φενεος

Ιησούς Σινά

Εγώ πατήρ, εγώ αδελφός, εγώ νυμφίος, εγώ οικία, εγώ τροφεύς, εγώ ιμάτιον, εγώ ρίζα, εγώ θεμέλιος, παν όπερ αν θέλεις εγώ. Μηδενός εν χρεία καταστείς. Εγώ δουλεύσω.

Ήλθον γαρ διακονήσαι, ου διακονηθήναι. Εγώ και φίλος και ξένος και κεφαλή και αδελφός και αδελφή και μήτηρ. Πάντα εγώ.

Μόνον οικείως έχε προς εμέ. Εγώ πένης δια σέ και αλήτης δια σέ, επι σταυρού δια σέ, άνω υπέρ σου εντυγχάνω τω Πατρί κάτω υπέρ σου πρεσβευτής παραγέγονα παρά του Πατρός.

Πάντα μοι σύ και αδελφός και συγκληρονόμος και φίλος και μέλος.

Τι πλέον θέλεις;

Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Ψηγματα all

Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012

Θεολογική Προσέγγιση τῆς ἠλεκτρονικῆς Διακυβερνήσεως Ἀρχιμ. Σαράντη Σαράντου






Θεολογική Προσέγγιση
τς λεκτρονικς Διακυβερνήσεως

(Ἀρχιμ. Σαράντη Σαράντου).

