι το απόλυτα σοφό και απαραίτητο.
Πρόκειται για αυτό που φοβόταν ο πρόεδρος Jefferson για την δημοκρατία. Την τυραννία των πολλών επί των λίγων. Σήμερα βλέπουμε μια τυραννία των πολλών ζαλισμένων ζόμπι, επί των ελάχιστων ακόμη ξύπνιων, και ουσιαστικά ζωντανών. (logioshermes.blogspot.com)
Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr

και ΕΔΩ!!!
Σταματήστε να βλέπετε τηλεόραση!

Σάββατο 12 Ιανουαρίου 2013

Αυτοί οι αυτοτιτλοφορούμενοι...άπιστοι

ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΥ ΦΩΤΙΟΥ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ  

     Αθεΐα! Τίτλος μεγάλος και καύχημα για τον σημερινόν άνθρωπο. Όποιος τον αποχτήσει(και για να τον αποχτήσει, φτάνει να χειροτονηθεί μοναχός του άπιστος),γίνεται παρευθύς στα μάτια των άλλων σοφός, κι' ας είναι αμόρφωτος, σοβαρός, κι' ας είναι γελοίος, επίσημος κι' ας είναι αλογάριαστος, υπεράξιος κι' ας είναι ανάξιος, επιστήμονας κι' ας είναι κουφιοκέφαλος.
    
    
Δεν μιλώ για τον άνθρωπο που έχει πόθο να πιστέψει, μα δεν μπορεί, με όλο που κατά βάθος πάντα η αιτία της απιστίας είναι η περηφάνεια, αυτή η οχιά, που κρύβεται τόσο επιτήδεια μέσα στον άνθρωπο, που δεν μπορεί να την καταλάβει. Όπως και νάναι, οι άνθρωποι που αγωνίζουνται και πολεμάνε με τον άπιστο εαυτό τους, έχουνε όλη τη συμπόνεσή μας.
Γι' αυτούς παρακαλούμε, όσοι πιστεύουμε, να τους βοηθήσει ο Θεός να πιστέψουνε, όπως έκανε σε κείνον τον πατέρα που είχε άρρωστο το παιδί του, και παρεκάλεσε τον Χριστό να το γιατρέψει. Και Κείνος του είπε: «Αν μπορείς να πιστέψεις, όλα είναι δυνατά σε κείνον που πιστεύει». Και τότε ο πατέρας του παιδιού έκραξε με δάκρυα: «Πιστεύω, Κύριε. Βοήθει μου τη απιστία», δηλαδή «έχω πόθο να πιστέψω, κι' εσύ, Κύριε, δυνάμωσέ τον».
mones5.jpg
Οι άπιστοι, για τους οποίους μιλούμε, δεν είναι τέτοιοι. Όχι μονάχα δεν κλάψανε ποτέ, για να ανοίξουνε με τον πόνο και με τη συντριβή την κλεισμένη πόρτα, την πόρτα της μετανοίας, όπως έκανε εκείνος ο δυστυχισμένος πατέρας που γράφει το Ευαγγέλιο, αλλά μήτε συγκινηθήκανε ποτέ τους, μήτε αισθανθήκανε καμμιά πίκρα για την απιστία τους, μήτε νοιώσανε πως έχουνε γι' αυτό καμμιά ευθύνη, κανένα φταίξιμο.
Όλο το φταίξιμο είναι του Θεού, που δεν φανερώνεται μπροστά τους να τους πει: «Ελάτε, ψηλαφήσετέ με, πιάστε με, μιλείστε μαζί μου όπως μιλάτε μεταξύ σας, αναλύσετέ με μέ τη χημεία σας, κομματιάστε με μέ το μαχαίρι της ανατομίας σας, ζυγίστε με, μετρείστε με, ικανοποιήσετε τις άπιστες αισθήσεις σας, χορτάσετε τ' αχόρταγο λογικό σας!».
    
    
Αυτοί οι αυτοτιτλοφορούμενοι άπιστοι, σε καιρό που επιδείχνουνε την εξυπνάδα τους, φουσκωμένοι από τον κούφιον αγέρα της περηφάνειας κι' από την πονηρή ευστροφία του μυαλού τους, δεν είναι σε θέση οι δύστυχοι, να νοιώσουνε πόσο ανόητοι και στενόψυχοι φαίνουνται σε κείνους που πιστεύουνε. Γιατί, για να πιστέψουνε, ζητάνε κάποιες αποδείξεις που κάνουνε τον πιστό να τους ελεεινολογεί για την περιορισμένη αντίληψη που έχουνε για το πνεύμα και για τα πνευματικά ζητήματα.
kastro_church_i.jpg
Ο πιστός ξέρει πολύ καλά ως που μπορούνε να φτάξουνε οι διαλογισμοί του άπιστου, γιατί, κι' αυτός, σαν άνθρωπος, τους έχει εκείνους τους λογισμούς, τους λογισμούς της σάρκας, τους λογισμούς τούτου του κόσμου. Ενώ ο άπιστος είναι ανύποπτος για όσα έχει μέσα του ο πιστός, και για ό,τι βρίσκεται παραπέρα από την πρακτική γνώση του, δηλαδή για τα μυστήρια που είναι κρυμμένα από τα μάτια του, και που γι' αυτό θαρρεί πως δεν υπάρχουνε.
Κι' από την ανοησία του κορδώνεται, και μιλά με καταφρόνεση για κείνους που είναι σε θέση να νοιώσουνε τη βαθύτερη σύσταση του κόσμου, ενώ αυτός ο δυστυχής είναι τυφλός και κουφός, και θαρρεί πως τα' ακούει όλα και πως τα βλέπει όλα. Ο πιστός έχει πνευματικά μάτια και πνευματικά αυτιά, καθώς και κάποια «υπέρ αίσθησιν».
Ο άπιστος πώς να πάρει είδηση από κείνον τον μυστικόν κόσμο μόνο με τα χονδροειδή μέσα που έχει, δηλαδή με τις σωματικές αισθήσεις; Πώς να πιάσει τα λεπτά κι' αλλόκοτα μηνύματα εκείνου του κόσμου, αφού ο δυστυχής δεν έχει τις κεραίες που χρειάζουνται για να τα πιάσει; 
     Ο Απόστολος Παύλος γράφει στην Α' προς Κορινθίους επιστολή του, με τον τρόπο που γνωρίζει μονάχα αυτός, για το τι είναι σε θέση να νοιώσει ο πιστός, και τι μπορεί να νοιώσει ο άπιστος: Λαλούμε, λέγει, τη σοφία του Θεού που είναι μέσα σε μυστήριο, και που είναι κρυμμένη, τη σοφία που την προόρισε ο Θεός, πριν από τους αιώνες, για δόξα δική μας, και που δεν τη γνώρισε κανένας από τους άρχοντες τούτου του κόσμου (δηλ. τους σοφούς της κοσμικής σοφίας), και που ξεσκεπάζει αυτά που, κατά τη Γραφή, δεν τα είδε μάτι, και που δεν τ' άκουσε αυτί, και που δεν ανεβήκανε στην καρδιά κανενός ανθρώπου, εκείνα που ετοίμασε ο Θεός για κείνους που τον αγαπούνε. Αλλά σε μας τα φανέρωσε ο Θεός με το Πνεύμα του το άγιο. Επειδή, το άγιο Πνεύμα όλα τα ερευνά, και τα βάθη του Θεού.