λεκτρονική διακυβέρνηση: μιά νέα μορφή διακυβερνήσεως λόκληρης τς οκουμένης. Νέα Τάξη πραγμάτων πουλα καλύπτει κάτω πό τή νεότευκτη ατή ρολογία τήν παγκόσμια κυριαρχία τς Νέας ποχς. Στό «Προσχέδιο Νόμου γιά τήν λεκτρονική διακυβέρνηση» ντάσσεται καί συνεχίζεται γραμμή τν Νόμων: 1599/1986 περί ΕΚΑΜ, 2472/1997 περί συνθήκης Schengen, 3655/2008 περί ΑΜΚΑ.
κυρωθεσα καί στή χώρα μας συνθήκη Schengen, πού ποτελεται πό κτεταμένο κείμενο διακοσίων περίπου σελίδων καί καταγράφει μέ κάθε λεπτομέρεια τίς παιτήσεις τς Νέας πο­χς, πιστρατεύει τίς πιό σύγχρονες φαρμογές τς λεκτρονι­κς τε­χνολογίας, στε χοντας στήν πηρεσία της τίς πάσης φύσεως πληροφορίες τν πολιτν - εαίσθητες καί μή εαί­σθη­τες - νά τούς σκλαβώνει στό «χρο Schengen» χωρίς τήν παραμικρή δυνατότητα διαφυγς.
Τά δημοκρατικά πολιτεύματα πού μέχρι τώρα κυριαρχον στά πολιτισμένα κράτη, ποδεικνύουν τήν πίδραση τς χριστια­­νικς νοοτροπίας, πού θέλει ο νθρωποι νά ζον μέ λευθερία. νθρωπος μέσα στή χριστιανική κοινωνία πολαμβάνει τήν τιμή πού το ξίζει ς {τί λείπει ἐδῶ; Π. Ι.Φ.]
ο πού πορεύεται στό καθ’ μοίωσιν.
Σύμφωνα μέ τή διδασκαλία τς κκλησίας μας νθρωπος δημιουργήθηκε «κατ’ εκόνα καί καθ’ μοίωσιν Θεο» (Γεν. 1, 26). Κλασσική εναι ρμηνεία το...{;;;} γίου ωάννου Δαμασκηνο: « κφρασι «καθ’ εκόνα» φανερώνει τό νοερό καί τό ατεξούσιο, δέ κφρασι «καθ’ μοίωσιν» φανερώνει τήν μοίωσι κατά τό δυνατόν πρός τήν ρετή».1 Γι’ ατό Μ. Βασίλειος πισημαίνει: «νθρωπος ε, μόνον τν ζων θεόπλαστον»2 καί γιος Γρηγόριος Νύσσης ναφωνε: «Τό μέγα τοτο καί τίμιον χρμα (πργμα) νθρωπος»3. Καί σέ λλο σημεο ξηγε διος: « Θεός κατά τή φύσι Του εναι κάθε τι πού εναι δυνατόν νά συλλάβωμε μέ τή διάνοια ς γαθόν· μλλον ερισκόμενος πέρα πό κάθε γαθό πού νοεται καί καταλαμβάνεται, δέν κτίζει γιά τίποτε λλο τήν νθρώπινη ζωή παρά γιά τό τι εναι γαθός.... Τό τέλειο εδος τς γαθότητος γκειται σέ τοτο, τι καί παρήγαγε τόν νθρωπο στή γένεσι πό τό μή ν (δηλαδή πό τήν νυπαρξία), καί νεδε τν γαθν τόν κατέστησε (δηλαδή χωρίς νά στερται κάποιου πράγματος, πλούσιο σέ γαθά)... Πράγματι, ν τό θεον εναι πλήρωμα τν γαθν, κείνου δέ εναι εκόνα νθρωπος, ρα εκόνα χει τήν μοιότητα πρός τό ρχέτυπο κατά τό τι εναι πλήρης παντός γαθο»4. Τόσο μανικός καί περφυής εναι ρωτας το Θεο γιά τόν νθρωπο, πως τονίζει ερός Καβάσιλας5.
λλά καί Θεολόγος Γρηγόριος ποφαίνεται κατηγορημα­τικς: « δ ε ι χεθναι τό γαθόν καί δεσαι, ς πλείονα εναι τά εεργετούμενα (τοτο γάρ τς κρας ν γαθότητος)».6 Δηλαδή πρεπε νά διασκορπισθ τό γαθόν καί νά ξαπλωθ, στε νά γίνουν περισσότερα τά εεργετούμενα –διότι ατό ποτελε πόδειξι τς πείρου γαθότητος. Καί συνεχίζει διος γιος: «τσι ννόησε καί δημιούργησε τό νοητό κόσμο (τούς γγέλους), τόν ρατό κόσμο καί τέλος τόν νθρωπο πό ρατή καί όρατη φύσι. Τόν στησε στή γ ς δεύτερο κόσμο, μεγάλο μέσα στή μακαριότητά του, ς λλον γγελο, ς μικτό προσκυνητή, φύλακα τς ρατς κτίσεως καί ερουργό τς οράτου, βασιλέα τν ερισκομένων στή γ καί κυβερνώμενο ταυτοχρόνως πό τόν ορανό, πίγειο καί οράνιο, προσωρινό καί θάνατο, ρατό καί ννοούμενο, ερισκομένο στό μέσον μεταξύ ταπεινότητος καί μεγαλείου τόν διον πνεμα καί σάρκα!... ν τό ποο διαμένει μέν στή γ, λλά μεταβαίνει σ’ λλο κόσμο, καί ς τέλος το μυστηρίου γίνεται θεός ( νθρωπος) πό τήν πιθυμία του πρός Ατόν (τόν Θεόν)».7 Γι’ ατό κριβς ναφωνε μέ θαυμασμό ερός Χρυσόστομος: «Μηδέν λοιπόν μικρόν φαντασθς περί το ζώου τούτου το λογικο, λλ’ ννον τς τιμς τό μέγεθος, καί τήν περί ατό ενοιαν το Δεσπότου, κπλήττου τήν φατον ατο φιλανθρωπίαν».8 Νά μή φαντασθς λοιπόν, λέγει, τίποτε τό σήμαντο γι’ ατό τό λογικό ζο (δηλαδή τόν νθρωπο), λλά κατανοώντας τήν περβολική τιμή καί τήν γάπη το Δεσπότου γι’ ατό, νά κπλήτττεσαι μέ τήν νέκφραστη φιλανθρωπία Του.
Ο Πατέρες τς κκλησίας μας λέγουν τι δέν φθάνει νά γεννηθ κάποιος βιολογικά γιά νά νομασθ νθρωπος, λλά πρέπει νά χ μέσα του τό γιον Πνεμα. Πράγματι, σχέσι μεταξύ τς ψυχς καί το γίου Πνεύματος εναι πως σχέσι μεταξύ σώματος καί ψυχς. ναφέρει ερός Χρυσόστομος ατό τό χαρακτηριστικό παράδειγμα, λέγοντας τι, πως τό σμα νεκρώνεται τότε, ταν τό γκαταλείψ ψυχή του στερημένο πό τήν νέργειά της, «τσι καί ψυχή τότε νεκρώνεται, ταν τήν φήσ ρημη πό τήν νέργειά Του τό Πνεμα τό γιον».9 ταν λοιπόν νθρωπος παύ νά εναι δεκτικός τς νεργείας το γίου Πνεύματος, τήν ποία οκειώνεται μέ τήν ρετή, τότε χάνει τήν μοίωσι, καί τό λογικό δημιούργημα πού πλάσθηκε «κατ’ εκόνα καί μοίωσιν» Θεο κατατάσσεται στή θέσι τν νοήτων κτηνν (πρβλ. Ψαλμ. 48,13). «Τοτο γάρ νθρωπος, ταν ρετήν μετί»,10 ρίζει τό χρυσον στόμα τς κκλησίας. Δηλαδή: Ατό σημαίνει νθρωπος, ταν καταγίνεται κανείς στήν ρετή. Καί συνεχίζει: «Βεβαίως τό νά χ κανείς τήν μορφή το νθρώπου καί μάτια καί μύτη καί στόμα καί μάγουλα καί τά πόλοιπα μέλη, ατό δέν ποδεικνύει τόν νθρω­πο, διότι ατά εναι μέλη το σώματος. Θά μπορούσαμε νά καλέσωμε νθρωπο κριβς κενον πού διασώζει τήν εκόνα το νθρώπου. Καί τί εναι εκόνα το νθρώπου; Τό λογικό του... Τό νά εναι νάρετος, καί τό νά ποφεύγ τά κακά καί τό νά νικ τά παράλογα πάθη του, τό νά κτελ πιστά τίς ντολές το Θεο, ατό εναι νθρωπος».11
πως ξηγε διος γιος, νθρωπος εναι κύριος το αυτο του καί τν ποφάσεών του, πειδή χει τό προνόμοιο το «ρχειν». «λεύθεροι καί προαιρέσεως σμεν κύριοι».12 Εμεθα λεύθεροι καί κυρίαρχοι στή θέλησί μας. «Καί στόν Θεόν – τονίζει μέ μφασι Μ. Βασίλειος - δέν ρέσει ,τι γίνεται ξ νάγκης, λλ’ ατό πού πιτυγχάνεται μέ τήν ρετή. δέ ρετή πιτυγχάνεται μέ τήν λεύθερη βούλησι καί χι μέ τόν ξαναγκασμό. λεύθερη βούλησι χει ξαρτηθε πό τά «φ’ μν». Τό δέ «φ’ μν» δηλαδή τά σα ξαρτνται πό τή θέλησι το νθρώπου- εναι τό ατεξούσιον.13
εκόνα το Θεο στόν νθρωπο δέν εναι μόνον λογική, δηλαδή δυνατότης γνώσεως το καλο καί το κακο, λλά καί λευθερία κλογς. τσι κατανοεται, γιατί ερός Καβάσιλας ταυτίζει τό ατεξούσιο το νθρώπου μέ τόν διο τόν νθρωπο. «Τ α τ ό ν γάρ στιν επεν πολέσαι τό ατεξούσιον καί πολέσαι τόν νθρωπον».14 Δηλαδή, εναι κριβς τό διο νά λέμε τι χάνεται τό ατεξούσιο καί τι χάνεται νθρωπος. δέ μέγας Μάξιμος συμπεραίνει: «νελε γάρ μν τό ατεξούσιον, καί οτε εκών Θεο σόμεθα, οτε ψυχή λογική καί νοερά, καί τ ντι φθαρήσεται φύσις, οκ οσα περ δει ατήν εναι».15 φαίρεσέ μας δηλαδή τό ατεξούσιο, καί οτε εκόνα το Θεο θά εμεθα, οτε ψυχή λογική καί νοερή, καί πραγματικά θά καταστραφ φύσι μας, πειδή δέν εναι ατό πού πρεπε νά εναι.
άν δημιουργία κ το μή ντος ες τό εναι, εναι ργο το Θεο, ναγωγή κ τς λης ες τό πνεμα εναι ργο το νθρώπου. Ατή λεύθερη νύψωσι τς λικς δημιουργίας σέ πνευματική βασιλεία εναι τό σχατολογικό σχέδιο το Θεο. Πρόκειται γιά δεύτερη δημιουργία, χι βεβαίως κ το μηδενός, διότι δέν εναι δημιουργία οσίας, λλά ναδημιουργία πό λη σέ βασιλεία το Θεο. δεύτερη εναι ργο το νθρώπου, «γώ οσίαν εργασάμην, σύ καλλώπισον τήν προαίρεσιν, λέγει χαρακτηριστικά γιος Χρυσόστομος. γώ λέγει, δημιούργησα τήν οσία, σύ στόλισε τήν προαίρεσι.16 Γι’ ατό κριβς βασιλεία το Θεο, παρ’ λο πού ταν καί θέλημα το Θεο, δέν ταν να τετελεσμένο γεγονός. Μεσολαβοσε τό θέλημα το νθρώπου καί πόφασι βρισκόταν στήν λευθερία το νθρώπου, ποία εναι θεο δρο. λόκληρο τό σχατολογικό σχέδιο το Θεο μενε στό χέρι το νθρώπου καί στήν πρόθεσί του. πλς κλήθηκε νά τό πραγματοποιήσ».17