      Γιατί, ποιος άνθρωπος γνωρίζει το μέσα του ανθρώπου, παρά μονάχα το πνεύμα του ανθρώπου που είναι μέσα στον άνθρωπο; Έτσι και τα μυστήρια του Θεού δεν τα γνωρίζει κανένας παρά μονάχα το Πνεύμα του Θεού. Κι' εμείς δεν επήραμε το πνεύμα του κόσμου ( δηλ. τη φιλοσοφία και την κοσμική γνώση), αλλά το Πνεύμα του Θεού, για να γνωρίσουμε όσα χάρισε σε μας ο Θεός.
34_%D0%F1%EF%F3%EA%F5%ED%E7%F4%DC%F1%E9.jpg
Κι' αυτά (τα χαρίσματα) δεν τα εκφράζουμε με τα λόγια που διδάσκεται η ανθρώπινη σοφία, αλλά με λόγια που διδάσκει το άγιο Πνεύμα, μιλώντας σε πνευματικούς ανθρώπους με πνευματικόν τρόπο. Πλην, ο άνθρωπος που έχει την σαρκική γνώση (τον ορθολογισμό), δεν παραδέχεται όσα διδάσκει το Πνεύμα του Θεού, γιατί τα νομίζει για ανοησίες, και δεν είναι σε θέση να καταλάβει πως ανακρίνεται πνευματικά. Ο πνευματικός όμως άνθρωπος, ανακρίνει κάθε άνθρωπο, ενώ αυτός από κανέναν δεν ανακρίνεται».
     Η απιστία υπήρχε πάντα. Μα σήμερα, με την αποτρόπαια ματαιοδοξία που μας τρώγει, την επιδείχνουμε σαν να μας δίνει τη μεγαλύτερη αξία. Όποιος έχει πίστη στον Θεό και στην αλήθεια που φανέρωσε, είναι καταφρονεμένος, σαν στενόμυαλος κι' ανόητος, και τραβά πάνω του όλα τα περιγελάσματα.
Λογαριάζεται για ¨βλαμμένος» από τον πολύν κόσμο, μάλιστα από τον κόσμο που ξέρει να τα καταφέρνει στη ζωή, να «πετυχαίνει», να βγάζει λεφτά, να καλοπερνά, να μη δίνει πεντάρα για τίποτα, κατά το ρητό που λέγει: «Φάγωμεν και πίωμεν, αύριον γαρ αποθνήσκομεν». Για τούτο, χρειάζεται να έχει θάρρος και να περιφρονά την εκτίμηση του κόσμου και το υλικό συμφέρον του, όποιος λέγει πως έχει πίστη στον Θεό.
     Ενώ εκείνον που καυχιέται πως δεν πιστεύει σε τίποτα, α') Τον έχει ο κόσμος σε μεγάλη υπόληψη και σεβασμό, μάλιστα όσο περισσότερο άπιστος λέγει πως είναι, τόσο περισσότερη είναι η εκτίμηση και ο σεβασμός που φανερώνει ο έξυπνος και σοβαρός κόσμος στο πρόσωπό του.
Ο τέτοιος άνθρωπος είναι συνοφρυωμένος, με λίγα και βαρειά λόγια, αράθυμος κι' απότομος, « θετικός άνθρωπος», « γερό μυαλό». β') Όλα του έρχουνται βολικά, και δεν σκοτίζεται, δεν στενοχωριέται για τίποτα. Δεν έχει ευθύνες και ζαλούρες: Εδώ κάτω, λέγει, είναι η Κόλαση κι' ο Παράδεισος. Η ζωή είναι για να την απολαβαίνουνε οι έξυπνοι. Οι κοιμισμένοι κι' οι αφιονισμένοι ας πεθάνουνε».
     Εξ άλλου, δεν υπάρχει πιο εύκολο πράγμα από το να κάνεις τον άπιστο! Πατάς ένα μονάχα κουμπί, κι' όλα σου έρχονται βολικά. Ο διάβολος είπε στον Χριστό: Πέσε, προσκύνησέ με, και θα γίνουνε οι πέτρες ψωμιά, «οι λίθοι άρτοι».
     Λέγει λοιπόν ο έξυπνος : « Να κάθεσαι, άνθρωπος με τετρακόσα μυαλά, να χάνεις τον καιρό σου με χαζομάρες, σαν τις γρηές, με θεούς, με κόλαση και με παράδεισο, με καντήλια, με θυμιατά, με δισκοπότηρα, με παπάδες και με καλόγρηες! Και σε ποια εποχή; Στην εποχή μας, που η επιστήμη στέλνει ανθρώπους στους πλανήτες! Ακούς, φίλε μου, βλακεία που έχει αυτός ο κόσμος;».
thiv56_0021.jpg

     Αυτά λένε για τους πιστούς οι έξυπνοι και οι τιμημένοι τούτου του κόσμου, και τους χειροκροτούνε οι πολλοί, που τους έχουνε για φρόνιμους σε όλα, επειδή δεν κυνηγάνε ίσκιους, αλλά έχουνε μυαλό γερό, και επιτυχαίνουνε σε ότι καταπιαστούνε.
     Ναι! Επιτυχαίνουνε, γιατί, μ' έναν λόγο, η απιστία είναι « η πλατεία πύλη και ευρύχωρος οδός», που δεν πιστεύουνε πως είναι «η απάγουσα εις την απώλειαν», όπως είπε ο Χριστός, αλλά « εις την επί γης ευδαιμονίαν». Ενώ η πίστη είναι «η στενή πύλη και τεθλιμμένη οδός», που δεν πιστεύουνε πως είναι « η απάγουσα εις την ζωήν», αλλά « εις την επί γης δυστυχίαν και περιφρόνησιν». « Πολλοί εισιν οι εισερχόμενοι διά της πλατείας πύλης» κατά τον λόγο του Κυρίου, « και ολίγοι εισιν οι ευρίσκοντες την στενήν πύλην».
     Όλοι οι άπιστοι λένε πως αν βλέπανε ένα θαύμα, θα πιστεύανε. Μα η πίστη δεν έρχεται με τη βία, αλλά με τη συγκατάθεση της ψυχής. Γι' αυτό σε όσους ζητάνε θαύμα για να πιστέψουνε, δεν δίνεται, κατά τον λόγο που είπε ο Χριστός στους Φαρισαίους: « Γενεά πονηρά και μοιχαλίς σημείον επιζητεί και σημείον ου δοθήσεται αυτή».
     Αλλά και θαύμα να δει ένας άπιστος, η υπερηφάνεια δεν τον αφήνει να πιστέψει, για να μη φανεί ευκολόπιστος και καταφρονεθεί.
     Πριν καιρό έγραψα με συντομία πέντε- έξη άρθρα για τα θαύματα που γίνουνται σ' ένα χωριό της Μυτιλήνης, με τον τίτλο « Φρικτά μυστήρια». Πολλοί αναγνώστες συγκινηθήκανε στο έπακρο, ιδίως οι ταπεινοί κι' αγράμματοι άνθρωποι, «τα μωρά του κόσμου και τα εξουθενημένα». Οι έξυπνοι όμως κι' οι τετραπέρατοι δεν δώσανε σημασία, και κάποιοι απ' αυτούς με περιγελάσανε και μου γράψανε πως λέγω ανοησίες.
     Αλλά, «Θεός ου μυκτηρίζεται». Από τότε ως τα σήμερα τα θαύματα δεν πάψανε, κι ολοένα γίνουνται πυκνότερα και τρομαχτικώτερα. Οι άνθρωποι που τα βλέπουνε μου τα γράφουνε με όλα τα καθέκαστα, κι απ' αυτά κάνω ένα βιβλίο που θα είναι σαν πυρωμένο σίδερο για τις άπιστες γλώσσες (Πρόκειται για το βιβλίο «Σημείον μέγα» που εξέδωσε ο « Αστήρ»).
Αυτόν τον καιρόν γίνουνται ανασκαφές, για να βρεθεί η αρχαία εκκλησία με τα λείψανα εκείνων που φανερώνονται ολοζώντανοι μπροστά στους απλούς ανθρώπους, στον ύπνο και στον ξύπνο τους, καθώς κι εικόνες και τα' άλλα κειμήλια. Θα είχανε βρεθεί όλα, και θα ξεσκεπαζότανε γρήγορα ολότελα αυτός ο φοβερός κρατήρας, που θα σάρωνε τους άπιστους με την αγιασμένη λάβα του, αν υπήρχανε περισσότερα μέσα στα χέρια των φτωχών ανθρώπων που σκάβουνε με μια πίστη που είναι σαν φωτιά.
     Μα, όπως και να είναι, με τη χάρη του Θεού « την τ' ασθενή θεραπεύουσαν και τα ελλείποντα αναπληρούσαν», θα βγάλουνε σε καλό τέλος το βλογημένο αυτό έργο, και θα θριαμβέψει η ακατάλυτη πίστη μας, και θα ακουστεί ως τα πέρατα του άπιστου κόσμου η βροντερή φωνή: « Τις Θεός μέγας ως ο Θεός ημών; Συ ει ο Θεός ο ποιών θαυμάσια μόνος!».
Εκ του περιοδικού "Ορθόδοξος Φιλόθεος Μαρτυρία"
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη


Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2013

Ανεμοδαρμένος απ’ τη θύελλα ο αετός των Άλπεων


eagle2.jpg




Ανεμοδαρμένος απ' τη θύελλα ο αετός των Άλπεων μερικές φορές αναγκάζεται ν' αποκλεισθεί στα στενά φαράγγια των βουνών. Απειλητικά σκοτεινά σύννεφα αποκόπτουν τον κυρίαρχο των δασών κι οι μαύρες μάζες τους τον χωρίζουν απ' τα ηλιόλουστα ύψη όπου έχει κάνει τη φωλιά του.
Οι προσπάθειές του να διαφύγει, παραμένουν άκαρπες. Πετάει πίσω-μπρος χτυπώντας τα δυνατά φτερά του στον αέρα, και κάνοντας τα βουνά ν' αντιλαλούν τις γοερές κραυγές του.
Τέλος, κάποια στιγμή με ύφος θριαμβικό, ορμάει προς τα επάνω και, τρυπώντας τα σύννεφα, βρίσκεται πάλι στη λαμπρή λιακάδα, αφήνοντας μακριά το σκοτάδι και τη θύελλα.
Έτσι μπορεί κι εμείς να περιβαλλόμαστε από δυσκολίες, απογοητεύσεις, σκοτεινές σκέψεις. Η ψευτιά, η δυστυχία, η αδικία μάς περισφίγγουν.
Υπάρχουν σύννεφα που δεν μπορούμε να διαλύσουμε. Μάταια παλεύουμε με τις αντιξοότητες.
Ένας μόνο τρόπος διαφυγής υπάρχει. Η ομίχλη κι η καταχνιά πλησιάζουν τη γη. Πέρα απ' τα σύννεφα όμως λάμπει το φως του Θεού. Λουσμένοι στο φως της παρουσίας Του, μπορούμε να υψωθούμε με τα φτερά της πίστης.