θεανθρωπολογία τς κκλησίας μας μς τονίζει τι τό νομα το νθρώπου ντιστοιχε πρός τή μοναδικότητα τς προσωπικότητάς του. Παλαιά Διαθήκη ναφέρει χι μόνο τά νόματα τν πρωτοπλάστων, το δάμ καί τς Εας ς μοναδικν προσωπικοτήτων, ρχόντων το παραδείσου λλά καί πάρα πολλά λλα νόματα, πού συναπαρτίζουν τήν κοινωνία τν «κατά χάριν θεουμένων» πού κοινωνον μέ τόν ληθινό Θεό καί χαριτώνονται ν ατ τ θεοκοινωνί μετ’ Ατο.
λλά καί ο σθενέστεροι πίπτοντες στήν μαρτία, λλά μή φιστάμενοι, μή ρνούμενοι Ατόν, δέχονται τήν γαθή πρόνοιά Του, τή μεγαλειώδη γάπη Του καί τά σπλάγχνα τν οκτιρμν Του. παντες ο ναφερόμενοι στήν Παλαιά Διαθήκη εναι πώνυμοι. Καί ο καλοί καί ο λιγότερο καλοί καί ο μαρτήσαντες τυγχάνουν το μετρήτου θείου λέους, φόσον ξακολουθον νά Τόν ναγνωρίζουν ς Πατέρα δημιουργό καί προστρέχουν τελικά νά τύχουν τς πείρου συγγνώμης Του. Ξεχωριστό παράδειγμα προφητάναξ Δαυίδ, πού ν καί πέπεσε σέ διπλό βαρύ λίσθημα στήν μαρτία, καταξιώθηκε σύλληπτα λη ζωή του πό τόν Πανάγαθο Θεό, μετά πό τήν ποδειγματική του μετάνοια. Εναι πόδειγμα μετανοίας, δηλαδή ποδοχς τς γάπης το Θεο μετά πό τήν πτώση. Ποτέ Θεός Πατέρας δέν στάθηκε μικρόψυχος καί μικροπρεπής πρός τό δημιούργημά Του, λλά πάντοτε μεγαλοσύνη Του νοιγε δρόμους προσβάσιμους, διακριτικούς καί σωτήριους γιά τά παιδιά Του.
Παρά τατα, μολονότι οκειοθελς νθρωπος, κορωνίδα τς δημιουργίας χασε τό θεόσδοτο δρο τς λευθερίας πού πολάμβανε ντός το Παραδείσου, σαρκωθείς Λόγος το Θεο, κατέρχεται πί τς γς καί ξαναχαρίζει τό δρο Του στόν πεσόντα νθρωπο. Θά μποροσε βουλή το ν Τριάδι Θεο νά συμμορφώσει διαφορετικά τόν πεσόντα νθρωπο μέ τρόπους σωφρονιστικούς νωθεν πιβαλλόμενους στούς ποστάτες τς θείας γάπης. μως προτίμησε νά σταυρωθε διος παρά νά σταυρώσει τό παιδί Του. τσι διατηρεται πάνω καί μέσα κόμα καί στόν πεσόντα δάμ ρχετυπική λευθερία, μαζί μέ τήν προσφορά τς θυσίας Του, λλά καί τς ναστάσεώς Του.
άν Κύριός μας ησος Χριστός μετήρχετο λλον τρόπο, κτός τς προσωπικς Του σταυρώσεως καί καθόδου Του ες δου, πρός σωφρονισμό το λλοτριωθέντος πλάσματός Του, θά μεταλλασσόταν ριστικά καί σέ βάθος λόκληρη προσωπικότητα το νθρώπου. μως Κύριος προσέλαβε πάνω στήν Παντέλεια καί Πανακήρατη θεϊκή προσωπικότητά Του λόκληρο τό τραμα, τίς πληγές, τά κατάγματα  πό τήν παντοειδ μαρτία, γιά νά μή θιγε, γιά νά μή τραυματισθε μέ καμιά πί πλέον ριψοκίνδυνη πέμβαση τό κατ’ εκόνα το νθρώπου, λληλοπεριχω­ρημένο μέ τή θεόσδοτη λευθερία Του.
Στήν Καινή Διαθήκη πρυτανεύει ταπείνωση, γάπη, λευθερία, συγχωρητικότητα το Κυρίου μας πρός λα τά πλάσματά Του. Κορυφώνεται ν λευθερί γάπη Του μέ τή θυσιαστική προσφορά Του πρός τό νθρώπινο γένος.
παντες ο Πατέρες τς κκλησίας μας, ρχς γενομένης κ τν γίων ποστόλων, πουθενά καί ποτέ δέν χρησιμοποίησαν τή βία, τόν πειθαναγκασμό καί τήν στω παιδαγωγική παρακολούθηση γιά συλλογή πιστν παδν. Στίς συνειδήσεις τν εροκηρύκων ποστόλων καί Πατέρων εχε χαραχθε βαθειά λόγος το Κυρίου: «στις θέλει πίσω μου λθεν …».
συνθήκη Schengen, καί ο σημερινές προεκτάσεις της μέ κορύφωση τό προσχέδιο νόμου περί λεκτρονικς διακυβερνήσεως μαζί μέ τίς κυβερνητικές ξαγγελίες γιά τήν Κάρτα το Πολίτη, μεταστρέφουν τή χριστιανική νοοτροπία περί λευθερίας το νθρώ­που. φ’ σον κάθε νθρωπος a priori θεωρε­ται ποπτος, πρέπει νά δημιουργηθε νας αστηρός μηχανισμός πού θά λέγχει λες τίς πράξεις του καί λες τίς δραστηριότητές του. Αὐτό ἔχει σάν ἀποτέλεσμα νά ποβιβάζεται ὁ ἄνθρωπος στό πίπεδο το ζωϊκο-βιολογικο ντος.
Τό προσχέδιο νόμου λεκτρονικς διακυβερνήσεως θεσμο­θετε θεωρητικά - νομικά (μέ νόμο περί λεκτρονικς διακυβερνήσεως) καί κοινωνικά - πρακτικά (μέ τήν Κάρτα το Πολίτη) νέα ποψη περί νθρώπου. Τόν θεωρε ς μιά μονάδα ριθμό, ξάρτημα το παγκοσμίου κράτους, γνωστο μεταξύ γνώστων, πρόσωπη νομοτελειακή μηχανή διαφεντευομένη χι πό τόν πανάγαθο καί παντοδύναμο Θεό, λλά πό τούς γνωστούς γνωστους ξουσιαστές πού πασχίζουν κόμα καί μέ φονικούς πολέμους νά ντάξουν στήν παγκόσμια διακυβέρνηση πάντα τά θνη.