Το κείμενο αυτό μας το χορήγησε ευγενικά η φίλη του blog Εύη

Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2013

Οδοιπορικό του π. Σαράντη στο μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου, του Γέροντος Εφραίμ Προηγουμένου Φιλοθεΐτη

 

Ξαναγράφουμε ἀπό τήν πολύ μακρινή Ἀριζόνα γιά τήν Ἀριζόνα, μολονότι μικρή παρέα Ἑλλήνων νέων θεολόγων μᾶς εἰρωνεύτηκαν, ὅταν μετά ἀπό προηγούμενή μας ἐπίσκεψη, γράφαμε μέ ἐνθουσιασμό τίς λαμπρές ἐντυπώσεις μας. Ὑποθέτω ὅτι, ἐπειδή εἶναι σύγχρονοι νέοι, ἐν τῷ μεταξύ θά πληροφορήθηκαν ὅτι ἡ Ἀρι­ζόνα, δηλαδή τό μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου, τοῦ Γέροντος Ἐφραίμ, εἶναι τό δεύτερο μέρος τῆς Ἀμερικῆς σέ ἐπισκεψιμότητα μετά τό ξακουστό φαράγγι Grand Canyon (ἕνα ἀπό τά θαύματα τῆς Ἀμερικανικῆς φύσης).

Νά εἶναι εὐλογημένοι οἱ νέοι αὐτοί! 

Ἀπό τό ἀεροδρόμιο «Φοῖνιξ» μᾶς παρέλαβε ἕνας νέος μοναχός τῆς ἱερᾶς Μονῆς, ὁ π.  Ἀντώνιος.  Τεράστια πόλη ὁ «Φοῖνιξ». 

Πέντε ἑκατομμύρια κάτοικοι σέ ἔκταση τουλάχιστον τετραπλάσια τῶν Ἀθηνῶν.  Λίγη βλάστηση καθότι βρίσκεται στίς παρυφές τῆς ἐρήμου τῆς Ἀριζόνας.  Πλατεῖα ἡ λεωφόρος μέ ἕξι λωρίδες.  Μετά ἀπό μιά ὥρα φθάσαμε στήν ἱερά Μονή.

Ὡραιότατη εἴσοδος χωρίς σιδερένια ἤ ξύλινη πόρτα ἀσφα­λείας.  Ἕνα μικρό στηθαῖο πού τό ὕψος του φθάνει στό στῆθος σου χωρίζει τήν ἱερά Μονή ἀπό τήν ὑπόλοιπη γύρω ἔρημο.  Ὅταν ὁ ἅγιος Γέροντας, ὁ π.  Ἐφραίμ ἀνίχνευε τήν περιοχή, φθάνοντας στό συγκεκριμένο σημεῖο ἀκούγονταν κωδωνοκρουσίες σάν τῆς ἱερᾶς Μονῆς Φιλοθέου τοῦ Ἁγίου Ὄρους.  Τίς ἄκουσε καί ὁ συνοδός του, γηραιός π. Ἀντώνιος.  Κατάλαβαν ὅτι ἄνωθεν σημεῖο τούς ὑπεδεί­κνυε τόν τόπο πού θά στηνόταν τό μοναστήρι.  Μέ εἰδικές προσευχές τοῦ ἁγίου Γέροντος μετά ἀπό γαιώτρηση βρέθηκε νερό. 

Μέ τίς εὐχές τοῦ ἁγίου Γέροντος ὁ ἄνυδρος κατάξερος καί γεμᾶτος κάκτους τόπος ἔγινε ὄαση. Οἱ κάκτοι ἔγιναν τά ἐπιβλητικά ὅρια ἐντός τῶν ὁποίων σπάρθηκαν, φύτρωσαν, ἄνθισαν καί καρποφόρησαν ἐλιές, πορτοκαλιές, γκρέϊπ φρούτ, μῆλα γκόλντεν, μπανάνες, ζαρζαβατικά, φυστικιές καί διάφορα ἄλλα καλλωπιστικά λουλούδια διαφόρων χρωμάτων καί ποικιλιῶν.

Ἀφοῦ περάσουμε τήν ἁπλῆ πέτρινη εἴσοδο, τό ἀρχονταρίκι, ἕνα εὐρύχωρο ξύλινο κιόσκι σέ ξεκουράζει μέ τή σκιά του, τό δροσερό νερό καί τό λουκούμι πού σοῦ προσφέρει εὐγενικά ὁ π. Μάρκελλος μέ τά καλά Ἑλληνικά του. 

Ἕνας μοναχός ἀπό τό ἀρχονταρίκι σέ συνοδεύει στά πολύ κοντινά δροσερά δωμάτια σέ προκατασκευασμένα σπιτάκια, χαμηλά, ταπεινά καί συμβατά μέ τό περιβάλλον τῆς ἐρήμου.

Στό κέντρο τοῦ πολύ εὐρύχωρου συγκροτήματος μπροστά σου, τό καθολικό, ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος.  Καθόλου ἐπιβλητικός, συγκαταβαίνει στό ὕψος μας, στόν κόπο μας, στή ζέστη, στόν πόνο μας, στή δίψα τῆς ἄνυδρης, πληγωμένης καί ματωμένης ψυχῆς μας.  Στήν ἁπλῆ εἴσοδό του δυό πέτρινα λιοντάρια σοῦ θυμίζουν εὔκολα τό τροπάριο τῆς Μ. Παρασκευῆς «… ἐκοιμήθης ὡς λέων…» καί ἀμέσως αἰσιοδοξεῖς συνειρμικά ὑποθέτοντας ὅτι μπορεῖ νά συμβεῖ καί σέ σένα τό τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης εὐλογώ­ντας γιά τελευταία φορά  τούς κοινωνημένους πιστούς, τούς ἔλεγε: Ξέρετε πῶς σᾶς βλέπω τώρα;  Ὡς λέοντας πῦρ πνέοντας (σάν λιοντάρια πού σκορπίζετε ἀπό τά ρουθούνια σας φωτιά), τό πῦρ τῆς θεότητος, τήν ἄκτιστη Χάρη τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ.

Ὁ ναός ἐσωτερικά σοῦ δίνει τήν αἴσθηση ὅτι φιλοξενεῖσαι στό πιό οἰκεῖο καί φιλικό σπίτι.  Δέν αἰσθάνεσαι χαμένος στό χάος μεγαλειωδῶν διαστάσεων οἴκου τοῦ Θεοῦ πελώριου, ἀσύλληπτου, ἀπρόσιτου.  Σέ ἔχει προκαταλάβει καί ἡ διακριτικά φιλική καί εὐ­προσήγορη ὑποδοχή τοῦ μικροσκοπικοῦ ἁγίου Γέροντος, ὁ ὁποῖος ἐξ ἀρχῆς σέ ξεναγεῖ δι’ εὐχῶν του στό θεῖο χῶρο τῆς μοναδικῆς ὀρθοδόξου λατρείας μας.

Ὁ πρόναος, μέ τήν εἰκόνα τοῦ Μ. Ἀντωνίου ἁπλᾶ καί μυστι­κά σέ εἰσάγει στόν ἄνετο, χαρούμενο, φωτεινό κυρίως ναό.  Ἀμέσως ἑλκύει τό βλέμμα σου τό πέτρινο ἐπιχρυσωμένο τέμπλο μέ τίς ἐξαι­ρετικές μεγάλες ἁγιογραφίες.  Λίγο πιό πρίν μπροστά σου δύο μεγά­λα προσκυνητάρια, δεξιά τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, καθημένου ὡς Ἀρχιερέως μέ τήν ἀρχιερατική Του στολή σέ ἀνάλογο πεποι­κιλμένο θρόνο καί ἀριστερά τῆς ἀρχόντισσας Παναγίας τῆς Ἀριζονί­τισας, βαστάζουσας τόν Κύριο, ὄχι βρέφος, ἀλλά σχημα­τισμένο παλληκαράκι.  Ἀσημένια ὄχι βαρειά καλύμματα στολίζουν τά περιθώρια τῆς εἰκόνας.  Τό πρόσωπο τῆς Ἀριζονίτισας σοβαρό καί χα­ρῆεν ἐκφράζει τή θεία πληρότητα τῆς Παναγίας Μητέρας ἀλληλο­περιχωρούμενης μέ Τόν σαφῶς ἀκτινοβολοῦντα Υἱό καί Θεό της.