Ατό πού συμβαίνει τώρα μέ τήν λεκτρονική διακυβέρνηση εναι τό μεγαλύτερο φακέλωμα λων τν νθρώπων στήν παγκόσμια στορία. Θά καταγράφεται καί δέν θά διαγράφεται καμιά κατάθεση, καμιά νάληψη, κανένα σοδο ξοδο, καμιά συναλλαγή μέ κάθε φορέα καί κάθε τομο. ποιοι ρνηθον τήν κάρτα, θά ποκλεισθον πό τίς διάφορες συναλλαγές. λλά καί σοι θά χουν τήν κάρτα, θά χουν λη τους τή ζωή προσβάσιμη στόν ποιονδήποτε, φο πλέον ο χάκερς καί χι μόνο, μπορον νά σπάζουν κωδικούς καί νά μαθαίνουν τά πάντα, κόμα καί τά λάχιστα σοδά μας, φο οκονομική δθεν κρίση θά φτωχύνει τι πλέον καί τούς πιό φτωχούς πό μς. Τά πάντα θά εναι γνωστά καί λεγχόμενα στήν ξουσία. δη χουμε πικρότατη μπειρία τς συ­μπε­ρι­φορς τς λληνικς ξουσίας πρός τούς λληνες πολτες.
Διαστρέφεται στορία το λληνα, πολυβολονται τά ερά σύμβολά του, φοβερίζονται ο κπαιδευτικοί του, κυρώνονται ο θνικές ορτές πού εναι ρρηκτα δεμένες μέ τίς ορτές τς κκλησίας. Χλευάζονται τά ργανα τς τάξεως, νειδίζονται ο γιατροί. Φράσεις πως «μαζί τά φάγαμε» δηλώνουν νωθεν τό λλότριο θος πού πιχειρον νά κολλήσουν πάνω μας καί μέσα μας, σ’ λες τίς κοινωνικές τάξεις προκαλώντας ντονα σέ λα τά πίπεδα τή φιλοτιμία καί ξιοπρέπεια το λληνικο λαο. Καί μως λαός μας, παρά τά δεινά πού φίσταται, ντιστέκεται μέ καρτερία καί ξιοπρεπ πόνο ναντι το κυνικο λεονταρισμο τν ξουσιαστν.
ταν λοκληρωθε λεκτρονική διακυβέρνηση μέ φεντικά τούς ξένους κυβερντες τς Ερώπης τς μερικς λλους, τί θά συμβε; Δικαιολογημένα στίς περισσότερες στο­σελίδες χαρακτηρίζεται ς λεκτρονική φυλακή. Καί τό πιό περίεργο εναι τι μς ζητεται συγκατάθεσή μας. κουσίως νά δεχθομε νά δώσουμε τή θεόσδοτη λευθερία μας στούς ρυθμιστές, διορθώνω, ξουσιαστές τς λεκτρονικς διακυβερνήσεως. ποδοχή τς Κάρτας το Πολίτη πό τόν καθένα μας θά σημαίνει τήν θεληματική ξοδό μας πό τή ζείδωρη λευθερία το Θεο καί τόν ατοεγκλεισμό μας στή στυγνή λεκτρονική τυραννία.
Διαβάζοντας προσεκτικά τό προσχέδιο Νόμου γιά τήν λεκτρονική διακυβέρνηση, πού δόθηκε σέ διαβούλευση πό τόν πουργό σωτερικν καί λεκτρονικς Διακυβέρνησης παρατη­ρομε τά κάτωθι:
ποτελεται πό 30 ρθρα μέσα στά ποα πουθενά δέν πάρχει νομασία το λληνικο κράτους. ξυπακούεται μέ ατή τήν παράλειψη τι φομοιώνεται καί τελικά ξαφανίζεται χι μόνο τό νομα λλά καί πόσταση το λληνικο Κράτους, μέ τόν τος πσι γνωστό μακραίωνα πολιτισμό του καί τήν νά τήν οκουμένη λάμπουσα λληνορθόδοξη παράδοση.
ν λάβουμε π’ ψη μας τήν πρωθυπουργική ξαγγε­λία τι χρειαζόμαστε μιά παγκόσμια διακυβέρνηση καί γρήγορα, (we need a global governance and fast), ντιλαμβανόμαστε τι τά σχέδια τς Κυβέρνησης εναι νά γίνουμε πό τά πρτα ντασ­σό­μενα κράτη στό διαμορφούμενο παγκόσμιο κράτος.
Στήν ρχή κάποιων ρθρων πάρχει φράση, κάπως ἔτσι «Μέ τήν πιφύλαξη εδικότερων ρυθμίσεων νόμος ατός φαρμόζεται». Ατό σημαίνει τι δέν δεσμεύεται κυβέρνηση νά μή προσθέσει ρθρα πού θά περιορίζουν τι πλέον τήν λευθερία το νθρώπου, πο­σκοπώντας στήν πλήρη παρακολούθησή του.
πως εναι συντεταγμένο τό προσχέδιο, τό λο πλαίσιο τίθεται σέ προαιρετική βάση. Μέ λλα λόγια, ν, ἄς ὑποθέσουμε, ατό παρουσιάζει κάποια πλεονεκτήματα, κάποιοι πολίτες πού δέν θά θέλουν νά σχετίζονται μέ τό δυσώνυμο ριθμό, πού ποψιαζόμαστε τι κάποια στιγμή θά προστεθε στήν Κάρτα, ν δέν πάρχει δη, θά βρίσκονται σέ μή νταγωνι­στική πρός τούς λλους θέση καί δέν θά φίστανται σότιμη μεταχείριση. κόμα καί ν τούς μεταχειρίζονται σάν ντιρρησίες συνείδησης, διαφορά θά φίσταται. Κατά συνέπεια τό λο σύστημα, γιά νά τηρονται ο «κανόνες εγενος νταγωνισμο», δέν πρέπει νά περιέχει μφανς φανς στοιχεα πού προσβάλλουν τή θρησκευτική συνείδηση κανενός, τή στιγμή μάλιστα πού πάρχει μεγάλη νεση στήν πιλογή ριθμν (πλήν το 666).
Γιά νά λειτουργήσει ατή λεκτρονική διακυβέρνηση, θά πρέπει κάθε πολίτης, κάθε νθρωπος, σως στήν ρχή προαιρετικά πολύ σύντομα μως ποχρεωτικά, νά παραλάβει τήν Κάρτα το Πολίτη. Τό μικροτσίπ τς κάρτας μέ τή μεγάλη χωρητικότητα πολλν πληροφοριν καί τή δυνατότητά του νά διασυνδέεται μέ λους τούς φορες καί μέ λες τίς δημόσιες πηρεσίες, θά «ξυπηρε­τε» τόν πολίτη στίς σχέσεις του καί στίς νάγκες του μέ τόν δημόσιο τομέα, τίς τράπεζες καί πολλούς λλους φορες. Κατά τίς δύο διαβουλεύσεις πού δωσε στό διαδίκτυο Κυβέρνηση, γιά τήν «Κάρτα το Πολίτη» καί γιά τό «προσχέδιο νόμου περί λεκτρονικς διακυβέρνησης», δέν δωσε κανένα τεχνικό χαρακτηριστικό τς Κάρτας καί το μικροτσίπ. πομένως μόνο ποθέσεις μπορομε νά κάνουμε. Μπορε τό μικτροτσίπ νά εναι τς τεχνολογίας RFID. Δέν χουμε διαβεβαίωση τι δέν θά εσαχθε ποτε­δήποτε δυσώνυμος ριθμός 666.
ριθμός ατός εναι ὄντως δυσώνυμος γιά μς, φο θεόπνευστη ποκάλυψη το ωάννη μς προειδοποιε γιά τήν λευση το ντιχρίστου καί γιά τήν κωδικοποίηση το νόματός του πού ντιστοιχε στό 666, ριθμό το ντιχρίστου. μες ς ρθόδοξοι χριστιανοί δέν πιθυμομε ατό τό γγραφο πού θά εναι μοναδικό γιά λες τίς συναλλαγές μας νά εναι σφραγισμένο μέ τόν κωδικό το νόματος το ντιχρίστου. Εναι γνωστό μάλιστα πό τήν στορία, τι σους λαούς κατακτοσαν ο βραοι τούς πέβαλαν νά πληρώνουν ς φόρο ποτελείας τό ποσό τν 666 ταλάντων18 χρυσο. μακαριστός Γέροντας π. πιφάνειος Θεοδωρόπουλος εχε περίφρα­στα ποφανθε, τι καί ν κόμα τότε προτεινόμενη λεκτρονική ταυτότητα δέν ταν σφραγισμένη μέ τό 666 θά πομε καί πάλι χι καί μυριάκις χι σ’ ατήν τήν ταυτότητα πού ντιστοιχε μέ τή σημερινή Κάρτα το Πολίτη, φο ντάσσει τόν νθρωπο στήν παγκόσμια λεκτρονική φυλακή.
Ποτέ ρθόδοξη κκλησία τς λλάδος δέν ταν ρνητική στή χρήση τς ψηφιακς τεχνολογίας. λες ο πηρεσίες τς ερς Συνόδου, τν ερν Μητροπόλεων, τν ερν Μο­νν καί τν νοριν χρησιμοποιον τά γαθά ατς τς τεχνολογίας. Εμαστε μως ντελς ντίθετοι στήν λεκτρονική διακυβέρνηση, πως ατή ργανώνεται σήμερα γιά νά ντάξει λους μας, κληρικούς καί λαϊκούς, μοναχούς καί μοναχές στό ντίχριστο παγκόσμιο κράτος· ντίθετοι στή κατάλυση το θεόσδοτου δώρου τς λευ­θερίας μας.
ερά Σύνοδος τς κκλησίας τς λλάδος δέν χει νοίξει τά χαρτιά της πάνω σ’ ατό τό μεγάλο θέμα πού τίθεται μπροστά μας. Στίς ερές Συνόδους ο πιό πνευματικοί πό τούς πατέρες δέν βιάζονταν νά ποφανθον. Ο νεώτεροι πού γνώριζαν τό πνευματικό βάθος καί τή σοφία τν πρεσβυτέρων εραρχν τούς παρώτρυναν νά μιλήσουν. κενοι σιωποσαν γιατί διάκριση τς σιω­πς καί τς ν Χριστ ταπεινώσεως τούς παγόρευε νά ναμείνουν μεσότερη τήν ποκάλυψη το θείου Φωτισμο. λλά καί στό κατά ωάννην Εαγγέλιο χουμε θαυμάσει τό μεγαλεο τς σιωπς το ησο μπροστά στόν δοστρωτήρα τς κοσμικς ξουσίας το Πιλάτου. Δέν θά μποροσε Κύριος νά κονιορτοποιήσει λες τίς ναντίον Του συκοφαντίες καί νά ντιτάξει λεγενες ορανίων δυνάμεων πρός τέλεια προστασία Του; δέ ησος σιώπα! Διά τς σιωπς, το μαρτυρίου Του καί το Θεϊκο Του θανάτου πάτησε τό θάνατο καί ναστάς κ νεκρν συνανέστησε λόκληρο τό γένος τν νθρώπων. Μένει σέ μς νά γίνουμε καλοί δέκτες το δικο Του θους μπροστά στά μεγάλα προβλήματα πού μς τίθενται. πό τήν ρχή ατο το γνος, πό τήν ρχή ατς τς κρίσεως πού μέ βία μς πιβάλλεται προτείναμε σ’ λους τούς δελφούς καί δελφές νά κάνουμε χρήση το ερο κομποσχοινίου καί λέγοντας τήν εχή το Χριστο νά ποκτήσουμε ντοχές καί δαμάντινες ν Χριστ πομονές σάν ατές λων τν καταξιωμένων γίων τς κκλησίας μας. κριβς τό διο ζητοσε π’ λους μας σύγχρονος θεοφώτιστος