Ἐμεῖς οἱ προσκυνητές ἔχουμε τίς πρῶτες ἐντυπώσεις μας ἀπό τόν ἱερό Ναό καί τίς πρῶτες ἐμπειρίες μας μέσα στό σκοτάδι.  Τά μεσάνυχτα, στή 1 ἡ ὥρα ἀρχίζει ἡ πρωϊνή ἀκολουθία. 

Δώδεκα καί σαρανταπέντε τά μεσάνυχτα ἀνοίγει ἡ πόρτα τοῦ μικροῦ ἀξιοπρεποῦς διαμερίσματος, στό ὁποῖο μᾶς φιλοξενοῦσαν στήν ἱερά Μονή.  Ἀκούγεται ἡ φωνή τοῦ νεαροῦ μοναχοῦ π. Νεκταρίου.  Μᾶς φωνάζει: Father Sarantis, get upFather Gregorios, ger up!  Father Abraam, get up!  ΠαπᾶἘκκλησίαΔιαπιστώνει ὅτι ξυπνήσαμε, βάζει μετάνοια στούς ἱερεῖς καί ἀπέρχεται γιά νά συνεχίσει τό διακόνημά του ξυπνώντας καί καλώντας τούς προσκυνητές στό ναό.

Ὁ ἅγιος Γέροντας Ἐφραίμ ἔχει πρίν ἀπό λίγα λεπτά καταλάβει τή θέση του κοντά στό δεξιό ἀναλόγιο.  Ἕνας ἕνας οἱ προσκυνητές καί οἱ προσκυνήτριες ἀφοῦ κατά τό τυπικό, ἀσπαζόμαστε τίς ἱερές εἰκόνες, καταλήγουμε στήν ἔμψυχη εἰκόνα, ἀσπαζό­μενοι εὐλαβικά τό λιπόσαρκο χέρι τοῦ μικρόσωμου ἁγίου Γέροντος π. Ἐφραίμ, ἐνῷ τόν ἀκοῦμε ψιθυριστά νά λέγει «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ … ἐλέησόν με».

Οἱ σαρανταπέντε – πενήντα μοναχοί καί ἱερεῖς καταλαμβάνουν τά μπροστινά καί πλαϊνά στασίδια τοῦ μισοῦ ἐμπρόσθιου ναοῦ.  Οἱ ἄλλοι ἑκατό περίπου ἤ διπλάσιοι ἐπισκέπτες τακτοποι­οῦνται στά στασίδια στό ἄλλο μισό ὀπίσθιο μέρος τοῦ ναοῦ. Ὅλοι ἔχουν δυνατότητα θέας τῶν ἱερῶν εἰκόνων τοῦ τέμπλου, τῶν προσκυνηταριῶν καί τῶν ἀναλογίων.  Κίονες δέν ὑπάρχουν στό μέσον γιά νά ἐμποδίζουν τή θέα τῶν δρωμένων καί τό ἄκουσμα τῶν ψαλλομένων.

Ὁ ναός σκοτεινός φωτίζεται μόνο μέ τά τέσσερα καντήλια δεξιά τῆς Ὡραίας Πύλης καί τά τέσσερα ἀριστερά μαζί μέ τά καντήλάκια τῶν λοιπῶν προσκυνηταριῶν κρεμασμένων μπροστά στίς ὁλοζώντανες, ἕτοιμες νά σοῦ μιλήσουν ἅγιες εἰκόνες.  Κάποια κεράκια ἐναλλάξ φωτίζουν τά ἀναλόγια τόσο, ὅσο νά βλέπουν τά ἱερά βιβλία καί νά ψέλνουν οἱ μοναχοί ψάλτες.

Στή μία ἡ ὥρα ἀκριβῶς ἀρχίζει τό μεσονυκτικό τελούμενο στό ὀπίσθιο μέρος τοῦ ναοῦ ἐκεῖ πού στέκονται οἱ προσκυνητές, ἄνδρες, γυναῖκες καί παιδιά.  Ἁγιορείτικο κατανυκτικό περιβάλλον. Καθημερινά διακόσια κατά μέσον ὅρο ἄτομα εὐχαριστοῦν, δοξολογοῦν καί ἱκετεύουν τόν ἐν Τριάδι Κύριο μέ μιά καρδιά, μέ ἕνα ἄηχο στόμα, μέ μιά κατανενυγμένη ψυχή.  Εἶναι τόσος ὁ σεβασμός ὅλου τοῦ σώματος τῶν ἐκκλησιαζομένων ἐπί τρίωρο, πού νομίζεις μερικές στιγμές ὅτι βρίσκεσαι μόνος σου στόν οἶκο τοῦ Θεοῦ.  Ὅλοι ἀθόρυ­βοι σάν ἀνύπαρκτοι. 
Οἱ ψάλτες καί οἱ ἱερεῖς ἄκρως ταπεινοί ὡς ἀνύπαρκτοι καί αὐτοί σέ βοηθοῦν νά συναισθάνεσαι τό μεγαλεῖο τοῦ Ἐσταυρωμένου πρῶτα καί ὕστερα Ἀναστάντος Κυρίου.  Χαίρεσαι γιατί συνειδητοποιεῖς ἐμπειρικά, ἐκεῖ μέσα, ὅτι πιστεύεις σ’ Ἕνα Θεό Πατέρα πού δέν σέ πιάνει ἀπό τό σβέρκο ἤ ἀπό τό λαιμό γιά νά Τόν πιστέψεις, στόν Υἱό Του πού συγκαταβαίνει, κλίνει οὐ­ρανούς καί καταβαίνει κάθε μέρα γιά νά γίνει βρωτός καί μεθεκτός ἀπό τόν οἱονδήποτε καί στό Ἅγιο Πνεῦμα πού ὅπου θέλει πνεῖ, ἔρχεται καί σέ παρηγορεῖ ὅτι ὅπου νἆναι τελειώνει τό μικρό ἤ μεγαλύτερο μαρτύριό σου.  Ζεῖς μέ τό φῶς Του ὅλη τή χαρά τῆς θεϊκῆς παναλήθειας, θεᾶσαι τούς θησαυρούς τῶν ἐν Χριστῷ πνευματικῶν ἀγαθῶν καί περιμένεις ὑπομονετικά τά παρόντα νά γίνουν μόνιμα… μέλλοντα, αἰώνια, σύν πᾶσι τοῖς Ἁγίοις. 
Μπροστά στήν Ἀριζονίτι­σα δέν μπορεῖς νά μή λυγίσεις, ὅσο σκληρός, ὅσο ἀγέρωχος, ὅσο ἄσπλαχνος καί νἆσαι.  Δέν μπορεῖς νά μή θυμηθεῖς, ἐνώπιόν Της, τούς δικούς σου καί τούς ξένους.  Σοῦ θυμίζει ὀνόματα, προβλήματα, καϋμούς, κρίσεις, κατα­κρίσεις, ἀχαριστίες, ἀγνωμοσύνες, ἁμαρτίες, ἀνάγκες, ἀντιθέσεις, ἀδιέξοδα.  Ἔπειτα τά μαζεύει ὅλα κοντά Της… ἡ Ἀριζονίτισα.  Τά καταθέτει μπροστά στό παιδάκι Της καί Ἀφέντη Χριστό.  Καί ὅλα μεταβάλλονται, μαζί μέ τόν ἄρτο καί τόν οἶνο, ὅλα γίνονται ἐλπίδα, χαρά, ἀγάπη, πίστη, μεγαλεῖο καρτερικότητας καί ἀπόφαση νέων ἀγώνων μυστικῶν, φανερῶν, μαρτυρικῶν, καθημερινῶν, γιά τόν ἄρτο τόν ἐπιούσιο, τό μεροκάματο καί γιά αἰώνια μαζί Της καί μαζί Του ζωή. 

Κάθε φορά πού ἤμουν ὑποχρεωμένος ὡς μή λειτουργός νά εἶμαι στό ἴδιο στενάχωρο στασίδι, γύρευα νά βρῶ ἕνα ἄλλο, πιό εὐρύχωρο.  Τελικά καλά πού δέν ἔφυγα. Ἴσως θά ἔχανα ὅ,τι κέρδι­σα. Αὐτές τίς τρεῖς ὧρες πού βρίσκεσαι ἐγκλωβισμένος στό στασίδι σου τά βλέπεις ὅλα.  Βλέπεις τήν ἄβυσσο τῆς ἀναξιότη­τάς σου καί τῶν κριμάτων σου.  Δέν ξέρεις ἀπό ποῦ νά φύγεις.  Μολονότι βάσει τοῦ αὐστηροῦ ἀμερικάνικου νόμου ὑποχρεοῦνται νά ἔχουν κόκκι­νες φωτεινές ἐπιγραφές ἐξόδου γιά λόγους ἀσφαλείας τοῦ κοινοῦ, EXIT καί μπορεῖς νά βρεῖς τήν ἔξοδο, τελικά δέν φεύγεις. Οἱ εὐχές τοῦ Γέροντα καί τῆς Οὐρανίου Ἐκκλησίας πού ταυτόχρο­να συλλει­τουργοῦν, σέ κρατοῦν αἰχμάλωτο τῆς θείας ἀγάπης τοῦ Γέροντος πού εὔχεται γιά ὅλους καί γιά ὅλα «κατά πάντα καί διά πάντα».  Τελικά τό στασίδι ἐνῷ ἀρχικά σέ περιορίζει, δέν σοῦ ἀφήνει περιθώρια νά μετακινηθεῖς, γίνεται ἀναβατόριο πού κάθετα ἀνεβάζει τήν ψυχούλα σου ἀπό τήν ἀσφυξία τοῦ ἐδῶ καί τοῦ τώρα, στήν ἄνω ζωή πού δέν σταματάει, ἀλλά σοῦ προσθέτει γλυκιά κατάνυξη, μικρή χαρά σταδιακά ὀγκούμενη, εἰρήνη, ἀγάπη, κατανόηση στόν κάθε πλησίον καί ἐλπίδες ζωῆς αἰωνίου.

Εἶναι τοῖς πᾶσι πλέον γνωστό ὅτι ὅλες οἱ ἱερές Ἀκολουθίες καί οἱ θεῖες Λειτουργίες τελοῦνται σύμφωνα μέ τό Ἁγιορείτικο Τυπικό.  Βυζαντινή μουσική ὅπως στό Ἅγιον Ὄρος καί ἀρχαία ἑλληνική γλῶσσα, ὅπως λέγεται καί διαβάζεται καί στό Ἅγιον Ορος, ἀλλά καί σέ ὅλες τίς ἐκκλησίες τῆς πατρίδος μας.  Αὐτή ἡ τάξη ἐπικρατεῖ καί στά δεκαεννέα Μοναστήρια, πού ἔχει ἱδρύσει ὁ Γέροντας Ἐφραίμ θαυματουργικῶς στήν Ἀμερική.  Δέν εἶναι θαῦμα τό γεγονός ὅτι ὅλοι οἱ μοναχοί καί οἱ μοναχές πού δέν εἶχαν ἰδέα ἀπό ἀρχαῖα ἑλληνικά σήμερα μιλοῦν καί ψάλλουν στήν ἑλληνική γλῶσ­σα!  στήν τελειότερη γλῶσσα τῆς οἰκουμένης;

Ὁ χρόνος τῆς θείας Λειτουργίας εἶναι σύντομος. Ὁ Λειτουργός καί ὁ Διάκονος ψέλνουν εἱρμολογικά, ἁπλᾶ καί ἀπροσποίητα. Οἱ εὐχές δέν ἀκούγονται καθόλου γιατί ὡς μυστικές, κατά τήν ἁγία Ἀποστολική καί μετέπειτα μέχρι σήμερα Παράδοσή μας, δέν πρέπει νά ἀκούγονται ἀλλά νά κρατοῦν τό εἰδικό μυστικό χαρισματικό βάθος τους. Ὅπως στό σῶμα τό ἀνθρώπινο δέν γίνονται ἀντιλη­πτές οἱ κυριότερες λειτουργίες, ὅπως τοῦ ἀναπνευστικοῦ συστήματος, τοῦ πεπτικοῦ, καί κυρίως τῆς κυκλοφορίας τοῦ αἵματος καί ἄλλες, ἔτσι καί οἱ μυστικές εὐχές λειτουργοῦν μυστικῶς, ἀφώνως, ἀθεάτως ἀπό τούς πιστούς, ὅπως ἀθέατες καί μυστικές ἀλλά συνεχεῖς εἶναι οἱ παραπάνω λειτουργίες τοῦ σώματός μας. Ὁ θεοφώτι­στος Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς στό βιβλίο του «Ἄνθρωπος καί θεάνθρωπος» ἐκφράζεται μέ πολύ θαυμασμό γιά τίς θαυμαστές λειτουργίες τοῦ τέλεια δημιουργημένου ἀπό τά χέρια τοῦ Θεοῦ ὡς εἰκόνος τοῦ Θεοῦ ἀνθρώπου.  Δέν θά μποροῦσε κανείς ἄλλος παρά μόνο ὁ ἐν Τριάδι Θεός νά ποιήσει, νά δημιουργήσει ἕνα τέλειο σῶμα χοῦν λαβών ἀπό τῆς γῆς καί μιά ἀθάνατη ψυχή γιά τήν κατασκευή τοῦ ἄρχοντος τοῦ Παραδείσου.  Ἄν θελήσουμε νά προεκτείνουμε τό λόγο, τί νά ποῦμε γιά τίς πολύπλοκες λειτουργίες τοῦ ἐγκεφάλου μαζί μέ ὅλο τό νευρικό σύστημα.  Παύει νά λειτουργεῖ ἡ καρδιά μας ἤ ὀ ἐγκέφαλος, ὅταν κοιμώμαστε;  Λειτουργοῦν χωρίς νά ἔχει ἄμεση συνείδηση ὁ ἄνθρωπος τῶν λειτουργιῶν αὐτῶν.  Οὔτε καί διερωτᾶται, οὔτε καί ἀπασχολεῖται ὁ ἄνθρωπος, ἄν λειτουργεῖ ἡ καρδιά του, οἱ πνεύμονές του, ὁ ἐγκέφαλός του.  Ἀρχίζει νά διερωτᾶται καί νά ἀνησυχεῖ ἄν κάποια συμπτώματα τόν προκαλοῦν σέ ἐξετάσεις καί ἔλεγχο τῆς λειτουργίας τῶν συστημάτων.  Γιατί στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, στήν Ἐκκλησία μας, νά μή λειτουργοῦν ἀντιστοίχως καί ἀναλογικῶς τά μυστήριά της;  Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος, οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, συγγραφέας τῆς θείας Λειτουργίας, λειτουργοῦσαν πάντοτε μέ τό μυστικό τρόπο τῶν μυστικῶν εὐχῶν καί μέ τόν ἐμμελῆ εὐανάγνωστο τρόπο ἐκφορᾶς τῶν ὑπολοίπων.

Αὐτήν τήν παράδοση ἔφερε ὁ ἅγιος Γέροντας καί στήν Ἀμερική, ἐπειδή ἔχει ἐμπειρία τῆς μυστικῆς ἐν Χριστῷ πνευματικῆς ζωῆς ἐκφραζομένης σέ πολλές πτυχές τῆς καθημερινῆς ζωῆς, ἀλλά καί στήν κορυφαία τῆς θείας Λειτουργίας.  

Ἰδιαιτέρως πρέπει νά τονίσουμε ὅτι τό μόνο πού λέγεται στίς καθημερινές λειτουργίες χορωδιακά, μεγαλόπρεπα, ἀλλά κατανυκτικά καί σεμνά εἶναι ὁ «Χερουβικός Ὕμνος» ψαλλόμενος ἀπό ἕξι νέους μοναχούς ἀγγελικῆς φωνῆς.  Ὁ «Χερουβικός Ὕμνος» ἀνοίγει καί τίς πιό σκληρές καρδιές καί φωτίζει τά σκότη τοῦ πιό σαλεμένου μυαλοῦ. Ἄνθρωποι χαμένοι, μπερδεμένοι, ναρκωμένοι, τσακισμένοι, ξύπνησαν, σηκώθηκαν, ἔκλαψαν, μετάνοιωσαν ὅταν «τυχαῖα» βρέθηκαν ἀνάμεσα σ’ αὐτούς τούς ἰσαγγέλους ἀνθρώπους, ψάλλοντας τόν «Χερουβικό Ὕμνο» καί τό «Ἅξιον ἐστί» μετά τόν καθαγιασμό τῶν Τιμίων Δώρων.