γιος, πατήρ Πασιος. Λέει χαρακτηριστικά: «Γιά μς εναι μιά μεγάλη εκαιρία, εναι πανηγύρι ο δυσκολίες, τό μαρτύριο. Νά εστε μέ τόν Χριστό, νά ζτε σύμφωνα μέ τίς ντολές Του καί νά προσεύχεσθε, γιά νά χετε θεες δυνάμεις καί νά μπορέσετε ντιμετωπίσετε τίς δυσκολίες. Νά φήσετε τά πάθη, γιά νά ρθει θεία Χάρις. Ατό πού θά βοηθήσει πολύ εναι νά μπε μέσα μας καλή νησυχία: πο βρισκόμαστε, τί θά συναντήσουμε γιά νά λάβουμε τά μέτρα μας καί νά τοιμασθομε. ζωή μας νά εναι πιό μετρημένη. Νά ζομε πιό πνευματικά. Νά εμαστε πιό γαπημένοι, νά βοηθομε τούς πονεμένους, τούς φτωχούς μέ γάπη, μέ πόνο, μέ καλωσύνη. Νά προσευχόμαστε νά βγον καλοί νθρωποι».
Πολλοί καθημερινά σχεδόν μς ρωτον: Μά τί θά κάνουμε, ν δέν πάρουμε τήν κάρτα το πολίτη, πς θά ζήσουμε καί μες καί τά παιδιά μας; ταπεινή μας πάντηση εναι: χουμε κόμα καιρό. Κάθε μέρα πού περνάει μέσα στά προβλήματα καί τίς γωνίες τς κρίσεως, νά εναι μιά μοναδική γία, τελεία, ερηνική, ε δυνατόν ναμάρτητη, γεμάτη ργασία, διακονία, φιλαδελφία καί προσευχή καί μέσα στόν πόλοιπο χρόνο τς ζως μν θά δείξει, θά μιλήσει, θά θαυματουργήσει Κύριος. γία ρθοδοξία μας εναι γεμάτη μέ λαμπρά θαύματα καί μαρτυρίου καί μαρτυρίας καί νίκης το σφαγμένου ρνίου.
ερά Σύνοδος πεφάνθη περί τς γιότητος το γίου Νεκταρίου σαράντα χρόνια μετά τήν κοίμησή Του. πό τό 1920 μέχρι τό 1960, λο ατό τό χρονικό διάστημα, συγκράτητη κφραση ελαβείας το χριστεπωνύμου λαο γινε φανερή μέ νέγερση περικαλλεστάτων ναν καί ερν εκόνων. λα ατά ταν κτός κκλησίας;
Σαράντα καί πλέον Μητροπολτες, ξήντα χιλιάδες πολτες[1] πού χουν πογράψει δη στό διαδίκτυο καί πόσοι λλοι κόμα, χουν πλέον πεισθε γιά τή σοβαρότητα το θέματος λεκτρονικς διακυβερνήσεως καί Κάρτας Πολίτη.
πό κε καί πέρα καθένας μας χει τήν προσωπική του εθύνη γιά τήν πιλογή του. Κάθε ρνάκι κρέμεται πό τό ποδαράκι του, λέγει χαρακτηριστικά λαός μας.
εθύνη μας πάντως καί ς λλήνων καί ς ρθοδόξων εναι σύλληπτη, ν ναλογισθομε, τι πόφασή μας, καί προσωπική καί συλλογική θά πηρεάσει καί λους τούς λλους λαούς πού καί ατοί μέ τή σειρά τους κβιάζονται νά γκλωβισθον στήν παγκόσμια λεκτρονική φυλακή.
Προσωπικά λιγγι ταν σκέπτομαι, τι ποχωρώντας στίς πιέσεις τς παγκόσμιας τυραννίας, φήνουμε νυπεράσπιστα τά παιδιά μας καί τίς περχόμενες γενιές στά δίχτυα τν ξουσιαστν τς παγκόσμιας λεκτρονικς κυβέρνησης, τς λεκτρονικς φυλακς.
Κύριος νά βοηθήσει λους μας, δι’ εχν τν γίων Πατέρων μν, νά πάρουμε τήν πιό διακριτική ν Χριστ πόφαση καί γιά μς καί γιά τά παιδιά μας.
… Τελειώνουμε καταστέφοντας τόν λόγο μας μέ τά πάγχρυσα λόγια το πατρός Παϊσίου:
« Καλός Θεός λα θά τά οκονομήσει μέ τόν καλύτερο τρόπο, λλά χρειάζεται πολύ πομονή καί προσοχή, γιατί πολλές φορές, μέ τό νά βιάζονται ο νθρωποι νά ξεμπλέξουν τά κουβάρια, τά μπλέκουν περισσότερο. Θεός μέ πομονή τά ξεμπλέκει. Δέν θά πάει πολύ ατή κατάσταση. Θά πάρει σκούπα Θεός! Κατά τό 1860, πειδή πρχε στό γιο ρος πολύς τουρκικός στρατός, γιά να διάστημα δέν εχε μείνει στή Μονή βήρων κανένας μοναχός. Εχαν φύγει ο Πατέρες, λλοι μέ τά για Λείψανα, λλοι γιά νά βοηθήσουν στήν πανάσταση. ρχόταν στό Μοναστήρι μόνο νας μοναχός πό μακρυά πού ναβε τά κανδήλια καί σκούπιζε. Μέσα καί ξω πό τό μοναστήρι ταν τουρκικός στρατός καί ατός καημένος σκούπιζε καί λεγε: «Παναγία μου, τί θά γίνει μέ ατήν τήν κατάσταση;». Μιά φορά πού προσευχόταν μέ πόνο στήν Παναγία βλέπει νά τόν πλησιάζει μιά γυναίκα - ταν Παναγία – πού λαμπε καί τό πρόσωπό της κτινοβολοσε. Το παίρνει τή σκούπα πό τά χέρια καί το λέει: «σύ δέν ξέρεις νά σκουπίζεις καλά. γώ θά σκουπίσω». Καί ρχισε νά σκουπίζει. στερα ξαφα­νίστηκε μέσα στό ερό. Σέ τρες μέρες φυγαν λοι ο Τορκοι. Τούς διωξε Παναγία.