Ὅταν φθάνει ἡ στιγμή τοῦ «Χερουβικοῦ Ὕμνου» μέχρι καί τό «τά Σά ἐκ τῶν Σῶν» καί τό «Ἄξιον ἐστί» καί τῆς Θείας Κοινωνίας βεβαιώνεσαι ὅτι αὐτά πού εἶδε, πιστεύει καί γράφει ὁ θεϊκός ἱερός Χρυσόστομος, δέν εἶναι φαντασίες, ἀλλά πραγματικότητες ἐπανα­λαμβανόμενες κάθε μέρα στή μακρινή Ἀριζόνα, ἀλλά καί σέ κάθε διπλανή ἐνορία μας.  Ἀνοιχτά αὐτιά χρειάζονται «ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω», ἀνοιχτά μάτια, ἀνοιχτή καρδιά, τό πιό δύσκολο, κατορθωτό ὅμως μέ τό ταπεινό φρόνημα.  Ὅλα ἔτσι ἀντιμετω­πίζονται, λέγει, πιστεύει, φρονεῖ, διακηρύσσει ὅλο τό θαυμαστό ἔργο τοῦ ἁγίου Γέροντος. 

Ὁ ἅγιος γέροντας ὅλες τίς ὧρες στέκεται ἀκλόνητος, ἄφωνος, ἀφοῦ πιά δέν λειτουργεῖ.  Εἶναι ὑπέργηρος, 84 ἐτῶν.  Λειτουργεῖ μυστικά.  Μόνο στό «Σέ ὑμνοῦμεν, Σέ εὐλογοῦμεν, Σοί εὐχαρι­στοῦμεν Κύριε καί δεόμεθά Σου ὁ Θεός ἡμῶν»  ἀκούγεται ἡ ἰσχνή φωνούλα του μαζί μέ τό νεαρό καλλίφωνο εὐλαβικό μοναχό πού σιγοντάρει γιά νά μή χαθεῖ τό κεντρικότατο αὐτό μέλος τῆς Θείας Εὐχαριστίας τοῦ ἱεροῦ Χρυστοστόμου, ἐνῷ μυστικῶς, ἀφράστως τελεσιουργεῖται ἡ μεταβολή τῶν Τιμίων Δώρων.

Δέν μποροῦμε νά περιγράψουμε τά λίγα λεπτά τῆς θείας Κοινωνίας τῶν ἱερέων μέσα στό Ἱερό Βῆμα.  Ἀνείπωτες ἐμπειρίες.  Ἡσυχία μοναδική… «ἱερή σιγή», ἡ φωνή τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρα­νῶν, μυστικότητα, κατάνυξη, μεγαλειότητα, θεϊκότητα.  Πρῶτος ὁ λειτουργός νέος, ἁπλός, λιτός, εὐλαβής.  Δεύτερος ὁ Ἅγιος Γέροντας μέ κινήσεις ἁπλούστατες ἐνώπιον τοῦ Βασιλέως τῶν Βασιλευόντων.  Ὕστερα οἱ λοιποί ἱερεῖς μιμούμαστε τόν ἅγιο Γέροντα ζητῶντας πρῶτα τίς εὐχές του γιά νά γίνουμε μέτοχοι τῶν ἱερῶν Μυστηρίων τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.

Στό «Μετά φόβου» προσέρχονται οἱ μοναχοί, ἄγγελοι ἤ ἄνθρωποι; Δέν τούς ξεχωρίζεις.  Τίποτα προσποιητό.  Ὅλοι εὐλαβεῖς, ἁπλοῖ, λιτοί.  Τό αὐτό φρόνημα, ἡ ἴδια εἰκόνα σ’ ὅλους τούς λαϊκούς, ἄνδρες καί γυναῖκες. 

Εἶναι φοβερή ἡ στιγμή ἐκείνη πού πρίν ἀπό τό «Δι’ εὐχῶν» ὅλοι οἱ μοναχοί στρέφονται πρός ἀλλήλους, πέφτουν κάτω πρηνεῖς στό ἔδαφος κάνοντας βαθιά μετάνοια καί ζητώνας συγχώρεση ὁ καθένας πρός ὅλους γιά τυχόν ἐμπαθεῖς λογισμούς ἤ κάποιες μικροπαρεξηγήσεις.  Σιχαίνεται ὁ διάβολος τούς ταπεινούς ἀνθρώ­πους, τούς ἀποστρέφεται.  Αὐτό δέν θέλουμε;

Πότε τελειώνει ἡ θεία λειτουργία  δέν τό καταλαβαίνουμε.  Ἡ Παναγία ἡ Ἀριζονίτισα μᾶς εἰσάγει στό λειτουργικό χρόνο.  Τρέχει, περνάει γρήγορα.  Μᾶς ὁδηγεῖ στά ἔσχατα.  Τελειώνουν τά βάσανά σας, σάν νά μᾶς λέγει.  Ἔρχεται… ἔρχεται ἐν δόξῃ ὁ Κύριος.

Εἶναι 4 ἡ ὥρα, ξημερώματα!  Μόλις ἔχω βγεῖ ἀπό τόν ἱερό ναό καί κατευθύνομαι λίγα μέτρα ἀπέναντι πρός τήν ὑλική τράπεζα.  Ἀκούγονται δυνατά οὐρλιαχτά σάν γαυγίσματα σκύλων.  Οἱ μοναχοί μέ πληροφοροῦν, ὅτι εἶναι τσακάλια πού τό βράδυ πλησιάζουν μήπως καί βροῦν τροφή.  Μέ τίς εὐχές τοῦ ἁγίου Γέροντος ποτέ μέχρι σήμερα ἄγρια ζῷα δέν ἔχουν πατήσει ὅλο αὐτό τό μοναστηριακό συγκρότημα μολονότι δέν ὑπάρχουν προστατευτικές ὑψηλές μάνδρες. 

Ἡ ὑλική τράπεζα ἀνοιχτή γιά πρωινό καί στή συνέχεια ἀνάπαυση καί ἐλεύθερος χρόνος μέχρι τίς 11.30 π.μ. γιά κανονική μεσημβρινή τράπεζα μοναστηριακή μαζί μέ ὅλους τούς ἐπισκέπτες.

Φαγητά καλομαγειρεμένα.  Ἀνάγνωσμα ὥστε μαζί μέ τήν ὑλική τροφή νά λαμβάνεται καί ἡ πνευματική.  Τρέφεται καί τό σῶμα καί ἡ ψυχή.  Ἐλεύθερη ὥρα μέχρι τίς 3.30 μ.μ. γιά τόν Ἑσπερι­νό καί τήν Παράκληση.  Στίς 4.30 μ.μ. τράπεζα βραδυνή μέ ἐπίσης ἀνάγνωσμα πνευματικό.  Ἀμέσως τό Ἀπόδειπνο μέ τούς Χαιρετισμούς τῆς Παναγίας.  Ὑπάρχει λίγος χρόνος γιά νά κάνει κανείς ἕνα περίπατο στόν περιβάλλοντα πανέμορφο χῶρο καί ἴσως νά φωτογραφίσει κάποια ἀπό ὅλα τά ἀξιοθέατα πού συναντᾶ γύρω του.

Πέριξ τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου καί σέ ἀκτίνα ἑκατό περίπου μέτρων θά προσκυνήσει ὁ ἐπισκέπτης ἄλλους ἕξι περικαλλέστατους ναούς, πού μέ τούς ἀντιστοίχους ἁγίους σκορπίζουν ἀσύλληπτες εὐλογίες στήν ἀπέραντη ἔρημο, ἀλλά καί εἰς ἅπασαν τήν οἰκουμένην ἀφοῦ οἱ ἅγιοί μας ἔχουν πλέον γίνει καθολικά πρόσωπα σκορπώντας τήν ἄκτιστη Χάρη τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ὅπου γῆς.

Ἡ φήμη τῶν ἀνδρῴων καί γυναικείων ἱερῶν Μονῶν τοῦ Γέροντος Ἐφραίμ ἐκτείνεται σέ ὅλη τήν Ἀμερική καί στούς κοσμικούς ἀκόμα ἀνθρώπους.  Κάποιος ἐκ τῶν ἐπωνύμων ἀνδρῶν τῆς Ἀριζό­νας ἔμαθε γι’ αὐτό τό ἄνθος τῆς ἐρήμου, γιά τόν ἅγιο Ἀντώνιο καί γιά τή μετατροπή τῆς ἐρήμου σέ περικαλλέστατη ὄαση καί πῆγε γιά νά ἔχει ἄμεση ἐποπτεία καί γνώση τοῦ ἐγχειρήματος.  Περιηγήθηκε, θαύμασε καί ρώτησε: Ποιόν ἀρχιτέκτονα ἐπιστρατεύσατε γιά τή διαμόρφωση αὐτῆς ἐδῶ τῆς ὀάσεως;  Μετά ἀπό λίγο ὁ ἐπισκέπτης ξαναρώτησε: Ποιός ἐν πάσει περιπτώσει ἔδωσε τά σχέδια καί τίς ἰδέες;  Καί ὁ μοναχός ἀπάντησε:  Ὁ Γέροντας εἶναι ὁ σχεδιαστής ὅλου τοῦ χώρου.  Καί ποῦ ξέρει ὁ Γέροντας ἀρχιτεκτονική;  Εἶναι ἀρχι­τέ­κτονας; ξαναρώτησε.  Καί ἡ ἀποστομωτική ἀπάντηση τοῦ μοναχοῦ ἦταν: Ὁ Γέροντας ἔχει ἐμπειρία Παραδείσου.

Ἐπιτρέψατέ μου νά τονίσω, ὅτι ἕνα ἀνθρωπάκι σάν τόν Γέρο­ντα, μέ λίαν ἰσχνή φωνή, χωρίς κἄν νά ἔχει τελειώσει τό Γυμνάσιο, ἴσως οὔτε τό Δημοτικό, χωρίς καλή γνώση τῆς ἀγγλικῆς ἤ ἀμερι­κάνικης γλώσσας, χωρίς χρήματα, μόνο μέ τά ἐν Χριστῷ πνευματικά προσόντα του ἀπετόλμησε ἕνα τέτοιο ἐπιχείρημα, αὐτό δέν ἀποτε­λεῖ ἕνα μέγιστο θαῦμα;  Καί τό γεγονός ὅτι ὅλα αὐτά τά μοναστήρια ἔγιναν ἐνθουσιωδῶς ἀποδεκτά ἀπό τό πλήρωμα τῶν ὀρθοδόξων, ἀλλά καί πολλῶν ἄλλων πού προσέρχονται στήν Ὀρθοδοξία μέσῳ τῶν καθαρά πνευματικῶν ἐν Χριστῷ ἀγκίστρων πού ἔχει ἁπλώσει ὁ Γέροντας, τοῦ Κυρίου συνεργοῦντος, δέν ἐπιβεβαιώνουν τή δίψα τῶν ἀνθρώπων γιά ἕνα θεανθρώπινο ὀρθόδοξο τρόπο ζωῆς;  Καί ὁ Κύριος εὐλογεῖ, αὐξάνει καί κραταιώνει αὐτή τήν ἁγία ἱεραποστολή μέσα στή νέα ἤπειρο.

Τί νά ποῦμε τώρα γιά τή χριστοαγρευτική ἱκανότητα τοῦ ἁγίου Γέροντα!  Αὐτή ἀποκαλύπτεται καί ἀναδεικνύεται ἀπό τά ἀποτελέσματα πού εἶναι κραυγαλέα στόν ἀμερικάνικο λαό.

Πληροφοροῦνται ἑκατοντάδες χιλιάδες ἄνθρωποι ἀπό τῆς νεαρᾶς μέχρι καί μεγαλυτέρας ἡλικίας τήν ἐν Χριστῷ ἁγιότητα καί ἀγάπη τοῦ Γέροντα καί ἔρχονται γιά νά οἰκοδομοῦν νέα ἐν Χριστῷ οἰκοδομή πνευματική, νέο πανευτυχῆ τρόπο ζωῆς.

Μέ τήν ἐν Χριστῷ ἀγάπη του ὁ Γέροντας αἴρει, σηκώνει τά βάρη τῶν παγιωμένων ἁμαρτιῶν καί διά τῆς ἐπικλήσεως τοῦ ἁγίου ὀνόματος τοῦ Θεανθρώπου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἁγιάζει,τρέφει καί ἀνδρώνει συνειδητούς χριστιανούς καί μέσα στίς οἰκογένειες καί μέσα στά μοναστήρια πού ἔχει ἱδρύσει ὡς φάρους ὁλοφώτεινους σ’ ὁλόκληρη τήν Ἀμερική.

Ἄπειρα θαύματα διηγοῦνται οἱ μοναχοί καί οἱ μοναχές γιά τίς νεκραναστάσεις ἀνθρώπων ἀπό τή ζωή τῆς ἁμαρτίας πρός τή μετάνοια, τό φωτισμό καί τήν ἐν Χριστῷ ἀναστημένη ζωή ἀνθρώπων καί ἀνθρώπων.

Ἀσφαλῶς αὐτή τήν ἐμπειρία περί ὅλων τῶν ἐν Χριστῷ πνευματικῶν θεμάτων τοῦ χάρισε ὁ Ὕψιστος μέσῳ τῆς τέλειας τυφλῆς καί πολυχρόνιας ὑπακοῆς του στό Γέροντά του Ἰωσήφ τόν Ἡσυχαστή καί τῆς ἀσίγαστης ἀναφορᾶς τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ διά τῆς εὐχῆς: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με».

Αὐτήν τήν ἐμπειρία μεταγγίζει ὁ ἅγιος Γέροντας ὡς θείῳ ζήλῳ πεπυρωμένος μέ τήν ἄκτιστη Χάρη τῆς Παναγίας Τριάδος στίς μύριες ἀνήμπορες ψυχές πού εὐλαβικά τόν προσεγγίζουν.

Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2013

Σταματήστε να συζητάτε για την κρίση! Σταματήστε να βλέπετε τηλεόραση

19546_458668845715_445418720715_11021825_1871588_n.jpg


ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΝΑ ΣΥΖΗΤΑΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ, ΤΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ, ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ...