1 ΕΠΕ 1, 210
2 PG 31, 212
3 PG 44, 132
4 ΕΠΕ 5, 121. Πρβλ. ΕΠΕ 7, 499 που διος Πατήρ πισημαίνει τι νθρώπινη φύσι «δέν προχώρησε λίγο λίγο στήν τελειότητα πως καί τά λλα ντα, λλά πό τή στιγμή τς πάρξεως της συμπληρώθηκε μέ τήν τελειότητα΄ διότι δημιουργήθηκε, λέγει, νθρωπος «κατ’ εκόνα Θεο καί μοίωσιν». Ατό δείχνει τό κρότατο γαθό καί τό τελειότατο. Διότι τί νωτέρω μπορε νά βρεθ πό τήν μοίωσι μέ τόν Θεό;
5 ΕΠΕΦ 22, 273, 515
6 ΕΠΕ 5, 48
7 ..,σ.53-55
8 ΕΠΕ 2, 254
9 ΕΠΕ 21, 151-153
10 ΕΠΕ 2,704
11 ..,σ.705
12ΕΠΕ 33, 321. Πρβλ. Θεοδότου γκύρας, PG 77, 1381 . Χρυσόστομος χει ναπτύξει διεξοδικά τό θέμα τς λευθερίας το νθρώπου σέ δύο πραγματεες του:
α) «κ αθυμίας κακία καί πό σπουδς ρετή, καί οδέν οτε ο πονηροί νθρωποι, οτε ατός διάβολος τόν νήφοντα παραβλάψαι δύνανται», ΕΠΕ 31, 98-133.
β) «Τόν αυτόν μή δικοντα οδείς παραβλάψαι δύναται», ΕΠΕ 31, 496-563.
γιος Συμεών Νέος Θεολόγος ρίζει τι: «Τοτο γάρ ντως ατεξουσιότης, τό μή φ’ τέρου τινός τ οἱῳδήποτε τρόπ δεσπόζεσθαι». Δήλαδή, ατό κριβς εναι ληθινή ατεξουσιότης, τό νά μήν ξουσιάζεται κανείς πό ποιονδήποτε λλον καί μέ ποινδήποτε τρόπο (ΕΠΕΦ 19Γ, 445). πίσης πρβλ. γ. Νεκταρίου, Περί πιμελείας ψυχς, μιλία β΄, Περί το παραβίαστου το ατεξουσίου, θναι, σ. 16.
13 ΕΠΕ 7, 111. Πρβλ. ΕΠΕ 7, 180, που γιος Γρηγόριος Νύσσης ποφαίνεται: «δέσποτον γάρ ρετή καί κούσιον καί πάσης νάγκης λεύθερον». δ κριβς φαίνεται ξία τς ατεξουσίου κινήσεως -πως παρατηρε διος γιος- «διότι χοντας κενος δερμάτινος χιτών λες κενες τίς διότητες σες εχε ταν περιέκλειε τήν λογη φύσι, τή φιληδονία, τό θυμό, τή γαστριμαργία, τήν πληστία καί τά μοια, νοίγει δρόμο στήν νθρωπίνη προαίρεσι καί γίνεται πεδίο τς ροπς καί πρός τά δύο,τς ρετς καί τς κακίας (ΕΠΕ 10, 185-187). Βλ. πίσης καί ΕΠΕΦ 19Γ, 442 κ.., που γιος Συμεών Νέος Θεολόγος ναπτύσσσει ατό τό θέμα. δέ ερός Χρυσόστομος διευκρινίζει γιατί Χριστός δέν μετέβαλε μέ ξαναγκασμό σέ σώφρονα καί γαθό τόν ούδα΄ λλά θέλοντας νά διορθώσ τή γνώμη καί προαίρεσι το θλίου μαθητο Του, «οδέν, ο μικρόν, μέγα νέλιπεν, δέ (ούδας) κ ώ ν μεινεν διόρθωτος». Δηλαδή: τίποτε, οτε μικρό, οτε μεγάλο παρέλειψε, λλ’ μως ούδας παρέμεινε μέ τή θέλησί του διόρθωτος (Βλ. ΕΠΕ 14, 335-337΄ 35, 569-573). πό τήν ποψι το τι μποροσε λευθερία το νθρώπου νά συντελέσ πλήρως στή μετοχή καί κοινωνία του μέ τόν Θεό, γιος Γρήγόριος Νύσσης λέγει τι «σόθεόν στι τό ατεξούσιον» (ΕΠΕ 10, 182).
14 PG 150, 638C
15 ΕΠΕΦ 14ΣΤ,204
16 ΕΠΕ 23, 402
17 « εθύνη τς πιλογς μας» κδ. ερόν Κελλίον γ. Νικολάου Μπουραζέρη γιον ρος σελ. 212-213.
18 Τό τάλαντο εναι μονάδα μέτρησης τς μάζας πού χρησιμοποιετο κατά τήν ρχαιότητα πό πολλούς λαούς τς Μεσοποταμίας καί τς Μεσογείου. Ο ποδιαιρέσεις του, ταν ναφέρονταν σέ πολύτιμα μέταλλα, λειτουργοσαν καί ς νομίσματα. Συνήθως να τάλαντο σοδυναμοσε μέ τό βάρος το νερο πού χωρ σέ να τυποποιημένο μφορέα. Ατό ποίκιλλε πό λαό σέ λαό. Κατά προσέγγιση να λληνικό («ττικό») τάλαντο σοδυναμοσε μέ 26 σημερινά χιλιόγραμμα, να αγυπτιακό μέ 27, να βαβυλωνιακό μέ 30,3 καί να ρωμαϊκό μέ 32,3. Ο βραοι χρησιμοποιοσαν τό βαβυλωνιακό τάλαντο, λλά ργότερα τό ναθεώρησαν - τό βαρύ τάλαντο τς ποχς τς Καινς Διαθήκης θά ζύγιζε σήμερα 58,9 χιλιόγραμμα.



[1] Σημ : Σήμερα ὑπάρχουν 381.000 ὑπογραφές

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Ελάτη



Ιερά Μονή Δοχειαρίου


Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου



Ιερά Μονή Οσίου Δαβίδ



Καρούλια. Αγιο Ορος



Προυσιώτισσα

Αγιο Ορος Ι.Μ Διονυσίου

Ψήγματα Ορθοδοξίας