.. 
Αγαπώ την Ελλάδα ... στηρίζω την Ελλάδα. Την κρίση και τις συνέπειές της την βιώνουμε πια όλοι! Όπου βρεθείς κι όπου σταθείς μιλούν για τις δυσκολίες και τα προβλήματα, για την κατρακύλα και την εξαθλίωσή μας. Αλλά όχι μόνο ... Στο εξωτερικό έχει επικρατήσει μια αρνητική εικόνα για τους Έλληνες, μας θεωρούν κλέφτες, τεμπέληδες, ανίκανους και διάφορα τέτοια. Και μέσα σ' αυτή την κόλαση που βιώνουμε, νοιώθουμε απελπισμένοι, αβοήθητοι, χωρίς φως, χωρίς αντίδραση, χωρίς χέρι βοήθειας από κάπου. Τα προβλήματα και τις αιτίες τους τα αναλύουμε και τα γνωρίζουμε, λύσεις και προοπτική σωτηρίας δεν βλέπουμε. Και όλοι από κάπου κάτι περιμένουμε αλλά δεν αναρωτηθήκαμε; Εγώ τι κάνω για να βγει η χώρα μου από την κρίση.                                         Εγώ, όχι οι άλλοι, η οι κυβερνώντες. Με το να συζητάμε τα χάλια μας δεν λύνεται το πρόβλημα. Με το να κυνηγάμε το κακό, επίσης δεν λύνεται το πρόβλημα! Ένας είναι ο τρόπος, στραφείτε στο καλό, Στην ιδέα της μεγάλης Ελλάδας, στο φως. ΕΛΛΑΣ    ΣΗΜΑΙΝΕΙ   Η   ΧΩΡΑ   ΤΟΥ    ΦΩΤΟΣ! Σταματήστε να συζητάτε για την κρίση, τη διαφθορά, την καταστροφή και να βλέπετε τηλεόραση. Αρχίστε να μιλάτε για τα προτερήματα των Ελλήνων, για την ένδοξη ιστορία μας και τον πολιτισμό μας, για το μεγαλείο της Ελλάδας και των Ελλήνων, για την επερχόμενη ανάκαμψη, για τα καλά της κρίσης!! Βγείτε από την κατάθλιψη και την απελπισία, οραματιζόμενοι και προσδοκώντας καλύτερες μέρες. Τα καταφέραμε σε πολύ δυσκολότερους καιρούς, θα τα καταφέρουμε και τώρα.                                     Ο γέροντας Παΐσιος έλεγε ότι θα περάσουμε δύσκολα, αλλά θα βγούμε νικητές και κερδισμένοι. Στραφείτε στο καλό, στο δημιουργικό, στην ελπίδα. Λέει ο γέροντας Πορφύριος: «Ο Θεός έχει βάλει μια δύναμη μέσα στην ψυχή του ανθρώπου. Απ' αυτόν εξαρτάται πώς τη διοχετεύει, για το καλό ή το κακό. Αν το καλό το παρομοιάσουμε με ανθόκηπο γεμάτο λουλούδια, δένδρα και φυτά και το κακό με αγκάθια και τη δύναμη με νερό, τότε μπορεί να συμβεί το εξής: Όταν το νερό  το διοχετεύουμε  στον ανθόκηπο, όλα τα φυτά αναπτύσσονται, πρασινίζουν,  ανθίζουν, ζωογονούνται.                             Την ίδια στιγμή τ' αγκάθια, επειδή δεν ποτίζονται, μαραίνονται, χάνονται.. και το αντίθετο. Και  εμείς αυτή  τη  στιγμή  κάνομε  το  αντίθετο. Δεν χρειάζεται λοιπόν να ασχολείστε με τ' αγκάθια. Μην καταπιάνεστε με την εκδίωξη του κακού. Κατευθύνετε το νερό, δηλαδή όλη τη δύναμη της ψυχής σας, προς τα λουλούδια και θα χαίρεστε την ομορφιά, την ευωδία, τη δροσιά τους.» Ας ασχοληθούμε λοιπόν με το καλό, με τη σωτηρία της πατρίδας μας, του Έθνους μας. Με δημιουργικές και εποικοδομητικές συζητήσεις και δράσεις, με τις αξίες και τα ιδανικά μας, με το ωραίο και αληθινό, με τις ένδοξες σελίδες της ιστορίας μας, με τους ήρωες μας και τους αθάνατους προγόνους μας, που δημιούργησαν τέχνη και  πολιτισμό, που δίδαξαν την αρετή και τη φιλοσοφία, τα μαθηματικά και την επιστήμη, τη Δημοκρατία και τις ανθρώπινες αξίες και τα ιδανικά. Με αυτές τις σκέψεις κι εμείς, μια μικρή ομάδα ανθρώπων, αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε το Μαραθώνιο Σωτηρίας της Ελλάδας, του Έθνους μας. Αποφασίσαμε όπου βρεθούμε κι όπου σταθούμε, να διαλαλούμε τα προτερήματά μας, να μιλάμε μόνο για τα κατορθώματά μας, που είναι άλλωστε τόσο πολλά, για τον πολιτισμό μας και την ένδοξη ιστορία μας, για τις ικανότητές μας και γενικά μόνο για τα καλά μας.                             
Παντού, μέσα στην Ελλάδα, αλλά και προς κάθε κατεύθυνση στο εξωτερικό, όλοι σαν μια φωνή, ο κάθε ένας από μας, εσύ, εγώ, ο διπλανός, ένας λαμπαδηδρόμος, που θα μεταδίδει το φως της αθάνατης και ένδοξης Ελλάδας, όπου βρεθεί κι όπου σταθεί. Καιρός να υψώσουμε το ανάστημά μας, να ακουστεί η φωνή μας, φωνή δόξας και ύμνου για τη μεγάλη και αθάνατη Ελλάδα, τη χώρα του φωτός, που για αιώνες μεταδίδει το φως του ωραίου και αληθινού στα πέρατα της οικουμένης. Να συνεχίσουμε να μεταδίδουμε το φως, να εκπέμπουμε αυτή την πίστη, την αγάπη, τον ενθουσιασμό για το ωραίο και τ' αληθινό. Στα χέρια μας είναι αυτή η φλόγα, υποσχεθείτε στον εαυτό σας, σε κανέναν άλλο, να την κρατήσετε αναμμένη,  να την μεταδώσετε σε άλλους και να απλωθεί σ' όλη τη γη! Να ακούσουν  και να γνωρίσουν όλοι την υπερήφανη και ένδοξη Ελλάδα.

       Δρ. Αγγελική Τριανταφύλλου- Πιτίδη
       Ιατρός Μικροβιολόγος
       Αν. Καθηγήτρια Ιατρικής Σχολής Αθηνών

πηγή   namarizathema
 enromiosini

Κάρτες...Θα σας βάλουν φόρους για να δεχθείτε το ηλεκτρονικό σύστημα.


Πολλοί αναρωτιούνται αν είχε προβλεφθεί πραγματικά από τον Γέροντα Παϊσιο η σημερινή κρίση, και κυρίως αν με πρόφαση την φοροδιαφυγή θα μας "φορτώσουν" την ηλεκτρονική φυλακή.
Καθότι όλοι πλέον γνωρίζουν ότι θα μας επιβάλλουν τη χρεωστική κάρτα με την οποία θα "χαιρετήσουμε" την ιδιωτική μας ελευθερία, και φυσικά θα φτιάξουν τα προφίλ του καθενός ανάλογα με τις αγορές του (κυρίως τα βιβλία τους ενδιαφέρουν από εκεί καταλαβαίνουν, αν τους πιστεύουμε ή είμαστε απειλή για αυτούς), είναι ενδιαφέρον να δούμε ότι ο Γέροντας ΑΚΡΙΒΩΣ είχε προβλέψει τα σημερινά γεγονότα.
Για όσους πιστεύουν το περιμέναν, για όσους δεν πιστεύουν ας ρίξουν μια δεύτερη ματιά, ας το ψάξουν μόνοι τους και μετά αν κρίνουν απορρίπτουν.
Αποσπάσματα σας μεταφέρουμε παρακάτω, του αγιορείτη ιερομονάχου Χριστοδούλου Αγγελόγλου από το βιβλίο του «Σκεύος εκλογής» (σελ. 421), που κυκλοφόρησε το 1996 και αναφέρεται στο Γέροντα Παΐσιο.
Διαβάζοντας σήμερα και πάλι κάποιος τα κείμενα, που θα αναφέρω, νομίζει ότι διαβάζει τον σημερινό Τύπο του 2012. Και όμως γράφτηκαν το 1996»!!!
Τι λέει, λοιπόν, το κείμενο αυτό;
"Επέβαλαν (και θα επιβάλλουν) στη χώρα μας ένα πολύ μεγάλο εξωτερικό δημόσιο χρέος,τόσο μεγάλο που, όχι μόνον να μη μπορούμε να το ξεχρεώσουμε, αλλά ούτε τους τόκους αυτού του δανείου να μην προλαβαίνουμε» με αυτό καταφέρνουν με εύλογη δικαιολογία να επιβάλλουν στο λαό ένα οικονομικό πρόγραμμα εξόντωσης, έως εσχάτων. Θα επιβάλλουν συνεχώς νέα οικονομικά μέτρα, δυσβάστακτα, φόρους ασήκωτους και πάρα πολλά άλλα μέτρα, έτσι ώστε να κάνουν το λαό να αγανακτήσει. " Να θυμίσουμε ότι μας επιβάλλουν μέτρα συνεχώς σχεδόν κάθε τρίμηνο!
Και τι θα πετύχουν με αυτό;
"Ακούστε: Ο λαός καταπιεζόμενος από τα δυσβάστακτα οικονομικά μέτρα θα ζητάει κάποια στιγμή να ξανασάνει, αλλά αυτή τη στιγμή δεν πρόκειται να του τη χαρίσουν ποτέ, παρά μόνον έως ότου σκύψει το κεφάλι του εντελώς στο έδαφος, δηλώνοντας τέλεια υποταγή στο καινούργιο τους σύστημα.
Θα λένε: Έχετε δίκιο που διαμαρτύρεσθε, όμως έχετε μεγάλο εξωτερικό χρέος και αυτοί που έχουν πολλά λεφτά φοροδιαφεύγουν» για να μη σας επιβάλλουμε άδικα μεγάλους φόρους κτλ. πρέπει να αποδεχθείτε το τέλειο σύστημα ηλεκτρονικού οικονομικού ελέγχου. Έτσι ώστε να βλέπουμε ποιοί είναι οι νομοταγείς πολίτες και ποιοί οι φοροφυγάδες. Ταυτόχρονα θα παρέχουν μέσω του ηλεκτρονικού οικονομικού συστήματος πολλές διευκολύνσεις." Καλημέρα στην χρεωστική κάρτα, στο ηλεκτρονικό χρήμα και στο χάραγμα, είδη πολλοί "περαστικοί" βγαίνουν "μπαφιασμένοι" στην τηλεόραση για να εκθειάσουν το νέο σύστημα, με στιλ "επιτέλους θα πληρώσουν οι φοροφυγάδες", για το αν θα είναι ξανά ελεύθεροι ούτε κουβέντα.
Εάν θεωρείτε ότι δεν συμβαίνει ακριβώς κάτι από αυτά, τότε σηκώνουμε ψηλά τα χέρια. Ειδικά στο σύστημα της φοροδιαφυγής μιλάει σαν να μας λέει το δελτίο ειδήσεων! Μόνο που τότε αν τα έλεγες αυτά σε περνούσαν για υπερτρελό!

πηγή
karta toy politi.jpg
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Ελάτη



Ιερά Μονή Δοχειαρίου


Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου



Ιερά Μονή Οσίου Δαβίδ



Καρούλια. Αγιο Ορος



Προυσιώτισσα

Αγιο Ορος Ι.Μ Διονυσίου

Ψήγματα Ορθοδοξίας